Limeryki o Polsce ebook

- O  POLSCE -

Od damskich poprzez frywolne do sprośnych,  nie plugawe  i   innych rymów garstka.

Tadeusz Kurowski

„Limeryki”

Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok Sp. z  o.o. 2015 Copyright © by Tadeusz Kurowski, 2015

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być reprodukowana, powielana i udostępniana w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.

Skład: Wydawnictwo Psychoskok

Projekt okładki: Wydawnictwo Psychoskok

Zdjęcie okładki © Fotolia - alisared

Korekta: Tadeusz Kurowski

ISBN: 978-83-7900-415-7

Wydawnictwo Psychoskok sp. z  o.o.

ul. Spółdzielców 3, pok. 325, 62-500 Konin

tel. (63) 242 02 02, kom. 665-955-131

wydawnictwo.psychoskok.pl e-mail:[email protected]

Zbiór" O  POLSCE" przedstawionych limeryków

czytać wypada bez zbytnich okrzyków!

To jest książeczka niemała -

ma 518 limeryków cała

oraz - chyba kilkadziesiąt wierszyków ?!

***

Limeryk, to taki wierszyk dość mały,

ma 5 wersów i  już jest cały.

Z radością UKŁADANY,

autor używa rymów - nie ściany;

w swym rymowaniu jest wytrwały.

O  ZAWARTOŚĆI ZBIORU

Potencjalny, Szanowny P.T .Czytelniku

książek w  e- księgarniach bez liku.

Skoro jednak ten tomik jest zauważony

i częściowo będzie prze Ciebie przeczytany,

to dokonaj kolejnego, przemyślanego kroku*,

a może klasycznej poezji niegasnącego uroku

w nim choć trochę -za chwilę odnajdziesz.

Bo np. tutaj ponad 500 limeryków znajdziesz!

Limeryki te pisane są przez SENIORA nocą,

kiedy gwiazdy widoczne przez okno migocą...

Kiedy POLSKA od zgiełku dnia już wypoczywa

i kiedy właśnie- Senior- Emeryt- rymy przyzywa.

By POLSKĘ w  limerykach wybranych opisać,

mając ukończone 74 lata i  działalność naukową poza sobą.

Teraz chce się zająć inną dla niego mową-

z Czytelnikami poezję lubiącymi...czyli

wierszami rytm i  rymy zawierającymi.

Limeryk jest tego dobrym wzorem

z rytmu i  rymu ścisłym rygorem.

Czytelnik w  tomiku rozpozna

cztery limeryki, z  których pozna,

że dwaj naukowcy - elektrycy,

dawni studenci i  pracownicy

Politechniki Wrocławskiej

zamiast wspaniałej elektryki

zaczęli uprawiać/UKŁADAĆ limeryki

będąc już na emeryturze.

Jeden drugiego motywuje,

by podzielić się tym plonem

z innym niż rodzina gronem.

Są to: dr inż.Piotr Zieliński

i autor tego tomiku.

I ten drugi właśnie napisał :

DROGI CZYTELNIKU,

skoro już tomik przez CIEBIE kupiony,

to wyproś u  męża/ żony

filiżankę herbaty/ kawy

a autor życzy- szczerze

DOBREJ ZABAWY

przy laptopie lub komputerze

----------------------------------------

* i  tomik zakup ; jako drukowany

zawierałby stron 216 formatu A4!

Uwaga dla CZYTELNIKÓW

Z formalnego powodu, o  którym będzie napisane dalej, sięgnąłem po szczegółowąmapę – atlas samochodowy POLSKI – wydany kilka lat temu przez Gazetę Lubuską.

W ten naturalny sposób uzyskałem:

- pomoc merytoryczno – geograficzną;

- prawo do tytułu zbioru „rymotworu”, czyli limeryki z  podtytułem O POLSCE.

Jest to zbiór chaotyczny – jak POLSKA? Powstał podczas jesienno-zimowych 6 miesięcy 2014/2015r w  różnym rytmie

(rekord, to 27 limeryków w  ciągu jednej doby). Czas emeryta stawał się mniej dojmujący... Chwała za to szczęśliwemu zbiegowi okoliczności - dowiedziałem się bowiem, że mój od 50 lat kolega - dr inż. elektryk Piotr Zieliński - emeryt z  Wrocławia - również UKŁADA limeryki.

