W poszukiwaniu zapomnienia 8: Zostań – opowiadanie erotyczne ebook

Zostań, jak nikt mnie znasz,

przecież dobrze wiesz,

boję się być sam.

Zostań

do rana raz,

może zwykły dzień

nic nie zmieni w nas.

Zostań,

choć nie stać mnie

na to wszystko,

co mi możesz dać.

Zostań,

kiedyś przyjdzie czas

na pytania

i to, co teraz wciąż jeszcze przerasta nas.

Zostań,

nie szukaj już

gdzieś daleko

tego, co masz tu.

Zostań

bez zbędnych słów,

tak jak teraz

cierpliwie obok bądź 

po prostu dzień po dniu.

Zostań,

zostań.

Zostań, nie powiem ci,

że to miłość,

choć jesteś wszystkim, czego w życiu trzeba mi  .

Noga za nogą, oddech za oddechem. To było jak medytacja. Ruch rąk w przód i w tył, idealna synchronizacja ciała. Moje buty uderzały rytmicznie o podłoże. Zobaczyłam jakąś sylwetkę kątem oka po mojej prawej stronie. Coś się ruszyło w krzakach. To mnie wybiło z rytmu, przestraszyłam się, zachwiałam i potknęłam.

– Nic pani nie jest? – Biegacz z naprzeciwka zatrzymał się i wyciągnął do mnie rękę. Przyjęłam pomoc.

– Chyba nie, wszystko jest dobrze. – Uśmiechnęłam się do niego niepewnie. Mężczyzna odbiegł, a ja otrzepałam ziemię z legginsów. Rozejrzałam się, ale w krzakach już nic się nie ruszało. Coś zaświergotało w pobliżu. Ptaki, one często rozrabiały wśród liści. Nieraz już mnie jeden z drugim przestraszyły. Pomimo tego, że minęło ponad pół roku od mojego ostatniego spotkania z Aleksandrem i trzy miesiące od rozwodu z Pawłem, wciąż bałam się, że albo wyskoczy jakiś zbir, który będzie chciał załatwiać sprawy z moim byłym mężem, albo pojawi się jakiś przydupas od Aleksandra. Żadne z tych spotkań nie byłoby dla mnie przyjemnością. Włosy na karku stawały mi dęba na samą myśl. Chciałam zapomnieć. A jednak nienawistne obrazy wciąż do mnie wracały, burząc pozorny spokój, jaki z czasem udało mi się wypracować.

Kiedy Paweł wyszedł na przepustkę, był mi już tak obcy, że nie umiałam się otworzyć. Jakby moje ciało zapomniało zupełnie jego dotyk.

– Jesteś odległa – szeptał wprost w moje włosy, wtulając się we mnie.