Wojownicy. Północ, Wojownicy, Tom VII ebook

Tytuł oryginału: Midnight

Text and series concept © Working Partners Limited 2004

Tłumaczenie © Wydawnictwo Nowa Baśń 2017

Wszystkie prawa zastrzeżone

Redakcja: Aleksandra Kubisiak

Konsultacja merytoryczna i koncepcja okładki: Weronika Kolasińska

Kon­wer­sja: Grze­gorz Ka­li­siak | Pracownia Liternictwa i Grafiki

Projekt graficzny okładki: Jędrzej Chełmiński

Wszystkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być kopiowana i wykorzystywana w jakiejkolwiek formie bez zgody wydawcy i/lub właściciela praw autorskich.

Wydanie I

ISBN 978-83-65122-26-1

Wydawnictwo Nowa Baśń

ul. Czechowska 10, 60-447 Poznań

www.nowabasn.com

KLANY

Klan Pioruna

PRZYWÓDCA

Ognista Gwiazda — płomiennorudy kocur

ZASTĘPCA

Szara Pręga — długowłosy szary pręgowany kocur

MEDYCZKA

(kocur lub kotka, którzy posiedli zdolność leczenia)

Rozżarzona Skóra — ciemnoszara kotka; uczennica: Liściasta Łapa

WOJOWNICY

(koty i kotki bez młodych)

Mysie Futro — drobna, ciemnobrązowa kotka

Zakurzona Skóra — ciemnobrązowy pręgowany kocur

Piaskowa Burza — jasnoruda kotka

Obłoczny Ogon — długowłosy biały kocur

Paprociowe Futro — złocistobrązowy pręgowany kocur

Ciernisty Pazur — złocistobrązowy pręgowany kocur

Jasne Serce — biała kotka w rude łaty

Jeżynowy Pazur — ciemnobrązowy pręgowany kocur o bursztynowych oczach

Jesionowe Futro — ciemnoszary kocur (w ciemniejsze cętki) o ciemnoniebieskich oczach

Deszczowy Wąs — ciemnoszary kocur o niebieskich oczach

Okopcone Futro — jasnoszary kocur o bursztynowych oczach

UCZNIOWIE

(koty, które skończyły sześć księżyców, szkolące się na wojowników)

Szczawiowa Łapa — szylkretowo-biała kotka o bursztynowych oczach, uczennica Piaskowej Burzy

Wiewiórcza Łapa — ciemnoruda kotka o zielonych oczach, uczennica Zakurzonej Skóry

Liściasta Łapa — jasnobrązowa pręgowana kotka o bursztynowych oczach i białych łapach

Pajęcza Łapa — czarny kocur o długich łapach, brązowym brzuchu i bursztynowych oczach, uczeń Mysiego Futra

Ryjówcza Łapa — ciemnobrązowy kocur o bursztynowych oczach, uczeń Ciernistego Pazura

Biała Łapa — biała kotka o zielonych oczach, uczennica Paprociowego Futra

KARMICIELKI

(kotki oczekujące młodych lub opiekujące się nimi)

Złoty Kwiat — jasnoruda kotka, najstarsza z karmicielek

Paprotkowa Chmura — jasnoszara kotka (w ciemniejsze łaty) o jasnozielonych oczach

STARSZYZNA

(byli wojownicy i karmicielki)

Oszronione Futro — piękna biała kocica o niebieskich oczach

Pstrokaty Ogon — niegdyś ładna szylkretowa kocica o pięknej cętkowanej sierści; najstarsza w klanie

Nakrapiany Ogon — jasno pręgowana kocica

Długi Ogon — jasny kocur w czarne pręgi; wcześnie dołączył do starszych z powodu osłabienia wzroku

