Nowy Testament i Psalmy ebook

NOWY TESTAMENT I PSALMY

NOWY PRZEKŁAD

z języków greckiego i hebrajskiego opracowany przez Komisję Przekładu Pisma Świętego

Towarzystwo Biblijne w Polsce

ROZDZIAŁY:[ 01 ][ 02 ][ 03 ][ 04 ][ 05 ][ 06 ][ 07 ][ 08 ][ 09 ][ 10 ][ 11 ][ 12 ][ 13 ][ 14 ][ 15 ][ 16 ][ 17 ][ 18 ][ 19 ][ 20 ][ 21 ][ 22 ][ 23 ][ 24 ][ 25 ][ 26 ][ 27 ][ 28 ]

EWANGELIA MATEUSZA 1

Rodowód Jezusa Chrystusa

(Łuk. 3,23-38)

1.1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego.

I Kron. 17,11   I Mojż. 5,1   I Mojż. 22,18

1.2 Abraham był ojcem Izaaka, a Izaak ojcem Jakuba, a Jakub ojcem Judy oraz braci jego.

I Mojż. 21,3   I Mojż. 21,12   I Mojż. 25,26   I Mojż. 29,35   I Mojż. 49,10   I Kron. 1,34

1.3 A Juda zrodził z Tamar Faresa i Zarę, a Fares był ojcem Ezrona, a Ezron ojcem Arama.

I Kron. 2,5   I Kron. 2,9   I Mojż. 38,29   I Mojż. 38,30   Rut. 4,18-22   I Kron. 2,10-12

1.4 A Aram był ojcem Aminadaba, a Aminadab ojcem Naasona, a Naason ojcem Salmona.

1.5 A Salmon zrodził z Rahab Booza, a Booz zrodził z Ruty Jobeda, a Jobed był ojcem Jessego.

Rut. 4,13-17

1.6 A Jesse był ojcem Dawida, króla, a Dawid zrodził z żony Uriasza Salomona.

II Sam. 12,24

1.7 A Salomon był ojcem Roboama, a Roboam ojcem Abiasza, a Abiasz ojcem Azafa.

I Kron. 3,10-14

1.8 A Azaf był ojcem Jozafata, a Jozafat ojcem Jorama, a Joram ojcem Ozjasza.

1.9 A Ozjasz był ojcem Joatama, a Joatam ojcem Achaza, a Achaz ojcem Ezechiasza.

1.10 A Ezechiasz był ojcem Manassesa, a Manasses ojcem Amona, a Amon ojcem Jozjasza.

1.11 A Jozjasz był ojcem Jechoniasza i braci jego w czasie uprowadzenia do Babilonu.

I Kron. 3,15   I Kron. 3,16

1.12 A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz był ojcem Salatiela, a Salatiel ojcem Zorobabela.

I Kron. 3,17   Ezdr. 3,2

1.13 A Zorobabel był ojcem Abijuda, a Abijud ojcem Eliakima, a Eliakim ojcem Azora.

1.14 A Azor był ojcem Sadoka, a Sadok ojcem Achima, a Achim ojcem Eliuda.

1.15 A Eliud był ojcem Eleazara, a Eleazar ojcem Matana, a Matan ojcem Jakuba.

1.16 A Jakub był ojcem Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Mat. 27,17   Mat. 27,22

1.17 Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama do Dawida jest czternaście; od Dawida do uprowadzenia do Babilonu — pokoleń czternaście; od uprowadzenia do Babilonu do Chrystusa — pokoleń czternaście.

Narodzenie Jezusa

(Łuk. 2,1-7)

1.18 A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy matka jego, Maria, została poślubiona Józefowi, okazało się, że, zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha Świętego.

Łuk. 1,35

1.19 A Józef, mąż jej, będąc prawym i nie chcąc jej zniesławić, miał zamiar potajemnie ją opuścić.

1.20 I gdy nad tym rozmyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Pański i rzekł: Józefie, synu Dawidowy, nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego.

Mat. 1,18

1.21 A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.

Łuk. 1,31   Łuk. 2,21   Dz. 4,12

1.22 A to wszystko się stało, aby się spełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka:

Iz. 7,14

1.23 Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.

