Święty Peregryn ebook

WSTĘPPATRON DAJĄCY NADZIEJĘ

„W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” – pisał św. Paweł Apostoł (Kol 1,24), ukazując nam wszystkim zbawczą wartość cierpienia.

Jednym z tych, którzy dopełniali w swym ciele Chrystusowych udręk, był św. Peregryn Laziosi (1265-1345). Znosił wielkie boleści, a dzięki żarliwej modlitwie został uzdrowiony i z tego właśnie powodu uważany jest za czułego wspomożyciela tych, którzy przeżywają fizyczne i psychiczne cierpienia. Święty Peregryn został patronem chorych na raka, osób cierpiących na AIDS, dolegliwości stóp lub na nieuleczalne choroby. We Włoszech niemal dorównuje popularnością św. Ricie z Cascii i św. Judzie Tadeuszowi. Zapoznaj się z jego niezwykłym życiem...

ROZDZIAŁ IWIELKI CUD!

Na większości obrazów i obrazków przedstawiających św. Peregryna Laziosiego widzimy otoczonego aniołami, odzianego w czarny habit zakonnika z obnażoną obandażowaną prawą nogą, półleżącego przed krucyfiksem, z którego schodzi doń Chrystus. Scena ta obrazuje wielki cud, jakiego doświadczył ten włoski święty.

PROBLEMY Z NOGĄ

Sześćdziesięcioletni Peregryn od pewnego już czasu cierpiał z powodu paskudnej rany, która utworzyła mu się na prawej nodze. Ponoć była ona tak straszna, że można było zobaczyć przez nią kość, a tym, którzy tę ranę widzieli, zbierało się na płacz. Kończyna, na której ta rana się pojawiła, była spuchnięta i pewnie czarna od zgangrenowanych tkanek. Wiele osób sądziło, że dni zakonnika są już policzone.

Według Nicolo Borghesego – autora napisanego około 1483 roku najważniejszego żywota św. Peregryna i, jak wszyscy zgodnie twierdzą, najbliższego prawdy o tym oddanym Bogu i ludziom człowieku – był to rak, ale nie możemy być tego w stu, a nawet w pięćdziesięciu procentach pewni. Podejrzewano jednak, że faktycznie mogły nastąpić już zmiany nowotworowe i wdała się gangrena. Czy tak było w istocie, tego do końca nie wiadomo. Diagnozy z XIV wieku różniły się bowiem dość znacznie od współczesnych.

Charakterystyczną cechą tej rany był towarzyszący jej potworny, nieznośny fetor, na skutek którego zakonnika unikali nawet jego współbracia, także ci, którzy musieli się nim opiekować. Ba! Sam Peregryn sobą się brzydził. Rana powodowała dotkliwy ból – nie tylko fizyczny, ale i psychiczny.

Z czasem Peregryna zaczęto nazywać drugim Hiobem. Cierpiał bardzo. Choroba była dla niego bardzo kłopotliwa i wyczerpała go do cna, ale nie lamentował, nie użalał się nad swym losem. Znosił tę chorobę jak każdą inną. Przyjmował ten „Boży dopust”, wyraz przedziwnej Bożej miłości z niezmienną, stałą pogodą ducha, z wiarą w słowa Pawła Apostoła, że cnota właśnie w słabościach się doskonali. Borghese pisał, że była to zesłana przez Boga próba, swoisty dowód i wyraz nadprzyrodzonej Bożej miłości. Peregryn z pewnością też tak na to patrzył.

TRZYDZIEŚCI LAT NA STOJĄCO!

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej

ROZDZIAŁ IIPEREGRYN Z RODU LAZIOSICH

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ IIIPOKAŻ MI DROGĘ ZBAWIENIA

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ IVZAKONNIK DOSKONAŁY

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ VPEREGRYN W FORLI

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ VIPOWRÓT DO DOMU OJCA

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ VIICUDOTWÓRCA

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ VIIIPOŚMIERTNY KULT

Dostępne w wersji pełnej

ROZDZIAŁ IXMODLITWY

Dostępne w wersji pełnej

BIBLIOGRAFIA

Dostępne w wersji pełnej

IMPRIMATUR

Kuria Metropolitalna w Krakowie nr 3273/2015, 9 grudnia 2015 r. ks. Jan Szkodoń, wikariusz generalny ks. Kazimierz Moskała, wicekanclerz o. prof. dr hab. Tomasz Maria Dąbek OSB, cenzor

KOREKTA

Agata Chadzińska Magdalena Jankosz

PROJEKT OKŁADKI

Izabela Puk

Plik opracował i przygotował Woblink

ISBN 978-83-7569-718-6

© 2013 Dom Wydawniczy „Rafael”

ul. Dąbrowskiego 16

30-532 Kraków

tel./fax 12 411 14 52

e-mail: [email protected]

www.rafael.pl

E-booki dostępne na: