Baczyński 1989. Polska, której nie ma ebook

Usta w spienionym wodopoju

Znów usiądziemy, wrócą czasy

Goją się rany przy postoju.

Zastygam w chłodny nocy azyl

Jak żołnierz Boga wzięty w jasyr

Żydowski żeglarz w porcie gojów.

Jestem motyla czarne skrzydło 

Zwichnięte z nieopanowania

Wzbijać się chciałem do latania 

W szklistej nadziei jasne widmo.

Mijam kałużę zubożały 

W życiu, kochaniu bez ochoty

Mówią mi: uwierz, bądź wytrwały

Ja! Z oberwanym skrzydłem motyl! 

Mam tożsamości może cztery

Podała chustkę mi niewiasta 

Gdy w kącie klęły oficery 

Uciekał nocą Chrystus z miasta. 

Żyję na przekór sobie, bywam

Tam gdzie się budzi stara wiara 

A ja na skrzydle tylko pływam

Już nawet modlić się nie staram.

Wybacz mi smutną dobrotliwość 

I powab łzawy łatwowiernych

Słów, co jak z cudzych kieszeń perły

Zebrałem we własną wątpliwość.

Widziałem święte obrazy 

Spalone pochodnie – Matki 

Boskie, bose sieroty 

Chmur dymu do nieba statki. 

Jestem jak Tomasz, dotknąłem

Cierpienia, czy wierzę? Nie wiem

Miłuję, kochać należy

Kogo? Nie jestem pewien.