Władcy Wszelkiego Życia ebook

JON RAP­PO­PORT

WŁAD­CY WSZEL­KIE­GO ŻY­CIA

Za­pi­ski o skan­da­lach, spi­skach i ich tu­szo­wa­niu

no­mo­re­fa­ke­news.com

Au­tor: Jon Rap­po­port

Ty­tuł ory­gi­nal­ny: The Owner­ship of All Li­fe. No­tes on

Scan­dals, Con­spi­ra­cies and Co­ve­rups

Re­se­arch i opra­co­wa­nie tek­stu: Wy­daw­nic­two Ho­ry­zont Idei

© Co­py­ry­ght by Jon Rap­po­port

www.no­mo­re­fa­ke­news.com

© Co­py­ri­ght for Po­lish trans­la­tion by per­mis­sion from Au­thor:

Polskie Wy­daw­nic­twa Nie­za­le­żne, Da­mian Tar­kow­ski,

Wy­daw­nic­two Ho­ry­zont Idei, 2022

Wy­da­nie pierw­sze, To­ruń 2022

ISBN: 978-83-65185-35-8

Dzi­ęku­je­my za za­kup ory­gi­nal­ne­go e–bo­oka!

Ad­res in­ter­ne­to­wy:

www.ho­id.pl; www.sklep.ho­id.pl;

Fa­ce­bo­ok:

www.fa­ce­bo­ok.pl/HO­RY­ZON­TI­DEI

E–ma­il: kon­takt@ho­id.pl; dam­tar@ho­id.pl

Tel: (+48) 723 761 373

mBank: 34 1140 2004 0000 3702 7847 3507

Wes­przyj na­szą dzia­łal­no­ść, za­ku­pu­jąc ksi­ążki, e–bo­oki

i audio­bo­oki Wy­daw­nic­twa Ho­ry­zont Idei do­stęp­ne na na­szej

stro­nie in­ter­ne­to­wej: www.sklep.ho­id.pl oraz u na­szych

part­ne­rów na plat­for­mach: ibuk.pl; ebo­ok­po­int.pl; vir­tu­alo.pl;

pu­blio.pl; wo­blink.com; le­gi­mi.pl; em­pik­GO, au­dio­te­ka.pl,

sto­ry­tel.pl, nie­zna­ny.pl,  i in.

Wspó­łpra­cu­je­my ta­kże z au­to­ra­mi ory­gi­nal­nych tek­stów w języ­ku pol­skim oraz

z in­ny­mi wy­daw­nic­twa­mi w za­kre­sie udo­stęp­nia­nia li­cen­cji oraz praw

au­tor­skich do na­grań au­dio lub wy­daw­nictw dru­ko­wa­nych.

Wpro­wa­dze­nie

W okre­sie po­prze­dza­jącym II Woj­nę Świa­to­wą na­zi­stow­ski kar­tel IG Far­ben upra­wiał swe­go ro­dza­ju wprost mi­stycz­ne cza­ry. Kon­cern IG Far­ben po­mó­gł ura­to­wać Niem­cy przed osta­tecz­nym upad­kiem go­spo­dar­czym po I Woj­nie Świa­to­wej. Był pio­nie­rem w pro­duk­cji tka­nin z two­rzyw sztucz­nych i wy­eli­mi­no­wał ko­niecz­no­ść si­ęga­nia przez Niem­cy za gra­ni­cę po bar­dzo dro­gie tka­ni­ny na­tu­ral­ne. W la­tach trzy­dzie­stych ubie­głe­go wie­ku prze­twór­stwo ro­py naf­to­wej i kau­czu­ku w kon­cer­nie IG Far­ben o la­ta świetl­ne tech­no­lo­gicz­nie wy­prze­dza­ło po­zo­sta­łe kra­je świa­ta.

Kie­row­nic­two kon­cer­nu za­częło wie­rzyć, że syn­te­tycz­nie mo­żna wy­two­rzyć wszyst­ko. Z cze­go­kol­wiek. Za­częli wie­rzyć, że ma­ją umy­sły zdol­ne zaj­rzeć w głąb na­tu­ry.

Tak jak Hi­tler i Him­m­ler by­li od­da­ni idei stwo­rze­nia no­wej ra­sy do­sko­na­łych lu­dzi, tak za­rząd Far­ben za­czy­nał wie­rzyć, że je­go twór­cza wła­dza w dzie­dzi­nie che­mii jest nie­ogra­ni­czo­na.

Ca­ła ta pro­mo­wa­na przez nich aro­gan­cja zo­sta­ła sple­cio­na w sieć mi­stycz­nej fi­lo­zo­fii ger­ma­ńskiej. W ja­kiś spo­sób, zda­niem tych po­li­tycz­nych i na­uko­wych fa­na­ty­ków, nie­miec­kie cia­ło fi­zycz­ne z „czy­stą krwią” by­ło naj­lep­sze na świe­cie, by­ło tym, czym świat miał być.

W ten spo­sób pró­bo­wa­no za­rządzać przy­szły­mi li­nia­mi krwi. Eu­ge­ni­ka.

Wie­lu nie–Niem­ców zo­sta­ło wci­ągni­ętych w ten dzi­wacz­ny wy­na­la­zek su­per­ra­sy.

Obec­ny skraj­ny fe­ty­szyzm na punk­cie ge­nów i in­ży­nie­rii ge­ne­tycz­nej do­sko­na­le wpi­su­je się w to prze­ko­na­nie, że krew jest wa­żna. Nie­wa­żne, że w obec­nych wy­po­wie­dziach na te­mat ge­nów dra­stycz­nie wy­ol­brzy­mia się zna­cze­nie frag­men­tów ko­du ge­ne­tycz­ne­go. Ge­ny w ża­den spo­sób nie od­po­wia­da­ją za przy­tła­cza­jącą wi­ęk­szo­ść wa­żnych cech ludz­kich, ludz­kich dzia­łań czy ludz­kich wy­bo­rów. Jed­nak po raz ko­lej­ny wi­dzi­my lu­dzi, któ­rzy opo­wia­da­ją się za eu­ge­ni­ką i kon­tro­lą li­nii krwi.

Nie­za­le­żnie od te­go, czy cho­dzi o wiel­kich spor­tow­ców, in­nych ce­le­bry­tów czy eli­ty rządzące świa­tem, mi­lio­ny lu­dzi chcą po­znać ich ta­jem­ni­ce. I wpa­da­ją w pu­łap­kę wia­ry w to, że krew, po­przez ge­ny, jest klu­czem do ta­jem­ni­cy suk­ce­su, ta­len­tu i in­te­li­gen­cji.

Lu­dzie za­czy­na­ją pod­pro­go­wo my­śleć, że suk­ces w ży­ciu jest ca­łko­wi­cie za­pla­no­wa­ny ja­ko coś w ro­dza­ju gi­gan­tycz­nej gry w ko­ści i nie ma­my na nie­go wpły­wu. Wie­rzą, iż „wszyst­ko jest we krwi, w ge­nach”.

„Mo­że pew­ne­go dnia uda mi się ku­pić po­trzeb­ne mi ge­ny i wte­dy wszyst­ko się dla mnie zmie­ni”.

Jest to rów­nież osta­tecz­na an­ty­hi­sto­ria. Po­nie­waż prze­szło­ść i to, co się w niej wy­da­rzy­ło, nie jest już uwa­ża­ne za przy­dat­ne. Przy­dat­na jest je­dy­nie fi­zycz­na ma­ni­pu­la­cja struk­tu­ra­mi ge­ne­tycz­ny­mi. W mia­rę jak ten po­gląd będzie się upo­wszech­niał, okru­cie­ństwo, któ­re się za nim kry­je, sta­nie się co­raz bar­dziej wi­docz­ne.

Po II Woj­nie Świa­to­wej naj­wy­ższy ran­gą na­uko­wiec w za­rządzie IG Far­ben, dr Fritz Ter Me­er, zo­stał po­sta­wio­ny przed sądem w No­rym­ber­dze. Za­rzu­ty? Ma­so­we nie­wol­nic­two i mor­der­stwa.

IG Far­ben wy­bu­do­wał w Au­schwitz fa­bry­kę gu­my. W rze­czy­wi­sto­ści zbu­do­wał on Au­schwitz, aby za­pew­nić so­bie ta­nią si­łę ro­bo­czą w sąsia­du­jącej z nim fa­bry­ce gu­my. Far­ben pła­cił SS za co­dzien­ne wy­sy­ła­nie wi­ęźniów do pra­cy w tej fa­bry­ce. Ci, któ­rzy by­li zbyt sła­bi, aby prze­trwać dzień, by­li za­bi­ja­ni.

Cóż, za to wszyst­ko Fritz Ter Me­er do­stał sie­dem lat wi­ęzie­nia. Ża­ło­sne sie­dem lat.

