Feinweinblein. Dramaty ebook

Weronika Murek

Feinweinblein

Dramaty

Książka, którą nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, jakie im przysługują. Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj jej w  internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i  koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując ją, rób to jedynie na użytek osobisty.

Projekt okładki Iwona Chmielewska

Projekt typograficzny Robert Oleś / d2d.pl

Copyright © by Weronika Murek, 2019

Redakcja Magdalena Budzińska

Korekta d2d.pl

Redakcja techniczna Robert Oleś / d2d.pl

Skład Karolina Księżyc / d2d.pl

Skład wersji elektronicznej d2d.pl

ISBN 978-83-8049-857-0

Feinweinblein

Akt I

Scena I

Ciemno. Szum radia: ktoś, kręcąc gałką, szuka odpowiedniego programu. Głupawa melodyjka, niby to w cyrku czy lunaparku.

GŁOS DZIECKA

Jest jedno lekarstwo na śmierć: liście polnej babki.

GŁOS KOBIETY 1

Zwilżyć lekko, a potem nacierać, nacierać.

Głupawa melodyjka: cyrk albo lunapark.

GŁOS KOBIETY 2

Jest czwarta: chwila przyjemności.

Psikanie: sprej albo flakon.

GŁOS KOBIETY 2

Woda perfumowana, kiedyś w każdym domu.

Głupawa melodyjka: cyrk albo lunapark.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Wysłuchaliśmy właśnie Westchnienia Szebalina.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

A teraz wracamy na linię naszych rozmów.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Pytanie, które każda z was sobie czasami zadaje. Czy wypada chować męża w butach krótkich i wełnianej czapce? Odpowiadam: zależy od butów i zależy od czapki.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Jeśli stać nas na to, będzie to rodzaj ukłonu, jeśli ciało, prawda, wciąż jest w dobrym stanie, ciało pokazowe, jeśli trumna jest otwarta. Jeśli trumna zawarta, to szkoda bucików, żeby tak na trochę, a potem zdejmować.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Chyba że mówimy o bohaterze wojennym.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

A, jeśli był zginął, to jest bohaterem wojennym, racja.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

I wtedy w butach.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Wtedy w butach zawsze.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

I wtedy w butach zawsze, bo inaczej nie wypada.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Bardzo dużo w tej sprawie jest głosów radiosłuchaczek. Wracamy po przerwie: Westchnienie Schumana.

Melodia: „Pieśń o lasach”; po kilku sekundach urwana. Melodyjka głupawa: cyrk albo lunapark.

GŁOS DZIECKA

Jest jedno lekarstwo na śmierć: liście polnej babki.

GŁOS KOBIETY 1

Najpierw zwilżyć, nacierać, nacierać.

Melodyjka głupawa: cyrk albo lunapark.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Wracając do tematu audycji popołudniowej, pyta ktoś z Hindenburga, w czym wypada chować bliskich, a w czym dalszych zmarłych.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Kto jest bliski, kto dalszy, takie też jest pytanie.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Podejść do tego spokojnie: wszystko rozrysować. Jedno kółko, krążek, krążek, kolejne pierścienie. Potem sobie policzyć, gdzie co komu wyszło. Od czterech pierścieni zaczynają się dalsi.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

To nie zawsze jest ojciec.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Nie zawsze jest ojciec, ale często się zdarza.

Głupawa melodyjka.

TELEFONUJĄCA

Mam pytanie: w czym chować bliższych, a w czym dalszych zmarłych?

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

No bliskich oczywiście w butach z maskarady i w czapce futrzanej, jeśli posiadamy.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

A jeśli nie mamy, można przecież pożyczyć.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Można skoczyć do sąsiada, powiedzieć, jak sprawy stoją.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Można mu powiedzieć, że za jakiś czas oddamy.

Głupawa melodyjka.

GŁOS DZIECKA

Jest jedno lekarstwo na śmierć: liście polnej babki.

GŁOS KOBIETY 1

Nacierać, zwilżyć i nacierać, nacierać, nacierać.

Głupawa melodyjka.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Dalszych zmarłych można chować z większą dowolnością.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Nie znaczy, że byle jak.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Nie byle jak, tylko z dowolnością.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Można z szafy wyciągnąć jakieś starożytności, co tośmy sądzili, że już nie założymy.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

Miła niespodzianka, nic się nie marnuje.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Lekkie, jędrne tkaniny.

GŁOS MĘŻCZYZNY 1

A talerze puste wycieramy w chlebek.

GŁOS MĘŻCZYZNY 2

Tak że wiemy już, jak chować bliższych i dalszych zmarłych.

Głupawa melodyjka, potem szum, jak gdyby tracono zasięg. Rozświetlenie.

