madziulka777
Ludzie nie doceniają tego co mają, dopóki tego nie stracą. Jose Saramago w bardzo obrazowy, czasem wręcz odrzucający sposób, opisuje świat w jakim życie toczy się podczas epidemii ślepoty. Choroba szerzy się w zastraszajacym tempie i sprawia, że niemogący przystosować się do swojej ułomności ludzie, żyją w brudzie i skrajnym ubóstwie. Władze, które próbują walczyć z chorobą, izolują ślepców, tym samym tworząc oddzielny świat, który rządzi się swoimi okrutnymi prawami. Walka o przetrwanie ujawnia zarówno te najgorsze cechy człowieka, jak te dobre. Jedni walczą na śmierć i życie o żywność, inni wspierają się wzajemnie o starają się pomagać słabszym od siebie. Przesłanie powieści najlepiej opisuje wyjęty z niej cytat "Nigdy nie wiadomo do czego jesteśmy zdolni, trzeba pamiętać, że czas wszystko zmienia, wystarczy tylko poczekać, czas to siła kierująca naszymi losami, to gracz, który siedzi po drugiej stronie stołu, trzymając w ręku wszystkie karty, podczas gdy nam pozostaje tylko wymyślan...
