Madzka210
Podobnie jak główny bohater został wciągnięty przez nałóg, tak mnie wciągnęły jego perypetie. Nie mogłam się oderwać do samego jej końca.
Niby historia jakich wiele, jednak wywołuje tak szeroką gamę emocji, że momentami jest to istna karuzela współczucia, przerażenia, wzruszenia, wściekłości i kilku jeszcze innych. Zdarzały się momenty gdy wręcz chciałoby się przeniknąć do opisywanego świata Michała i zainterweniować osobiście. Tymczasem można jedynie wytrzeszczać oczy, otwierać ze zdziwienia usta, zasłaniać je ręką z przerażenia lub skubać skórki ze stresu.
Nieprawdopodobne jest to jakim okrutnym i podstępnym przeciwnikiem jest każdy nałóg - w tym wypadku hazard, jak niszcząca jest jego siła i jak rezonuje ona na najbliższe otoczenie osoby uzależnionej. Doskonale przedstawił autor cały mechanizm uzależnienia wykorzystując do tego motyw ogrodu jakim jest życie. Bohater świadomie sadzi tam i pielęgnuje rośliny będące metaforą rodziny, przyjaciół, kariery zawodowej. Tymczasem wśród nic...
