LUST. Czarny kot - opowiadanie erotyczne ebook

Wciąż oszołomiona zawrotnym tempem dnia, wyszłam z sali konferencyjnej. Wokół kłębiły się tłumy delegatów. To było apogeum tego całego zamieszania: demonstracje, gaz łzawiący, pałki opadające na demonstrantów, ale i na plastikowe hełmy, w które większość z nich przezornie się wyposażyła. Przecież można było się spodziewać, że światowa konferencja ochrony środowiska, która odbywała się w Korei Południowej, spotka się z wiadomą reakcją sił bezpieczeństwa.

Jednak podejrzewałam, że organizatorzy nie przewidzieli aż takiego pandemonium, tym bardziej że na centrum konferencyjne wybrano obiekt zlokalizowany w sporej odległości od nadmorskiego miasta Pusan. A jednak przed budynkiem zebrało się ponad milion demonstrantów z całego świata.

Wewnątrz budynku panowała niezwykła atmosfera, taka wybuchowa mieszanka podniecenia i frustracji. Wielu delegatów było zmęczonych potopem kojących słów i optymistycznych deklaracji wygłaszanych od lat przez tych samych reprezentantów poszczególnych państw. Owszem, toczono też poważne dyskusje, szczególnie w kuluarach i w zaciszu dyskretnych gabinecików, ale wciąż nie osiągnięto porozumienia. Co nie było czymś szczególnie zaskakującym.

Jako doświadczona reporterka byłam zadowolona z takiego obrotu spraw, bo nasz gatunek, w tym i ja, jest uzależniony od adrenaliny. Muszę jednak zaznaczyć, że prywatnie podzielam globalne obawy, ale to osobny temat.

Tak więc znalazłam się w betonowej konstrukcji otoczonej przez policję, i taka sceneria nadawała temu wydarzeniu ponurego charakteru. Duże lustra umieszczone po jednej stronie jeszcze bardziej poszerzały przestronną salę i potęgowały upiorne wrażenie wywołane setkami gestykulujących rąk.

Próbując wydostać się z morza ludzkich ciał, kątem oka dostrzegłam swoje odbicie. Byłam wysoka, szczupła i wciąż jeszcze atrakcyjna dla mężczyzn, a nawet dla kobiet, choć niedawno stuknęła mi czterdziestka. Nadal miałam młodą twarz, która emanowała energią, do tego krótkie brązowe włosy, ciemne oczy w kształcie migdałów i małe wąskie usta, które zdobiłam tylko odrobiną szminki. Kilku delegatów z Brazylii gapiło się na mnie, gdy jak zwykle przemieszczając się za szybko, niemal staranowałam uzbrojoną formację strzegącą wejścia do budynku.

Innymi słowy, w ostatniej chwili zatrzymałam się przed mężczyzną w cywilnym ubraniu, którego otaczali umundurowani funkcjonariusze, i założyłam, że jest ich dowódcą.

Na krótką chwilę nasze oczy się spotkały i aż mną wstrząsnęło.

Co za facet! Piękny jak grecki bóg, istny Apollo z odznaką policjanta! Wzrostu miał mniej więcej tyle co ja, szczupły, regularne rysy, piękne oczy i mocno zarysowana szczęka.

I to jego spojrzenie…