1.24 A gdy Józef obudził się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pański i przyjął żonę swoją.

1.25 Ale nie obcował z nią, dopóki nie powiła syna, i nadał mu imię Jezus.

Łuk. 2,7

EWANGELIA MATEUSZA 2

Mędrcy ze Wschodu

2.1 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali:

Łuk. 2,1-7

2.2 Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski? Widzieliśmy bowiem gwiazdę jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłoń.

IV Mojż. 24,17

2.3 Gdy to usłyszał król Herod, zatrwożył się, a z nim cała Jerozolima.

2.4 I zgromadziwszy wszystkich arcykapłanów i nauczycieli ludu, wypytywał ich, gdzie się ma Chrystus narodzić?

2.5 A oni mu rzekli: W Betlejemie Judzkim; bo tak napisał prorok:

Mich. 5,2   Jan. 7,42

2.6 I ty, Betlejemie, ziemio judzka, wcale nie jesteś najmniejsze między książęcymi miastami judzkimi, z ciebie bowiem wyjdzie wódz, który paść będzie lud mój izraelski.

2.7 Wówczas Herod przywołał potajemnie mędrców, dokładnie dowiedział się od nich o czasie pojawienia się gwiazdy.

2.8 I posłał ich do Betlejem i rzekł: Idźcie, dokładnie się dowiedzcie o dziecięciu, a gdy je znajdziecie, donieście mi, abym i ja poszedł oddać mu pokłon.

2.9 Oni zaś, wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się.

2.10 A ujrzawszy gwiazdę, niezmiernie się uradowali.

2.11 I wszedłszy do domu, ujrzeli dziecię z Marią, matką jego, i upadłszy, oddali mu pokłon, potem otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.

Ps. 72,10   Ps. 72,15   Iz. 60,6

2.12 A ostrzeżeni we śnie, by nie wracali do Heroda, inną drogą powrócili do ziemi swojej.

Ucieczka do Egiptu

2.13 A gdy oni odeszli, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł: Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i uchodź do Egiptu, a bądź tam, dopóki ci nie powiem, albowiem Herod będzie poszukiwał dziecięcia, aby je zgładzić.

II Mojż. 2,15

2.14 Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu.

2.15 I przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co powiedział Pan przez proroka, mówiącego: Z Egiptu wezwałem syna mego.

Oz. 11,1

Rzeź dzieci w Betlejemie

2.16 Wtedy Herod, widząc, że mędrcy go zawiedli, rozgniewał się bardzo, wydał rozkaz, aby pozabijać wszystkie dzieci w Betlejemie i w całej jego okolicy, od dwóch lat i młodsze, według czasu, o którym się dokładnie dowiedział od mędrców.

2.17 Wówczas spełniło się, co powiedziano przez Jeremiasza, proroka, mówiącego:

Jer. 31,15

2.18 Słyszano głos w Rama, płacz i żałosną skargę. Rachel opłakuje dzieci swoje i nie daje się pocieszyć, bo ich nie ma.

I Mojż. 35,19

Powrót z Egiptu

2.19 A gdy Herod umarł, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi w Egipcie, mówiąc:

2.20 Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i idź do ziemi izraelskiej, zmarli bowiem ci, którzy nastawali na życie dziecięcia.

II Mojż. 4,19

2.21 Wstał więc, wziął dziecię oraz matkę jego i powrócił do ziemi izraelskiej.

2.22 Ale gdy usłyszał, że Archelaus króluje w Judei po ojcu swoim, Herodzie, bał się tam iść, ostrzeżony jednak we śnie, udał się w strony Galilei.

2.23 A przyszedłszy tam, zamieszkał w mieście zwanym Nazaret, aby się spełniło, co powiedziano przez proroków, iż Nazarejczykiem nazwany będzie.

Łuk. 1,26   Łuk. 2,39   Iz. 11,1   Iz. 53,2   Jan. 1,46

EWANGELIA MATEUSZA 3

Kazanie Jana Chrzciciela

(Mar. 1,1-8   Łuk. 3,1-17)

3.1 A w one dni przyszedł Jan Chrzciciel, każąc na pustyni judzkiej i mówiąc:

Łuk. 1,13

3.2 Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios.

