Esencjalistka ebook

Świa­do­ma Ko­bie­ta jest jak rze­ka. Zro­bi, co ze­chce. Po­sta­wisz tamy – za­le­je Cię lub opły­nie. Ale nie za­trzy­masz jej bie­gu. Za to je­śli w nią wpły­niesz z za­ufa­niem, ak­cep­ta­cją i sza­cun­kiem, da Ci – jak Mat­ka Na­tu­ra – wszyst­ko, cze­go po­trze­bu­jesz. Ob­fi­to­ść ży­cia, do­świad­czeń i mi­ło­ści. Mi­ęk­ko­ść i ła­god­no­ść. Sło­dycz ży­cia.

AU­TOR NIE­ZNA­NY

Przy­cho­dzi taki mo­ment w ży­ciu, że trze­ba prze­stać czy­tać cu­dze ksi­ążki i na­pi­sać wła­sną.

AL­BERT EIN­STE­IN

Wstęp

Napi­sa­nie ksi­ążki zna­la­zło się na opu­bli­ko­wa­nej na moim blo­gu po­nad dwa lata temu li­ście ma­rzeń, choć tak na­praw­dę to pra­gnie­nie tli­ło się we mnie, kie­dy by­łam jesz­cze na­sto­lat­ką. W wie­ku czter­na­stu lat two­rzy­łam ja­kieś mło­dzie­ńcze opo­wia­da­nia i fan­ta­zjo­wa­łam, że może kie­dyś po­wsta­nie z nich zbiór. Nie pa­mi­ętam ich tre­ści, ale moja mama za­wsze po­wta­rza­ła, że jak na mój wiek, były bar­dzo od­wa­żne i doj­rza­łe.

Pierw­szą pro­po­zy­cję wy­da­nia ksi­ążki do­sta­łam ja­kieś sze­ść lat temu, jed­nak jej tre­ść mia­ła do­ty­czyć za­gad­nień zu­pe­łnie nie­zwi­ąza­nych z tym, o czym pi­szę dzi­siaj. Po­tem po­ja­wi­ła się ko­lej­na, rów­nież od­bie­ga­jąca od tego, czym się te­raz zaj­mu­ję, a w mi­nio­nym roku te­mat wró­cił trzy­krot­nie. Za ka­żdym ra­zem wy­pły­wał na in­nym eta­pie mo­je­go ży­cia i za­da­wa­łam so­bie wów­czas py­ta­nie, czy aby na pew­no je­stem już go­to­wa na re­ali­za­cję tego, cze­go w głębi du­szy bar­dzo pra­gnęłam. Pod­jęłam na­wet pierw­sze pró­by, przy­go­to­wu­jąc kon­cep­cję ksi­ążki i roz­pi­su­jąc, co ma do­kład­nie za­wie­rać.

Kon­spekt ksi­ążki prze­le­żał sze­ść mie­si­ęcy w szu­fla­dzie, a jej po­czątek ukła­da­łam so­bie w gło­wie dzie­si­ąt­ki razy – ni­g­dy jed­nak nie prze­la­łam go na pa­pier, po­nie­waż za ka­żdym ra­zem by­łam w in­nym miej­scu w ży­ciu, a ze­wnętrz­ne oko­licz­no­ści zmie­nia­ły sens tego, co chcia­łam na­pi­sać. Osta­tecz­nie po­cząt­ku ksi­ążki w ta­kiej po­sta­ci, jaką przy­brał, nikt się nie spo­dzie­wał.