...Szes­na­ście lat pó­źniej, 1 sierp­nia 1963 ro­ku, kor­po­ra­cja Bay­er ob­cho­dzi­ła w Ko­lo­nii set­ną rocz­ni­cę swe­go po­wsta­nia. Wiel­ka uro­czy­sto­ść.

Trzy naj­wi­ęk­sze fir­my wcho­dzące w skład kon­cer­nu IG Far­ben – Bay­er, Ho­echst i BASF – znów dzia­ła­ły i osi­ąga­ły wy­so­kie zy­ski. Te­raz by­ły to od­dziel­ne, oczysz­czo­ne kor­po­ra­cje, a nie części ofi­cjal­ne­go, wspie­ra­jące­go na­zi­stów kon­cer­nu IG Far­ben.

Głów­nym mów­cą na uro­czy­sto­ści w fir­mie Bay­er był je­dy­ny w swo­im ro­dza­ju Fritz Ter Me­er. Wy­sze­dł z wi­ęzie­nia. Mor­der­ca. Ma­so­wy mor­der­ca. Te­raz prze­wod­ni­czący ra­dy nad­zor­czej fir­my Bay­er. Prze­wod­ni­czący. Ra­dy Nad­zor­czej. Bay­er.

1.

Nie­któ­rzy z naj­bar­dziej wpły­wo­wych li­de­rów kor­po­ra­cyj­nych i po­li­tycz­nych w Ame­ry­ce po­pie­ra­li obie stro­ny w II Woj­nie Świa­to­wej. To nie jest tyl­ko fan­ta­zja. Czy­ta­jąc na przy­kład tak pie­czo­ło­wi­cie na­pi­sa­ną ksi­ążkę Char­le­sa Hi­gha­ma Tra­ding With the Ene­my, mo­żna się prze­ko­nać, że ITT, do­star­cza­jąc Niem­com wa­żne części, w ogó­le umo­żli­wi­ło wy­buch woj­ny.

To by­ła jej praw­dzi­wa przy­czy­na. Od­bior­cy głów­nych me­diów nie wie­rzą jed­nak w spi­ski. Re­zer­wu­ją to sło­wo tyl­ko dla fil­mów i pro­gra­mów te­le­wi­zyj­nych.

Nie za­prząta­ją so­bie gło­wy tym, że kor­po­ra­cje mi­ędzy­na­ro­do­we, któ­re ma­ją w po­sia­da­niu ogrom­ne ob­sza­ry te­go świa­ta i dep­czą po twa­rzach mi­lio­nom cu­dzo­ziem­ców, są przy­ja­cie­lem ka­żde­go pre­zy­den­ta USA. To nie jest wa­żne.

Bo to jest po pro­stu zwy­kły biz­nes.

Po­nie­waż pen­sje pre­zen­te­rów, re­dak­to­rów i pro­du­cen­tów wia­do­mo­ści są wy­pła­ca­ne przez nie­któ­re z tych mi­ędzy­na­ro­do­wych kor­po­ra­cji, za­tem ci, któ­rzy kszta­łtu­ją wia­do­mo­ści, mu­szą być obu­rze­ni i świ­ętosz­ko­wa­ci na in­nych fron­tach.

2.

Kto z czo­ło­wych ame­ry­ka­ńskich kor­po­ra­cji po­pie­rał Hi­tle­ra lub obie stro­ny kon­flik­tu w okre­sie po­prze­dza­jącym II Woj­nę Świa­to­wą i w jej trak­cie?

Na­tio­nal Ci­ty Bank, Cha­se Na­tio­nal Bank, Stan­dard Oil of New Jer­sey, Ford Mo­tor Com­pa­ny, In­ter­na­tio­nal Te­le­pho­ne and Te­le­graph In­cor­po­ra­ted, Ge­ne­ral Mo­tors, Da­vis Oil Com­pa­ny. To do­pie­ro po­czątek.

We­źmy na przy­kład De­ana Ache­so­na, któ­ry pod­czas II woj­ny świa­to­wej pro­wa­dził kam­pa­nię na rzecz ci­che­go i, ow­szem, kon­spi­ra­cyj­ne­go, dal­sze­go ist­nie­nia osła­wio­ne­go Ban­ku Roz­ra­chun­ków Mi­ędzy­na­ro­do­wych (BIS), będące­go de­po­zy­ta­riu­szem na­zi­stow­skich mi­lio­nów. Ache­son, pó­źniej­szy se­kre­tarz sta­nu USA, wie­dział, że ujaw­nie­nie praw­dy o BIS po­ka­za­ło­by, iż przy­wód­cy ame­ry­ka­ńskich ban­ków i przy­wód­cy bry­tyj­scy za­sia­da­li w za­rządzie te­go ban­ku, któ­re­go część ak­ty­wów po­cho­dzi­ła z prze­to­pio­nych zło­tych zębów i bi­żu­te­rii ofiar obo­zów kon­cen­tra­cyj­nych.

3.

W mia­rę jak oso­by z po­li­tycz­nej le­wi­cy i pra­wi­cy sta­ją się co­raz bar­dziej za­cie­trze­wio­ne wo­bec sie­bie na­wza­jem – co jest źró­dłem trwa­jące­go cyr­ku me­dial­ne­go – naj­wi­ęk­sze mi­ędzy­na­ro­do­we kor­po­ra­cje na świe­cie wci­ąż po­wi­ęk­sza­ją swo­je ak­ty­wa, zie­mie, nie­wol­ni­czą i ta­nią si­łę ro­bo­czą, za­so­by na­tu­ral­ne, ukła­dy z gło­wa­mi pa­ństw, po­wi­ąza­nia z agen­cja­mi wy­wia­dow­czy­mi i si­ła­mi zbroj­ny­mi.

W 1993 r. trzy­sta kor­po­ra­cji mi­ędzy­na­ro­do­wych kon­tro­lo­wa­ło 25% świa­to­we­go po­ten­cja­łu pro­duk­cyj­ne­go. (Patrz: The Eco­no­mist, 27 mar­ca 1993, „A Su­rvey of Mul­ti­na­tio­nals”).

Ta­ka jest rze­czy­wi­sto­ść.

Fir­my Mon­san­to, Dow, Du Pont, Bay­er, Ho­echst, Rho­ne Po­ulenc, Im­pe­rial Che­mi­cal In­du­stries i No­var­tis pro­wa­dzą ba­da­nia nad ge­ne­tycz­nie mo­dy­fi­ko­wa­ny­mi ro­śli­na­mi upraw­ny­mi, któ­re są w sta­nie wchło­nąć i to­le­ro­wać wi­ęcej pe­sty­cy­dów fir­my ma­cie­rzy­stej, nie zwi­ja­jąc się przy tym i nie wi­ęd­nąc na po­lach.

Po­la są prze­si­ąk­ni­ęte pe­sty­cy­da­mi. Po­dob­nie jak cia­ła tych, któ­rzy je je­dzą. Obec­na ad­mi­ni­stra­cja nie wspo­mi­na o tym ani sło­wem. Bia­ły Dom Clin­to­nów jest wręcz en­tu­zja­stycz­nie na­sta­wio­ny do żyw­no­ści mo­dy­fi­ko­wa­nej ge­ne­tycz­nie (GE). Al­bo, jak na­zy­wa to rząd, GMO – or­ga­ni­zmów mo­dy­fi­ko­wa­nych ge­ne­tycz­nie. W USA nie ma ofi­cjal­ne­go na­ka­zu ety­kie­to­wa­nia lub ja­kie­go­kol­wiek ozna­cza­nia ta­kiej żyw­no­ści. Po­nie­waż mó­wi się, że te or­ga­ni­zmy zmo­dy­fi­ko­wa­ne ge­ne­tycz­nie są iden­tycz­ne lub rów­no­wa­żne z żyw­no­ścią na­tu­ral­ną. To jest świat. Już te­raz jesz ge­ne­tycz­nie mo­dy­fi­ko­wa­ną so­ję fir­my Mon­san­to. Wsi­ąkasz w nią. Czer­piesz z wła­dzy po­nadna­ro­do­wych kor­po­ra­cji w kszta­łto­wa­niu świa­ta i se­lek­cji je­go ge­nów. Ale nie jest to wa­żny te­mat w wie­czor­nych wia­do­mo­ściach

4.

Fir­ma Mon­san­to pro­du­ku­je i sprze­da­je Bo­vi­ne Growth Hor­mo­ne (BGH), ge­ne­tycz­nie mo­dy­fi­ko­wa­ny hor­mon, któ­ry spra­wia, że kro­wy pro­du­ku­ją wi­ęcej mle­ka.