Mat. 4,17

3.3 Albowiem ten ci to jest, o którym Izajasz prorok mówił, wypowiadając te słowa:

Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, Prostujcie ścieżki jego

Iz. 40,3   Jan. 1,23

3.4 A sam Jan miał odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany wokół bioder swoich, a za pokarm miał szarańczę i miód leśny.

II Król. 1,8

3.5 Wtedy wychodziła do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nadjordańska.

3.6 I byli chrzczeni przezeń w rzece Jordanie, wyznając grzechy swoje.

3.7 A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem?

Mat. 12,34   Mat. 23,33   I Mojż. 3,15

3.8 Wydawajcie więc owoc godny upamiętania;

3.9 Niech wam się nie zdaje, że możecie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama; powiadam wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi.

Rzym. 2,28   Rzym. 2,29   Rzym. 4,12   Jan. 8,33   Jan. 8,39

3.10 A już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone.

Łuk. 13,6-9   Jan. 15,6

3.11 Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Jan. 1,15   Jan. 1,26   Jan. 1,27   Jan. 1,33   Dz. 1,5

3.12 W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym.

Mat. 13,30

Chrzest Jezusa

(Mar. 1,9-11   Łuk. 3,21-22)

3.13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, do Jana, aby się dać ochrzcić przez niego.

3.14 Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie?

3.15 A Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił.

3.16 A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim.

3.17 I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.

Mat. 17,5   Ps. 2,7   Iz. 42,1

EWANGELIA MATEUSZA 4

Kuszenie Jezusa

(Mar. 1,12-13   Łuk. 4,1-13)

4.1 Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł.

Hebr. 4,15

4.2 A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął.

II Mojż. 34,28   I Król. 19,8

4.3 I przystąpił do niego kusiciel, i rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem.

I Mojż. 3,1-7

4.4 A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

V Mojż. 8,3

4.5 Wtedy wziął go diabeł do miasta świętego i postawił go na szczycie świątyni.

Mat. 27,53

4.6 I rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, abyś nie zranił o kamień nogi swojej.

Ps. 91,11   Ps. 91,12

4.7 Jezus mu rzekł: Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.

V Mojż. 6,16

4.8 Znowu wziął go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz chwałę ich.

4.9 I rzekł mu: To wszystko dam ci, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon.

4.10 Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz.

V Mojż. 6,13

4.11 Wtedy opuścił go diabeł, a aniołowie przystąpili i służyli mu.

Jan. 1,51   Hebr. 1,6   Hebr. 1,14

Początek nauczania w Kafarnaum

(Mar. 1,14-15   Łuk. 4,14-15)

4.12 A gdy Jezus usłyszał, że Jana uwięziono, usunął się do Galilei.

Mat. 14,3

4.13 I opuściwszy Nazaret, przyszedł i zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, na pograniczu krain Zebulona i Naftalego,

Jan. 2,12

4.14 Aby się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Izajasza, mówiącego:

Iz. 8,23   Iz. 9,1

4.15 Ziemia Zebulona i ziemia Naftalego, wzdłuż drogi morskiej, Zajordanie, Galilea pogan,4.16 Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność.

4.17 Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.

Mat. 3,2

Powołanie pierwszych uczniów

(Mar. 1,16-20   Łuk. 5,1-11)

4.18 A [Jezus] idąc wzdłuż wybrzeża Morza Galilejskiego, ujrzał dwu braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, brata jego, którzy zarzucali sieć w morze, byli bowiem rybakami.

Jan. 1,40

4.19 I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi!

Mat. 13,47   Ezech. 47,10

4.20 A oni natychmiast porzucili sieci i poszli za nim.

Mat. 19,27

4.21 I odszedłszy stamtąd dalej, ujrzał innych dwu braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata jego, którzy wraz z ojcem swoim, Zebedeuszem, naprawiali w łodzi swoje sieci, i powołał ich.

