Wierszownik. O snach i o tęsknotach ebook

Jak piękniemyśl o tobieogrzewami serce

O historii pewnego spotkania…

Poznali się w zasadzie nie wiadomo kiedy i w jaki sposób. Chyba już się znali. Z widzenia bardziej. Ze  słyszenia trochę. Kilka urywanych komentarzy w necie. Krótkie wymiany zdań. Żarty, zaczepki, dobry humor. Propozycja spotkania wypłynęła naturalnie, nie wiadomo skąd. Ekscytacja i  ciekawość. I zaczęło się durnie, zaskakująco, nie tak, jak normalnie być powinno. Najpierw Ją wiozła na pociąg Jego była kochanka. Temat świeży i aż duszno było w samochodzie, żeby nie sypnąć, nie puścić pary z ust, bo jak to tak, nie na miejscu, bez lojalności jajników. Trudno. Poszło.

Pociąg tłukł się z wolna, a ekscytacja rosła. Telefony gorące były od tekstowych rozmów, głowy pełne oczekiwania. Jak się zachować, jak dobrze wypaść.

No i Ona wypadła, wręcz jak z podręcznika pod tytułem „Czego nie robić przy pierwszym spotkaniu”. Pociąg zwolnił tempo, peron, ludzie, wysiadka. Miał czekać. Czekał. Wysiadła akurat przed samym jego nosem, z buta otwierając drzwi wagonu. I tyle było z dobrego wrażenia, które chciała zrobić. Jego  rozbawienie, śmiech. Jej żenada i wstyd, który ciągnął aż na dno piekła.

Tak. Tylko ja tak potrafię. Przedziwna umiejętność odwalania takich rzeczy. Zdarzeń na wskroś, które nie powinny mieć miejsca. Taki chichot losu. Cała ja.

Jednak wieczorem doznałam olśnienia. Znalazłam ten tysiąc siedemsetny brakujący puzzel, którego szukałam, który zgubiłam, przeoczyłam może, który brakujący nie pozwalał zamknąć mojej układanki w pełni. Wpasował się we mnie dokładnie, całkowicie, bez problemu. Zapełnił to wolne miejsce, które czekało, wygląda na to, że na Niego.

* * *

teraz

kiedy w końcu mnie znalazłeś

nie muszę już dalej uciekać

wezmę cię za rękę

i pokażę ci mój świat

teraz

kiedy oboje wygraliśmy

i jedną ścieżką idziemy

zostańmy w tym dniu

w tej chwili zaklęci

czy to nie urocze

jak delikatnie pieści nas deszcz

jak czule skóry dotyka wiatr

wolni od złych snów

wolni od spojrzeń złych

już nic nie jest ważne

chodź

zabiorę cię do domu

* * *

ile razy ten szelest znajomy

woła mnie do ogrodów namiętności…

zliczam chwile

więzione w jednej minucie

twego snu w moich ramionach

gubię rytm w tykaniu zegarów

i oddechach

nie mówię

za słowami szemrze potok myśli

co gonią się nawzajem

rozbiegane w mojej głowie

wśród szumu fal, na twojej dłoni

narodziłam się ponownie

przy muzyce szumiących

czarnych płyt

ile razy ten szelest znajomy

woła mnie do ogrodów namiętności…

O Autorce

Anna Sokołowska — człuchowianka z góralskimi korzeniami, twórczyni poezji, tekstów piosenek, grafiki komputerowej, z pasją zajmuje się rękodzielnictwem, bardziej od książek kocha chyba tylko suczkę o imieniu Masza.