Ze względów zdro­wot­nych (kro­wy cho­ru­ją po nim na ma­sti­tis, po­trze­bu­ją wi­ęcej an­ty­bio­ty­ków, a wte­dy le­ki i ro­pa mo­gą prze­do­sta­wać się do mle­ka) rol­ni­cy na ca­łym świe­cie są prze­ciw­ni sto­so­wa­niu BGH, a mi­mo to rząd Sta­nów Zjed­no­czo­nych sta­now­czo od­ma­wia ozna­ko­wa­nia mle­ka ja­ko wol­ne­go od BGH, je­śli ta­kie jest. (Ka­na­da wła­śnie za­ka­za­ła sto­so­wa­nia BGH).

Jak wska­za­no po­wy­żej, ma­sti­tis i je­go kon­se­kwen­cje dla po­da­ży mle­ka by­ły oczy­wi­ste dla fir­my Mon­san­to dzi­ęki jej wła­snym ba­da­niom nad BGH.

Dr Ri­chard Bur­ro­ughs, pra­cow­nik FDA (w la­tach 1985–88), miał za za­da­nie spraw­dzać da­ne do­star­cza­ne przez Mon­san­to i in­ne fir­my, któ­re te­sto­wa­ły BGH z my­ślą o wpro­wa­dze­niu go na ry­nek. Do­sze­dł do wnio­sku, że ksi­ęgi zo­sta­ły sfa­łszo­wa­ne, a da­ne za­kła­ma­ne. Po­sze­dł do Kon­gre­su i po­wie­dział im o tym, a ta­kże stwier­dził, że je­go sze­fo­wie w FDA tu­szu­ją te kłam­stwa. W ro­ku 1989 zo­stał zwol­nio­ny.

W od­kryw­czej ksi­ążce „To­xic Slud­ge Is Go­od For You”, John Stau­ber pi­sze:

Mon­san­to by­ło pro­du­cen­tem wi­ęk­szo­ści świa­to­wych PCB – trwa­łych sub­stan­cji che­micz­nych sto­so­wa­nych w urządze­niach elek­trycz­nych, któ­re – jak wy­ka­za­no – po­wo­du­ją ra­ka i wa­dy wro­dzo­ne. Jest ta­kże naj­wi­ęk­szym na świe­cie pro­du­cen­tem her­bi­cy­dów, w tym pro­duk­tów ska­żo­nych diok­sy­na­mi [uwa­ża­nych za naj­bar­dziej tok­sycz­ną ma­łą cząstecz­kę na świe­cie].

5.

Fakt, że da­ny po­li­tyk w ta­kim czy in­nym stop­niu po­pie­ra pla­ny kor­po­ra­cji mi­ędzy­na­ro­do­wych, nie po­ja­wia się na pa­skach wia­do­mo­ści. Nie jest to na­wet te­mat do roz­mów. Nie sta­no­wi pro­ble­mu. Nie ma go na ekra­nie wa­żnych spraw za­chod­nie­go świa­ta.

Po­nie­waż te po­nadna­ro­do­we kor­po­ra­cje są naj­po­tężniej­szy­mi pod­mio­ta­mi na świe­cie, mo­żna­by po­my­śleć, że sto­su­nek po­li­ty­ków do nich będzie za­uwa­żal­ny, wa­żny. Dla­cze­go nie jest? Po­nie­waż nie­któ­re rze­czy mo­żna z po­wo­dze­niem ukryć.

W 1989 r. fir­ma Du Pont wpro­wa­dzi­ła do zie­mi dwie­ście pi­ęćdzie­si­ąt mi­lio­nów fun­tów od­pa­dów prze­my­sło­wych me­to­dą głębo­kie­go wtła­cza­nia. Przy­po­mi­na to wier­ce­nie w po­szu­ki­wa­niu ro­py naf­to­wej, z tą ró­żni­cą, że umiesz­cza się tam nie­zwy­kle tok­sycz­ne sub­stan­cje, któ­re dry­fu­ją po­zio­mo i prze­do­sta­ją się do wód grun­to­wych.

Ten fakt do­ty­czący Du Pon­ta jest co naj­mniej tak sa­mo wa­żny jak ata­ki bom­bo­we na Irak. Ale nikt o tym nie mó­wi. Nikt nie za­uwa­ża, że ten ro­dzaj wy­rzu­ca­nia śmie­ci jest na ty­le dziw­ny, obrzy­dli­wy i sza­lo­ny, że po­win­no się co wie­czór mó­wić o tym we wia­do­mo­ściach.

6.

W ja­ki spo­sób żyw­no­ść mo­dy­fi­ko­wa­na ge­ne­tycz­nie, BGH i ma­so­we za­ta­pia­nie za­nie­czysz­czeń prze­my­sło­wych na­bie­ra­ją ła­god­ne­go cha­rak­te­ru? Po­przez fa­łszy­wą na­ukę, po­przez pseu­do­ba­da­nia, któ­re wy­ka­zu­ją, że wszyst­ko jest w po­rząd­ku.

Ta­ka na­uka jest ko­rzyst­na dla kor­po­ra­cji, któ­re czer­pią ogrom­ne zy­ski z te­go, że ich pro­duk­ty są po­zy­tyw­nie po­strze­ga­ne pod względem bez­pie­cze­ństwa i sku­tecz­no­ści.

Jak da­le­ko mo­że się w tym po­su­nąć oszu­stwo? Jak dzi­wacz­na i de­struk­cyj­na mo­że być fa­łszy­wa na­uka? Jak po­wszech­nie ak­cep­to­wa­ne mo­gą stać się bez­pod­staw­ne ba­da­nia?

W 1991 ro­ku or­ga­ni­za­cja Gro­up for the Scien­ti­fic Re­ap­pra­isal of HIV, z sie­dzi­bą w San Die­go, ze­bra­ła po­nad 300 pod­pi­sów, w wi­ęk­szo­ści od na­ukow­ców, pod bar­dzo la­ko­nicz­nym li­stem, w któ­rym na­pi­sa­no wprost:

Opi­nia pu­blicz­na po­wszech­nie uwa­ża, że re­tro­wi­rus o na­zwie HIV jest przy­czy­ną gru­py cho­rób zwa­nych AIDS. Obec­nie wie­lu na­ukow­ców zaj­mu­jących się bio­che­mią kwe­stio­nu­je tę hi­po­te­zę. Pro­po­nu­je­my, aby od­po­wied­nia nie­za­le­żna gru­pa do­ko­na­ła po­now­nej grun­tow­nej oce­ny ist­nie­jących do­wo­dów prze­ma­wia­jących za i prze­ciw tej hi­po­te­zie. Pro­po­nu­je­my rów­nież opra­co­wa­nie i pod­jęcie kry­tycz­nych ba­dań epi­de­mio­lo­gicz­nych.

Je­go sy­gna­ta­riu­sza­mi by­li zde­cy­do­wa­nie wy­bit­ni na­ukow­cy. Dwóch lau­re­atów Na­gro­dy No­bla. Ale za­po­mnie­li o sty­mu­lo­wa­niu fi­nan­so­wa­nia dla no­wych ba­dań. Nie uda­ło im się na­wet do­pro­wa­dzić do opu­bli­ko­wa­nia li­stu w re­no­mo­wa­nym cza­so­pi­śmie me­dycz­nym. Ani w „Na­tu­re”. Ani „Scien­ce”. Ani w „New En­gland Jo­ur­nal”. Ani w „The Lan­cet”. Prze­ciw­ko nim za­dzia­ła­ła ca­ła si­ła pa­nu­jące­go kon­sen­su­su.

Ka­ry Mul­lis, lau­re­at Na­gro­dy No­bla w dzie­dzi­nie che­mii, wie­lo­krot­nie zwra­cał uwa­gę na nie­zwy­kle ob­ci­ąża­jący pa­nu­jącą teo­rię fakt: „Nie ma ani jed­nej opu­bli­ko­wa­nej pra­cy w cza­so­pi­śmie na­uko­wym, któ­ra do­wo­dzi­ła­by, że HIV po­wo­du­je AIDS. To nie ist­nie­je. Ni­g­dy nie ist­nia­ło”.

Dzień po tym, jak Ro­bert Gal­lo ogło­sił w ogól­no­kra­jo­wej te­le­wi­zji, że zna­la­zł przy­czy­nę AIDS (wio­sna 1984), wszyst­kie pie­ni­ądze rządo­we, któ­re wcze­śniej by­ły przy­zna­wa­ne na wspar­cie ba­dań nad przy­czy­ną AIDS, wy­pa­ro­wa­ły. Te­raz gran­ty mu­sia­ły do­ty­czyć zna­le­zie­nia me­cha­ni­zmu, dzi­ęki któ­re­mu HIV wy­wo­ły­wał AIDS.

