Proste wiersze o szczęściu ebook

Krystyna Lars

PROSTE WIERSZE O SZCZĘŚCIU

© Copyright by Wydawnictwo „TYTUŁ”

Niniejszy utwór ani żaden jego fragment nie może być reprodukowany, przetwarzany i rozpowszechniany w jakikolwiek sposób za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywających i innych oraz nie może być przechowywany w żadnym systemie informatycznym bez uprzedniej pisemnej zgody właściciela praw.

Wydanie w formacie ePUB: ISBN 978-83-89859-45-7

Plik wygenerowany dnia: 6-12-2017

Spis treści

Odnalezione światło

Pochwała nietykalności

Nieprzyzwoita przyjaźń

Zorza nas żegna

Proste wiersze o szczęściu

Ars poetica

Brzoskwinia

Chwila szczęścia

Gorzkie igły

Grzeje nas miłość

Kasztan kwitnący na czerwono

Kupujemy nowy kapelusz

Mały wiersz o cudzie

Mamy szczęście

Spacer po urwisku o zachodzie słońca

Miłość w towarzystwie Alp

Wspólna noc nad morzem

Oddech w nocy

Opłatek

Palce w kuchni

Polakierowany paznokieć

Przed podróżą

Razem

Razem, pod szumiącymi liśćmi

Jemy obiad

Sypialnia z oknem na morze

Poemat zimowy

Wylegiwanie się

Zasypiamy

Miłość starych ludzi

Miłość starych ludzi

Starzy ludzie tańczą na balu

Stare ciało śni

Piosenka o kolanach

Tęczowa łza

Ballada o kostkach

Białe płótno

Prośba o jedną chwilę

Prośba o dłoń

Wielolistność życia

We dwoje

Pożegnanie

Żadnego życia bez ciebie

Ach, leżeć

Kto jest zbawiony

Obrączka na palcu

Kolorystyczne studium szczęścia

Powody do szczęścia

Mierzenie, ważenie

Łagodne wieko błękitu

Co chciałbyś na urodziny

Przestroga poetów zawodowych

Książki wydane nakładem Wydawnictwa „TYTUŁ”

Odnalezione światło

Pochwała nietykalności

(W odpowiedzi na Studium przedmiotu Zbigniewa Herberta)

Najpiękniejsza jest

kobieta, której nie ma

Najbardziej kochane ciało

którego nie można dotknąć

Najgładsza skóra

której nie można pogładzić

opuszkami

palców

Nieobecność

jaśnieje mocniej niż

obecność

Przyciągają nas

magnesy niewidzialne

chmury, źdźbła

obłoki kurzu

wiry powietrza prześwietlone słońcem

gałązki wiatru

przezroczyste srebro

zamknięta powieka

krwi

Nieprzyzwoita przyjaźń

Nasze ciała zaprzyjaźniły się

chyba na całe życie

Ręka ma siostrę –

twoją rękę

Ramię podpiera ramię

Z daleka wyglądamy

jak jeden człowiek idący pod wiatr

Pewnie jesteśmy

połówkami jabłka

z rajskiej jabłoni

Kiedy się śmiejemy

to tak jakby

z jednego worka

wysypywały się

złote monety

słońca

Zorza nas żegna

Zostanie nam odebrane

wszystko

ale teraz idziemy ulicą

pod prąd odnalezionego światła

unoszeni przez wiatr

nad chłodną ziemią

niewidoczni dla ludzi

którzy nas mijają

myśląc, że to kobieta

i mężczyzna idą przez miasto

a to tylko nasze cienie

ze słońcem w kieszeniach

bawią się włosami morza