Po dwóch la­tach pan­de­mii, kie­dy cze­ka­łam na wio­snę i cie­pło, upra­gnio­ną odro­bi­nę sta­bi­li­za­cji i po­wrót do wcze­śniej­szych, za­wie­szo­nych pla­nów, świat za­sko­czy­ła zbroj­na in­wa­zja Ro­sji na nie­pod­le­głą Ukra­inę. Dwu­dzie­ste­go czwar­te­go lu­te­go 2022 roku tuż za gra­ni­cą Pol­ski roz­po­częła się praw­dzi­wa woj­na. Nikt z nas nie mógł zro­zu­mieć tego, że w cy­wi­li­zo­wa­nej Eu­ro­pie XXI wie­ku na­stąpił nie­spro­wo­ko­wa­ny atak na wol­ny i spo­koj­ny kraj i do­szło do lu­do­bój­stwa.

Woj­na zmie­nia wszyst­ko, a jesz­cze ni­g­dy nie była tak bli­sko na­szych do­mów i na­sze­go ży­cia. Dwa dni przed wy­bu­chem woj­ny w Ukra­inie pod­pi­sa­łam z wy­daw­nic­twem umo­wę na na­pi­sa­nie ksi­ążki, wie­rząc, że to wła­ści­wy czas. Po dwóch la­tach pan­de­mii i tego wszyst­kie­go, co prze­ży­wa­łam w jej trak­cie, a co mia­ło ogrom­ny wpływ na moje co­dzien­ne funk­cjo­no­wa­nie, pry­wat­ne i za­wo­do­we ży­cie i w kon­se­kwen­cji spo­wo­do­wa­ło stop­nio­wą we­wnętrz­ną prze­mia­nę, uzna­łam, że nad­sze­dł mo­ment, aby spo­koj­nie za­mknąć burz­li­wy okres w moim ży­ciu. Po raz ko­lej­ny rze­czy­wi­sto­ść po­ka­za­ła mi, że się prze­li­czy­łam.

Je­śli chcesz zmie­niać świat, weź do ręki pió­ro i pisz.

MAR­TIN LU­THER KING

Sło­wa Mar­ti­na Lu­the­ra Kin­ga roz­brzmie­wa­ły w mo­jej gło­wie za ka­żdym ra­zem, kie­dy po­chy­la­łam się nad ko­lej­nym tek­stem. Pi­sząc blo­ga i two­rząc tre­ści na swo­je pro­fi­le w me­diach spo­łecz­no­ścio­wych, zmie­nia­łam świat – w du­żym stop­niu swój we­wnętrz­ny i tro­chę ten na­le­żący do pew­nej garst­ki spo­łecz­no­ści. Pi­sa­nie było moją au­to­te­ra­pią: po­rząd­ko­wa­ło to, co po­roz­rzu­ca­ne, wy­gła­dza­ło to, co sko­tło­wa­ne, przy­wra­ca­ło to, co wy­co­fa­ne, le­czy­ło to, co bo­le­sne. Często też do­sta­wa­łam in­for­ma­cję zwrot­ną, że tre­ści, któ­re pu­bli­ku­ję, po­ma­ga­ją in­nym i in­spi­ru­ją ich.

Nie wy­wie­ram na so­bie pre­sji, że ta ksi­ążka musi zmie­nić two­je ży­cie, bo ki­mże je­stem, żeby in­ge­ro­wać w to, co ty znasz naj­le­piej. Głębo­ko jed­nak wie­rzę w to, że przy­da ci się, kie­dy będziesz go­to­wa na od­by­cie pod­ró­ży w głąb sie­bie, a w kon­se­kwen­cji na zmia­nę, któ­rej pra­gniesz. Sko­ro po nią si­ęgnęłaś, to albo zro­bi­łaś to podświa­do­mie, in­stynk­tow­nie, albo je­steś na ta­kim eta­pie ży­cia, że po­trze­ba zmia­ny jest sil­niej­sza niż lęk przed no­wym.

Moja prze­mia­na trwa­ła kil­ka lat, choć wy­da­wa­ło mi się, że tyl­ko ostat­nie dwa. Ob­jęła mnó­stwo ra­do­snych, ale też trau­ma­tycz­nych do­świad­czeń, ogrom prze­żyć i emo­cji, ty­si­ące prze­czy­ta­nych stron ksi­ążek i od­by­tych roz­mów z ko­bie­ta­mi i mężczy­zna­mi, nie­sko­ńczo­ną ilo­ść dia­lo­gów ze sobą, a ta­kże wy­zwań, z któ­ry­mi przy­szło mi się zmie­rzyć lub któ­re sama pod­jęłam.

