Table of Contents
Słowo od Wydawcy.
Słowo od Autora.
Instytut Nauczania Rustina.
List pierwszy. O procesie nauki pisania.
List drugi. Jak pisze człowiek o silnej woli.
List trzeci. Jak pisze człowiek o słabej woli.
List czwarty. Jak pisze koneser i człowiek zmysłowy.
List piąty. Człowiek dobroduszny.
List szósty. Podpisy.
List siódmy. O temperamencie.
Słowo podsumowania do części pierwszej.
Literatura
Tomasz Paweł Szewczyk
Metoda Rustin:
Szkoła grafologii
Praktyczna, przystępnametoda samodzielnej nauki sztuki rozpoznawania charakteru człowieka z jego pisma ręcznego.
Listy edukacyjne do samodzielnej nauki.
CZĘŚĆ I
Seria wydawnicza:
„Tajemnice grafologii”
ISBN: 978–83–68145–46–5
Wydawnictwo Horyzont Idei Toruń 2024
Słowo od Wydawcy.
Grafologia to fascynująca sztuka, która umożliwia spojrzenie w głąb ludzkiej duszy poprzez analizę jego pisma. To nie tylko nauka, ale i podróż w świat ukrytych emocji, osobowości oraz charakterów. Dzięki umiejętności interpretowania każdego ruchu pióra, zyskujemy wyjątkowy wgląd w to, kim naprawdę jest człowiek. Podobnie jak mowa ciała, pismo niesie ze sobą unikalne informacje o naszym wnętrzu, naszych pragnieniach, obawach i nastrojach.
Już wielcy filozofowie i myśliciele zauważyli, że każdy ludzki gest, każde działanie odzwierciedla naszą wewnętrzną istotę. Johann Wolfgang von Goethe stwierdził, że „każdy czyn człowieka jest wyrazem jego istoty”. W grafologii idziemy o krok dalej – twierdzi się, że nasze pismo nie tylko jest odzwierciedleniem naszych codziennych działań, ale także bezpośrednią drogą do odkrycia naszej prawdziwej natury.
Człowiek od zarania dziejów fascynował badaczy, filozofów i naukowców swoim niezgłębionym wnętrzem, tajemnicą jego istoty, zachowań i relacji ze światem. Antropologia, jako nauka badająca człowieka w jego pełni – zarówno ciała, jak i ducha – odgrywa tu kluczową rolę. Od starożytnych kultur po współczesne społeczeństwa, próba zrozumienia człowieka zawsze prowadziła do pytań o to, co go definiuje i wyróżnia. Jak zauważył Claude Lévi–Strauss, „człowiek to przede wszystkim zwierzę symboliczne”. Każdy jego gest, każda ekspresja kultury, każdy sposób wyrażania siebie – w tym także pismo – stanowią klucz do odkrycia jego prawdziwej natury.
Grafologia, jako narzędzie antropologiczne, pozwala nam odczytać te subtelne ślady ludzkiej egzystencji. Nie chodzi tu tylko o analizę pisma jako czysto technicznego aktu, ale o odkrycie, jak pismo, podobnie jak inne formy symbolicznego wyrazu, jest odbiciem naszej świadomości, kultury, emocji i psychiki. Każdy rękopis staje się więc nie tylko osobistym wyrazem, ale także artefaktem kulturowym, dokumentującym indywidualną i zbiorową historię ludzkości.
Tajemnica człowieka, badana przez wieki w antropologii i innych naukach humanistycznych, ujawnia się w wielu aspektach jego życia – w gestach, mowie, działaniach, a także w śladach, które pozostawia na kartce papieru. Pismo staje się jak odcisk palca, niezaprzeczalnym dowodem naszej obecności i unikalności, a jego analiza pozwala dotknąć tej tajemnicy, zagłębiając się w zawiłości ludzkiej natury.
