36,00 zł
Dowiedz się więcej.
- Wydawca: Sorus
- Kategoria: Poezja i dramat
- Język: polski
„Spadające gwiazdy” to zbiór myśli i uczuć posklejanych słowami oraz przeplecionych wrażliwością jak wstążką. Wiersze powstawały na różnych etapach życia autorki, opowiadają o rozterkach i towarzyszących im emocjach, których doświadczała podczas zmieniającej się codzienności. Każdy utwór to zupełnie inna historia: można ją pokochać albo pokłócić się o nią. Nieważne, kim jesteś, co robisz w życiu i dlaczego trzymasz ten tomik w rękach – po prostu go przeczytaj.
Dorota Pisarek (ur. 2003 r.) dorastała w niewielkiej miejscowości Grabów nad Pilicą. Ukończyła LXXV LO im. Jana III Sobieskiego w Warszawie na kierunku medialno-filmowym. Studiuje zarządzanie na Uniwersytecie Warszawskim, jednocześnie pracując i próbując odnaleźć się w życiu dorosłych, mimo że wewnętrzne dziecko nie daje za wygraną. Ma duszę marzycielki, ale w życiu stara się być realistką.
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi lub dowolnej aplikacji obsługującej format:
Liczba stron: 16
Podobne
Redaktorka prowadząca
Agata Sikorska-Olszowa
Redakcja
Izabela Dachtera-Walędziak
Projekt okładki
Julia Filip
Skład wersji do druku
Maciej Torz
Copyright © by Dorota Pisarek 2024
Copyright © by Sorus 2024
E-book przygotowany na postawie wydania I
Poznań 2024
ISBN 978-83-67737-33-3
Wydaj z nami swoją książkę!
www.sorus.pl/formularz-zgloszeniowy
Wydawnictwo Sorus
Księgarnia internetowa: www.sorus.pl
Przygotowanie i dystrybucja
DM Sorus Sp. z o.o.
ul. Bóżnicza 15/6
61-751 Poznań
tel. +48 61 653 01 43
Przygotowanie wersji elektronicznejEpubeum
Jeśli trzymasz w rękach tę książkę, to wiedz, że jedno z moich największych marzeń już się spełniło.
***
Kiedy spojrzałam na kogoś inaczej,
Kiedy zaczęłam się wstydzić, że płaczę,
Kiedy swym wzrokiem wszystkich chciałam mierzyć,
Wtedy przestałam komukolwiek wierzyć.
Kiedy słyszałam, że nie jestem mała,
Więc nie powinnam się tak zachowywać,
Wtedy wiedziałam – jestem całkiem sama,
A co najgorsze – muszę to ukrywać.
Kiedy zapomniałam imienia swej lalki,
Kiedy stwierdziłam, że ona nie żyje,
Kiedy nie weszły różowe koralki
Na moją szerszą niż wcześniej szyję.
Kiedy spytanie obcego mężczyzny,
Dlaczego jest smutny, wydało się dziwne,
I kiedy wszystkie przyjazne twarze
Stały się tylko zadbane i słynne.
Kiedy zachciałam garderoby nowej,
I żeby zła wróżka w bajce przeżyła,
Złamał się zamek z waty cukrowej
I rakieta z kartonu nie odpaliła.
Kiedy stanęłam twardo na ziemi,
Uznałam, że nic nigdy tego nie zmieni.
I mimo że zrobiłam krok ku dorosłości,
To kosmos jest dalej niż za dziecinności.
***
Marzenia dziewczynki w ciele nastolatki –
Pewnie dlatego nikt mnie nie lubi.
Ja z sentymentem trzymam swe lalki.
Może dlatego świat wciąż mnie gubi?
Wiecznie dziecinna, nieokrzesana,
Ciągle na świat spoglądam niewinnie,
Wierzę, że dobro kiedyś powróci
I z głową w chmurach zawsze gdzieś ginę.
I nie udaję, że jestem dorosła,
Że zjadłam wszystkie świata rozumy.
Wierzę i marzę, i mam nadzieję,
I nie uraża to mojej dumy.
I jestem przez to wiele bogatsza,
Świetnie pracuje mi wyobraźnia,
Więc mogę myśleć, że jestem elfem
Lub że dla kogoś mogę być ważna.
O Autorce
Dorota Pisarek (ur. 2003 r.) dorastała w niewielkiej miejscowości Grabów nad Pilicą. Ukończyła LXXV LO im Jana III Sobieskiego w Warszawie na kierunku medialno-filmowym. Studiuje zarządzanie na Uniwersytecie Warszawskim, jednocześnie pracując i próbując odnaleźć się w życiu dorosłych, mimo że wewnętrzne dziecko nie daje za wygraną. Ma duszę marzycielki, ale w życiu stara się być realistką.