Dziś po­ko­nu­ję ko­lej­ną ba­rie­rę, otwie­ram się i dzie­lę sobą, prze­le­wam my­śli na pa­pier, zbie­ram w jed­nym miej­scu, ale też się uczę, roz­bu­dzam umy­sł, po­ru­szam du­szę, przy­wra­cam wspo­mnie­nia, do­ty­kam de­li­kat­nych te­ma­tów, a wszyst­ko po to, żeby wes­przeć sie­bie i cie­bie, otwo­rzyć sze­rzej oczy i zo­ba­czyć rze­czy znaj­du­jące się da­lej, poza wła­sny­mi gra­ni­ca­mi. A te ci­ągle się prze­su­wa­ją.

W cza­sach znisz­cze­nia stwórz coś – wiersz, apel, spo­łecz­no­ść, szko­łę, mo­ral­ną za­sa­dę, je­den spo­koj­ny mo­ment.

M.H. KING­STON

Przed­mo­wa

Ksi­ążka, któ­rą trzy­masz w rękach, to opo­wie­ść o dro­dze do ko­bie­cej sa­mo­świa­do­mo­ści. Dro­dze, któ­ra zmie­nia się przez całe na­sze ży­cie, któ­ra ma swój po­czątek z chwi­lą na­szych na­ro­dzin i o któ­rej ko­ńcu nie my­śli­my, po­nie­waż z ka­żdym prze­ży­tym dniem pra­gnie­my go co­raz bar­dziej od sie­bie od­da­lić. Dro­dze, pod­czas któ­rej zna­cze­nie mają zdo­by­te do­świad­cze­nia, prze­ży­te tro­ski i chwi­le szczęścia, ra­do­ści i smut­ki, spe­łnio­ne ma­rze­nia i za­wie­dzio­ne na­dzie­je. W tym wszyst­kim naj­wa­żniej­szą rolę od­gry­wasz TY.

Sa­mo­świa­do­mo­ść to nie lek­cja do od­ro­bie­nia na okre­ślo­nym eta­pie ży­cia. Nie na­uczysz się jej z po­rad­ni­ka, nie do­wiesz się o niej od przy­ja­ció­łki, nie obej­rzysz jej na Net­flik­sie. Mu­sisz do­trzeć do niej sama, prze­jść dro­gę, na któ­rej dro­go­wska­zem jest twój we­wnętrz­ny głos i to, co masz w so­bie OD ZA­WSZE. Mu­sisz tyl­ko na chwi­lę się za­trzy­mać, wsłu­chać w sie­bie, uwie­rzyć we wła­sny po­ten­cjał (ka­żda z nas ma ja­kiś), ze zro­zu­mie­niem i czu­ło­ścią po­trak­to­wać swo­je po­trze­by i do­pu­ścić do sie­bie zgo­dę na ich re­ali­za­cję, za­głu­szyć we­wnętrz­ne­go sa­bo­ta­ży­stę, wy­ka­zać się cier­pli­wo­ścią i kon­se­kwen­cją, za­ufać so­bie i dzia­łać. To naj­lep­sze, co mo­żesz dla sie­bie zro­bić, by sta­le pod­no­sić ja­ko­ść swo­jej co­dzien­no­ści i kro­czyć przez ży­cie w har­mo­nii, po­mi­mo ota­cza­jącej cię burz­li­wej rze­czy­wi­sto­ści. Za­pew­niam cię, że war­to.