Wilhelm von Humboldt mówił o języku jako „narzędziu zewnętrznym myśli”, a Leibniz zauważał, że „charakter narodowy jest jak rękopis: każdy ma swój własny styl, który odzwierciedla jego charakter”. Każdy z nas, choć może nieświadomie, podczas pisania odsłania swoje prawdziwe ja – pismo staje się swoistym portretem duszy, niepowtarzalnym jak odcisk palca.
Sztuka interpretacji pisma, którą doskonalimy w grafologii, pozwala na odkrywanie tych subtelnych wskazówek – od lekkiego pochylenia liter, po sposób łączenia poszczególnych znaków. Jak mawiał Walter Scott, „historia ludzkości jest zapisana w każdym jej czynie” – a grafologowie pokazują, jak tę historię czytać.
Zapraszamy Was w podróż, podczas której odkryjemy, jak dzięki badaniu znaków pozostawionych przez użycie prostych narzędzi, takich jak kartka i długopis, możemy poznać skrywane sekrety ludzkiego umysłu i serca. W tym kursie, opierając się na głębokich tradycjach filozoficznych i nowoczesnych technikach analitycznych, nauczymy się odczytywać to, co pozostaje niewidoczne dla oka – charakter, nastrój i emocje zapisane w liniach, krzywiznach i rytmach pisma.
Tomasz Paweł Szewczyk, ceniony badacz i grafolog, przeprowadzi Was przez te tajemnice, dzieląc się wiedzą i pasją, które zdobywał przez lata, odkrywając bogactwo ludzkiego charakteru skrytego w prostych znakach.
Życzymy fascynującej podróży poprzez tajemnice grafologii
Wydawnictwo Horyzont Idei
Słowo od Autora.
„Wszelkie formy sztuki są sztuką odczytywania ludzkiego ducha”.
Johann Wolfgang von Goethe (niemiecki pisarz, poeta i filozof)
Praktyczna i szybka umiejętność poznania się na człowieku to nieodzowna broń w życiowej walce. To ona najskuteczniej chroni nas przed osobistymi rozczarowaniami oraz biznesowymi stratami, będąc równocześnie kluczem do niespodzianych sukcesów. Dlatego każdy z nas dąży do tego, aby przejrzeć charakter bliźniego, i słusznie.
We wciąż gnającym na złamanie karku świecie potrzeba prostych i skutecznych rozwiązań. Szybkim, pewnym i skutecznym sposobem poznania drugiego człowieka jest sztuka interpretacji pisma ręcznego: czyli „grafologia”. Grafologia to nie wróżenie z fusów. To sprawdzona metoda, która cieszy się zaufaniem specjalistów, korporacji i sądów na całym świecie. Podobnie jak charakter uwidacznia się w mimice człowieka, jego postawie, zachowaniu i akcentowaniu słów, tak samo odzwierciedlają go ruchy wykonywane podczas pisania. Człowiek odczuwający wściekłość nie tylko wykrzywia swoją twarz i wykonuje gwałtowne ruchy rękoma, ale wyraża swoje wewnętrzne wzburzenie również podczas pisania, kreśląc gwałtowne, pełne pasji linie. Przygnębienie poznać można natomiast nie tylko ze zmęczonej postawy, smutnego wyrazu twarzy i matowego, zduszonego głosu, ale również wywnioskować z pisma o opadających liniach końcowych wyrazów i wierszach; o skierowanych w dół liniach końcowych i elementach liter. Natomiast osoby próżne ozdabiają nie tylko własną osobę wszelkiego rodzaju zbędnymi ozdobami, ale upiększają również swoje pismo niepotrzebnymi zawijasami.
Pismo jest widocznym śladem ruchu pisarskiego, a dzięki temu, iż swój specyficzny wygląd zawdzięcza najróżniejszym odczuciom i emocjom swojego wytwórcy, staje się nieomylnym zwierciadłem charakteru.
