Tomasz Niefart. Ofiara losu ebook

OFIARA LOSU

Kiedy na­zy­wasz się Nie­fart, TO­MASZ NIE­FART, twój LOS jest z góry prze­są­dzony. Nie spo­dzie­wasz się ni­czego do­brego, bo i tak wiesz, że FA­TUM wisi nad tobą ni­czym ta jedna ciemna chmura, z któ­rej na pewno spad­nie deszcz. DESZCZ PO­RAŻKI. Co ja mó­wię, to chmura, z któ­rej spad­nie wielka ulewa, po­prze­dza­jąca bu­rzę. I tu nie po­może ża­den pa­ra­sol.

Po­noć szczy­tem nie­moż­li­wo­ści jest otwo­rzyć pa­ra­sol w my­siej dziu­rze. A ja my­ślę, że szyb­ciej otwo­rzył­bym go w tej norce, niż schro­nił się pod nim przed desz­czem. Gdy­bym w wia­do­mym celu wy­cią­gnął pa­ra­sol, jak nic wal­nąłby w niego pio­run. Na bank!

Nie ma jed­nak na świe­cie czło­wieka, który pod­dałby się PE­CHOWI bez walki, prawda? Wal­czę więc każ­dego dnia. Zma­gam się z PRZE­CIW­NO­ŚCIAMI LOSU, nie tra­cąc z oczu świa­tełka na­dziei. Ni­kłego, ma­lu­teń­kiego, le­d­wie ża­rzą­cego się świa­tełka. Tylko wie­cie co? To moje świa­tełko naj­czę­ściej oka­zuje się re­flek­to­rem pę­dzą­cego przez tu­nel po­ciągu. A ja oczy­wi­ście stoję w cze­lu­ści tego tu­nelu. I nie mam naj­mniej­szej SZANSY na ucieczkę. Żad­nej moż­li­wo­ści ma­newru. Ni­czego, co ura­to­wa­łoby mnie przed zde­rze­niem. Tak więc stoję w tym tu­nelu i cze­kam na nie­uchronne. Bo ja je­stem OFIARĄ SWO­JEGO LOSU, i nic tego nie zmieni.