Cierpienia młodej Hany ebook

Czasem jest tak,

że nie jesteś w stanie

nikogo wziąć ze sobą.

Laura Repovš

Wstęp

nic nie jest prawdziwe

poezja umarła

poetka nie żyje

wkrótce dowiemy się prawdy.

absolutny jest tylko bóg, a

bóg to zawsze On

* * * * * *

ona nie jest człowiekiem.

nie ma na imię hana.

nie jest don kichotem, żeby walczyć z wiatrakami.

hana umiera, ale nie dlatego, że chce, tylko

dlatego, że musi. hana umiera, bo inaczej zabito by ją.

hany nie można zranić, hana jest kamieniem.

hana jest zasraną dziwką, która nie wie, gdzie jej miejsce.

mówi ktoś, kogo nie ma.

ale, ponieważ nie wystarcza nam Nic,

widzimy ją.

* * * * * * * * *

Hana

hana jest poetką.

czy też chciałaby nią być.

czy też musi poczekać, aż inni ją za taką uznają.

szuka swojego głosu.

oczywiście, a kto nie szuka.

hana szuka swojego głosu w ten sposób, że

wysyła do wszystkich (przeważnie) nadętych poetów swoje wiersze.

hana oczywiście wysyła również na konkursy,

chociaż co roku

za każdym razem

ją ignorują.

mimo to wciąż lubi pisać, chociaż nie ma

pojęcia, kim i czy w ogóle kimś zostanie w przyszłości.

ale wie,

że nie chcę

wielkiego domu jednorodzinnego,

idealnego mężczyzny ani stałej

pracy, którą być może kiedyś będzie musiała podjąć.

hana ma chwilowo

dwadzieścia jeden lat, chociaż w każdym sklepie

wciąż każą jej pokazywać dowód,

kiedy kupuje papierosy.

bez papierosów nie przeżyłaby dnia.

paznokcie obgryzła sobie tak dogłębnie,

że ma na dłoniach

krwawe plamy. nie sprawia wrażenia

nerwowej, ale nieustannie wyczekuje,

chociaż nie wie dokładnie, na kogo ani na co.

idźmy dalej.

Hana i świat

zawsze, kiedy hana wychodzi z domu, chce jej się płakać.

i robi jej się naprawdę niedobrze.

hana wie, że to nie mogą być mdłości poranne,

bo nie uprawiała seksu od dwóch lat, odkąd zdecydowała się na abstynencję.

hana wie, że właśnie skłamałam,

w końcu nie jesteśmy jej rodzicami

ani babcią,

ani też dziadkiem

i nie będziemy jej osądzać, jeśli nam powie,

że tak naprawdę uprawiała seks poprzedniej nocy

i kiedy obudziła się rano,

nie wiedziała, kto leży obok niej.

jednakże w trosce o dobre samopoczucie czytelnika

lepiej napisać, że hana ostatnio uprawiała seks dwa lata temu,

albo jeszcze lepiej – że jest dziewicą

i chce pójść do klasztoru,

czego od dawna pragnęli jej rodzice.

zatem: hana nie lubi świata.

lubi uprawiać seks z nieznajomymi, bo nieznajomi nie bolą.

chociaż właśnie pisząc to, stwierdziła,

że pragnie bólu, bo ból prowadzi do czegoś

pięknego, a to, co piękne, nie może być bezużyteczne.

nie znosi dni, kiedy budzi się bez papierosów,

bo od razu rano musi pójść do sklepu,

zamiast wypić kawę i dopiero potem

przystąpić do walki z resztą ludzkości.

reszta ludzkości potrafi być uciążliwa, kiedy

hana podśpiewuje, idąc,

a jeszcze częściej, kiedy mówi sama do siebie.

ludzie dziwnie na nią patrzą,

przecież sami do siebie mówią wyłącznie

wariaci, narkomani i bezdomni.

ewentualnie samotni mężczyźni,

którzy pozornie mówią sami do siebie,

a w rzeczywistości zaczepiają hanę.

dlatego hana w zasadzie już nienawidzi dzisiejszego dnia,

bo wczoraj przez pomyłkę wypaliła ostatniego papierosa,

bo się zdenerwowała i zabrakło jej paznokci.

powoli drepcze w stronę sklepu,

położonego dziesięć metrów od jej mieszkania,

zestresowana, że mogłaby spotkać sąsiada,

z którym uprawiała seks trzy miesiące temu i który ją zranił.

ale dlaczego miałaby go obwiniać,

lepiej obwiniać siebie, tak jest najłatwiej.

trzy miesiące i żadnego znaku od niego.

jak nasza hana miałaby sobie poradzić z takim stresem?

została nałogową palaczką.

ale pomimo tego, że namiętnie hoduje w sobie raka,

cały czas za nim tęskni, chociaż nam się do tego nie przyzna,

bo po prostu za bardzo ją boli,

za każdym razem,

kiedy przypomni sobie o nim i nie chce popadać w patos,

dlatego że egzaltowanej poetki

nikt sobie nie życzy,

nie potrzebuje i

nie kocha.