DZIĘKUJĘ PIOTROWI za wsparcie duchowe, co znajduje również odbicie w  postaci czterech limeryków przedstawionych dalej. Obaj jesteśmy zawodowo - elektrykami - od TECHNIKUM.

-------------------------------------------

Kto i  jak mądrze tosprawił,

żeżycia ciągłośćto przyczyna,

tego, iżnic sięna nas nie kończy

i nic sięod nas nie zaczyna*?

*autor powyższego znany,

lecz tutaj nie podpisany

Słowa prozą pisane przez autora rymów – także RYMOPISÓW, jakimi sąnazywani piszący limeryki –i/lub słowa recenzentów, piszących wstępy do prac innych twórców –mają dobrą tradycję. Tak się stało np. w  książkach o limerykach napisanych przez uznanych znawców - Panią JOANNĘ SZCZĘSNĄ i  niezwykle cenionego autora plugawych limeryków – MACIEJA SŁOMCZYŃSKIEGO. W  tym miejscu natomiast sam Dziękuję Panu Profesorowi Jackowi Baluchowi z  Krakowa - znawcy tej działki twórczej - za życzliwe uwagi i  wsparcie duchowe o  sensie poszukiwania Wydawcy dla tego tomiku.

Staje się to po fakcie zaznajomienia się z  treścią książki Pana Profesora ...

Książki naukowo-poradnikowej pt "Jak układać limeryki?"- wydanej w Wydawnictwie SCRIPTUM w  Krakowie. Dzieło to mające 250 stron jest pierwszą w  Polsce publikacją, jako poradnik, dla takich jak ja - SENIOR - raczkujący w  UKŁADANIU limeryków. Książka jest fascynującą lekturą o różnorodnej : grafice, treści oraz układzie, formie, humorze, anegdotach środowiskowych i  lekkości podawanej treści. Jest dla mnie korektorem.

Można tego wszystkiego doznawać mając ten tom w  rękach. Pan Profesor odpowiedział życzliwie na moją prośbę o  opinię dotyczącą mojego "gniota". Opinia e-pcztowa kończy się frazą życzącą mi znalezienia Wydawcy.

Szanowny Panie Profesorze,

D Z  I Ę K U  J Ę  B A  R D Z  O

za opinię, za możliwość czytania takiej prozy i  we wszystkich przykładach limeryków - specyficznej, rygorystycznej poezji - w  Pana limerykach też - UŁOŻONYCH z  ARTYZMEM.

A teraz nawiążę do słów pisanych przeze mnie przed znajomością książki Pana Profesora Balucha...

         O  limerykach dobrze wiedziećw zakresie: ich historii, ich typologii, i wymogów formalnych im stawianych i  anegdot z  nimi związanych. I tak:

z posłowia M. Słomczyńskiego zawartego w  Jego książce „Limeryki plugawe”, można przytoczyć udokumentowaną opinię, że  pięciowierszowa postać limerykuznana jest już od twórczości Arystofanesa. O  dalszej twórczości w  ramach tej formy brak danych, aż do przełomu szesnastego na siedemnasty wiek. „Prawdziwy limeryk” pisany i  tak nazwany, zapoczątkował Edward Lear urodzony w  1812 roku. Jego limeryki zaliczane są do „łagodnych” (o czym będzie dalej). Sprośne, nawet plugawe wypisywali nobliwi ludzie za panowania Królowej Wiktorii w  Anglii – najbardziej pruderyjnym państwie świata. Przyjęło się uważać, że jakby nowym początkiem  tej formy rymotwórstwa było przyjęcie nazwy „limeryk” od nazwy miasta Limerick, ślicznego starożytnego irlandzkiego miasta, leżącego nad rzeką Shannon.

Jeśli chodzi o typologię, to zna ona dwie odmiany (spojrzenia):

- pierwszą sprzed stu lat w  której wyróżnia siętrzy ich rodzaje:

a) takie które można recytowaćw obecności dam (zwane learykami od nazwiska Lear, o  czym było napisane wcześniej);

b) w  obecności duchownych, lecz bez obecności dam oraz

c) wszystkie inne z  politycznymi, frywolnymi, sprośnymi i  plugawymi.