4.22 A oni zaraz opuścili łódź oraz ojca swego i poszli za nim.

Uzdrawianie chorych w Galilei

(Łuk. 6,17-19)

4.23 I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu.

Mar. 1,39   Łuk. 4,15   Łuk. 4,44   Dz. 10,38

4.24 I rozeszła się wieść o nim po całej Syrii. I przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli i byli nawiedzeni różnymi chorobami i cierpieniami, opętanych, epileptyków i sparaliżowanych, a On uzdrawiał ich.

Mar. 6,55

4.25 I szły za nim liczne rzesze z Galilei i z Dziesięciogrodu, i z Jerozolimy, i z Judei, i z Zajordania.

Mar. 3,7   Mar. 3,8   Łuk. 6,17-19

EWANGELIA MATEUSZA 5

Kazanie na górze

5.1 Tedy Jezus, widząc tłumy, wstąpił na górę. A gdy usiadł, przystąpili do niego jego uczniowie.

Łuk. 6,20-49

5.2 I otworzywszy usta swoje, nauczał ich, mówiąc:

Błogosławieństwa

(Łuk. 6,20-23)

5.3 Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios.

Iz. 57,15

5.4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Ps. 126,5   Iz. 61,3   Obj. 7,17

5.5 Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.

Ps. 37,11

5.6 Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

5.7 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Jak. 2,13

5.8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Ps. 24,4   Ps. 51,10   Ps. 73,1   I Jana. 3,2   I Jana. 3,3

5.9 Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani.

Hebr. 12,4

5.10 Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie z powodu sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo Niebios.

I Piotra 3,14

5.11 Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie!

I Piotra 4,14

5.12 Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.

Jak. 5,10   Hebr. 11,33-38

Podobieństwo o soli i światłości

(Mar. 9,50   Mar. 4,21   Łuk. 14,34-35   Łuk. 11,33)

5.13 Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana.

5.14 Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze.

Jan. 8,12

5.15 Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu.

Mar. 4,21

5.16 Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Ef. 5,8   Ef. 5,9   I Piotra 2,12

Stare i nowe prawo

5.17 Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić.

Mat. 3,5   Rzym. 3,31   Rzym. 10,4

5.18 Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie.

Łuk. 16,17   Łuk. 21,33

5.19 Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios.

Jak. 2,10   I Kor. 15,9

5.20 Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

Gniew i przebaczenie

(Łuk. 12,57-59)

5.21 Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd.

II Mojż. 20,13   II Mojż. 21,12   III Mojż. 24,17   V Mojż. 17,8

5.22 A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny.

I Jana. 3,15

5.23 Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie,

Mar. 11,25

5.24 Zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój.

5.25 Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim, póki jesteś z nim w drodze, aby cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia słudze, i abyś nie został wtrącony do więzienia.

Mat. 6,14   Mat. 6,15   Mat. 18,35   Łuk. 12,58   Łuk. 12,59

5.26 Zaprawdę powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż oddasz ostatni grosz.

Cudzołóstwo

(Mat. 18,8-9   Mat. 19,9   Mar. 9,43-48   Mar. 10,11-12   Łuk. 16,18)

5.27 Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył.

II Mojż. 20,14

5.28 A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim.

Job. 31,1   II Piotra 2,14

5.29 Jeśli tedy prawe oko twoje gorszy cię, wyłup je i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby całe ciało twoje miało pójść do piekła.

Mat. 18,8   Mat. 9   Mar. 9,43   Mar. 9,47   Kol. 3,5

5.30 A jeśli prawa ręka twoja cię gorszy, odetnij ją i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby miało całe ciało twoje znaleźć się w piekle.

5.31 Powiedziano też: Ktokolwiek by opuścił żonę swoją, niech jej da list rozwodowy.

Mat. 19,3-9   V Mojż. 24,1

5.32 A Ja wam powiadam, że każdy, kto opuszcza żonę swoją, wyjąwszy powód wszeteczeństwa, prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto by opuszczoną poślubił, cudzołoży.

