Wieczne róże: Tajemniczy ogrodnik – opowiadanie erotyczne ebook

– Zapraszam do środka – zwraca się do mnie właściciel. Odwracam się od nieco już zapuszczonego ogrodu, który podziwiałam z zachwytem, i podążam za staruszkiem. Mężczyzna popycha ciężkie, stare drzwi, a te otwierają się ze skrzypnięciem, ukazując półmrok. Razem przestępujemy próg.

Moim oczom ukazuje się przestronny hol wiekowego domu. Drewniane deski wygładzone tysiącami kroków układają się w prosty wzór pokrywający podłogi w całym domu. Od kamiennych ścian bije przyjemny chłód, kontrastujący z upalnym, letnim powietrzem na zewnątrz. Szyby w wysokich oknach są nieco poszarzałe od starości i upstrzone plamkami niewiadomego pochodzenia. Na prostych, drewnianych meblach zebrała się warstewka kurzu, który przy najmniejszym ruchu unosi się i wiruje w powietrzu poprzecinanym wiązkami światła.

– Przepraszam za ten bałagan – mówi właściciel z zakłopotaniem. – Dawno nikt tu nie mieszkał, a ja też nieczęsto tu przyjeżdżam. Ostatni lokator był tutaj w zeszłym roku. No i wie pani, wiek już nie ten, żeby samemu zajmować się tak przestronnym budynkiem…

– Nic nie szkodzi – odpowiadam szybko z uśmiechem. – W ogóle mi to nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie, nadaje to temu miejscu duszy. Bardzo się to przyda w mojej twórczości – dodaję pogodnie.

– W takim razie zapraszam do dalszego zwiedzania.

Z holu przechodzimy do pomieszczenia, które wcześniej musiało służyć jako salon. Stoi tu piękna kanapa z popękanej już skóry, przykryta folią w marnej próbie ochronienia jej przed kurzem, oraz dwa masywne fotele z tego samego materiału. Ściany zastawione są regałami wypełnionymi dziesiątkami pożółkłych książek oraz wieloma okurzonymi bibelotami. Rozglądam się i zaskoczona wydaję z siebie pisk radości – w kącie znajduje się przepiękny kominek z paleniskiem otoczonym metalowymi prętami, powyginanymi w fantazyjne wzory. Oczami wyobraźni już widzę, jak spędzam przed nimi długie, chłodniejsze wieczory i noce.

Właściciel, starszy, posiwiały mężczyzna, przygląda mi się z nadzieją w oczach. Wiem, że bardzo mu zależy, żeby ktoś wreszcie od niego kupił lub chociaż wynajął to miejsce, zwłaszcza że tak długo stało puste. Na pewno cieszy się, widząc, że ktoś jeszcze znajduje jakikolwiek urok w nieco zapuszczonym budynku.