Kiedy odchodzą bliscy ebook

I w życiu, i w śmierci należymy do Pana.

Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia,

by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.

(Rz 14,8b-9)

Śmierć to naturalny koniec i początek,

chociaż nie zawsze chcemy się do tego przyznać.

Dlatego gdy przychodzi, czujemy się zagubieni.

Iwona Sitnik-Kornecka

Wstęp

Odejście z tego świata jest sprawą konieczności: kto urodził się, musi także umrzeć. Sam moment odejścia jest ważny, stąd nie jest obojętne, w jakim klimacie ktoś opuszcza świat – czy ma możliwość pojednania się z Bogiem i uporządkowania spraw z ludźmi. Ważna jest również świadomość tych, którzy towarzyszą odchodzeniu, że jest to moment decydujący o wiecznym losie człowieka, o jego zbawieniu.

Pogrzeb, który jest przeżyciem smutnym, dramatycznym, jest także chwilą refleksji, zadumy nad tajemnicą życia i przemijania. Daje również możliwość innego spojrzenia na relacje z otaczającym światem, z najbliższymi. Nieraz przy okazji pogrzebu ożywają dobre wspomnienia, następuje pojednanie w rodzinie czy weryfikacja dotychczasowych relacji z innymi.

Koniec życia wiąże się ze spotkaniami z kapłanami, planowaniem ceremonii pogrzebowej. Ci, którzy pozostali, muszą zatroszczyć się zarówno o godny pochówek zmarłego, jak i jego los wieczny. Stąd obok wskazówek dotyczących spraw związanych z organizacją ceremonii pogrzebowej, dla chrześcijanina ważna jest troska o religijne pożegnanie ze zmarłym i właściwe przeżycie tego rozstania, czyli czasu żałoby.

I

Być gotowym do drogi

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli (...) stanąć przed Synem Człowieczym.

(Łk 21,36)

Duchowa troska o chorych i umierających1

Chorzy

Zatroskany o chorych Chrystus zlecił tę posługę Apostołom. Wypełnia ją również Kościół „zarówno przez opiekę, jaką otacza chorych, jak i przez modlitwę wstawienniczą, którą im towarzyszy” (KKK 1509), a zwłaszcza udzielając sakramentu namaszczenia chorych. Z woli Chrystusa „Kościół mocą Ducha Świętego kontynuuje Jego dzieło zbawienia (...). Jest to celem dwóch sakramentów uzdrowienia: sakramentu pokuty i namaszczenia chorych” (KKK 1421).

Chrystus-Lekarz często żądał od chorych wiary (por. Mk 5,34.36; 9,23). Także Kościół wymaga od proszących o sakramenty ich osobistej wiary.

Ciężko chorzy potrzebują szczególnej łaski Bożej, aby nie upadli na duchu i nie zachwiali się w wierze. Dlatego w sakramencie namaszczenia Chrystus „daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę” (Sakramenty chorych nr 5). Stąd „wierni powinni zachęcać chorych do wezwania kapłana i przyjęcia tego sakramentu”. Chorzy zaś „powinni przygotować się do jego przyjęcia przez dobre dyspozycje” (KKK 1516).

Wierni w stanie choroby są Chrystusowi Panu szczególnie bliscy i spełniają w Kościele „szczególne zadanie”. „Łącząc się z Chrystusem cierpiącym, uświęcają swoją chorobę” i z modlitwy „czerpią siłę do znoszenia cierpień” (Sakramenty chorych nr 43). Przeżywane w tym duchu choroby i złączone z nimi cierpienia przynoszą zbawienne owoce dla Kościoła i świata, a chorych przygotowują na spokojne przejście do domu Ojca.

Odwiedziny chorego i Komunia Święta

Odwiedziny chorego w jego domu przez duszpasterzy przyczyniają się do tego, że obecność kapłana u chorego nie będzie się kojarzyć z jego bliską śmiercią, a jemu samemu ułatwią wybranie odpowiedniego czasu na przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych.

W odwiedzaniu chorych duszpasterzy wspomagają osoby życia konsekrowanego, alumni seminariów duchownych, a także osoby świeckie zaangażowane w parafialnej akcji charytatywnej. Odpowiednio przygotowane przez duszpasterzy mogą chorym czytać Pismo Święte i modlić się z nimi, a diakoni i akolici oraz ustanowieni przez biskupa nadzwyczajni szafarze Komunii Świętej zanosić im Eucharystię. Jeśli chory lub osoba w podeszłym wieku pragnie przyjąć sakrament pokuty i pojednania, informują o tym duszpasterzy.

„Osoby w podeszłym wieku lub złożone jakąś chorobą, jak również ci, którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyli w ciągu godziny poprzedzającej” (KPK kan. 919 § 3).

Sakrament namaszczenia chorych

Przez sakrament namaszczenia chorych i modlitwę kapłana Kościół poleca chorych Chrystusowi, aby ich podźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-15; KK 11). Sakrament ten, którego może udzielić jedynie kapłan, „(...) umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeśli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy” (Sakramenty chorych nr 6).

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

II

Przekroczyć próg

... jeżeli żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc, i w śmierci należymy do Pana.

(Rz 14,8)

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

III

W pamięci żyjących

Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy.

(Rz 6,8).

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

IV

Modlitwy za zmarłych

Piękną i zbawienną rzeczą jest modlić się za zmarłych.

(por. 2 Mch 12,45).

Nasza modlitwa za zmarłych

nie tylko może im pomóc,

lecz także sprawia, że staje się skuteczne

ich wstawiennictwo za nami.

(KKK 958).

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

V

Czas żałoby

Dziecko, wylewaj łzy nad zmarłym i jako bardzo cierpiący zacznij lament.

(Syr 38,16a)

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

V

Dodatek

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

Bibliografia

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

IMPRIMATUR

Kuria Metropolitalna w Krakowie

nr 2668/2017, 28 sierpnia 2017 r.

bp Jan Szkodoń, wikariusz generalny

ks. Kazimierz Moskała, notariusz

ks. dr Stanisław Szaczepaniec, cenzor

KOREKTA

Agata Chadzińsk

Marek Chadziński

PROJEKT OKŁADKI

Marta Zdebska

FOT. NA OKŁADCE

Wikimedia Commons

CYTATY BIBLIJNE POCHODZĄ Z:

Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu,

Biblia Tysiąclecia, wyd. V, Pallottinum, Poznań 2008.

ISBN 978-83-7569-752-0

© 2018 Dom Wydawniczy „Rafael”

ul. Rękawka 51, 30-535 Kraków

tel./fax 12 411 14 52

e-mail: [email protected]

www.rafael.pl

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotowała Aneta Pudzisz