Tragedia w trzech aktach - Agata Christie - ebook + książka

Tragedia w trzech aktach ebook

Agata Christie

4,4

Ebook dostępny jest w abonamencie za dodatkową opłatą ze względów licencyjnych. Uzyskujesz dostęp do książki wyłącznie na czas opłacania subskrypcji.

Zbieraj punkty w Klubie Mola Książkowego i kupuj ebooki, audiobooki oraz książki papierowe do 50% taniej.

Dowiedz się więcej.
Opis

Herkules Poirot nie musi szukać roboty, sama go znajdzie. Ktoś otruł pastora i lekarza – mamy ten sam modus operandi i świadków, a jednak śledczy są bezradni. Wśród podejrzanych jest kamerdyner. Uciekł, czyli zabił?

W przedstawieniu bierze udział wiele osób, ale sir Charles Cartwright gra główną rolę, konkurując z legendarnym detektywem.

Trzeba znaleźć motyw i reżysera zbrodni, a tymczasem Herkules Poirot buduje domki z kart. Wprawdzie pozostaje nieco w cieniu, ale zarzuca przynętę i po mistrzowsku rozgrywa finałową scenę Tragedii w trzech aktach.

Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:

Androidzie
iOS
czytnikach certyfikowanych
przez Legimi
czytnikach Kindle™
(dla wybranych pakietów)

Liczba stron: 241

Oceny
4,4 (195 ocen)
109
57
20
8
1
Więcej informacji
Więcej informacji
Legimi nie weryfikuje, czy opinie pochodzą od konsumentów, którzy nabyli lub czytali/słuchali daną pozycję, ale usuwa fałszywe opinie, jeśli je wykryje.
Sortuj według:
kasia-kordeczka
(edytowany)

Dobrze spędzony czas

Czy można zabijać jedną metodą i nie zostać zdemaskowanym? Czy przedstawienie to zawsze fikcja czy może być też prawdą? Czy aktor zawsze gra czy może zawsze jest po prostu sobą? Wreszcie, czy można zabić na próbę? Na te pytania odpowie kryminał Agathy Christie, zbudowany w ciekawiej formie sztuki teatralnej. Mimo, że mały Belg nie jest obecny na każdej stronie tej książki, zapewniam, że pojawia się wtedy, kiedy trzeba i wykonuje swoją pracę doskonale.
00
pdefiance

Z braku laku…

nie po drodze mi z tą częścią - nie czułam zainteresowania zbrodniami, fabułą, uważam, że teatralne tło nie zostało dobrze wykorzystane, a rozwiązanie (motyw) było strasznie pretekstowe. next, Agatha.
00
DarkouQ

Nie oderwiesz się od lektury

"Tragedia w trzech aktach" Agathy Christie to wciągający kryminał, który zaskakuje swoją misternie skonstruowaną intrygą. Christie mistrzowsko prowadzi fabułę, wprowadzając wiele zaskakujących zwrotów akcji i fałszywych tropów. Wyjątkowy klimat powieści oraz barwne postacie sprawiają, że trudno się od niej oderwać. "Tragedia w trzech aktach" to obowiązkowa lektura dla miłośników inteligentnych i pełnych suspensu opowieści detektywistycznych.
00
ksiazki_i_pierogi

Dobrze spędzony czas

[współpraca recenzencka] Pierwszym o czym muszę wspomnieć, to fakt, że po tej części mam niedobór Herkulesa, bowiem jest go naprawdę mało, jednak kiedy już się pojawia, sprawia że cała historia staje się o niebo lepsza. Sam początek książki był dla mnie całkiem dużym, ale jednocześnie pozytywnym zaskoczeniem. Już od pierwszej strony czułam się wciągnięta przez akcję, przez którą dodatkowo bardzo szybko się płynęło. Niestety z czasem oraz z każdym następnym bohaterem, lektura wymagała ode mnie większego skupienia, czasami nawet chwili przerwy, aby połączyć ze sobą poszczególne fakty. Czy uznałabym to za minus? Raczej nie, chociaż było to dla mnie nieco odmienne zagranie Agathy Christie, z którym to nie miałam jeszcze doświadczenia. Wśród pozytywów należy nadmienić, że jak sam tytuł wskazuje, cała akcja podzielona jest na trzy akty, natomiast fabuła w nich zawarta, odpowiada tytułom poszczególnych części, dzięki czemu już za wczasu wiemy, czego możemy się spodziewać.
00
Belleza85

