Rozmowa trwa dalej ebook

ECHA JEDNEGO GŁOSU

czas nie zna żadnych okrucieństw,

oprócz ciszy po nas. każdego lata

pali ziemię lawina wczorajszych śladów,

rzeka obmywa usta spuchnięte od rozgryzania głogu

i ciemnych liter na brzegach podartego

w milczeniu pisma. ciągle jeszcze

należymy do minionych pożarów,

odblasków czystych jak wracający z anglii,

blady hrabia st ives. tygodnie

nasycają krwiobieg spienioną kością,

kiedy przyłapujemy się w windach,

szpitalach, lustrach. ciemność,

okręgi wody i zwijająca się głębia

aż tu doszliśmy

ZAWSZE NA PÓŁNOC

słabsi zawsze odchodzą na północ. zostaje

po nich żonkil w garnuszku wody, wychwycony

ruch warg na teledysku: mistycy i psy,

zostaje słowo – jad uszlachetniony. nie

wiem nic o powrotach. o śniegu – tyle,

co trzeba – jest powtarzalny, spala się

i boli. to było jedenaście lat temu,

w styczniu – tak przypomina się daty,

rocznice zasypane lawiną mosiężnych

iskier – tak przeważnie wygląda

początek. pamiętasz? sterylne gabinety,

gdzie światło łączy umysł i spojrzenie

w jedną wspaniałą unię – okrucieństwo,

wieże z głęboko żłobionego mięsa, bo właśnie ten rodzaj

bryły i materiału stosuje samotność – mistrzyni

prac wewnętrznych. to narastanie

substancji i przynoszenie jej ulgi,

podawanie pokarmu przez nietypowe

otwory – przewlekłe operacje na wszystkim,

co posiada znaczenie i ciało – to trwa od zawsze,

bólu, twój taniec jest rzeźbą

Z PODRÓŻY POŚMIERTNEJ

podróż pośmiertna ma naturę fali

i zapach ziół, pamiątek odsłoniętych w blasku

dawno minionych oczu, ogrodów. kto przypomni

mi ciebie, ten zginie – spali go łuna

metalu, który wytopił,

spopieli żal

cicho. daleko. szukałem cię

na zamarzniętych zakresach tamtego roku, w parkach

drżących jak wstęga wnętrzności pod kloszem,

nie znalazłem, wiesz? – mówi się

i lśni. opary. przepowiednie

dające rozproszony w zamieci

obraz: wrócę, napiszę,

odezwę się.

a to nieprawda.

nieprawda – mówi się i płacze

ale już nie ma.

już nie ma

gdy chcesz zobaczyć anioła, podążaj do miejsc,

w których umarło dużo ludzi naraz.

gdy chcesz zobaczyć umarłych,

zaczekaj.

zostań. może się pojawią

może przyjadą na saniach,

cali w śniegu, mosiądzu,

w płaszczach uszytych z elektrycznych ryb,

a może nigdy nie przyjdą,

nie wrócą

po co ma wracać ten, kto już wyruszył,

kogo przyjęła ziemia, przemienił ogień