W ten spo­sób stłu­mio­no ba­da­nia i pu­bli­ka­cje pre­zen­tu­jące al­ter­na­tyw­ne po­glądy na te­mat przy­czy­no­wo­ści AIDS i wzbu­dzo­no strach wśród ba­da­czy. Ża­den uczci­wy na­uko­wiec przy zdro­wych zmy­słach nie za­ak­cep­to­wa­łby ja­ko na­uko­we­go, oznaj­mie­nia ogło­szo­ne­go na kon­fe­ren­cji pra­so­wej przy bra­ku ja­kie­go­kol­wiek ar­ty­ku­łu w cza­so­pi­śmie, do­wo­dzące­go, że to wi­rus HIV po­wo­du­je AIDS. To jest nie do po­my­śle­nia, zwłasz­cza gdy na ca­łym świe­cie umie­ra­ją lu­dzie.

Ale tak się sta­ło. Roz­po­czął się marsz tchó­rzy. Te­le­wi­zja ABC zro­bi­ła kil­ka pro­gra­mów po­świ­ęco­nych pro­ble­mo­wi HIV. W 1994 ro­ku w jed­nym z nich prze­pro­wa­dzo­no ze mną wy­wiad, był to pro­gram „Ni­gh­tli­ne”. By­ło ja­sne, że pro­wa­dzący był obu­rzo­ny oczy­wi­stym kłam­stwem, któ­re mia­ło miej­sce w imię na­uki na naj­wy­ższych szcze­blach. Ale po­tem ABC po­rzu­ci­ło ca­łą spra­wę, tak jak­by ni­g­dy nie ist­nia­ła. To jest hi­sto­ria, któ­rej im­pli­ka­cje by­ły o wie­le sil­niej­sze i bar­dziej skan­da­licz­ne niż afe­ra Wa­ter­ga­te. ABC w ko­ńcu zda­ło so­bie spra­wę, że prze­ciw­ko Ro­ber­to­wi Gal­lo wsz­częto trzy od­ręb­ne śledz­twa fe­de­ral­ne w spra­wie ewen­tu­al­ne­go prze­stęp­stwa zwi­ąza­ne­go z je­go ba­da­nia­mi nad wi­ru­sem HIV. Ale na­wet to nie skło­ni­ło ich do wy­pchni­ęcia tej hi­sto­rii na or­bi­tę. Ty­si­ące stron fe­de­ral­nych do­ku­men­tów do­ty­czących nie­ja­snych dzia­łań Gal­lo zo­sta­ło osta­tecz­nie odło­żo­ne na pó­łkę przez ad­mi­ni­stra­cję Clin­to­na. By­ły tam na przy­kład stro­ny do­ty­czące jaw­nej kra­dzie­ży przez Gal­lo fran­cu­skich ba­dań nad wi­ru­sa­mi.

7.

W 1988 ro­ku na­pi­sa­łem ksi­ążkę AIDS INC., w któ­rej stwier­dzi­łem, że ni­g­dy nie udo­wod­nio­no, iż HIV wy­wo­łu­je AIDS. Zna­la­złem tak wie­le sprzecz­no­ści w ca­ło­kszta­łcie ba­dań nad HIV, że przy­po­mi­na­ło to son­do­wa­nie umy­słu sza­le­jące­go dys­lek­ty­ka – choć dzia­ła­jące­go z aro­gan­cją i pew­no­ścią sie­bie.

Jed­ną z klu­czo­wych roz­mów, któ­re od­by­łem pod­czas pi­sa­nia AIDS INC. by­ła roz­mo­wa z Jay­em Le­vy’m, po­wszech­nie uzna­wa­nym za świa­to­wej kla­sy ba­da­cza AIDS.

Za­py­ta­łem: „Skąd wie­my, że HIV po­wo­du­je AIDS? Gdzie jest na to do­wód?”. Od­po­wie­dział bez chwi­li na­my­słu: „Wie­my to, po­nie­waż je­śli zdro­wej oso­bie prze­to­czy się krew za­wie­ra­jącą HIV, za­cho­ru­je ona na AIDS i umrze”.

Ta uwa­ga wpra­wi­ła mnie w zdu­mie­nie. Tro­chę się ro­zej­rza­łem. Oto, co na­pi­sa­łem w AIDS INC. w 1988 ro­ku: „Ob­li­cza­jąc na pod­sta­wie da­nych do­star­czo­nych przez Ame­ry­ka­ńskie Sto­wa­rzy­sze­nie Ban­ków Krwi, od 1978 ro­ku oko­ło 29 mi­lio­nów Ame­ry­ka­nów otrzy­ma­ło trans­fu­zję krwi. W wi­ęk­szo­ści tych trans­fu­zji wi­ęcej niż je­den daw­ca do­star­czał ró­żnych jej skład­ni­ków do wstrzyk­ni­ęć, tak wi­ęc ist­nia­ło wie­le oka­zji do prze­nie­sie­nia HIV do krwio­bie­gu. Prze­ci­ęt­na wiel­ko­ść trans­fu­zji wy­no­si 3,5 li­tra.

W lu­tym 1988 ro­ku CDC do­no­si o 1466 przy­pad­kach za­cho­ro­wań na AIDS w wy­ni­ku trans­fu­zji w Sta­nach Zjed­no­czo­nych (od cza­su, gdy po raz pierw­szy stwier­dzo­no AIDS). Ozna­cza to, że u oko­ło 0,00005 osób, któ­re otrzy­ma­ły trans­fu­zje w ci­ągu ostat­nich dzie­si­ęciu lat, zdia­gno­zo­wa­no AIDS. To pi­ęć ty­si­ęcz­nych jed­ne­go pro­cen­ta.

„Czy na tej pod­sta­wie mo­żna wnio­sko­wać, że HIV jest przy­czy­ną cze­goś, co na­zy­wa się AIDS? Oczy­wi­ście, że nie. Mo­żna by się spie­rać, czy te sta­ty­sty­ki ab­so­lut­nie nie wy­klu­cza­ją wi­ru­sa HIV ja­ko przy­czy­ny... ale nie o to cho­dzi”. Tak wi­ęc czo­ło­wy ba­dacz AIDS po­wie­dział mi, że wszy­scy wie­dzą, iż HIV po­wo­du­je AIDS. To, co mi po­wie­dział, mia­ło ty­le sen­su, co Jer­ry Sprin­ger na kwa­sie.

8.

Ale ame­ry­ka­ńska opi­nia pu­blicz­na ku­pi­ła to wy­ja­śnie­nie. Przy­po­mi­na mi to uwa­gę De­Ni­ro skie­ro­wa­ną do Du­sti­na Hof­f­ma­na w fil­mie Wag the Dog (Fak­ty i Ak­ty): „Po­ka­za­li jed­ną in­te­li­gent­ną bom­bę spa­da­jącą we­wnątrz bu­dyn­ku. Ta jed­na rzecz wy­star­czy­ła i opi­nia pu­blicz­na ku­pi­ła ca­łą woj­nę [irac­ką]”.

Jak na­uko­wiec w dzie­dzi­nie me­dy­cy­ny mo­że udo­wod­nić, że ja­kiś za­ra­zek wy­wo­łu­je cho­ro­bę? To cho­ler­nie do­bre py­ta­nie. Im bli­żej się te­mu przyj­rzeć, tym dziw­niej­sze się to sta­je.

Na­uko­wiec ma do dys­po­zy­cji coś, co na­zy­wa się po­stu­la­ta­mi Ko­cha. Me­to­da ta, choć pe­łna dziur, jest często przy­wo­ły­wa­na ja­ko spo­sób, w ja­ki ba­da­cze me­dycz­ni do­wia­du­ją się, co jest przy­czy­ną no­wej cho­ro­by. W przy­pad­ku AIDS na­le­ża­ło po­brać i wy­izo­lo­wać wi­ru­sa HIV od kil­ku osób, u któ­rych zdia­gno­zo­wa­no ten ze­spół, a na­stęp­nie wstrzyk­nąć go zwie­rzętom. Gdy­byś za­ob­ser­wo­wał ob­ja­wy cho­ro­by u KA­ŻDE­GO z tych zwie­rząt, wie­dzia­łbyś, że je­steś na wła­ści­wym tro­pie. W przy­pad­ku AIDS w wie­lu ośrod­kach wy­ko­rzy­sta­no do te­go ce­lu ma­łpy. Re­zul­ta­ty by­ły ze­ro­we. W ci­ągu ostat­niej de­ka­dy u oko­ło stu pi­ęćdzie­si­ęciu na­czel­nych nie stwier­dzo­no pe­łnych ob­ja­wów cho­ro­by. Oczy­wi­ście i na to są spo­so­by i wszyst­kie zo­sta­ły już wy­ko­rzy­sta­ne. Mó­wio­no: „Po­cze­kaj­my jesz­cze dwa­dzie­ścia lat”. „Po­trzy­maj­my te cho­ler­ne ma­łpy po­za ich na­tu­ral­nym śro­do­wi­skiem wy­star­cza­jąco dłu­go, a ich układ od­por­no­ścio­wy w ko­ńcu się za­ła­mie i wy­stąpią u nich ob­ja­wy po­dob­ne do AIDS”. „Ma­łpy po pro­stu nie cho­ru­ją na AIDS”. „Po­cze­kaj­my trzy­dzie­ści lat”. „Dwie ma­łpy za­cho­ro­wa­ły na gry­pę. To wy­star­czy”.