Scena II

Pokój mały, białe okno, na parapecie radyjko, obok niewielki obrazek. Krzesełko dosunięto do okna, nieco dalej łóżko zarzucone pierzynami, nad łóżkiem makatka haftowana: dziecko nad talerzem zupy trzyma łyżkę trzonkiem w stronę talerza.

Na scenę wchodzi starszy mężczyzna. Szum radia cichnie, nie urywa się.

KNAUER

Ty kluski liczyłaś?

Pierzyny się poruszają.

KNAUER

Kluski przeliczałaś?

KNAUEROWA

spod kołdry do niego

Tak.

Knauer siada na krześle przy oknie i się żegna.

KNAUER

Po co?

KNAUEROWA

Może wiedzieć chciałam.

KNAUER

Po co?

KNAUEROWA

gramoli się spod pierzyn

Zawsze lepiej wiedzieć.

KNAUER

Jak się liczy, to potem przywierają do garnka!

KNAUEROWA

E!

szuka pod łóżkiem, wyciąga zwinięte skarpety

Była taka audycja, imię śledzia padło.

KNAUER

Imię śledzia prawdziwe.

zdejmuje buty

Imię śledzia jakie?

podaje jej

Nie było papieru.

KNAUEROWA

Bo mówili w radio.

KNAUER

Moje załóż, co?

KNAUEROWA

No mówili w radio.

KNAUER

Był papier żółtawy i papier do pakowania śledzi.

KNAUEROWA

O, żeby tak mieć śledzie, żeby je móc pakować.

KNAUER

Czy papier listowy?

KNAUEROWA

To może być na każdym papierze. Ja słucham w radio, u nas, w tej wiejskiej świetlicy…

KNAUER

A bo wezmą drogo?

KNAUEROWA

Dzisiaj tak krótko tylko. Znów się sygnał gdzieś zapada i…

KNAUER

E.

KNAUEROWA

E.

KNAUER

Weź potrząśnij.

Siedzą bez ruchu w ciszy.

KNAUER

Weź trząsaj!

KNAUEROWA

Jak wczoraj już trząsałam!

KNAUER

Weź trząsaj, nie słyszysz?

podchodzi i podnosi radio, trzęsie nim

KNAUEROWA

A szłam sobie drogą, nie?

KNAUER

E.

trzęsie mocniej

KNAUEROWA

Rano szłam gdzieś sobie drogą, nie?

Szum się wzmaga.

KNAUEROWA

Szłam gdzieś sobie drogą.

Szum przerywany i cisza zupełna.

KNAUER

E!

KNAUEROWA

Tak sobie szłam drogą.

Knauer mocniej jeszcze trzęsie radiem.

KNAUEROWA

Taki dym, coś.

KNAUER

Po coś ty wtedy te kluski przeliczała?

KNAUEROWA

Taki dym, coś, ale nie, że na jedzenie.

KNAUER

Po coś ty przeliczała?

KNAUEROWA

A bo jak dziurę w klusce robię, to bezwiednie liczę. A szłam sobie drogą, nie? Szłam drogą.

Knauer potrząsa radiem.

KNAUEROWA

Jakby syn nam umarł, pierwszy byś szedł w pochodzie mieszkańców. Za znaczącego byś szedł.

KNAUER

E.

KNAUEROWA

Wśród znaczących mieszkańców.

Knauer trzęsie radiem, uderza nim kilka razy o parapet.

KNAUER

O.

KNAUEROWA

Ktoś dał, ktoś zabrał.

KNAUER

Po coś ty wtedy kluski przeliczała?

Szum radia się wzmaga, podchodzą bliżej. Głupawa melodyjka.

GŁOS DZIECKA

Jest tylko jedno lekarstwo na śmierć: liście polnej babki.

Akt II

Scena I

Zaciemnienie. Szum radia, jak gdyby ktoś szukał odpowiedniego programu; urywane głosy i fragmenty melodii.

Głupawa melodyjka.

GŁOS MĘŻCZYZNY 3

Stosowanie samolotu w gospodarstwie wiejskim, temat wciąż żywy w wielu naszych domach.

GŁOS MĘŻCZYZNY 4

Aspekt przyrodniczy.

GŁOS MĘŻCZYZNY 3

Żywe ryby, truskawki, wyliczać można długo.

GŁOS MĘŻCZYZNY 4

Roślinność hodować z pomocą pedagoga, a nie Boga.

GŁOS MĘŻCZYZNY 3

Czy mamy pierwsze świadectwa?

TELEFONUJĄCY

A po wojnieśmy wrócili do dość nowych domów. W którą stronę w nowym obcym swoim domu układać wycieraczkę, żeby czuć się bardziej swojo w tym nie swoim domu?

