LUST. Ratownik - opowiadanie erotyczne ebook

W końcu wakacje!

Kiara zanurzyła stopy w piasku Playa de las Burras i wystawiła twarz do słońca, zachłannie chłonąc każdy promień. O tej porze roku na Gran Canarii, a w szczególności w San Agustín, nie było wielu turystów. Na plaży stało kilka równych rządków białych leżaków, wypłowiałe od słońca pomarańczowe parasole nie pasowały do zniszczonych zielonych materaców, a ze stolików odpadały płaty farby. Gdy rozejrzała się wokół, wypatrzyła trzech turystów opalających się na leżakach oraz dwie osoby spacerujące w pobliżu klifów na lewo od plaży. Natomiast w wodzie nie dostrzegła żadnego śmiałka.

Nie byłyby to więc sprzyjające okoliczności, gdyby Kiara miała nadzieję na zawarcie nowych znajomości, ale jeśli przyjechała tu po to, by spędzić trochę czasu tylko w swoim towarzystwie, to lepsze trudno sobie wymarzyć. Problem w tym, że nie za bardzo wiedziała, czego tak naprawdę potrzebuje. Być może, choć nie należała do samotniczek, po ostatnich przeżyciach nie była jeszcze gotowa na to, by poznać kogoś nowego, i stąd te wahania?

Przez chwilę napawała się pięknymi widokami. Z tej wyspy pochodził jej ojciec, więc wybór San Agustín jako kojącej przystani, gdzie chciała wyleczyć złamane serce, był dla niej oczywisty. Gdy tylko ujrzała ofertę last minute, nie wahała się ani chwili.

Otuliła się ręcznikiem. Szum fal i zapach alg morskich działały na nią terapeutycznie. Im bliżej podchodziła do wody, tym bardziej mrowiła ją skóra. Nie mogła doczekać się tej chwili, gdy wskoczy do zimnej wody. Po ciężkim roku spędzonym w Szwecji właśnie tego jej brakowało. Powtarzała sobie, że nie potrzebuje ani mężczyzny, ani miłości, a podczas tych wakacji zadba wyłącznie o siebie. Ułożony na czas pobytu na wyspie plan dnia nie był zbyt skomplikowany: do zmierzchu relaks nad wodą, wieczorem przemyślnie skomponowana pyszna kolacja.

Do której zasiadać będzie SAMA.

Zgodnie z powtarzającą się mantrą, że nastał najwyższy czas, by nauczyła się przebywać we własnym towarzystwie.

Gdy wody Oceanu Atlantyckiego obmyły jej stopy, przebiegł przez nią dreszcz. Linia horyzontu oddzielała ocean od nieba, na którym nie było ani jednej chmurki. Po Kiarze spływały kropelki potu, więc kąpiel w zimnej wodzie na pewno dobrze jej zrobi. Musi tylko znaleźć miejsce, gdzie mogłaby położyć ręcznik i torbę.

Rozejrzała się dookoła i dostrzegła zmierzającego w jej kierunku mężczyznę, który z każdym krokiem wyrzucał piasek w powietrze. Kiara poczuła motyle w brzuchu. Mężczyzna miał na sobie obcisłą czerwoną koszulkę, pod którą można było dostrzec zarys mięśni, na szyi zawiesił gwizdek, a oczy zasłaniały okulary przeciwsłoneczne. Budka ratownika była pusta, więc prawdopodobnie to on nim był. Stopy, podobnie jak Kiara, miał bose, jakby w każdej chwili był gotów wskoczyć do wody, by ratować damę w niebezpieczeństwie.