Cho­dzi o to, że tra­dy­cyj­na me­to­da za­wio­dła. Dla­te­go naj­częściej sto­so­wa­ną me­to­dą re­zer­wo­wą jest ko­re­la­cja. We­źmy gru­pę lu­dzi, u któ­rych zdia­gno­zo­wa­no HIV, a któ­rzy nie cho­ru­ją na po­wa­żne cho­ro­by, i ob­ser­wuj­my ich przez pe­wien czas. Czy po­ja­wia­ją się u nich ob­ja­wy te­go, co na­zy­wa się AIDS? Naj­wi­ęk­szą gru­pą pod­da­ną ba­da­niom w tym za­kre­sie by­ła ta z San Fran­ci­sco. Ta­kie ba­da­nie roz­po­częło się w 1978 ro­ku i do­ty­czy­ło za­pa­le­nia wątro­by ty­pu B. Wzi­ęło w nim udział kil­ka ty­si­ęcy mężczyzn. W skład tej gru­py, we­szło kil­ka ty­si­ęcy mężczyzn. Na­ukow­cy, kie­dy znaj­dą się pod pre­sją do­brych ar­gu­men­tów, wska­zu­ją na nie ja­ko naj­lep­szy do­wód na to, że HIV wy­wo­łu­je AIDS. Ich ro­zu­mo­wa­nie po­sia­da jed­nak je­den lub dwa po­wa­żne man­ka­men­ty. Cho­ciaż du­ża licz­ba mężczyzn za­ka­żo­nych wi­ru­sem HIV za­cho­ro­wa­ła na ze­spół cho­rób zwa­nych AIDS, to w ra­mach ba­da­nia prze­pro­wa­dzo­no je­dy­nie po­bie­żną ob­ser­wa­cję mężczyzn, u któ­rych ni­g­dy nie stwier­dzo­no obec­no­ści wi­ru­sa HIV. Je­den z ba­da­czy uczest­ni­czących w ba­da­niu w San Fran­ci­sco po­wie­dział mi szcze­rze, że u mężczyzn HIV–ne­ga­tyw­nych mo­gły roz­wi­nąć się cho­ro­by po­wo­du­jące AIDS, ale wte­dy, kie­dy nie by­li oni mo­ni­to­ro­wa­ni. W ta­kim przy­pad­ku wy­nik po­zy­tyw­ny lub ne­ga­tyw­ny nie by­łby de­cy­du­jącym wska­źni­kiem ko­re­la­cji z AIDS. Ba­dacz ten nie po­wie­dział jed­nak te­go:

Ba­da­nie prze­pro­wa­dzo­ne wśród mężczyzn w San Fran­ci­sco wy­ka­za­ło, że nad­zwy­czaj­na licz­ba mężczyzn, u któ­rych zdia­gno­zo­wa­no HIV, po pro­stu nie przyj­mo­wa­ła AZT i po­zo­sta­ła zdro­wa przez dzie­si­ęć lat. AZT ata­ku­je szpik kost­ny, w któ­rym wy­twa­rza­ne są pew­ne ko­mór­ki ukła­du od­por­no­ścio­we­go. Za­ska­ku­jąca gru­pa mężczyzn za­ra­żo­nych HIV, któ­rzy za­cho­wa­li zdro­wie przez dzie­si­ęć lat lub dłu­żej, nie przyj­mo­wa­ła AZT lub prze­sta­ła przyj­mo­wać ten „lek”. Fakt ten nie zo­stał na­gło­śnio­ny w ba­da­niach prze­pro­wa­dzo­nych w San Fran­ci­sco.

9.

Za­ła­ma­nie funk­cji ukła­du od­por­no­ścio­we­go po pew­nym cza­sie przyj­mu­je u lu­dzi ta­ką sa­mą ogól­ną for­mę, nie­za­le­żnie od przy­czy­ny: nie­za­le­żnie od te­go, czy mó­wi­my o gło­dzie i brud­nej wo­dzie w Afry­ce i w Wiet­na­mie, o szcze­pion­kach ob­ni­ża­jących od­por­no­ść we wszyst­kich kra­jach Trze­cie­go Świa­ta, o pe­sty­cy­dach na ame­ry­ka­ńskim Po­łud­niu, o za­ży­wa­niu wie­lu nar­ko­ty­ków w ge­jow­skich ła­źniach San Fran­ci­sco, o praw­do­po­dob­nie nisz­czącej układ od­por­no­ścio­wy szcze­pion­ce prze­ciw­ko wi­ru­so­we­mu za­pa­le­niu wątro­by ty­pu B, po­da­wa­nej eks­pe­ry­men­tal­nie ge­jom w kil­ku mia­stach Ame­ry­ki, o ogrom­nym nad­uży­wa­niu przez la­ta an­ty­bio­ty­ków przez gru­pę ge­jów w San Fran­ci­sco i No­wym Jor­ku (do cze­go do­pro­wa­dzi­li po­zba­wie­ni skru­pu­łów le­ka­rze), czy też o nie­zwy­kle tok­sycz­nym le­ku – AZT.

Za­ła­ma­nie dzia­ła­nia ukła­du od­por­no­ścio­we­go po­zwa­la na wy­stąpie­nie dziw­nych i rzad­kich in­fek­cji wy­wo­ła­nych przez za­raz­ki, któ­re nor­mal­nie nie wy­rządzi­ły­by żad­nej szko­dy. W ten spo­sób lu­dzie za­pa­da­ją na przy­kład na pneu­mo­cy­sto­zo­we za­pa­le­nie płuc, zwa­ne pod­sta­wo­wym ob­ja­wem AIDS. Ten mi­kro­or­ga­nizm jest na­tu­ral­nie obec­ny u oko­ło 75% lu­dzi na ca­łym świe­cie. Nie ro­bi nic ne­ga­tyw­ne­go. Ale po­dob­nie jak in­ne za­raz­ki, w przy­pad­ku ca­łko­wi­te­go za­ła­ma­nia się ukła­du od­por­no­ścio­we­go, z ró­żnych przy­czyn, wy­su­wa się na pierw­szy plan i za­czy­na się nad­mier­nie roz­mna­żać. Dla­te­go pneu­mo­cy­stis pneu­mo­nia zo­sta­ła zdia­gno­zo­wa­na wśród źle odży­wio­nych i osie­ro­co­nych dzie­ci w Eu­ro­pie Wschod­niej lub wśród gło­du­jących dzie­ci w pro­wi­zo­rycz­nych sie­ro­ci­ńcach w Wiet­na­mie, w cza­sie woj­ny.

10.

Mo­no­log sen­ny:

