Biblijne tajemnice różańca ebook

Redakcja

ks. Mirosław Stanisław Wróbel

Fotografie

Archiwum ks. Mirosława S. Wróbla

Projekt okładki

Zofia Jedynak

Redakcja techniczna

Zofia Jedynak

© ks. Mirosław Stanisław Wróbel

© Wydawnictwo Gaudium

Imprimatur

Za zgodą Kurii Metropolitalnej w Lublinie

z dnia 22 sierpnia 2013 r.,

nr 603/Gł/2013

bp dr hab. Józef Wróbel, wikariusz generalny

ks. mgr lic. Hubert Czarnecki, notariusz

ISBN 978-83-7548-152-5

Skład, druk i oprawa

Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium

20-075 Lublin, ul. Ogrodowa 12

tel. 81 442 19 19, fax 81 442 19 16

e-mail: [email protected]; www.gaudium.pl

Wstęp

Różaniec nie jest tylko modlitwą ludzkich warg. To także i przede wszystkim kontemplacja najważniejszych tajemnic naszego odkupienia, dokonanego przez Jezusa Chrystusa. To streszczenie całej Ewangelii, Dobrej Nowiny o zbawieniu. Z Matką naszego Pana wspominamy wydarzenia, które ciągle są aktualne i dotykają egzystencjalnie każdego z nas. Razem z Maryją upodabniamy się do Chrystusa, uczymy się od Niej wiary i miłości do Niego i tak jak Ona pragniemy nieść Go światu.

Z wdzięcznością i radością przyjmujemy rozważania tajemnic różańcowych przygotowane przez profesora Pisma Świętego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, ks. Mirosława Stanisława Wróbla pt. Biblijne tajemnice różańca. Nie ulega wątpliwości, że każde rozważanie tajemnic różańcowych musi mieć charakter biblijny. Jednak refleksje Księdza Profesora zasługują na ten tytuł w sposób wyjątkowy. Starannie dobrane do każdej tajemnicy perykopy biblijne są punktem wyjścia dla medytacji mających charakter dialogu z Bogiem, z Jezusem, z Duchem Świętym, a przede wszystkim z Maryją. Rozważania te poszerzają kontekst biblijny omawianych tajemnic i odnoszą je do naszego świadectwa wiary.

Miłą niespodzianką niniejszej edycji są poetyckie refleksje będące przejściem od tekstu biblijnego do medytacji poszczególnych tajemnic. W każdym z tych skondensowanych utworów, opatrzonych celnym, prowadzącym na głębię tytułem, Autor odsłania swoją duszę poety i bogactwo duchowej wrażliwości. Ta poezja, nasycona obrazami i skojarzeniami zaczerpniętymi z serca Ewangelii, skrzy się optymizmem wiary i dziecięcym zachwytem nad pięknem świata, jak choćby w Wiośnie zmartwychwstania:

Jerozolimskie niebo lazurem wita spragnionych pielgrzymów.

Trawy kołysane wiatrem tańczą z zielenią łąk.

Białe pąki drzew tryskają życiem.

Ptasi śpiew rozwesela pola i lasy.

Wiosna idzie…

By przywitać tego, który zwyciężył zimę śmierci

I zatańczyć w objęciach Zmartwychwstania.

Przepiękne zdjęcia Ziemi Świętej z archiwum Autora dopełniają całości, przypominając, że „wszystkie źródła” naszej wiary biją w Ziemi Jezusa, w Jerozolimie, w Nazarecie i w Betlejem, nad Jeziorem Galilejskim i na Pustyni Judzkiej.

Weźmy więc do ręki różaniec, ten łańcuch łączący ziemię z niebem, człowieka z Bogiem, dzieje zbawienia z naszym „tu i teraz”. Niech z pomocą tej pięknej publikacji prowadzi nas przez ziemskie radości i cierpienia do blasku światła i chwały.

Lublin, Święto Narodzenia NMP, 8 IX 2013 r.

Wprowadzenie

Z Maryją na drogach Pana

W przytuleniu Groty

Twej pokory dotykam

Dziewico nazaretańskiego Zwiastowania.

W blasku Gwiazdy

Twoją miłość widzę

Matko betlejemskich Narodzin.

W zapachu Świątyni

Twoją wiarę czuję

Jutrzenko jerozolimskiej ofiary.

W owocach Winnicy

Twej dobroci smakuję

Niewiasto galilejskiego wesela.

W mieczu Golgoty

Twą zbolałą duszę przytulam

Matko Ukrzyżowanego Mesjasza.

W wiośnie Wieczernika

Twą modlitwę słyszę

Orędowniczko rodzącego się Kościoła

Podaj mi dłoń,

Oblubienico umiłowana,

Chodźmy razem drogą Twego Syna.

Tajemnice radosne

Tajemnica I. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Łk 1, 26-38

Najpiękniejsze słowo

W Twoim fiat odwieczne Słowo staje się Ciałem.

Ziemia składa pocałunek Niebu.

Kropelki deszczu zraszają pustynię.

Góry tańczą walca z dolinami.

Pochylasz się w swym milczeniu,

Aby dotknąć Nieskończoności.

W cichym powiewie wiatru

Czujesz obecność Ducha.

W dziewiczym zadziwieniu

Stajesz się Rodzicielką Słowa.

Tabernakulum Miłości,

Sanktuarium Prawdy,

Kotwico Nadziei.

Ty pierwsza usłyszysz płacz Zbawiciela

I Jego najpiękniejsze słowo – Mamo…

W tajemnicy Zwiastowania Bóg przytula Człowieczeństwo do swego ojcowskiego łona. Grota nazaretańska staje się Nowym Edenem. Dzięki Twojemu fiat, Maryjo, wypełnia się prorocka zapowiedź: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel (Iz 7, 14). W łacińskiej formule, którą można dziś zobaczyć w nazaretańskiej grocie Zwiastowania – hic verbum caro factum est – wyraża się cała Tajemnica oblubieńczej Miłości Boga obdarzającego pocałunkiem swą Oblubienicę, której na imię Ludzkość. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas (J 1, 14). Pocałunek ten dokonuje się przez Ciebie Maryjo, gdy w swoim „tak”, w imieniu wszystkich ludzi przyjmujesz z bojaźnią i pokorą prawdziwe Życie. Nazaret staje się w ten sposób miejscem całkowitego zawierzenia, w którym Ty otrzymując imię – „Pełna łaski”, otwierasz Księgę pisaną literami Bożej Miłości: Albowiem Bóg tak umiłował świat, że Syna swego j