Podzia łten zawarty jest w  przedmowie tomu z  twórczością Michała Rusinka „Limeryki i  inne wariacje” napisanej przez znakomitą znawczynię tematu - autorkę i  współautorkę książek o  limerykach i  anegdotach na ich temat – Panią JOANNĘ SZCZĘSNĄ. We wspomnianej przedmowie zawarty jest też podział uwzględniający:

- drugą odmianę(spojrzenie). Dzieli się na dwa rodzaje:

a) plugawe i  sprośne, których przykładem jest twórczość znakomitego M. Słomczyńskiego oraz

b) wszystkie inne: tj. frywolne, plugawe z  wykropkowaniem środka słów plugawych, a  także raczej frywolne niż sprośne, które charakteryzują się „pikanterią w  atłasowych rękawiczkach”– jak to określa sekretarz Rusinek znający sekrety NOBLISTKI –W. Szymborskiej na podstawie JEJ –frywolnej właśnie – twórczości.

Jeśli chodzi o  wymogi formalne to są nimi:

- forma pięciowierszowa, w  której trzy wiersze, pierwszy, drugi i  piąty są zrymowane; wiersz trzeci i  czwarty posiadają własny rym; odmianą jest wersja jeden wspólny rym;

- wymóg, by zawarta była w  nim nazwa własna np. wsi, miasta rzeki, regionu itp. itd.

- zasadę pisania tzw „od rymu”–np. „ktoś pisało liryce roli– zastępowane jest: moim zdaniem ktoś po prostu się myli, co oznacza p….li;

A więc – autorze (autorzy) do dzieła.

Przyjmując zasadę, że: pisarz może(rzeczywiście?) poprawiać rzeczywistość, a nawet tworzyć fikcję – to RYMOPISAĆ–tworzyć prawie zawsze fikcję, absurd, paradoks – osnowy żartu – bez personalnej obrazy.

I jeszcze jedno – nie wyczytana ani nie wysłuchana uwaga. NAZW WŁASNYCH na ŚWIECIE jest prawie nieskończenie wiele. Jeśli każdej nazwie własnej poświęciło by limeryk minimum dwóch twórców, to liczba limeryków byłaby równa dwa razy prawie nieskończenie wiele …ograniczmy tu na tym fantazję…

Tak więc –autorzy – bez przepychania się łokciami mogą tworzyć przez całe swoje życie bez zagrożeń – poza brakiem zainteresowania Czytelników.

ALE TO JEST INNA HISTORIA – z  włączeniem działalności profesjonalnych WYDAWNICTW, lub poczty kurierskiej wydań autorskich „n” egzemplarzowych dla krewnych, przyjaciół…

Od Autora

Przy rymopisaniu (limeryków), formalnym wymogiem jest stosowanie – rygorystyczne – rymów. Mnie – technikowi, nie poloniście– wydaje się(?), że różnorodność typów rymów, jakie widywane są codziennie i  słyszane w  tekstach piosenek, to ubarwianie twórczości w  takim rozumieniu, jak wielorakość znaczeń poszczególnych wyrazów, lub wielorakość wyrazów opisujących dane – jednoznaczne – pojęcie. Istnieją obśmiane rymy częstochowskie…Jednak i  one mająten walor, że wymagają pewnej dyscypliny w  dążeniu do skrótu myślowego w  przekazie jakiejś prawdy, jakiegoś obrazu itp. itd.

Można wyróżnićw nich np. takie typy:

•                    znaczeniowy: np. Końskie –końskie;

•                    gramatyczny: Opole – pole;

•                    pytający: nie? – czyżnie?;

•                    wycyzelowany wysiłkiem myślowym: masło –trzasło;

•                    naciągany: Helu – holu;

•                    kaskadowy: Babiszki, pliszki, kamaszki, zapiski.