Nie oderwiesz się od lektury

uwielbiam ,nigdy nie wiem kto zabił i to jest wspaniałe.
00

Popularność




Tytuł oryginału
Murder in the Mews
Projekt okładki
MARIUSZ BANACHOWICZ
Fotografia na okładce
© KURT PARIS
Redakcja
ANNA ROJKOWSKA
Korekta
ANNA KURZYCA
Redakcja techniczna
LOREM IPSUM
Murder in the Mews Copyright © 1937 Agatha Christie Limited.
All rights reserved. AGATHA CHRISTIE, POIROT and the Agatha Christie Signature are
registered trade marks of Agatha Christie Limited
in the UK and/or elsewhere. All rights reserved.
The Agatha Christie Roundel Copyright © 2013 Agatha Christie Limited
Used by permission. All rights reserved.
Polish edition published by Publicat S.A. MCMXCVIII, MMXV (wydanie elektroniczne)
Wykorzystywanie e-booka niezgodne z regulaminem dystrybutora,
w tym nielegalne jego kopiowanie i rozpowszechnianie, jest zabronione.
jest znakiem towarowym Publicat S.A.
Wydanie elektroniczne 2015
ISBN 978-83-271-5358-6
Publicat S.A.
61-003 Poznań, ul. Chlebowa 24
tel. 61 652 92 52, fax 61 652 92 00
e-mail: [email protected], www.publicat.pl
Oddział we Wrocławiu

Reżyseria

SIR CHARLES CARTWRIGHT

A K T   P I E R W S Z Y
Podejrzenie
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Krucze Gniazdo

Pan Satterthwaite siedział na tarasie Kruczego Gniazda, a jego gospodarz, sir Charles Cartwright, wspinał się ku niemu ścieżką od morza.

Krucze Gniazdo było nowoczesnym bungalowem w dobrym stylu. Bez oszalowania, przybudówek, czyli tego wszystkiego, w czym lubują się trzeciorzędni architekci. Prosty, solidny biały dom zwodził oko swymi rozmiarami: w rzeczywistości był o wiele większy, niż się z pozoru wydawało. Nazwę zawdzięczał położeniu. Leżał wysoko nad portem Loomouth, a z jednego końca ogrodzonego masywną balustradą tarasu można było wykonać skok wprost do morza. Szosą było stąd do miasta milę. Szosa wiodła w głąb lądu, po czym pięła się zygzakiem pod górę, wysoko nad wodą. Urwistą rybacką ścieżką, tą, którą podchodził teraz sir Charles Cartwright, szło się tu siedem minut.

Był on dobrze zbudowanym, opalonym mężczyzną w sile wieku. Miał na sobie stare popielate flanelowe spodnie i biały sweter. Szedł sprężystym krokiem, kołysząc się lekko w biodrach, a dłonie zaciskał w pięści. Dziewięć osób na dziesięć powiedziałoby: „Oficer marynarki w stanie spoczynku. Nie można się pomylić”. Dziesiąta osoba wszakże, bardziej spostrzegawcza, miałaby wątpliwości. Uderzyłoby ją coś bliżej nieokreślonego, jakaś nieprawdziwość w tej postaci. Nieoczekiwanie mógłby pojawić się obraz: pokład statku, ale statku nierzeczywistego, obciętego bocznymi kurtynami z grubej, bogatej tkaniny; na pokładzie człowiek, Charles Cartwright, w strumieniach światła, ale nie słonecznego światła; krok lekki, dłonie zaciśnięte i ten głos, miły subtelny głos angielskiego żeglarza i dżentelmena, o wzmocnionej doniosłości.

