amrynnlynx
☕️CAFE SLAVIA☕️
Skupiając się na języku, Ota Filip pisze pięknie, płynie w tekście dialogami i bogactwem opisów, zdania są gęste, skropione elegancją i poetyckością, ale znajdzie się też taki arystokratyczny sznyt. W moim osobistym odczuciu, swoim stylem prowadzenia fabuły i budowania bohaterów przypominał dzieła Dostojewskiego i Tołstoja. Pięknie, bogato, alegorycznie, ale jest w tym wszystkim pewien kontrolowany chaos. Mimo wielu wątków humorystycznych, pastiszu, groteski oraz przyjaznej budowy (każdy rozdział stanowi osobną historię z życia hrabiego) jej treść jest dosyć zbita, zatopiona w różnych wątkach historycznych, co może stanowić intelektualne wyzwanie.
W głównym bohaterze, ostatnim z rodu Belecredos autor umieścił kilka cząstek własnej osoby. Osadzenie hrabiego w obliczu politycznych i społecznych zmian, na granicy kultury czeskiej i niemieckiej jest bezpośrednim nawiązaniem do losu Oty Filipa, który sam został wysiedlony z Czechosłowacji po przejęciu władzy przez komunistó...