Wszystkie takie rymy, były i  są wykorzystywane w  poezji i rymopisaniu. Jedynie biały wiersz –proezja*- zwolniony jest z  tego rygoru. W  limeryku chodzi przecież o  potoczystość na ogół fikcyjnej historyjki…Doktrynalne traktowanie „jakości rymu”–by byłodległy od tzw. częstochowskiego –a zatem, by byłtworzony przez nadmierny wysiłek twórcy, nie przynosi na ogó łrezultatu w  postaci automatyzmu tj. – szybkiego rozbawienia Czytelnika!

Tak więc krytycy –bądźcie liberalni –zostawcie margines swobody i rymopisom i  ich Czytelnikom.

*czy jest to słowo jużprzyjęte, czy przeze mnie wymyślone ?

DROGI P.T. CZYTELNIKU…..

Limeryk zgodnie ze swą, od b. dawna,rolą*

informuje m.in., jak i  gdzie się p….lą

zwierzęta – a  w tym i  ludzie

 z rozkoszą – w  tym na luzie,

bo robią to – najczęściej – z  wolną wolą.

                               T.K.

*rolą limeryku jest zabawa

giętkim, elastycznym słowem

i skojarzeniami - poetyką gatunku literackiego –

by wywołać uśmiech CZYTELNIKA….

Zabawianie jest cnotą….

Poczucie humoru jest darem….

                                      T.K.  

Uwaga dla CZYTELNIKÓW,

którym przeszkadza istnienie w  prezentowanych limerykach wyrazów z  kropkami w  środku.

Rym sugeruje wyrazy znane CZYTELNIKOM z  mowy potocznej – także z  własnych myśli głośno nie wypowiadanych.

Autor prosi, by ci CZYTELNICY, którzy czytać zechcą dalej –zastępowali takie wyrazy w  sposób taki jak sugeruję:

•                     j…nko zastąpić przez jedzonko, przecież i  jedzenie i  j…nie – to zaspokajanie instynktu nie tylko człowieka…

•                    p…nie                 partolenie, tj złe robienie;

•                    p…lą                  palą;

•                    c…j                     całuj, czuj- nie wymawiając głośno c..uj

•                    j…a                     jadła;

•                    s…synek            słodki synek;

•                    c…e                    piersi, cyce;

•                    c…je                   czuje;

•                    itp.                       itd

W ten sposób osiągnięty zostanie kompromis pomiędzy „kulturą wyższą”a „rozpasaną wyobraźnią rymopisa”czyli „uduchowioną poezją”i „spośnością autora” lub „duchem pięknym”i „tchnieniem diabła”.      

Natomiast odnośniki – gwiazdki –są dla autora zbawienne, by limeryk stawał się zwięzły, a  jednocześnie jednoznacznie odczytana była jego szersza myśl.

Dziękuję

T.K.

W końcowym fragmencie tego e-booka, autor przedstawia

rymowane dwuwiersze/dwie stofy, mieszczące się

w klasie krótkich utworów, jak fraszki (satyra),

złote myśli i  paradoksy (refleksyjne) oraz lepieje i  lepiejki,

zamiastki, wartki i  negatki (wartościujące).

Utwormi autora są:

---lepieje i  lepiejki - od słowa LEPIEJ - rozpoczynającego

dwuwiersz,

---zamiastki - od słowa ZAMIAST,

---wartki - od słowa WARTO,

--- negatki - od słowa NIE

oraz ŻARTY , których jakość ocenią P.T. CZYTELNICY.

Autor prezentując swoje utwory, podąża twórczą

drogą, po której poruszają się KRAKOWSCY TWÓRCY

z kręgu WISŁAWY SZYMBORSKIEJ, która poza

"poważną poezją", tworzyła (układała) inne

rymowane formy poetyckie : lepieje, moskaliki

odwódki, altruitki i  podsłuchańce.

Zachowując zrozumiałe proporcje dotyczące

wartości twórczego efektu - autor przedstawia swoje:

55 - lepiei i  lepiejek; 18 - zamiastków; 10 - wartków

oraz 28 - negatków. W  sumie CZYTELNICY

otrzymują 111 dwuwierszy. Nieklasyfikowane

ŻARTY zmykają ZBIÓR UTWORÓW przedstawianych

CZYTELNIKOM, ku uciesze CZYTELNIKÓW i  autora.

