Biwak – opowiadanie erotyczne ebook

Niebo rzeczywiście zaczęło się przecierać, jak obiecywał Artur. Słońce, choć jeszcze niemrawo, wyglądało zza chmur. Po deszczu została mokra trawa i specyficzny zapach. Wysiadłam z samochodu i wciągnęłam powietrze w płuca. Na chwilę zamknęłam oczy, wsłuchując się w odgłosy przyrody. Wiatr sprawiał, że liście lekko szumiały. Usłyszałam delikatny plusk. Otworzyłam oczy i dostrzegłam falę uderzającą o brzeg jeziora. Rozbiła się o korzenie drzewa, które stało na skraju.

– No i jak, supermiejscówka, co nie? – Artur wyskoczył z samochodu bardzo zadowolony. Za nim wysiedli Krzysiek i Ewelina.

– Myślę, że możemy rozbić namioty tam – Krzysiek wskazał lewą stronę polany – na skraju lasu. Jak myślicie, dziewczyny? Ewelina, Ola?

– Kochanie, ja myślę, że wiesz, co robisz. – Ewelina przytuliła się do niego. Objął ją ramieniem i przyciągnął do siebie, a mnie coś ścisnęło w gardle. Dobrze wiedziałam, że to coś to była mieszanka żalu, smutku i zazdrości. Ewelina była moją przyjaciółką i tak bardzo chciała, bym spędzała z nimi czas, że próbowała mnie swatać z różnymi jej znajomymi. Tym razem padło na Artura, kolegę z pracy Krzyśka. Pewnie powinnam jej być wdzięczna, że nie zapomniała o mnie, gdy spotkała ten swój cud nad cudy, jak mówiła o Krzyśku, ale trochę miałam już dość bycia piątym kołem u wozu. Tak jak miałam dość tego całego swatania. Oczywiście, że brakowało mi bliskości z drugim człowiekiem, ale też specjalnie nie wierzyłam już w żadną wielką miłość. Wierzyłam za to w dobre orgazmy, ale te potrafiłam zapewnić sobie sama lub z pomocą mężczyzn poznanych przez aplikację. Niestety żaden z nich nie nadawał się do niczego poważniejszego. Przyjmowałam do świadomości, że być może i ja się już nie bardzo nadawałam do życia z kimś. O takich jak ja mówiło się „singielka”. Kobieta chwilę przed czterdziestką, pracująca i mieszkająca w sporym mieście wojewódzkim. Olsztyn nie był wielki, ale znajdowało się w nim wszystko, co potrzeba. Tak naprawdę dobrze zdawałam sobie sprawę z tego, że mam już swoje nawyki. Lubiłam porządek. Cieszyło mnie, gdy budziłam się rano w czystym, wysprzątanym domu. Wszystko poukładane tak, jak chciałam. Kilka lat samotnego mieszkania sprawiło, że każda zmiana w moim poukładanym życiu mnie wkurzała. Lubiłam poranki, które zaczynałam od wody z cytryną, a następnie jogurtu. Kolejnym niezmiennym punktem była długa kąpiel w wannie. Później balsam na ciało, suszenie i układanie włosów, makijaż, ubranie i byłam gotowa do wyjścia. Śniadanie jadłam dopiero w pracy. Po nim piłam kawę. Weekendowe poranki za to miałam bardziej leniwe. Budziłam się i czytałam książkę. Długo chodziłam w piżamie, delektując się tą możliwością, zanim poszłam się umyć. Lubiłam snuć się po domu w dresie i celebrować czas wolny. Nie miałam pewności, czy potrafiłabym wpuścić kogoś do mojego poukładanego świata.