Sa­mo­świa­do­mo­ść to obiet­ni­ca praw­dzi­wej zmia­ny i gwa­ran­cja au­ten­tycz­ne­go ży­cia w zgo­dzie ze sobą. I je­śli w tym mo­men­cie wzdry­gasz się na samo brzmie­nie sło­wa „zmia­na”, bo zmian nie lu­bisz lub cię prze­ra­ża­ją, to po­sta­ram się prze­ko­nać cię, że są nie­zbęd­ne w na­szym ży­ciu i osta­tecz­nie mają na nas do­bry wpływ. To dzi­ęki nim od­kry­wasz, co w to­bie drze­mie i spra­wia, że chcesz si­ęgać po wi­ęcej, co cię po­py­cha do ci­ągłe­go pró­bo­wa­nia, co roz­bu­dza w to­bie ape­tyt, sty­mu­lu­je two­ją cie­ka­wo­ść, za­chęca do roz­wo­ju, każe wy­ko­rzy­sty­wać moc­ne stro­ny, a nad sła­by­mi pra­co­wać, ale też to, co cię uwie­ra i za­trzy­mu­je na two­jej dro­dze. W ko­ńcu to one uczą cię wy­cho­dze­nia poza ramy i sta­wia­nia czo­ła prze­ciw­no­ściom.

Sa­mo­świa­do­mo­ść jest wy­ni­kiem re­flek­sji nad swo­im ży­ciem, po­da­ro­wa­nia so­bie prze­strze­ni na do­ty­ka­nie ży­cia, zwró­ce­nia się ku so­bie, pod­jęcia do­brych dla sie­bie de­cy­zji i po­rzu­ce­nia tego, co za­bie­ra two­ją dro­go­cen­ną ener­gię i cię spa­la. Dzi­ęki sa­mo­świa­do­mo­ści eli­mi­nu­jesz to, co nie­po­trzeb­ne, i sku­piasz się na tym, co wa­żne.

Nie­za­le­żnie od tego, co się dzie­je na ze­wnątrz, we­wnątrz nas pły­nie ży­cie i to na­szą rolą jest, żeby na­sze ka­na­ły były dro­żne.

To ksi­ążka o mnie i o to­bie. O sile i sła­bo­ściach, zwąt­pie­niu i wzra­sta­niu, o bez­tro­sce i doj­rze­wa­niu, o we­wnętrz­nej wal­ce i ży­ciu w har­mo­nii, o ma­rze­niach i wy­zwa­niach, o wy­bo­rach i prze­mia­nach. O pro­stym ży­ciu w skom­pli­ko­wa­nym świe­cie.

Nie znaj­dziesz w niej jed­nak ha­seł wy­dmu­szek. Nie będę ci wma­wiać, że mo­żesz mieć wszyst­ko (nikt nie ma wszyst­kie­go), ale wska­żę ci, że to, co masz, jest wy­star­cza­jącą bazą do tego, żeby osi­ągać wi­ęcej i bu­do­wać swo­ją co­dzien­no­ść taką, ja­kiej po­trze­bu­jesz, bez pre­sji, że nie jest taka, ja­kiej ocze­ki­wa­li­by inni.

Moją in­ten­cją nie jest na­ucza­nie ani prze­ko­ny­wa­nie cię do mo­jej wi­zji, czy mó­wie­nie, jak masz żyć, lecz za­in­spi­ro­wa­nie cię i zmo­ty­wo­wa­nie do zmia­ny do sie­bie i ota­cza­jące­go cię świa­ta. Mam na­dzie­ję, że po prze­czy­ta­niu tej ksi­ążki uwie­rzysz w to, że dzi­ęki wła­snym wy­bo­rom mo­żesz do­trzeć lub przy­naj­mniej zbli­żyć się do tego, cze­go naj­bar­dziej pra­gniesz i po­trze­bu­jesz.

