The Adventures of Sherlock Holmes / Przygody Sherlocka Holmesa ebook

The Adventures of Sherlock Holmes / Przygody Sherlocka Holmesa

Seria Czytamy w oryginale to atrakcyjna pomoc dla uczących się języka angielskiego. Śledząc losy bohaterów powieści możemy na bieżąco porównywać tekst angielski i polski, ucząc się na podstawie wielkiej literatury. Adaptacja została przygotowana z myślą o czytelnikach średniozaawansowanych, jednak dzięki wersji polskiej z książki korzystać mogą również początkujący.

Aby zmienić wersję językową – kliknij w numer akapitu.

Zapraszamy na www.44.pl gdzie dostępne są dodatkowe pomoce do samodzielnej nauki: angielska wersja audio (format mp3) oraz zeszyt ćwiczeń z kluczem odpowiedzi.

The Adventures of Sherlock Holmes

[ 1 ] Late one evening as I was passing by Sherlock’s window, I decided to pay him a visit. He was working as usual, and, as it happens, he was expecting a new client.

[ 2 ] When the man arrived, I was surprised by his appearance. He was a tall man wearing very expensive clothes and a mask. He spoke with a strong German accent and introduced himself as Count von Kramm speaking on behalf of the King of Bohemia. Before long, Sherlock discovered that the mysterious masked man was in fact the King himself using the disguise and a fake name in order not to be tracked by the press.

[ 3 ] The problem he had was of a very delicate matter. About five years ago he had been in a close relationship with Irene Adler, a well-known adventurer, who still had some evidence of their relationship, such as papers, letters and a photograph. The King had tried to buy this evidence from her, but she wouldn’t sell it. Five times he had arranged to have it stolen for him, but to no effect. The problem now was that he was soon to get married to the daughter of the King of Scandinavia, and he was afraid that Miss Adler would blackmail him by sending the evidence to the press on the day of his wedding.

[ 4 ] Sherlock reassured the King that the papers and letter could be proven to be forgeries, but, unfortunately, the photo could not. However, Sherlock assured the King that he would do his best to win this picture back and do this in a most delicate way without the press finding out. After he took the address of the lady, the King left, and Sherlock and I arranged to meet the next day.

[ 5 ] The next day when I showed up at Baker Street, Sherlock hadn’t yet arrived, but appeared shortly in the disguise of a drunken-looking groom.

[ 6 ] ‘I suppose you were watching the habits and the house of Miss Adler,’ I replied.

[ 7 ] ‘Yes, exactly. And I have found out many useful things about her. She lives a very quiet life, leaves her home in the morning and then comes back every day at five. She has only one visitor – a man named Mr Godfrey Norton, who is a lawyer. Nothing too interesting so far, but listen to this. While I was hanging around the house, I saw her leaving in a hurry and shouting to the driver that he would get extra pay if he reaches the church of St. Monica within 20 minutes. Of course I didn’t hesitate in getting into a carriage myself and following her. When I got out in front of the church I saw Mr Norton running towards me, and before I had realised it, he had grabbed me and dragged me to the altar where Irene Adler was already waiting. That is how I became a witness of their secret marriage.’

[ 8 ] ‘This is a very unexpected turn of affairs,’ I said. ‘What now?’

[ 9 ] Sherlock shared with me his plan, according to which I was supposed to help him by going with him to the house of Miss Adler (or most likely Mrs Norton) and then, on his signal, throw something into the room and shout ‘fire!’. As I trust my friend’s methods more than any other and do not have a single doubt that he is right in everything he does, I agreed to the plan.

[ 10 ] Not long after, with Sherlock disguised as a priest, we made our way to Irene Adler’s house and waited for her carriage to appear. But the moment she arrived, something rather unexpected happened. The driver rushed to open the carriage door for her, hoping to get a tip, but was pushed away by a beggar also after some small change. They began fighting, and it was then that I saw Holmes come to life. He rushed over to protect the lady, and in the confusion, he fell to the ground holding his head.

[ 11 ] Irene Adler rushed into the house and ordered her servants to bring the poor wounded man inside immediately. Holmes was laid on the sofa and the window was opened to let the fresh air in. Then, when nobody was looking, he raised his hand giving me the signal to throw a smoke rocket into the room. ‘Fire!’ I cried and threw the rocket in. All I could see in the clouds of smoke were running figures for a time, followed soon after by the calming voice of Holmes reassuring them that it was only a false alarm.

[ 12 ] Soon Sherlock left the house thanking Irene for her help. On our way back home he explained everything that had taken place at Irene Adler ‘s house.

[ 13 ] ‘You see Watson, when a woman thinks her house is on fire, her instinct is to rush to the things she values the most as to secure them. Now I know where she keeps the photograph. We shall visit her tomorrow with the assistance of the King himself and collect it.’

[ 14 ] Sherlock did as he planned, but to his great surprise when the three of us turned up at Irene Adler house, we were told that the lady had left England. But to his much greater surprise there was the photograph of her together with the King and a letter addressed to Sherlock himself.