Klan Cienia

PRZYWÓDCA

Czarna Gwiazda — duży biały kocur o wielkich czarnych łapach

ZASTĘPCA

Rdzawe Futro — ciemnoruda kotka

MEDYK

Mała Chmura — bardzo drobny pręgowany kocur

WOJOWNICY

Dębowe Futro — mały brązowy kocur

Brunatna Skóra — szylkretowa kotka o zielonych oczach

Cedrowe Serce — ciemnoszary kocur

Jarzębinowy Pazur — rudy kocur

Wysoki Mak — długonoga jasnobrązowa kotka

UCZNIOWIE

Dymna Łapa — ciemnoszary kocur, uczeń Dębowego Futra

Szponiasta Łapa — kocur o długich pazurach, uczeń Jarzębinowego Pazura

STARSZYZNA

Cieknący Nos — mały szaro-biały kocur; wcześniej medyk klanu

Klan Wiatru

PRZYWÓDCA

Wysoka Gwiazda — starszy czarno-biały kocur o bardzo długim ogonie

ZASTĘPCA

Błotnisty Pazur — nakrapiany bury kocur

MEDYK

Kaszlący Pysk — brązowy kocur o krótkim ogonie

WOJOWNICY

Pojedynczy Wąs — brązowy pręgowany kocur

Pajęczynowa Stopa — ciemnoszary pręgowany kocur

Rozdarte Ucho — pręgowany kocur

Biały Ogon — drobna biała kotka

UCZNIOWIE

Wronia Łapa — ciemnoszary, prawie czarny kocur o niebieskich oczach

STARSZYZNA

Poranny Kwiat — szylkretowa kocica

Klan Rzeki

PRZYWÓDCZYNI

Lamparcia Gwiazda — nietypowo nakrapiana złocista kocica

ZASTĘPCZYNI

Mglista Stopa — szara kotka o niebieskich oczach

MEDYK

Muliste Futro — długowłosy jasnobrązowy kocur; uczennica: Ćmie Skrzydło

UCZNIOWIE

Ćmie Skrzydło — piękna złocista pręgowana kotka o bursztynowych oczach

WOJOWNICY

Czarny Pazur — kruczoczarny kocur

Ciężki Krok — mocno zbudowany pręgowany kocur

Burzowe Futro — ciemnoszary kocur o bursztynowych oczach

Pierzasty Ogon — jasnoszara kotka o niebieskich oczach

Jastrzębi Mróz — ciemnobrązowy kocur o szerokim karku

Omszona Skóra — szylkretowa kotka

KARMICIELKI

Zaranny Kwiat — jasnoszara kotka

STARSZYZNA

Cienista Skóra — bardzo ciemna szara kotka

Głośny Brzuch — ciemnobrązowy kocur

Koty nie należące do klanów

Jęczmień — czarno-biały kocur mieszkający w gospodarstwie w pobliżu lasu

Krucza Łapa — lśniący czarny kocur mieszkający w gospodarstwie z Jęczmieniem

Piękniś — starszy pręgowany kocur mieszkający w lasach niedaleko morza

Prolog

W lesie panowała noc. Nie świecił księżyc, jednak drzewa lśniły w lodowatym migotaniu Srebrnej Skóry. W sadzawce na dnie skalistej rozpadliny odbijały się gwiazdy. W powietrzu unosił się ciężki aromat późnej pory zielonych liści.

Wiatr wzdychał cicho wśród drzew i marszczył gładką powierzchnię sadzawki. W górze stoku kotliny rozchyliły się liście paproci i wyjrzała z nich kotka. Jej szaroniebieskie futro lśniło, kiedy delikatnie przechodziła z kamienia na kamień, kierując się na skraj wody.

Kotka usiadła na płaskim kamieniu wystającym nad powierzchnię wody, uniosła głowę i rozejrzała się. Jakby na sygnał, zewsząd zaczęły się pojawiać koty. Zeskakiwały na dno kotliny, podchodziły do sadzawki i siadały możliwie najbliżej wody, aż niższe części zbocza zapełniły się zwinnymi sylwetkami kotów spoglądających w dół.

Kotka, która przyszła pierwsza, wstała.

— Pojawiła się nowa przepowiednia! — miauknęła. — Los zmieni wszystko, co zapowiadały gwiazdy.

Po przeciwnej stronie sadzawki inny kot skłonił buro-brązową głowę.

— Ja też to zobaczyłem. Nadchodzi wielkie wyzwanie — przytaknął.

— Ciemność, powietrze, woda i niebo spotkają się i wstrząsną lasem do samych korzeni — mówiła dalej pierwsza kotka. — Nic nie będzie takie, jak teraz, ani takie, jakie było dotąd.

— Nadciąga wielka burza — rozległ się kolejny głos. Słowo „burza” podchwyciły inne koty i powtórzyły je po kolei; wydawało się, że przez ich szeregi przebiega pomruk gromu.