„Ja­ko dy­rek­tor ge­ne­ral­ny jed­nej z naj­wi­ęk­szych kor­po­ra­cji far­ma­ceu­tycz­nych na świe­cie, jed­nej z naj­wi­ęk­szych or­ga­ni­za­cji ja­kie­go­kol­wiek ro­dza­ju w hi­sto­rii świa­ta, mo­gę po­wie­dzieć, że ku­pu­ję czas an­ten­to­wy Da­na Ra­the­ra, jed­ne­go z naj­po­pu­lar­niej­szych dzien­ni­ka­rzy Ame­ry­ki, nie tyl­ko dla zy­sku. Dla cze­goś wi­ęcej niż dla pro­mo­cji. Ku­pu­ję go, aby wspie­rać to, czym ten kraj na­praw­dę się zaj­mu­je. On sta­no­wi dziś cen­tral­ne źró­dło in­for­ma­cji, któ­re jest w sta­nie prze­ko­nać Ame­ry­ka­nów, że to, co się dzie­je, to jest wła­śnie TYM, a nie tam­tym. Ka­żde­go wie­czo­ru to jest to. Nie co in­ne­go, ale wła­śnie TO. Kie­dy się nad tym za­sta­no­wić, to jest to cu­dow­na spra­wa. Bez pa­łek, bez nar­ko­ty­ków, bez przy­mu­su, bez tor­tur, zna­le­źli­śmy spo­sób, aby utrzy­mać per­cep­cję prze­ci­ęt­ne­go czło­wie­ka na ró­żnych wy­bra­nych to­rach. W pew­nych gra­ni­cach. W okre­ślo­nych pu­de­łkach. Po­pie­ram to ca­łym ser­cem, bo wiem, że to wzmac­nia mój świat i mo­ją cho­ler­ną kon­tro­lę nad lu­dźmi. Na przy­kład do­sko­na­le zda­ję so­bie spra­wę – po­nie­waż mo­im ce­lem jest po­zna­nie praw­dy – że AIDS to tak na­praw­dę zbiór ró­żnych form im­mu­no­su­pre­sji z ró­żnych przy­czyn wy­stępu­jących na ca­łym świe­cie. Wiem, że w wie­lu przy­pad­kach przy­czy­ny są che­micz­ne lub zwi­ąza­ne ze strasz­li­wym gło­dem w kra­jach Trze­cie­go Świa­ta. Ale mo­ja fir­ma na tym nie za­ra­bia. Nie ma le­ku, któ­ry mo­gli­by­śmy opra­co­wać, aby to le­czyć. Mu­si­my stwo­rzyć mi­raż po­je­dyn­cze­go scho­rze­nia wy­wo­ła­ne­go przez je­den za­ra­zek. Wte­dy mo­że­my zna­le­źć lek i szcze­pion­kę i sprze­da­wać je. W przy­pad­ku AIDS na pierw­szy plan wy­su­nął się AZT, któ­ry stał się le­kiem z wy­bo­ru i przy­nió­sł mi­liar­dy do­la­rów zy­sku. Szcze­pion­ka na AIDS, je­śli kie­dy­kol­wiek po­ja­wi się na ryn­ku, mo­że przy­nie­ść zy­ski rzędu dwu­stu lub trzy­stu mi­liar­dów do­la­rów. Za ta­kie pie­ni­ądze mu­si­my utrzy­mać w świa­do­mo­ści lu­dzi na­szą po­zy­cję ja­ko au­to­ry­te­ty w dzie­dzi­nie cho­rób. Mu­si­my się pre­zen­to­wać, re­kla­mo­wać i wy­ko­rzy­sty­wać naj­lep­sze ka­na­ły in­for­ma­cyj­ne, aby zdo­mi­no­wać umy­sły. Po­zwól­cie, że po­wiem to ja­sno. Wiem, że w pro­ce­sie ma­ni­pu­lo­wa­nia praw­dą lu­dzie będą cier­pieć. Lu­dzie będą umie­rać. Lu­dzie, któ­rzy mo­gli­by zo­stać wy­le­cze­ni z cho­ro­by, będą le­cze­ni nie­wła­ści­wy­mi środ­ka­mi i umrą. Praw­dzi­we przy­czy­ny ob­ni­że­nia od­por­no­ści zo­sta­ną prze­oczo­ne, nie zo­sta­ną usu­ni­ęte. Ale sko­ro już je­ste­śmy przy szcze­ro­ści, po­zwól­cie, że po­wiem wam, iż los ogó­łu lu­dzi nie jest mo­im zmar­twie­niem, nie­za­le­żnie od te­go, co pu­blicz­nie mó­wię. To, czy zgi­nie ja­kaś licz­ba lu­dzi, jest nie­istot­ne, po­nie­waż ga­tu­nek na­dal prze­trwa. Tak wła­śnie na to pa­trzę. Nie wszyst­kich da się ura­to­wać. Wie­rzę, że lu­dzie, któ­rzy prze­trwa­ją do na­stęp­ne­go stu­le­cia, za­słu­żą na to, by żyć. Ich ród prze­trwa, po­nie­waż wal­czy­li naj­ci­ężej, na­uczy­li się kon­ku­ro­wać, po­rzu­ci­li nie­wy­ko­nal­ne po­my­sły. Eli­mi­na­cja pew­nych grup lu­dzi jest jed­nym ze zwy­czaj­nych wy­da­rzeń w hi­sto­rii, a kto chce wal­czyć z hi­sto­rią?”

11.

Jak ma­wiał Wil­liam Bur­ro­ughs: „To jest rze­czy­wi­sto­ść. Ty i kil­ku two­ich kum­pli ku­pu­je­cie mun­du­ry i broń i usta­wia­cie szkla­ną bud­kę na sa­mot­nej dro­dze w Mek­sy­ku. Na­zy­wasz ją ofi­cjal­nym rządo­wym punk­tem kon­tro­l­nym, a ka­żdy sa­mo­chód, któ­ry prze­je­żdża obok, za­trzy­mu­jesz i po­bie­rasz opła­tę”.

W 1798 r. Tho­mas Mal­thus, słyn­ny bry­tyj­ski eko­no­mi­sta, na­pi­sał swój „Esej o za­lud­nie­niu”. Ja­ko pre­kur­sor tych eli­ta­ry­stów, któ­rzy w przy­szło­ści będą gło­sić ha­sła do­brych i złych ge­nów, se­lek­tyw­nej ho­dow­li i wy­lud­nia­nia na­ro­dów, Mal­thus na­pi­sał te zdu­mie­wa­jące sło­wa u pro­gu re­wo­lu­cji prze­my­sło­wej:

(...) je­śli oba­wia­my się zbyt częstych po­wro­tów okrop­nej for­my gło­du, po­win­ni­śmy usil­nie za­chęcać do sto­so­wa­nia in­nych form znisz­cze­nia, do któ­rych zmu­sza nas na­tu­ra. Za­miast za­le­cać ubo­gim czy­sto­ść, po­win­ni­śmy za­chęcać ich do prze­ciw­nych na­wy­ków. W na­szych mia­stach po­win­ni­śmy czy­nić uli­ce węższy­mi, tło­czyć wi­ęcej lu­dzi w do­mach i pro­wo­ko­wać po­wrót za­ra­zy. Na wsi po­win­ni­śmy bu­do­wać na­sze wio­ski w po­bli­żu zbior­ni­ków wod­nych, a szcze­gól­nie za­chęcać lu­dzi do osie­dla­nia się w miej­scach ba­gni­stych i nie­uro­dzaj­nych. Przede wszyst­kim jed­nak po­win­ni­śmy po­tępiać [nie apro­bo­wać ja­ko nie­mo­ral­nych] sto­so­wa­nie spe­cy­ficz­nych środ­ków lecz­ni­czych, któ­re zku­tecz­nie zwal­cza­ją wy­nisz­cza­jące cho­ro­by, a ta­kże [nie apro­bo­wać dzia­łań] tych życz­li­wych, lecz bar­dzo omyl­nych lu­dzi, któ­rzy sądzi­li, że przy­słu­żą się ludz­ko­ści, opra­co­wu­jąc pla­ny ca­łko­wi­te­go wy­tępie­nia po­szcze­gól­nych scho­rzeń.

Cho­ciaż ma­my ten­den­cję do my­śle­nia, że wszyst­kie obrzy­dli­we in­ter­pre­ta­cje prac Ka­ro­la Dar­wi­na, któ­re do­pro­wa­dzi­ły do po­wsta­nia ko­lej­nych po­my­słów do­ty­czących eu­ge­ni­ki i „przy­ci­na­nia” ra­sy ludz­kiej, po­cho­dzą od in­ter­pre­ta­to­rów ba­dań Dar­wi­na, jest to prze­kła­ma­nie. Sam Dar­win był wiel­bi­cie­lem Mal­thu­sa, któ­re­go uwa­żał za swój głów­ny au­to­ry­tet.

Dar­win pi­sał: „U dzi­ku­sów sła­be cia­ła i umy­sły są szyb­ko eli­mi­no­wa­ne, a ci, któ­rzy prze­ży­ją, zwy­kle wy­ka­zu­ją pe­łen wi­go­ru stan zdro­wia. My, lu­dzie cy­wi­li­zo­wa­ni, ro­bi­my wszyst­ko, co w na­szej mo­cy, aby po­wstrzy­mać pro­ces eli­mi­na­cji: bu­du­je­my przy­tu­łki dla umy­sło­wo cho­rych, oka­le­czo­nych i cho­rych, usta­na­wia­my pra­wa dla ubo­gich, a na­si le­ka­rze do ostat­niej chwi­li do­kła­da­ją wszel­kich sta­rań, aby ra­to­wać ży­cie ka­żde­go czło­wie­ka. Ist­nie­ją po­wo­dy, by sądzić, że szcze­pie­nia oca­li­ły ty­si­ące osób, któ­re ze względu na sła­be zdro­wie szyb­ko ule­gły­by ospie. W ten spo­sób sła­bi człon­ko­wie cy­wi­li­zo­wa­nych spo­łe­cze­ństw roz­mna­ża­ją swój ga­tu­nek. Nikt, kto zaj­mo­wał się ho­dow­lą zwie­rząt do­mo­wych, nie będzie wąt­pił, że mu­si to być bar­dzo szko­dli­we dla ra­sy ludz­kiej. Za­ska­ku­jące jest, jak szyb­ko (...) źle po­kie­ro­wa­na tro­ska pro­wa­dzi do de­ge­ne­ra­cji ho­do­wa­ne­go ga­tun­ku, ale z wy­jąt­kiem sa­me­go czło­wie­ka, ma­ło kto jest tak nie­świa­do­my, by po­zwo­lić na roz­mna­ża­nie się naj­gor­szych zwie­rząt”.