GŁOS MĘŻCZYZNY 3

Gałgan-wycieraczkę czy raczej plecioną?

GŁOS MĘŻCZYZNY 4

I gałgan-wycieraczkę, i taką plecioną.

GŁOS MĘŻCZYZNY 3

Bo to ma znaczenie, jaki ten materiał i w którą stronę się jeży.

GŁOS MĘŻCZYZNY 4

Czy pan ma w domu może ujście na stronę północną?

Chwila ciszy.

GŁOS MĘŻCZYZNY 3

Nie ma pana z nami.

Głupawa melodyjka.

Scena II

Wiejska świetlica: biurko, trzy krzesła, żółte ściany, drzwi, przy framudze podłużna ciemna plama. Nad drzwiami krzyżyk, na ścianie plakat BHP z instrukcjami prawidłowego wykonywania klatek dla królików. Obok na ścianie biały talerz porcelanowy we wzory ludowe.

Wchodzi dwóch mężczyzn; jeden w okularach i kamizelce wełnianej – Świetlicowy.

ŚWIETLICOWY

Ja już panu mówiłem. Nie ma kursów gry na dwóch instrumentach dla osób, które jednocześnie pracują. Trzeba to jakoś inaczej, inaczej jakoś trzeba.

PETENT

Bo ten drugi to harmonijka ustna w sumie jest. I jak pomyśleć, to ja wiem, czy to znowu taki instrument jest?

ŚWIETLICOWY

Co?

PETENT

No żeby to się łapało, ustna harmonijka.

ŚWIETLICOWY

To już pan decyduj.

PETENT

Żebym często używał, to nie powiem też.

Dochodzą do biurka, siadają. Świetlicowy wyciąga ołówek i struga go, nie spuszczając wzroku z Petenta.

PETENT

Bo co to jest instrument?

Świetlicowy sięga po czystą kartkę papieru i końcem ołówka uderza w nią kilka razy.

PETENT

Co to jest instrument?

Siedzą w ciszy.

PETENT

Też nie mogę powiedzieć, żeby to było granie. Trzy, dwa razy świsnę. Czy to wielkie granie? Na to by musiały być jakieś kwalifikacje, żeby człowiek taki…

ŚWIETLICOWY

A naprawdę to po co?

Petent nie patrzy na niego.

ŚWIETLICOWY

Tak naprawdę pan powie.

Cisza.

ŚWIETLICOWY

Czy chodzi o Adenauera?

Tamten nie reaguje, Świetlicowy powtarza głośniej.

ŚWIETLICOWY

Czy chodzi o Adenauera?

PETENT

Ale niezłośliwie.

szuka w kurtce

Niezłośliwie, nic złośliwie, nic złośliwego, niesympatyczna tylko ta gęba Adenauera, gęba ta niesympatyczna taka, gęba Adenauera taka ta, z gazet ta taka, ze szpalty, ze zdjęcia nawet, gęba taka niesympatyczna ta.

ŚWIETLICOWY

Pan wie, tego się tak nie da zatrzymać.

PETENT

No a czemu?

szuka gorączkowo

Ta gęba niesympatyczna taka, gęba Adenauera, gęba taka, ta gęba Adenauera taka.

ŚWIETLICOWY

Pan wie, my możemy donosy, donosy, a oni…

PETENT

wyciągając kartkę

Nie czytają.

ŚWIETLICOWY

Nie czytają.

PETENT

podaje kartkę ponad biurkiem

Ale to, to już coś znaczy?

ŚWIETLICOWY

czyta

Codzienny wyjazd Adenauera.

zbliża do twarzy

Te ołówka ślady…

Reszta tekstu dostępna w regularnej sprzedaży.

Wydawnictwo Czarne sp. z o.o.

czarne.com.pl

Sekretariat: ul. Węgierska 25A, 38-300 Gorlice

tel. +48 18 353 58 93, fax +48 18 352 04 75

[email protected], [email protected]

[email protected], [email protected]

Redakcja: Wołowiec 11, 38-307 Sękowa

[email protected]

Sekretarz redakcji: [email protected]

Dział promocji: ul. Marszałkowska 43/1, 00-648 Warszawa

tel./fax +48 22 621 10 48

[email protected], [email protected]

[email protected], [email protected]

[email protected]

Dział marketingu: [email protected]

Dział sprzedaży: [email protected]

[email protected], [email protected]

Audiobooki i e-booki: [email protected]

Skład: d2d.pl

Ul. Sienkiewicza 9/14, 30-033 Kraków

tel. +48 12 432 08 52, e-mail: [email protected]

Wołowiec 2019

Wydanie I