Kiedy znów nastała cisza, znad krawędzi sadzawki przemówił sprężysty kot o lśniącej czarnej sierści:

— Czy nie da się zmienić tego, co nadciąga? Czy nie pomoże odwaga i dzielność nawet największego wojownika?

— Nadciąga zagłada — odparła niebieskoszara kotka — ale jeśli klany stawią jej czoła niczym wojownicy, mogą się uratować. — Uniosła głowę i powiodła po kotlinie świetlistym spojrzeniem. — Wszyscy widzieliście, co nastąpi — miauknęła — i wiecie, co należy zrobić. Trzeba wybrać cztery koty, które wezmą los czterech klanów w swoje łapy. Czy jesteście gotowi dokonać wyboru przed całym Klanem Gwiazdy?

Kiedy skończyła mówić, powierzchnia wody zmarszczyła się, choć powietrze było nieruchome. Potem znów się uspokoiła.

Brązowy kocur wstał. W świetle gwiazd sierść na jego szerokim karku lśniła srebrem.

— Ja zacznę — miauknął. Zerknął w bok, na jasnego pręgowanego kocura o wykrzywionej szczęce. — Krzywa Gwiazdo, czy pozwalasz mi przemówić w imieniu Klanu Rzeki? — Pręgowany kocur skinął głową, a pierwszy kot mówił dalej: — Zatem spójrzcie i przyjmijcie mój wybór.

Spojrzał na wodę sadzawki, nieruchomą jak skały wokół. Na powierzchni ukazała się jasnoszara plama. Koty powyciągały szyje, by przyjrzeć się jej dokładniej.

— Ona? — zamruczała niebieskoszara kotka, wpatrując się w sylwetkę kota na wodzie. — Jesteś pewny, Dębowe Serce?

Brązowy kocur poruszył koniuszkiem ogona.

— Wydawało mi się, że ten wybór ci się spodoba, Błękitna Gwiazdo — miauknął z nutą rozbawienia w głosie. — Czyżbyś sądziła, że nie została odpowiednio wyszkolona?

— Została doskonale wyszkolona — Błękitna Gwiazda zjeżyła sierść na karku, jakby kocur rzucił jej wyzwanie, ale po chwili wygładziła ją. — Czy cały Klan Gwiazdy wyraża zgodę? — zapytała.

Wśród przyglądających się kotów rozległ się pomruk aprobaty. Bladoszary kształt najpierw się zamglił, a potem zniknął z powierzchni wody. Zwierciadło sadzawki znów było gładkie i czyste.

Teraz czarny kot wstał i podszedł do samej krawędzi sadzawki.

— Oto mój wybór — oznajmił. — Spójrzcie i przyjmijcie.

Tym razem w lustrze wody pojawiła się brunatna sylwetka sprężystego kota o silnym, umięśnionym karku. Błękitna Gwiazda przez kilka chwil wpatrywała się w wizerunek, a potem pokiwała głową.

— Ma siłę i odwagę — przyświadczyła.

— Ale, Nocna Gwiazdo, czy wystarczy jej lojalności? — zaoponował jakiś kot.

Czarny kocur gwałtownie odwrócił głowę i wbił pazury w ziemię przed sobą.

— Zarzucasz jej nielojalność?

— Jeśli nawet, to mam powód — odpalił kot. — Nie urodziła się w Klanie Cienia, prawda?

— I właśnie dlatego może być właściwą kandydatką — miauknęła spokojnie Błękitna Gwiazda. — Jeśli wszystkie klany nie zaczną współdziałać już teraz, zginą. Może właśnie kot stojący łapami w dwóch klanach łatwiej zrozumie, co należy zrobić. — Przerwała na moment, ale nikt już nie zgłaszał zastrzeżeń. — Czy Klan Gwiazdy przyjmuje wybór?

Po krótkim wahaniu zgromadzone koty zaczęły po kolei cichymi miauknięciami wyrażać zgodę. Powierzchnia sadzawki zmarszczyła się na moment, a kiedy znów się uspokoiła, brunatna sylwetka znikła.

Wstał kolejny czarny kot. Podszedł na brzeg wody, utykając na jednej krótszej, wygiętej łapie.

— Chyba kolej na mnie — wydyszał. — Spójrzcie na mój wybór i przyjmijcie go.