Łuk. 16,18   I Kor. 7,10   I Kor. 7,11

Krzywoprzysięstwo

5.33 Słyszeliście także, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, ale dotrzymasz Panu przysiąg swoich.

II Mojż. 20,7   III Mojż. 19,12   IV Mojż. 30,2

5.34 A Ja wam powiadam, abyście w ogóle nie przysięgali ani na niebo, gdyż jest tronem Boga,

Mat. 23,16-22   Iz. 66,1   Dz. 7,49

5.35 Ani na ziemię, gdyż jest podnóżkiem stóp jego, ani na Jerozolimę, gdyż jest miastem wielkiego króla;

Ps. 48,2

5.36 Ani na głowę swoją nie będziesz przysięgał, gdyż nie możesz uczynić nawet jednego włosa białym lub czarnym.

5.37 Niechaj więc mowa wasza będzie: Tak — tak, nie — nie, bo co ponadto jest, to jest od złego.

II Kor. 1,17   Jak. 5,12

Zemsta

(Łuk. 6,29-30)

5.38 Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb.

III Mojż. 24,19   III Mojż. 20

5.39 A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi.

Jan. 18,22   Jan. 18,23   III Mojż. 19,18

5.40 A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz.

I Kor. 6,7

5.41 A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie.

5.42 Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się.

Miłość bliźniego

(Łuk. 6,27-28   Łuk. 6,32-36)

5.43 Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego.

III Mojż. 19,18

5.44 A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują,

II Mojż. 23,4   II Mojż. 23,5   Rzym. 12,14   Rzym. 12,20   Łuk. 23,34   Dz. 7,59

5.45 Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie, bo słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Ef. 5,1

5.46 Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią?

5.47 A jeślibyście pozdrawiali tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?

5.48 Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest.

III Mojż. 19,2

EWANGELIA MATEUSZA 6

Jałmużna

6.1 Baczcie też, byście pobożności swojej nie wynosili przed ludźmi, aby was widziano; inaczej nie będziecie mieli zapłaty u Ojca waszego, który jest w niebie.

6.2 Gdy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak to czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją.

6.3 Ale ty, gdy dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja,

Mat. 25,37-40   Rzym. 12,8

6.4 Aby twoja jałmużna była ukryta, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

Modlitwa

6.5 A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją.

Mat. 23,5   Mat. 23,6

6.6 Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

II Król. 4,33

6.7 A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani.

Iz. 1,15

6.8 Nie bądźcie do nich podobni, gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie.

Mat. 6,32

„Ojcze Nasz”

(Łuk. 11,2-4)

6.9 A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się imię twoje,

Jan. 17,6

6.10 Przyjdź Królestwo twoje, Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi.

Mat. 7,21   Łuk. 22,42

6.11 Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj,6.12 I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;

Mat. 14,15   Mat. 18,21-35

6.13 I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.

I Kron. 29,11-13   Jan. 17,11   Jan. 17,15

6.14 Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski.

6.15 A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.

Mar. 11,25   Mar. 11,26

Post

6.16 A gdy pościcie, nie bądźcie smętni jak obłudnicy; szpecą bowiem twarze swoje, aby ludziom pokazać, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją.

Iz. 58,5-9

6.17 Ale ty, gdy pościsz, namaść głowę swoją i umyj twarz swoją.

6.18 Aby nie ludzie cię widzieli, że pościsz, lecz Ojciec twój, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

Prawdziwy skarb

(Łuk. 12,33-34)

6.19 Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną;

6.20 Ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną.

Mat. 19,21   Kol. 3,1   Kol. 3,2

6.21 Albowiem gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje.

Światłość i ciemność

(Łuk. 11,34-36)

6.22 Światłem ciała jest oko. Jeśli tedy oko twoje jest zdrowe, całe ciało twoje jasne będzie.

6.23 A jeśliby oko twoje było chore, całe ciało twoje będzie ciemne. Jeśli tedy światło, które jest w tobie, jest ciemnością, sama ciemność jakaż będzie!

Mat. 20,15

Nie troszczcie się

(Łuk. 16,13   Łuk. 12,22-31)

6.24 Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie.

6.25 Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się o życie swoje, co będziecie jedli albo co będziecie pili, ani o ciało swoje, czym się przyodziewać będziecie. Czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?