Nie byłoby zadowolenia (uciechy)CZYTELNIKÓW

bez "próby biologicznej" dokonanej na autorze ...

przeszedł ją pomyślnie - składając "twory"

w WYDAWNICTWIE " PSYCHOSKOK".

O MOIM ZAWODZIE

Mój zawód elektrotechnik - pierwszy stopień - technik. Potem student Politechniki Wrocławskiej – ALMA MATER. Absolwent w  1964 roku, czyli magister – po pierwszym małym naukowym kroku…nauki amator…Elektrotechnika do tego czasu, to działka techniki analogowej z  prądami: stałym i  zmiennym i  początkiem impulsowej - stosowanej w prądnicach, silnikach, stycznikach, przekaźnikach i  regulatorach – do regulacji prądami: ciągłym i  przerywanym programem. Była to podstawa techniki impulsowej –energii przesyłanej porcjami do odbiorników poprzez: tyrystory, tranzystory – zwanymi półprzewodnikami energoelektronicznymi –w odróżnieniu od techniki analogowej. Rozwinęło sięrównolegle: radio, telewizja, teletechnika, łączność. Rozróżnione od dawna układy: przemysłowe –wysokoprądowe i  wysokonapięciowe –uzyskały naukowy rozpęd –burzętechnologii. Półprzewodniki wkroczyły do elektrotechniki totalnie –od układów dużych i  bardzo dużych mocy, do układów z  mikroprądami i  mikronapięciami. Sterowanie tymi układami przejęły układy z  zastosowaniem logiki matematycznej. Powstały nowe dyscypliny w  obrębie ogólnie –elektryki –takie, jak: informatyka, robotyka, mechatronika. W  ten sposób elektroenergetyka czyli: elektrownie, rozdzielnie, transformatory, sieci elektryczne różnych napięć, napęd elektryczny, przemysłwydobywczy i  wytwórczy –dostały pomoc przepięknej techniki. Rozwijało się ciągle radio, telewizja – od czarno-białej do kolorowej. Od 1964 roku jako magister – asystent absolwent „techniki analogowej”rozwijałem się również w  nurcie technik mieszanych…

Anegdota: ok. 1970 r. otrzymałem propozycjęzakupu kalkulatora (z przemytu) za równowartośćpensji asystenta –ok. 1500 zł. (teraz za pensjęasystenta kupićmożna wspaniały zestaw komputerowy.)

To był już wówczas burzliwy rozwój informatyki opartej o  układy scalone tj. miniaturowe urządzenia z  mnóstwem obwodów elektrycznych drukowanych na tzw. płytkach. W  czystej elektrotechnice i  elektro-energetyce rozwijała sięteoria i  technologia układów sterowania, zapewniających dostawę energii do wszystkich odbiorców. Pojęcia: komputer, sterownik, regulator, procesor, jako dzieci elektrotechniki rozwijały również informatykę. Wiedza ta już na zwana – wkraczała do szkół średnich i  podstawowych (zwłaszcza w  postaci informatyki). Za mego życia –najbardziej zdumiewającego okresu w  istnieniu ludzkości –nastąpił niewyobrażalny wzrost techniki i  technologii. Sprzężenie: elektrotechniki, mechaniki, informatyki doprowadziło do mechatroniki, czyli: dronów, robotów, inteligentnych domów itp., itd. np. do inwigilacji obywateli w  Państwach! Magistrowi los pozwoli łstać się doktorem (1975 rok), doktorem habilitowanym (1990 rok) oraz profesorem Uniwersytetu Zielonogórskiego. Nastąpi łmój „rozwój”wg znanej ogólnie anegdoty

(z moją modyfikacją):

- asystent wie wszystko,

- starszy asystent wie prawie wszystko,

- doktor wie, jak to można zapisać,

- adiunkt wie, gdzie jest biblioteka,

- docent wie, na której półce jest temat,

- profesor wie, gdzie jest docent,

- a  prof. emeryt zapomina, gdzie ma gabinet

(nie swój a  …….lekarski.)

1 stycznia 2015 r.

Koniec Wersji Demonstracyjnej

Dziękujemy za skorzystanie z oferty naszego wydawnictwa i życzymy miło spędzonych chwil przy kolejnych naszych publikacjach.

Wydawnictwo Psychoskok