W li­ście do Wil­lia­ma Gra­ha­ma Dar­win podąża tym to­kiem my­śle­nia: „Pa­trząc na świat w nie­zbyt od­le­głej przy­szło­ści, ja­kże nie­sko­ńczo­na licz­ba ni­ższych ras zo­sta­nie wy­eli­mi­no­wa­na przez wy­ższe, cy­wi­li­zo­wa­ne ra­sy na ca­łym świe­cie”.

12.

Obok lu­do­bój­stwa i de­po­pu­la­cji mo­żna umie­ścić pro­gram prze­kszta­łce­nia świa­ta lu­dzi w ro­dzaj ma­szy­ny, ro­dzaj ko­lo­nii mró­wek, zbio­ru ko­lo­nii mró­wek.

Ta­ki jest świat, do któ­re­go zmie­rza­my, a któ­ry będzie za­rządza­ny (w wi­ęk­szym stop­niu niż obec­nie) przez mi­ędzy­na­ro­do­we kor­po­ra­cje.

Po­je­dyn­cza isto­ta ludz­ka jest uwa­ża­na za zbęd­ną przez przy­tła­cza­jącą wi­ęk­szo­ść elit, któ­re kie­ru­ją glo­bal­ną go­spo­dar­ką.

Po­win­ni­śmy zro­zu­mieć, że pro­gram eu­ge­nicz­ny re­ali­zo­wa­ny przez na­zi­stów sta­no­wił pu­blicz­ną ema­na­cję fi­lo­zo­fii, któ­ra przez wie­le dzie­si­ęcio­le­ci by­ła trzy­ma­na przez „du­żych chłop­ców” w ści­słej ta­jem­ni­cy. Aby wpro­wa­dzić w tym mo­men­cie od­po­wied­nią daw­kę chło­du w po­wie­trze, prze­czy­taj­cie sło­wa Ri­char­da Bar­ne­ta i Joh­na Ca­va­nau­gha, au­to­rów nie­po­ko­jącej de­ma­ska­cji Glo­bal Dre­ams: Im­pe­rial Cor­po­ra­tions and the New World Or­der (Glo­bal­ne ma­rze­nia: kor­po­ra­cje im­pe­rial­ne i No­wy Po­rządek Świa­ta), w któ­rej ujaw­nia­ją oni ko­ron­ną te­zę pa­ra­dyg­ma­tu mó­wi­ące­go, że świat jest tyl­ko ryn­kiem, a kor­po­ra­cje są je­go wła­ści­cie­la­mi: „Wie­le da­nych wska­zu­je na to, że stan rze­czy­wi­sto­ści jest bar­dzo po­wa­żny: ogrom­na i wci­ąż ro­snąca część lu­dzi nie jest i ni­g­dy nie będzie po­trzeb­na do wy­twa­rza­nia dóbr lub świad­cze­nia usług, po­nie­waż zbyt wie­lu lu­dzi na świe­cie jest zbyt bied­nych, by je ku­pić. Do­pó­ki będzie­my my­śleć o świe­cie jak o gi­gan­tycz­nym cen­trum han­dlo­wym, do­pó­ty będzie­my się na­ra­żać na lu­do­bój­stwo na ska­lę, ja­kiej jesz­cze ni­g­dy nie do­świad­czy­ła ludz­ko­ść.

13.

Naj­lep­sze ana­li­zy hi­sto­rii cho­rób na tej pla­ne­cie pro­wa­dzą do wnio­sku, że czy­sta wo­da, lep­sze wa­run­ki sa­ni­tar­ne, lep­sza żyw­no­ść, wy­ższy stan­dard ży­cia, roz­wój kla­sy śred­niej by­ły na­drzęd­ny­mi czyn­ni­ka­mi, któ­re z cza­sem przy­czy­ni­ły się do spad­ku licz­by cho­rób u lu­dzi. Nie an­ty­bio­ty­ki, nie szcze­pion­ki, nie in­ne le­ki, nie chi­rur­gia, nie szpi­ta­le.

Za­da­niem Ame­ry­ka­ńskie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Me­dycz­ne­go jest sku­pia­nie uwa­gi na le­kach, ope­ra­cjach i szcze­pion­kach, mi­mo że pod­sta­wo­wą za­sa­dą przy­si­ęgi le­kar­skiej jest le­cze­nie za po­mo­cą te­go, co le­czy.

To­wa­rzy­stwa me­dycz­ne zaj­mu­ją się twier­dze­niem, że to za­raz­ki są na­szym praw­dzi­wym pro­ble­mem, a nie głód, nie za­nie­czysz­czo­na wo­da pit­na w kra­jach Trze­cie­go Świa­ta, nie tok­sycz­ne che­mi­ka­lia prze­my­sło­we i rol­ni­cze, nie żad­na z oczy­wi­stych przy­czyn cho­rób i śmier­ci.

Od 1975 ro­ku Ame­ri­can Me­di­cal As­so­cia­tion prze­zna­czy­ło oko­ło 75 mi­lio­nów do­la­rów na swój wła­sny ko­mi­tet ak­cji po­li­tycz­nej – Ame­ri­can Me­di­cal Po­li­ti­cal Ac­tion Com­mit­tee (AM­PAC).

Pie­ni­ądze te są prze­ka­zy­wa­ne fa­wo­ry­zo­wa­nym kan­dy­da­tom, któ­rzy ubie­ga­ją się o urzędy w ca­łych Sta­nach Zjed­no­czo­nych. Fe­de­ral­ną agen­cją nad­zo­ru­jącą, któ­rej za­da­niem jest dba­nie o uczci­wo­ść ta­kich ko­mi­te­tów PAC jak AM­PAC, jest Fe­de­ral­na Ko­mi­sja Wy­bor­cza (Fe­de­ral Elec­tion Com­mis­sion, FEC). FEC ma swo­je biu­ra w Wa­szyng­to­nie, w bu­dyn­ku przy 999 E Stre­et, NW. Bu­dy­nek ten jest wła­sno­ścią Ame­ry­ka­ńskie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Me­dycz­ne­go. W 1986 r. AMA pod­je­cha­ło ze swo­ją ma­szyn­ką do ro­bie­nia pie­ni­ędzy AM­PAC pod drzwi nie­ja­kie­go Da­vi­da Wil­liam­sa, któ­ry ubie­gał się o miej­sce w Kon­gre­sie Sta­nów Zjed­no­czo­nych zaj­mo­wa­ne wów­czas przez Pe­te’a Star­ka, de­mo­kra­tę z Ka­li­for­nii. AMA chcia­ła po­zbyć się Star­ka, po­nie­waż ja­ko prze­wod­ni­czący ko­mi­sji zdro­wia nie wspie­rał on w naj­wi­ęk­szym mo­żli­wym stop­niu in­te­re­sów AMA. AM­PAC wy­da­ło po­nad 250 000 USD na rzecz Da­vi­da Wil­liam­sa. Ni stąd, ni zo­wąd. Stark po­sze­dł do FEC i zło­żył skar­gę. FEC od­mó­wił wsz­częcia do­cho­dze­nia w spra­wie ma­so­wej in­ter­wen­cji AM­PAC. W tym cza­sie sze­fo­wą FEC by­ła Lee Ann El­liot, któ­ra kie­dyś pra­co­wa­ła na wy­so­kim sta­no­wi­sku w AMA. W rze­czy­wi­sto­ści na­dal po­bie­ra­ła eme­ry­tu­rę z AMA. W we­wnętrz­nym gło­so­wa­niu FEC, któ­re mia­ło za­de­cy­do­wać o tym, czy na­le­ży prze­pro­wa­dzić do­cho­dze­nie w spra­wie skar­gi kon­gres­me­na Star­ka, głos Lee Ann El­liot na NIE był de­cy­du­jący.

14.

Od 1954 ro­ku w Sta­nach Zjed­no­czo­nych po­da­wa­nie jed­nej kla­sy dwu­dzie­stu le­ków psy­chia­trycz­nych zwa­nych neu­ro­lep­ty­ka­mi – to­ra­zy­ny, hal­do­lu, mel­la­ri­lu, ste­la­zy­ny, pro­lik­sy­ny i in­nych – spo­wo­do­wa­ło od trzy­stu ty­si­ęcy do mi­lio­na przy­pad­ków mo­to­rycz­nych uszko­dzeń mó­zgu.

