Niebieskie migdały ebook

Świeciły trzy księżyce, Leciały trzy czarownice. Leciały z daleka po niebieskich drogach, czasem ginęły w chmurze — — a na Łysej górze djabeł, djabeł na nie czekał, o złotych rogach. Jedna miała rudy włos, na czarnej miotle leciała w skos. Hej! Hej! Hej! Hej! Druga, jak ćma siwa,

trzymała się ożoga półżywa — Hej! Hej! Hej! Hej! A trzecia nieboga, podobna do białej jaskółki; miała złociste włosy, na nich wieniec z witułki rwanej o północku na łące w miesięcznej poświacie. Miała usta czerwone, ciało kociem sadłem świecące i oczy płonące cierpieniem upadłem. Jechała na łopacie. Hej! Hej! Hej! Hej! Na Łysej górze, pod cieniem trzech krzyży, djabeł zasiadł posępny przy ognisku czerwonem, owinął się ogonem, rękami objął kopyta i czarownic się pyta:

tej, której włos ryży, tej, co siwa trzęsąca i tej, która srebrniejsza niźli talerz miesiąca: — Za co go kochają — ? I rzecze ta ryża ruda: „Kocham cię szatanie, miłują cię me usta za twe całowanie, za szaleństw cuda. Tyś mąż! Kto cię zaznał ten twój! Ramieniem mnie zwiąż i zawsze przy mnie stój! Wszystko jest kłamstwem w świecie, prócz twego uścisku, on jest trójkątem w gwieździe Salomona, ku niemu lecę jak błyskawica w drzew nocnym szumie, w nietoperzy pisku, ja, czarownica szalona!“

— I rzecze ta stara siwa, brzydka jak płaz: „Ciało moje — pusta płachta, skarby z niej wykradł mi czas. Tak to bywa. Kochali mnie księża, szlachta, królowie, pany, sam Bóg! Dziś jam zdeptana siłą młodych nóg, jako szczypawka lub skorek, i jeno dla ciebie jeszcze skarb zawiera mój pusty worek. Nocą gdy księżyc prószy przychodzisz ku mnie — stajesz u wezgłowia i chciwemi rękami w ciała mego trumnie, szukasz pięknej jak kwiat złotogłowia mej duszy. Ty jeden, jeden jeszcze chcesz czegoś odemnie.

Więc wlokę się za tobą w niepowrotne ciemnie, i kocham cię, kocham szatanie za łaskę twoją: — cudne pożądanie!“ — Szatan milczy, gładzi brodę, Na trzeciej czarownicy spogląda urodę i wzywa ją do siebie, sadza na kolanach, — jałowiec trzaska w polanach. I płyną ciche słowa, smutne jak śpiew łabędzi: „Tęsknota mnie tu pędzi, tęsknota wichrowa i żałość bez miary. — Zdradził mnie Jasiek jedyny. — Ty mi dochowaj wiary i nie krzywdź mnie bez winy. Za miłość zapłać miłością, za pożądanie pragnieniem, —

choć jesteś jeno ciemnością i Bożym cieniem. — Zabierz mnie do domu, nie daj mnie nikomu, ani ludziom, ani bogom, przyjaciołom, ani wrogom, gdyż nigdy nie słyszano, nigdy nie mówiono, by djabeł, djabeł rzucił duszę potępioną!“ Na Łysej górze czernią się trzy krzyże tańczą w koło widma białe i cienie chyże. Hej! Hej! Hej! Hej!