Fil. 4,6   I Piotra 5,7   I Tym. 6,6   Hebr. 13,5

6.26 Spójrzcie na ptaki niebieskie, że nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien, a Ojciec wasz niebieski żywi je; czyż wy nie jesteście daleko zacniejsi niż one?

Mat. 10,29-31

6.27 A któż z was, troszcząc się, może dodać do swego wzrostu jeden łokieć?

6.28 A co do odzienia, czemu się troszczycie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną; nie pracują ani przędą.

6.29 A powiadam wam: Nawet Salomon w całej chwale swojej nie był tak przyodziany, jak jedna z nich.

I Król. 10

6.30 Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, czyż nie o wiele więcej was, o małowierni?

6.31 Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać?

6.32 Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.

Mat. 6,8

6.33 Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.

Rzym. 14,17   I Król. 3,13   I Król. 3,14   Ps. 37,4   Ps. 37,25

6.34 Nie troszczcie się więc o dzień jutrzejszy, gdyż dzień jutrzejszy będzie miał własne troski. Dosyć ma dzień swego utrapienia.

II Mojż. 16,19

EWANGELIA MATEUSZA 7

Nie sądźcie

(Łuk. 6,37-38   Łuk. 6,41-42)

7.1 Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.

Rzym. 2,1   I Kor. 4,5

7.2 Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą.

Mar. 4,24

7.3 A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz?

7.4 Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim?

7.5 Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.

7.6 Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie pereł swoich przed wieprze, by ich snadź nie podeptały nogami swymi i obróciwszy się, nie rozszarpały was.

Mat. 10,11

Zachęta do modlitwy

(Łuk. 11,9-13)

7.7 Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.

Mar. 11,24   Łuk. 11,9-13   Jer. 29,13   Jer. 29,14   Jan. 14,13   Jan. 16,23

7.8 Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą.

7.9 Czy jest między wami taki człowiek, który, gdy go syn będzie prosił o chleb, da mu kamień?

7.10 Albo, gdy go będzie prosił o rybę, da mu węża?

7.11 Jeśli tedy wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary dzieciom swoim, o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą.

Jak. 1,17

7.12 A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy.

Mat. 22,39   Mat. 22,40   Rzym. 13,8-10

Dwie drogi

(Łuk. 13,24)

7.13 Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.

Łuk. 13,24   Jan. 10,7   Jan. 10,9

7.14 A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.

Mat. 19,24   Dz. 14,22

Drzewo i jego owoc

(Łuk. 6,43-44)

7.15 Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi!

Mat. 24,4   Mat. 24,5   Mat. 24,24   Dz. 20,29

7.16 Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi?

Gal. 5,19-22   Jak. 3,12

7.17 Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce.

Mat. 12,33

7.18 Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców.

7.19 Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień.

Mat. 3,10   Jan. 15,2   Jan. 6

7.20 Tak więc po owocach poznacie ich.

Słowa a czyny

(Łuk. 6,46   Łuk. 13,25-27)

7.21 Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie.

Mat. 21,29   Rzym. 2,13   Jak. 1,22   Jak. 1,25   Jak. 2,14   I Kor. 12,3

7.22 W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?

Jer. 14,14   Jer. 27,15   Łuk. 13,25-27   I Kor. 13,1   I Kor. 13,2

7.23 A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.

Mat. 13,41   Mat. 25,41   II Tym. 2,19   Ps. 6,9

Dwa fundamenty

(Łuk. 6,47-49   Mar. 1,22)

7.24 Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce.

Mat. 7,21

7.25 I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce.

7.26 A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku.

7.27 I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki.

Ezech. 13,10   Ezech. 13,11

7.28 A gdy Jezus dokończył tych słów, zdumiewały się tłumy nad nauką jego.

Mat. 11,1   Mat. 13,53   Mat. 19,1   Mat. 26,1   Mar. 1,22   Łuk. 4,32

7.29 Albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

Jan. 7,46

EWANGELIA MATEUSZA 8

Oczyszczenie trędowatego

(Mar. 1,40-45   Łuk. 5,12-16)

8.1 A gdy zstąpił z góry, poszło za nim wielkie mnóstwo ludu.

8.2 I oto trędowaty, przystąpiwszy, złożył mu pokłon, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.

8.3 I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu.

8.4 I rzekł mu Jezus: Bacz, abyś nikomu nie mówił, lecz idź, ukaż się kapłanowi i ofiaruj nakazany przez Mojżesza dar na świadectwo dla nich.

