Zwierciadła ebook

Redaktor prowadzący

Monika Bronowicz-Hossain

Redakcja i korekta

Słowa na warsztatAgata CzaplarskaMonika Bronowicz-Hossain

Opracowanie graficzne i skład

Marzena Jeziak

Projekt okładki

Aleksandra Sobieraj

© Copyright by Beata Ostrowska 2024© Copyright by Borgis 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone

Wydanie I

Warszawa 2024

ISBN 978-83-67642-90-3

ISBN (e-book) 978-83-67642-91-0

Wydawca

Borgis Sp. z o.o.ul. Ekologiczna 8 lok. 10302-798 [email protected]/borgis.wydawnictwowww.instagram.com/wydawnictwoborgis

Druk: Sowa Sp. z o.o.

Podróż tysiąca mil zaczyna się od jednego kroku.LAO TSY

Spis treści

Od Autora 9

Ludzie 11

Człowiek 13

Kolos 14

Inny 15

Serwilista 16

Nieudacznik 17

Rozpędzona 19

Pozer 21

Diwa 22

Uczucia 25

Rozczarowanie 27

Zdrada 28

Samotność 29

Smutki 31

Zazdrość 32

Kłótnia 33

Tęsknota 34

Jak przyjemnie 36

Trudne pytania 37

Rejs 39

Inaczej 40

Kobieta upadła 42

Koniec 44

Księga 45

Beze mnie… 46

Dobre rady 49

Nie płacz 51

Cisza 53

Drzwi 54

W górę 56

Powolutku! 58

Polityka i wiara 61

Politycy 63

Kruki 64

Biało-czerwona 66

Prawda 68

Modlitwa 70

Natura i czas 73

Jesień 75

Koń 76

Pan czas 78

Lustro 80

Od Autora

Oddaję w Twoje ręce coś dla mnie niezwykle cennego.

Zbiór wierszy, tworzący ten mały tomik, powstał w latach 2021-2022. Okres ten w naszej świadomości – zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej – wywołał bardzo wiele emocji i pytań.

W dobie niegasnącej pandemii oraz rozlewającej się dominacji uzurpatorów władzy nad naszymi losami, wartościami i wyborami, wypowiedzenie się językiem wierszy stało się jedyną drogą do uzdrowienia – w wielu znaczeniach tego słowa. Wiersze składające się na „Zwierciadła” odbijają wielowymiarową rzeczywistość widzianą oczami człowieka, który postrzegany przez siebie obraz świata, relacji międzyludzkich, wartości i uczuć ubrał w słowa z nadzieją, że być może staną się dla innych inspiracją i wsparciem, gdy ta rzeczywistość po prostu nazbyt miesza nam w głowie.

Życzę miłej lektury i uzdrawiających przemyśleń.

Autor

Ludzie

Człowiek

Darmozjad, szkodnik, recydywista.

Leniuch, cwaniaczek i egoista.

Narcyz, idiota, błazen mizerny.

Egocentryczny karzeł pazerny.

Kto to, pytacie? Co za figura?

Człowiek – odpowiem – ta kreatura!

Niszczy, co dorwie w te swoje łapy!

Równa się z Bogiem – nie sięga szkapy!

Ona chociaż pożytek niesie.

Człek do szkodzenia jak kornik rwie się.

Niewolnik żądzy, człowiek matołek,

Służalcza larwa, kasy pachołek!

Taki nikt, gnida, spuchnięte ego!

Dlaczego Bóg postawił na niego?!

Kolos

Siedzi mała kobietka – pod jej sercem rośnie brzemię.

Blask w oczach, cicho czeka – jakie imię ma spełnienie?

Boże, daj pojąć ten cud, bezdeń matczynej radości –

świat cząstkę ciebie wchłania, a ludzkość zaprasza w gości.

Gdy los trafia na oślep – zdarza się – nie dopasuje!

Co pragnieniem wzrastało, proza życia demoluje.

Myślisz sobie, żeś święta, aż tu słyszysz z ust synka:

„Tutaj, mamo, nie szóstka – tu co najwyżej jedynka!”.

Wzrok spada, głowa pęka – przygasł żar determinacji,

by wyciągać „małego” z objęć kokietki – libacji.

Nakręconej spirali już nie zatrzyma szalona

miłość matki-wariatki, sponiewierana… znoszona.

Siedzi kolos – drży cały, cne barki przygniata brzemię.

Zabłądziło, wpadło w otchłań najpiękniejsze pragnienie.

Inny

Mówią o mnie: INNY.

Tak rzucają – byle jak i byle gdzie.

Co to znaczy INNY?

Sam już nie wiem – dobrze to czy raczej źle?

Czy to blisko słowa WINNY?

Rękę podam – czy napotka drugą dłoń?

Jeślim jednak WINNY?!

Uuu… kolego! Już nadciąga wroga woń!

Słyszę: INNY.

Czy ta smuga z diabelskiej tchnie pieczary?

Czuję: WINNY!

To nie z piekła – to z kadzidła opary!

Już się snują,

będą drążyć swoim jadem niczym trąd.

Nie dam im się obezwładnić!

Ocalę duszę – żegnajcie, czmycham stąd!