– Nie, sir – mówił Charles Cartwright – obawiam się, że nie mogę udzielić panu odpowiedzi na to pytanie.

Szeleszcząc opadły ciężkie kurtyny, zabrzmiała ostatnia synkopowana nuta, zapaliły się światła, a dziewczyny z pretensjonalnymi kokardami wołały: „Czekoladki? Lemoniada?”. Pierwszy akt Wezwania morza z Charlesem Cartwrightem w roli komendanta Vanstone’a dobiegł końca.

Spoglądając na dół ze swego punktu obserwacyjnego, pan Satterthwaite uśmiechnął się.

Satterthwaite, mały, suchy człowieczek, był mecenasem sztuki, zatwardziałym, lecz sympatycznym snobem, którego nigdy nie pomijano w ważniejszych spotkaniach towarzyskich czy akcjach społecznych (zwrot „oraz pan Satterthwaite” niezmiennie zamykał listę gości). Był on przy tym obdarzony niezwykłą inteligencją i wyostrzonym zmysłem obserwacyjnym.

Potrząsał teraz głową i mruczał pod nosem:

– Nigdy bym się nie spodziewał. Nie, doprawdy, nigdy.

Rozległy się kroki. Satterthwaite odwrócił się. Potężny szpakowaty mężczyzna około pięćdziesiątki wziął krzesło i usiadł. Miła, łagodna twarz tego człowieka mówiła sama za siebie: lekarz, Harley Street. Sir Bartholomew Strange był wziętym specjalistą chorób nerwowych, miał za sobą liczne sukcesy zawodowe, niedawno zaś otrzymał tytuł szlachecki z listy Birthday Honours[1].

Przysunąwszy sobie krzesło do pana Satterthwaite’a, odezwał się:

– Czego by pan się nigdy nie spodziewał? Proszę zdradzić.

Satterthwaite wskazał z uśmiechem na postać szybko posuwającą się po ścieżce.

– Nie spodziewałbym się, że sir Charles tak długo tu wytrzyma... na tym wygnaniu.

– Ani ja, do kroćset! – zaśmiał się tamten, odrzucając do tyłu głowę. – Znam Charlesa od dziecka. Byliśmy razem w Oxfordzie. Zawsze ten sam – lepszy aktor w życiu niż na scenie. Wiecznie gra. Nie może się powstrzymać, to jego druga natura. On nie wychodzi z pokoju, on „robi wyjście”, a jeszcze musi mieć do tego dobrą rolę. Uwielbia zmieniać role, to jego żywioł. Dwa lata temu rozstał się ze sceną, mówił, że potrzebuje cichego, sielskiego życia, z dala od świata, że chce się oddać swym dawnym żeglarskim zamiłowaniom. Przyjeżdża więc tutaj, buduje dom. W jego pojęciu prosty, wiejski dom. Z trzema łazienkami i Bóg wie czym. Podobnie jak pan, Satterthwaite, nie wierzyłem, że to długo potrwa. Charles jest tylko człowiekiem, musi mieć publiczność. Kilku emerytowanych kapitanów, grupka podstarzałych kobiet, pastor – to niewystarczające pole do popisu. Szczerze mówiąc, sądziłem, że „prosty człowiek namiętnie kochający morze” wytrzyma najwyżej sześć miesięcy. A potem znuży się rolą. Że następnym jego wcieleniem będzie światowiec w Monte Carlo albo właściciel ziemski w Highlands. Nasz drogi Charles ma zmienną naturę.

Doktor przerwał na chwilę długie przemówienie. Z czułością i rozbawieniem spoglądał na mężczyznę, który, nie wiedząc, iż jest przedmiotem rozmowy, posuwał się ścieżką, aby za chwilę znaleźć się na tarasie.

[...]

Przypisy
[1] Tytuły nadawane w dniu urodzin królewskich.