Nie ma le­ku, któ­rym mo­żna TO le­czyć.

15.

Ka­żde­go ro­ku w Sta­nach Zjed­no­czo­nych le­ka­rze prze­pro­wa­dza­ją 15 mi­lio­nów nie­po­trzeb­nych ope­ra­cji. Co ro­ku w wy­ni­ku tych nie­po­trzeb­nych ope­ra­cji umie­ra 60 000 osób.

TE­GO nie po­wo­du­je ża­den za­ra­zek.

16.

W 1991 ro­ku trzech bry­tyj­skich na­ukow­ców na­pi­sa­ło pra­cę. Do­ku­ment do­ty­czył wpły­wu BGH (zna­ne­go ja­ko rBGH, BST, Bo­vi­ne Growth Hor­mo­ne, by­dlęcy hor­mon wzro­stu), ge­ne­tycz­nie mo­dy­fi­ko­wa­ne­go kro­wie­go hor­mo­nu, któ­ry był po­da­wa­ny przez kor­po­ra­cję Mon­san­to. Fir­ma Mon­san­to te­sto­wa­ła ten hor­mon przed pró­bą uzy­ska­nia zgo­dy rządów na wpro­wa­dze­nie go na ry­nek na ca­łym świe­cie.

BGH spra­wia, że kro­wy pro­du­ku­ją wi­ęcej mle­ka. „To do­bre dla biz­ne­su”. „Tak”… Da­ne do­ty­czące BGH dla fir­my Mon­san­to ana­li­zo­wa­li trzej na­ukow­cy, Erik Mil­l­sto­ne, Eric Brun­ner i Ian Whi­te. Na­ukow­cy ci nie by­li za­do­wo­le­ni z wy­ni­ków. Po­wie­dzie­li, że Mon­san­to za­blo­ko­wa­ło pu­bli­ka­cję ich pra­cy.

W ich pra­cy stwier­dzo­no, że u krów, któ­rym wstrzy­ki­wa­no BGH, wy­stąpi­ła in­fek­cja zwa­na ma­sti­tis, któ­ra spo­wo­do­wa­ła wzrost licz­by bak­te­rii i rop­nej wy­dzie­li­ny u krów.

Im­pli­ka­cja by­ła ja­sna. Ro­pa prze­do­sta­wa­ła się do mle­ka, któ­re pi­li kon­su­men­ci. A zwi­ęk­szo­ne ilo­ści an­ty­bio­ty­ków sto­so­wa­nych w le­cze­niu ma­sti­tis prze­nik­nęły­by do mle­ka i kon­su­men­ci rów­nież by je wy­pi­li. Źle. Mon­san­to za­bro­ni­ło tym trzem mężczy­znom opu­bli­ko­wać ich pra­cę.

17.

Fun­da­cja Tren­dów Go­spo­dar­czych (Fo­un­da­tion on Eco­no­mic Trends) z sie­dzi­bą w Wa­szyng­to­nie zdo­by­ła taj­ne do­ku­men­ty, któ­re prze­ka­za­ła dzien­ni­ko­wi „New York Ti­mes”.

Do­ku­men­ty te po­ka­zu­ją jed­ną z dróg, ja­ką prze­szła fir­ma Mon­san­to, aby uzy­skać zgo­dę rządu USA na sprze­daż BGH pro­du­cen­tom mle­ka.

Pre­zes fir­my Mon­san­to, Ro­bert B. Sha­pi­ro, po­pro­sił o po­moc nie­ja­kie­go To­ny’ego Co­eh­lo. Co­eh­lo to by­ły kon­gres­man z Ka­li­for­nii i czło­nek wi­ęk­szo­ści par­la­men­tar­nej, któ­ry od­sze­dł z te­go sta­no­wi­ska w 1989 ro­ku na sku­tek oska­rżeń, że w nie­wła­ści­wy spo­sób wy­ko­rzy­stał swo­je kon­tak­ty po­li­tycz­ne, aby zor­ga­ni­zo­wać i sfi­nan­so­wać dla sie­bie in­we­sty­cję w śmie­cio­we ob­li­ga­cje o war­to­ści 100 000 USD. Co­eh­lo zo­stał no­wo­jor­skim ban­kie­rem in­we­sty­cyj­nym, a po­nie­waż miał bar­dzo do­bre kon­tak­ty, pre­zy­dent Clin­ton wy­brał go w 1994 r. na głów­ne­go stra­te­ga Kra­jo­we­go Ko­mi­te­tu De­mo­kra­tów. Co­eh­lo miał wa­żne kon­tak­ty w De­par­ta­men­cie Rol­nic­twa USA. Mi­ke Espy, któ­ry star­to­wał do Kon­gre­su w 1986 ro­ku, otrzy­mał na ten cel pie­ni­ądze od Ko­mi­te­tu Kam­pa­nii Kon­gre­su De­mo­kra­tów, któ­re­go sze­fem był To­ny Co­eh­lo. W rze­czy­wi­sto­ści pó­źniej Clin­ton wy­brał Espy’ego na Se­kre­ta­rza Rol­nic­twa z re­ko­men­da­cji Co­eh­lo. Wszyst­ko wska­zy­wa­ło na to, że Espy i Co­eh­lo spo­tka­ją się na ko­la­cji. W rze­czy­wi­sto­ści pra­cow­nik fir­my Mon­san­to, dr Vir­gi­nia We­ldon, 23 wrze­śnia 1993 ro­ku na­pi­sa­ła no­tat­kę za­ty­tu­ło­wa­ną „Co­eh­lo Tal­king Po­ints for Espy Din­ner” (Punk­ty do roz­mo­wy z Co­eh­lo na ko­la­cji z Espy’m). Wśród tych punk­tów by­ło na­stępu­jące zda­nie: „Niech Se­kre­tarz Espy wie, że fir­my ta­kie jak Mon­san­to praw­do­po­dob­nie wy­co­fa­ją się z ob­sza­ru bio­tech­no­lo­gii rol­ni­czej (np. BGH), je­śli ad­mi­ni­stra­cja nie prze­ciw­sta­wi się oso­bom ta­kim jak se­na­tor Fe­in­gold”. Russ Fe­in­gold stwo­rzył w Kon­gre­sie opo­zy­cję wo­bec BGH. Fe­in­gold chciał, aby prze­pro­wa­dzo­no ba­da­nia, któ­re prze­ana­li­zo­wa­ły­by, ja­ki wpływ zwi­ęk­sze­nie pro­duk­cji mle­ka u du­żych pro­du­cen­tów mia­ło­by na drob­nych rol­ni­ków i ogól­nie na ca­ły ry­nek i spo­łe­cze­ństwo. BGH zwi­ęk­sza pro­duk­cję mle­ka u krów.

W no­tat­ce We­ldo­na by­ła mo­wa o pró­bie obe­jścia wszel­kich dążeń Kon­gre­su do prze­pro­wa­dze­nia ba­dań nad „wpły­wem spo­łecz­nym” BGH. Le­on Pa­net­ta zo­stał wy­mie­nio­ny ja­ko oso­ba, z któ­rą na­le­ży się skon­tak­to­wać. Fun­da­cja Tren­dów Eko­no­micz­nych, któ­ra od­kry­ła tę no­tat­kę, ujaw­ni­ła jej tre­ść, a roz­mo­wa przy ko­la­cji mi­ędzy Co­eh­lo a Espy’m ni­g­dy nie do­szła do skut­ku. BGH zo­stał jed­nak do­pusz­czo­ny przez FDA do użyt­ku i pod ko­niec 1993 ro­ku tra­fił na ry­nek.

Trzech człon­ków Kon­gre­su oska­rży­ło wte­dy fir­mę Mon­san­to o ma­ni­pu­la­cję. Rządo­we Biu­ro Ra­chun­ko­we (Go­vern­ment Ac­co­un­ting Of­fi­ce) prze­pro­wa­dzi­ło ba­da­nia, któ­re oczy­ści­ły fir­mę Mon­san­to z za­rzu­tu po­pe­łnie­nia ja­kich­kol­wiek wy­kro­czeń. Sta­ło się tak, mi­mo że w ra­por­cie stwier­dzo­no, iż trzech urzęd­ni­ków FDA za­an­ga­żo­wa­nych w za­twier­dza­nie BGH to by­li pra­cow­ni­cy Mon­san­to: by­ły praw­nik fir­my Mon­san­to, Mi­cha­el Tay­lor, by­ły na­uko­wiec fir­my Mon­san­to, Mar­ga­ret Mil­ler, oraz stu­dent­ka ba­da­cza fir­my Mon­san­to, Su­zan­ne Se­chen.