[ 15 ] ‘Dear Mr Holmes, you did very well. Until the alarm of fire I had no suspicions at all. Yet with all this, you forced me to reveal to you everything you wanted to know. As for the photograph, your client may feel safe. I’m in love now, and I’m loved by a man so much better then he. Until now I kept the photograph to secure myself, but it is all his now. He may do with it whatever he wishes.

[ 16 ] Truly yours,

[ 17 ] Irene Adler Norton.’

[ 18 ] And so, a great scandal was avoided, the King could safely plan his marriage, and Sherlock was beaten by the wit of a woman. Since then I have never heard him laughing at a woman’s wit – and when he spoke of Irene Adler, he always called her ‘the woman’.

[ 19 ] Ciąg dalszy w wersji pełnej

[ 20 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 21 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 22 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 23 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 24 ] Dostępne w wersji pełnej

Przygody Sherlocka Holmesa

[ 1 ] Przechodząc pod oknem Sherlocka pewnego późnego wieczora, zdecydowałem się złożyć mu wizytę. Jak zwykle pracował, oraz, jak to się często zdarzało, czekał na nowego klienta.

[ 2 ] Gdy klient się pojawił, bardzo zdziwił mnie jego wygląd. Był to wysoki mężczyzna mający na sobie bardzo drogie ubrania oraz maskę. Mówił z silnym niemieckim akcentem i przedstawił się jako książę von Kramm, który przyjechał w imieniu króla Czech. W krótkim czasie Sherlock odkrył, że tajemniczy zamaskowany mężczyzna był w istocie owym królem, korzystającym z przebrania oraz fałszywego nazwiska, aby uniknąć wyśledzenia przez prasę.

[ 3 ] Jego problem był bardzo delikatnej natury. Około pięciu lat temu był w bliskim związku z Irene Adler, znaną ze swej bujnej przeszłości kobietą, która wciąż posiadała dowody ich związku, takie jak listy oraz fotografie. Król próbował odkupić od niej te dowody, jednak kobieta nie chciała ich sprzedać. Król pięć razy próbował je wykraść, jednak bez skutku. Problem polegał na tym, że w najbliższym czasie król miał poślubić córkę króla Skandynawii i obawiał się, że panna Adler będzie go szantażować, przesyłając dowody prasie w dniu jego ślubu.

[ 4 ] Sherlock zapewnił króla, że dokumenty i list mogą zostać uznane za fałszywe, jednak niestety nie mogło to dotyczyć fotografii. Tym niemniej Sherlock uspokoił króla, że dołoży wszelkich starań, żeby zdobyć fotografię i to w taki sposób, aby nie dowiedziała się o tym prasa. Po przekazaniu Sherlockowi adresu panny Adler król wyszedł, zaś Holmes i ja ustaliliśmy, że zobaczymy się następnego dnia.

[ 5 ] Nazajutrz, gdy pojawiłem się na Baker Street, Sherlocka jeszcze nie było; pojawił się wkrótce potem w przebraniu stajennego, pijaka.

[ 6 ] – Przypuszczam, że przyglądałeś się zwyczajom panny Adler oraz jej domowi – powiedziałem.

[ 7 ] – Tak, dokładnie tak. I dowiedziałem się wielu przydatnych rzeczy na jej temat. Prowadzi bardzo spokojne życie; opuszcza dom rano i wraca codziennie o piątej. Odwiedza ją tylko jedna osoba – mężczyzna zwany Godfrey Norton, który jest prawnikiem. Na razie nic interesującego, ale posłuchaj tego. Gdy kręciłem się koło domu, zobaczyłem, jak panna Adler w pośpiechu wychodzi i krzyczy do woźnicy, że dostanie dodatkową zapłatę, jeżeli uda mu się dojechać do kościoła św. Moniki w ciągu dwudziestu minut. Oczywiście bez chwili wahania sam wsiadłem do powozu i podążyłem za nią. Gdy zajechałem przed kościół, zobaczyłem, że w moją stronę biegnie pan Norton i zanim się zorientowałem, chwycił mnie i pociągnął w stronę ołtarza, gdzie już siedziała Irene Adler. W taki właśnie sposób stałem się świadkiem ich potajemnego ślubu.

[ 8 ] – To bardzo nieoczekiwany zwrot wydarzeń – powiedziałem. – Co teraz?

[ 9 ] Sherlock podzielił się ze mną swoim planem, zgodnie z którym miałem pomóc mu idąc do domu panny Adler (lub raczej pani Norton), a następnie, na jego sygnał, wrzucić jakiś przedmiot do pokoju wołając „ogień!”. Jako że bardzo ufałem metodom stosowanym przez mojego przyjaciela i nie miałem nawet cienia wątpliwości, że ma rację we wszystkim, co robi, zgodziłem się na ten plan.