Mat. 9,30   Mar. 7,36   Łuk. 17,14   III Mojż. 13,49   III Mojż. 14,2-32

Uzdrowienie sługi setnika

(Łuk. 7,1-10)

8.5 A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go

Jan. 4,47

8.6 I mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.

8.7 Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.

8.8 A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.

8.9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni.

8.10 Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem.

Mat. 15,28

8.11 A powiadam wam, że wielu przybędzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem i z Izaakiem, i z Jakubem w Królestwie Niebios.

Łuk. 13,28   Łuk. 13,29   Iz. 49,12   Iz. 59,19   Mal. 1,11   Ps. 107,3

8.12 Synowie Królestwa zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Mat. 22,13   Mat. 24,51   Mat. 25,30

8.13 I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie.

Mat. 9,29   Mat. 15,28

Uzdrowienie teściowej Piotra i wielu innych

(Mar. 1,29-34   Łuk. 4,38-41)

8.14 A gdy Jezus wszedł do domu Piotra, ujrzał teściową jego, leżącą w gorączce.

I Kor. 9,5

8.15 I dotknął się ręki jej, i ustąpiła gorączka; ona zaś wstała i posługiwała mu.

8.16 A gdy nastał wieczór, przywiedli do niego wielu opętanych, a On wypędzał duchy słowem i uzdrawiał wszystkich, którzy się źle mieli,

8.17 Aby się spełniło, co przepowiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł.

Iz. 53,4

Potrzeba wyrzeczeń

(Łuk. 9,57-62)

8.18 A Jezus, widząc lud wokół siebie, kazał przeprawić się na drugą stronę.

Mar. 4,35   Łuk. 8,22

8.19 I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, i rzekł do niego: Nauczycielu, pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.

8.20 I rzekł mu Jezus: Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił.

II Kor. 8,9

8.21 A drugi z uczniów rzekł do niego: Panie, pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać ojca mojego.

I Król. 19,20

8.22 Ale Jezus rzekł mu: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich.

Jan. 1,43   Jan. 5,25   Rzym. 6,13

Uciszenie burzy

(Mar. 4,35-41   Łuk. 8,22-25)

8.23 A gdy wsiadł do łodzi, poszli za nim uczniowie jego.

8.24 I oto nawałnica wielka powstała na morzu tak, że fale łódź przykrywały. On zaś spał.

Ps. 4,8

8.25 I podszedłszy do niego zbudzili go słowami: Panie, ratuj, giniemy!

8.26 A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza.

Mat. 14   Mat. 14,31   Mat. 16,8

8.27 Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?

Uzdrowienie dwóch opętanych

(Mar. 5,1-20   Łuk. 8,26-39)

8.28 A gdy przybył na drugą stronę, do krainy Gadareńczyków, zabiegli mu drogę dwaj opętani, wychodzący z grobów, bardzo groźni, tak iż nikt nie mógł przechodzić tą drogą.

8.29 I poczęli krzyczeć tymi słowy: Cóż my mamy z tobą, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?

Łuk. 4,41   II Piotra 2,4

8.30 A opodal od nich była wielka trzoda pasących się świń.

8.31 Tedy go demony prosiły, mówiąc: Jeśli nas wypędzasz, to poślij nas w tę trzodę świń.

8.32 I rzekł im: Idźcie! A one wyszedłszy, weszły w świnie. I oto cała trzoda ruszyła pędem po urwisku do morza i zginęła w wodach.

8.33 A pasterze uciekli i poszedłszy do miasta, opowiedzieli wszystko, także i to, co się stało z opętanymi.

8.34 Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa, a ujrzawszy go, prosili, aby odszedł z ich krainy.