Pozostań ze mną, Panie. Modlitwa wdzięczności Ojca Pio ebook

Okładka

Karta tytułowa

Wprowadzenie

W codziennym życiu chrześcijańskim, na drodze rozwoju duchowego w kierunku świętości szczególne miejsce zajmuje modlitwa. Jak przypomniał Ojciec Święty Franciszek w czasie wizyty 17 marca 2018 roku w San Giovanni Rotondo, jest ona „gestem miłości, jest przebywaniem z Bogiem i zanoszeniem Jemu życia świata: jest nieodzownym uczynkiem miłosierdzia co do duszy”. Papież przywołał też w swojej homilii postać św. Ojca Pio, który tak mówił do stworzonych przez siebie grup modlitewnych 5 maja 1966 roku: „To modlitwa, ta zjednoczona siła wszystkich dobrych dusz wprawia świat w ruch, odnawia sumienia, (...) leczy chorych, uświęca pracę, uwzniośla opiekę zdrowotną, daje siłę moralną (...), która szerzy Boży uśmiech i błogosławi każdą niemoc i słabość”. Natomiast w przemówieniu podczas spotkania z mieszkańcami Pietrelciny 17 marca 2018 roku Ojciec Święty powiedział: „Ojciec Pio pogrążał się zatem w modlitwie, aby coraz lepiej dostosowywać się do Bożych planów. Przy sprawowaniu Mszy św., która stanowiła centrum każdego jego dnia i pełnię jego duchowości, osiągnął wysoki stopień zjednoczenia z Panem”.

Niejako testamentem świętego z Pietrelciny są pozostawione przez niego teksty, a wśród nich modlitwa po Komunii: Pozostań ze mną, Panie, która będzie stanowić przedmiot tego opracowania. Najpierw jednak warto poznać sylwetkę św. Ojca Pio i zgłębić jego duchowość eucharystyczną, by następnie wniknąć w ewangelicznego ducha słów, które nam pozostawił jako mały traktat duchowy.

ks. Leszek Smoliński

Ubogi brat, który się modli1

Święty Ojciec Pio z Pietrelciny urodził się 25 maja 1887 roku w ubogiej i skromnej rodzinie chłopskiej. Na chrzcie otrzymał imię Franciszek, które uhonorował, idąc w ślady Biedaczyny z Asyżu. Mając prawie 16 lat, porzucił wszystko i wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, w którym przyjął imię Pio z Pietrelciny. W 1904 roku złożył śluby zakonne, a w 1910 roku został wyświęcony na kapłana w katedrze w Benewencie. Z powodu kłopotów ze zdrowiem przez kilka lat pozostawał w domu rodzinnym. W tym czasie Pan przez swe dary i nadzwyczajne łaski przygotowywał go do misji, którą miał wypełnić w klasztorze w San Giovanni Rotondo, dokąd przybył w 1916 roku.

Ojciec Pio, wierny swemu powołaniu, codziennie żył w przyjaźni z Bogiem, modlił się i starał naśladować Chrystusa – ubogiego, czystego, posłusznego. Sprawowanie Mszy Świętej i adoracja Eucharystii były źródłem jego zjednoczenia z Chrystusem i gorliwości w pracy apostolskiej. Przy ołtarzu głęboko przeżywał to, co celebrował. Lud tłumnie przybywał, by doświadczyć żarliwości jego wiary.

Dalsza część rozdziału dostępna w pełnej wersji

Msza Święta Ojca Pio

Rozdział dostępny w pełnej wersji

Dziękczynienie po Komunii

Rozdział dostępny w pełnej wersji

Jak uczniowie do Emaus

Rozdział dostępny w pełnej wersji

Pozostań ze mną, Panie

Rozdział dostępny w pełnej wersji

Rozdział dostępny w pełnej wersji

IMPRIMATUR

Kuria Metropolitalna w Krakowie nr 2496/2018, 3 sierpnia 2018 r. bp Jan Szkodoń, wikariusz generalny ks. Kazimierz Moskała, wicekanclerz

ks. dr Stanisław Szczepaniec, cenzor

KOREKTA

Agata Chadzińska

Anna Kendziak

PROJEKT OKŁADKI

Łukasz Kosek

SKŁAD

Łukasz Sobczyk

ZDJĘCIA

Carl Bloch Ostatnia wieczerza – Wikimedia Commons Archiwum DW Rafael

ISBN 978-83-7569-757-5

© 2018 Dom Wydawniczy „Rafael” ul. Rękawka 51, 30-535 Kraków tel./fax 012 411 14 52 e-mail: [email protected]

Na zlecenie Woblink

woblink.com