„Sztukę” rozpoznawania charakteru człowieka na podstawie jego pisma uprawia się powszechnie od dawna i to skutecznie. Wymieńmy choćby takie powszechnie znane osobistości jak Lavater, Goethe, Leibniz, Wilhelm von Humboldt, Walter Scott, Disreali, Emil Zola i wielu innych. Wszyscy oni byli przekonani, że pismo ręczne człowieka może udzielić informacji o jego charakterze. Mimo to grafologia jest często krytykowana, również w dzisiejszych czasach, jednak wrogo nastawieni do tej nauki są wyłącznie osoby, które nie znają rządzących nią zasad. Po części to niektórzy grafolodzy odpowiedzialni są za ataki krytyki, ponieważ w swoim dążeniu do poznania człowieka posunęli się za daleko, chcąc dla każdej cechy charakteru znaleźć odpowiadający jej ”szczególny” element pisma i określić na jego podstawie takie cechy szczególne wyglądu jak kolor włosów lub oczu. Nie zajmuję się takimi sztuczkami. Przedstawiam jedynie takie grafologiczne interpretacje, których prawidłowość została stwierdzona i które uznałem na podstawie własnego doświadczenia za pewne.
W zaprezentowanych „listach do samodzielnej nauki„ przedstawiłem grafologię „Szkoły niemieckiej”, sformułowaną i rozwiniętą głównie przez Langenbrucha, Preyera, Bussego, Klagesa i Meyera, która interpretację pisma ręcznego sprowadza do nielicznych, jasno sprecyzowanych zasad i próbuje ją wyjaśnić w sposób naukowy w oparciu o naturalne reguły rządzące uczuciami i emocjami.
U podstaw leży założenie, iż „sztuki” interpretowania pisma ręcznego nie można przyswoić sobie ucząc się na pamięć jedynie regułek, tak jak każdej innej dziedziny nauki, lecz praktycznie – ćwicząc. Dlatego „czerpie z życia ludzkiego pełnymi garściami” – udostępniam naszym Czytelnikom próbki pisma przedstawiające określone cechy charakteru, zwracając uwagę na cechy charakterystyczne i szczególne badanego pisma i rozkładając je na czynniki pierwsze zgodnie z obowiązującymi zasadami naukowej grafologii. Takie badania pozwalają sformułować istotne zasady dotyczące poznania charakteru człowieka. Zostają one następnie usystematyzowane i przedstawione w licznych grafologicznych zasadach, które należy rozwiązać w oparciu o metodę porównawczą w celu utrwalenia sobie przyswojonego materiału.
Publikacja autorstwa Tomasza Pawła Szewczyka pt. Szkoła grafologii, praktyczna lekko przyswajalna metoda samodzielnego nauczenia się sztuki rozpoznawania charakteru człowieka z jego pisma ręcznego. Listy edukacyjne do samodzielnej nauki, składa się z siedmiu rozdziałów.
W rozdziale zatytułowanym „Instytut Nauczania Rustina” ukazano krótką, ale jakże barwną historię poczdamskich wydawców jakim byli August Bonness i Robert Hachfeld, opierając się na archiwalnych materiałach źródłowych. W rozdziale tym nie zabraknie także przedstawienia nowych wówczas metod pedagogicznych i popularnonaukowych nauczania korespondencyjnego, czyli metody Rustin. Jako ciekawostkę zaprezentowano intersującą analizę grafologiczną. Z listu pierwszego pt. „Proces nauki pisania”, Czytelnik dowie się o etapach kształtowania się umiejętności posługiwania się techniką pisma ręcznego. O woli i jej odcieniach niezwykle trafnie oddają słowa Joanny Belejowskiej, która mówi:
„(...) osobowość ludzką stanowią głównie wola, bez niej dusza waha się i chwieje jak okręt bez steru, kiedy przeciwnie, sterowana w dobrym kierunku moralna i wolna istota, śmiało i pewnie kroczy po swej drodze. Doświadczenie wykazało, że ze wszystkich poruszeń pióra, przekreślenie słabsze czy mocniejsze, mniej lub więcej, jest grafologicznym znakiem woli[1]”.