Nie mu­sisz bez­kry­tycz­nie przyj­mo­wać ca­łej tre­ści. Wy­star­czy, że w hi­sto­rii, któ­rą opo­wia­dam, od­naj­dziesz cząst­kę sie­bie, że to, o czym pi­szę, będzie ci bli­skie, że uwie­rzysz, iż na zmia­nę ni­g­dy nie jest za pó­źno, a do jej wpro­wa­dze­nia nie są po­trzeb­ne nie­ogra­ni­czo­ne za­so­by cza­so­we i fi­nan­so­we czy ja­kieś szcze­gól­ne umie­jęt­no­ści, lecz jed­na mała rzecz – two­ja de­ter­mi­na­cja do kro­cze­nia wła­sną dro­gą i by­cia w pe­łni sobą.

Kie­dy pi­sa­łam tę ksi­ążkę, za­le­ża­ło mi na tym, żeby z jed­nej stro­ny tre­ść była przy­ja­zna a prze­kaz pro­sty, z dru­giej, żeby wy­brzmie­wa­ła z niej sta­now­czo­ść oraz duża mo­ty­wa­cja do dzia­ła­nia i jed­no­cze­śnie spo­kój i roz­wa­ga. Chcia­łam, żeby była to lek­tu­ra, któ­ra skła­nia do re­flek­sji, sta­no­wi wspar­cie, po­cie­sze­nie, na­dzie­ję, in­spi­ra­cję do zmia­ny. Spo­ro w niej psy­cho­lo­gicz­nych i roz­wo­jo­wych aspek­tów, więc mam na­dzie­ję, że będzie dla cie­bie przede wszyst­kim od­kry­ciem i wy­bo­rem SIE­BIE.

Spójrz na moją dro­gę do sa­mo­świa­do­mo­ści i od­po­wiedz so­bie na py­ta­nie, czy aby nie wkro­czy­łaś już na swo­ją. Li­czy się tyl­ko to, co się spraw­dza w two­im przy­pad­ku. Ja dzie­lę się z tobą tym, co spraw­dzi­ło się w moim.

Za­pra­szam cię do opo­wie­ści o dąże­niu do zrów­no­wa­żo­ne­go ży­cia, co­dzien­nej prak­ty­ce uwa­żno­ści, ho­li­stycz­nym po­de­jściu do ży­cia i wy­ci­ąga­niu z nie­go esen­cji. Spo­ro tu mo­jej hi­sto­rii, ale od­sła­niam się, by po­ka­zać, że war­to być wier­nym so­bie i iść po swo­je nie­za­le­żnie od prze­szkód i ze­wnętrz­nych oko­licz­no­ści.

Po­mi­mo że tre­ść ksi­ążki kie­ru­ję do ko­biet, do jej prze­czy­ta­nia za­chęcam rów­nież mężczyzn, któ­rzy pra­gną wspie­rać swo­je part­ner­ki i le­piej ro­zu­mieć ich zmie­nia­jące się wraz z ży­cio­wym do­świad­cze­niem i wie­kiem po­trze­by.

MIEJ­SCE NA NO­TAT­KI

Pod­czas czy­ta­nia ni­niej­szej ksi­ążki, za­pi­suj swo­je my­śli, in­spi­ra­cje, cel, ma­rze­nie, po­sta­no­wie­nie, go­to­wo­ść do zmia­ny. Za­pi­suj wszyst­ko, co przyj­dzie ci do gło­wy, żeby z niej nie ule­cia­ło. Sło­wa, zda­nia, cy­ta­ty, nowe po­my­sły.

Za­chęcam cię rów­nież do pod­kre­śla­nia ołów­kiem w te­kście tego, co dla cie­bie wa­żne. Na ko­niec spójrz na to, co stwo­rzy­łaś, na co zwró­ci­łaś szcze­gól­ną uwa­gę, i od­po­wiedz so­bie na py­ta­nie, czy wci­ąż uwa­żasz, że nie je­steś go­to­wa do zmia­ny.

Zbyt pó­źno orien­tu­je­my się, że je­dy­ną rze­czą, któ­rej nie ża­łu­je­my, są na­sze błędy.

OSCAR WIL­DE