[ 10 ] Niedługo potem, wraz z Sherlockiem przebranym za księdza, udaliśmy się do domu Irene Adler i czekaliśmy, aż pojawi się jej powóz. Jednak w momencie, gdy nadjechała, zdarzyło się coś raczej nieoczekiwanego. Kierowca pospieszył otworzyć jej drzwi, mając nadzieję na napiwek, jednak został odepchnięty przez żebraka, który także miał nadzieję otrzymać kilka drobnych monet. Zaczęli się bić; w tym momencie zobaczyłem, jak Holmes wkracza do akcji. Rzucił się, aby chronić damę, i w zamieszaniu upadł na ziemię trzymając się za głowę.

[ 11 ] Irene Adler wbiegła do domu i rozkazała służącym wnieść zranionego mężczyznę do środka. Holmesa położono na sofie i otwarto okna, aby wpuścić trochę świeżego powietrza. Następnie, gdy nikt nie patrzył, Holmes uniósł rękę do góry dając mi znak, aby do pokoju wrzucić świecę dymną.

– Ogień! – krzyknąłem i wrzuciłem świecę. Jedyne, co mogłem dojrzeć przez chwilę w chmurach dymu, to zarysy biegających postaci; następnie usłyszałem uspokajający głos Holmesa, że to tylko fałszywy alarm.

[ 12 ] Wkrótce potem Holmes opuścił dom dziękując Irene za pomoc. Podczas drogi do domu wytłumaczył mi wszystko, co wydarzyło się w domu Irene Adler.

[ 13 ] – Widzisz, Watsonie, gdy kobieta myśli, że jej dom się pali, pierwszą rzeczą, którą robi, jest ratowanie rzeczy, które najbardziej ceni. Teraz wiem, gdzie trzyma fotografię. Odwiedzimy ją jutro w towarzystwie samego króla, aby ją odebrać.

[ 14 ] Sherlock zrobił tak, jak zaplanował, jednak ku jego wielkiemu zdziwieniu, gdy nasza trójka pojawiła się pod domem Irene Adler powiedziano nam, że pani opuściła Anglię. Ku naszemu jeszcze większemu zdziwieniu okazało się, że czekała na nas fotografia Irene i króla oraz list zaadresowany do Sherlocka.

[ 15 ] „Drogi Panie Holmesie, świetnie się pan spisał. Do chwili zaalarmowania o pożarze nie miałam żadnych podejrzeń. Jednak przez to wszystko sprawił pan, że ujawniłam wszystko, co pragnął pan wiedzieć. Jeżeli chodzi o fotografię, pana klient może czuć się bezpieczny. Jestem teraz zakochana i kochana przez człowieka o wiele lepszego niż on. Do tej pory trzymałam fotografię, aby się zabezpieczyć, jednak teraz należy do niego. Może zrobić z nią co tylko zapragnie.

[ 16 ] Z poważaniem,

[ 17 ] Irene Adler Norton.”

[ 18 ] W ten sposób udało się uniknąć wielkiego skandalu; król mógł bezpiecznie planować swój ślub, a Sherlock został wystrychnięty na dudka przez kobietę. Od tamtej pory nigdy nie słyszałem, aby śmiał się z rozumu kobiety – a gdy wspominał Irene Adler, zawsze nazywał ją „niezwykłą kobietą.”

[ 19 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 20 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 21 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 22 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 23 ] Dostępne w wersji pełnej

[ 24 ] Dostępne w wersji pełnej

Robinson Crusoe – Robinson Crusoe

The Secret Garden – Tajemniczy ogród

The Adventures of Tom Sawyer – Przygody Tomka Sawyera

The Adventures of Sherlock Holmes – Przygody Sherlocka Holmesa

Alice's Adventures in Wonderland – Alicja w krainie czarów

Moby Dick – Moby Dick

The Last of the Mohicans – Ostatni Mohikanin

Dracula – Drakula

Lord Jim – Lord Jim

Three Men in Boat – Trzech panów w łódce

Gulliver’s Travels – Podróże Guliwera

The Wonderful Wizard of Oz – Czarnoksiężnik z Krainy Oz

White Fang – Biały Kieł

Sense and Sensibility – Rozważna i romantyczna

Pollyanna – Pollyanna

Peter Pan – Piotruś Pan

A Christmas Carol – Opowieść wigilijna

Treasure Island – Wyspa Skarbów

Czytamy w oryginale

The Adventures of Sherlock Holmes/Przygody Sherlocka Holmesa

Adaptacja i tłumaczenie na język polski: redakcja

Projekt graficzny i ilustracje: Małgorzata Flis

Zapraszamy na www.44.pl gdzie dostępne są dodatkowe pomoce do samodzielnej nauki: angielska wersja audio (format mp3) oraz zeszyt ćwiczeń z kluczem odpowiedzi.

Global Metro Sp. z o.o.

ul. Juliusza Lea 231

30-133 Kraków

© for this edition: Global Metro Sp. z o.o., 2013

ISBN: 978-83-63035-25-9

Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez zgody wydawców i autorów żadna część tej książki nie może być powielana, ani w jakikolwiek sposób kopiowana, jak też rozpowszechniana za pomocą urządzeń elektronicznych, nagrywających, mechanicznych, kopiujących i innych.

Plik ePub przygotowała firma eLib.pl

al. Szucha 8, 00-582 Warszawa

e-mail: [email protected]

www.eLib.pl