Ciemnoszary kształt, który ukazał się na wodzie, trudno było odróżnić od odbicia nocnego nieba, toteż zgromadzone koty przez chwilę wpatrywały się w niego, zanim któryś z nich przemówił.

— Co? — zawołał w końcu brązowy kot. — To uczeń!

— Zauważyłem, dziękuję, Dębowe Serce — miauknął oschle czarny kocur.

— Martwa Stopo, nie możesz narażać ucznia na takie niebezpieczeństwo! — zawołał jakiś kot siedzący na tyłach.

— Owszem, to uczeń — odparł Martwa Stopa — ale odwagą i umiejętnościami dorównuje wielu wojownikom. Pewnego dnia zostanie świetnym przywódcą Klanu Wiatru.

— Pewnego dnia, ale nie teraz — zauważyła Błękitna Gwiazda. — A cechy potrzebne przywódcy niekoniecznie sprawdzą się teraz, przy ratowaniu klanów. Czy nie chciałbyś dokonać innego wyboru?

Martwa Stopa wściekle strzepnął ogonem, a sierść na jego karku nastroszyła się, kiedy spojrzał wrogo na Błękitną Gwiazdę.

— Taki jest mój wybór — syknął. — Czy ty albo ktokolwiek inny ośmieli się twierdzić, że ten kot nie jest go godzien?

— Co na to powiecie? — Kocica powiodła spojrzeniem po kręgu zgromadzonych. — Czy Klan Gwiazdy przyjmuje wybór? Pamiętajcie, że wszystkie klany zginą, jeśli chociażby jeden z wybranych przez nas kotów zawiedzie.

Zamiast wyrazić zgodę, koty zaczęły mruczeć między sobą i rzucać niepewne spojrzenia na sadzawkę i stojącego nad nią kota. Martwa Stopa z wściekłością w oczach rozglądał się, zjeżywszy sierść tak, że wyglądał na dwukrotnie większego. Najwyraźniej był gotów do walki z każdym, kto rzuciłby mu wyzwanie.

W końcu pomruki umilkły i Błękitna Gwiazda ponowiła pytanie:

— Czy Klan Gwiazdy przyjmuje wybór?

Rozległ się pomruk zgody, chociaż cichy i niechętny, a kilka kotów w ogóle się nie odezwało. Martwa Stopa parsknął gniewnie, odwrócił się i kulejąc, wrócił na miejsce.

Kiedy woda znów się uspokoiła, odezwał się Dębowe Serce.

— Nie dokonałaś jeszcze wyboru w imieniu Klanu Pioruna, Błękitna Gwiazdo.

— Nie, ale teraz jestem gotowa — odparła kotka. — Spójrzcie na mój wybór i przyjmijcie go. — Dumnie spojrzała na sadzawkę.

Z toni wynurzył się ciemny pręgowany kształt. Dębowe Serce spojrzał na niego i rozciągnął pysk w bezgłośnym wybuchu śmiechu.

— On! Błękitna Gwiazdo, zawsze potrafisz mnie zaskoczyć.

— Dlaczego? — w tonie Błękitnej Gwiazdy zabrzmiało rozdrażnienie. — To szlachetny młody kot, gotów do stawienia czoła wszelkim wyzwaniom stawianym przez przepowiednię.

Dębowe Serce zastrzygł uszami.

— A czy ja coś mówiłem?

Błękitna Gwiazda zmierzyła go wzrokiem, a potem, nie oglądając się na innych, zapytała:

— Czy Klan Gwiazdy przyjmuje mój wybór?

Kiedy rozległy się pomruki zgody, głośne i pewne, pogardliwie strzepnęła ogonem w kierunku Dębowego Serca i odwróciła od niego wzrok.

— Koty Klanu Gwiazdy! — miauknęła, podnosząc głos. — Dokonałyście wyboru. Wkrótce rozpocznie się podróż na spotkanie przerażającej nawałnicy, która rozpęta się w lesie. Idźcie do swoich klanów i dopilnujcie, by koty co do jednego były gotowe.

Przerwała, a w jej oczach błysnęło srebrne światło.

— Dla każdego klanu wybraliśmy wojownika, który może go uratować. Nie możemy pomóc klanom w inny sposób. Oby duchy naszych wojowniczych przodków towarzyszyły tym kotom, dokądkolwiek zaprowadzą je gwiazdy.