Krótka nauka o modlitwie ebook

Święty Alfons Maria Liguori

KRÓTKA NAUKAO MODLITWIE

„NA JEJ GŁOWIE”

WYDAWNICTWO ŻYCIA WEWNĘTRZNEGO

2022

Redakcja:

zespół „naJejgłowie”

Korekta:

Weronika Borowska

Rafał Fałda

IMPRIMATUR L. 873/33Kraków, dnia 24 stycznia 1933 r.✝Stanisław Bp. – wikariusz generalnyx. Stefan Mazenek – kanclerz

W tekście korzystano z wydania z 1933 roku.Dokonano niezbędnych korekt w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni małą i wielką literą. Nieliczne wyrazy, obecnie nieużywane, uwspółcześniono.

Wydanie I

ISBN 978-83-8366-065-3

Wydawnictwo Życia Wewnętrznego

Kielnarowa 224c, 36-020 Tyczyn

tel. +48 501 202 186

e-mail: [email protected]

www.naJejglowie.pl

IKonieczna potrzeba modlitwy

Wielkim bluźnierstwem jest nauka Lutra i Kalwina, którzy powiadali, że zachowanie prawa Bożego jest niemożliwe dla ludzi po grzechu Adama; tak samo też błędne jest — i przez Kościół potępione — zdanie Janseniusza1, jakoby niektóre przykazania były niemożliwe do zachowania nawet dla ludzi sprawiedliwych, przy siłach, które posiadają, i jakoby nie dostawało pomocy Bożej do ich zachowania. Sobór trydencki orzekł wyraźnie: Bóg nie nakazuje rzeczy niemożliwych, ale upomina, abyśmy czynili to, co możemy przy pomocy zwyczajnej łaski, a prosili Go o łaskę obfitszą, która sprawi, że będziemy mogli wypełnić, czego byśmy skądinąd wypełnić nie mogli, a On nam da pomoc do spełnienia tego, czego sami wypełnić nie możemy2.

Tak uczą wszyscy teolodzy — Bóg daje albo co najmniej ofiaruje wszystkim łaskę najpotrzebniejszą do zachowania przykazań, albo łaskę dalszej modlitwy; za pomocą tej łaski może sobie każdy uprosić łaskę potrzebną do wypełnienia w rzeczywistości wszystkich przykazań Bożych.

Mimo to nie ma wątpliwości, że zachowanie prawa Bożego w obecnym stanie zepsutej natury jest bardzo trudne, nawet niemożliwe bez pomocy szczególnej łaski Bożej, a ta łaska musi być obfitsza aniżeli wtenczas, gdy człowiek był jeszcze w stanie pierwszej niewinności przed grzechem pierworodnym. I oto tej łaski szczególnej Bóg udziela zazwyczaj tylko tym, którzy o nią proszą.

Święty Augustyn poucza, że w rzeczywistości oprócz łask pierwszych, jakimi są powołanie do wiary i do pokuty, wszystkie inne łaski, a zwłaszcza łaska wytrwałości ostatecznej, tylko tym bywają udzielone, którzy o nie proszą. Oto jego słowa:

„Nikt nie wchodzi na drogę zbawienia, jak tylko ten, kogo Bóg do tego wezwie; nikt się nie zbawi, tylko ten, kogo Bóg wspomoże; nikt pomocy nie otrzyma od Boga, tylko ten, co o nią prosi”.

A w innym miejscu jako pewną naukę podaje:

„Bóg udzieli nam niektórych łask bez naszej prośby, jak łaskę wiary, ale inne nam przygotował, jeśli o nie prosić będziemy”.