Wojownicy. Wschód księżyca ebook

Tytuł oryginału: Moonrise

Text and series concept © Working Partners Limited 2005

Tłumaczenie © Wydawnictwo Nowa Baśń 2018

Wszystkie prawa zastrzeżone

Redakcja: Aleksandra Kubisiak

Konsultacja merytoryczna i koncepcja okładki: Weronika Kolasińska

Kon­wer­sja: Grze­gorz Ka­li­siak

Projekt graficzny okładki: Jędrzej Chełmiński

Wszystkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być kopiowana i wykorzystywana w jakiejkolwiek formie bez zgody wydawcy i/lub właściciela praw autorskich.

Wydanie I

ISBN ????

Wydawnictwo Nowa Baśń

ul. Czechowska 10, 60-447 Poznań

www.nowabasn.com

KLANY

Klan Pioruna

PRZYWÓDCA

Ognista Gwiazda — płomiennorudy kocur

ZASTĘPCA

Szara Pręga — długowłosy szary pręgowany kocur

MEDYCZKA

(kocur lub kotka, którzy posiedli zdolność leczenia)

Rozżarzona Skóra — ciemnoszara kotka; uczennica: Liściasta Łapa

WOJOWNICY

(koty i kotki bez młodych)

Mysie Futro — drobna, ciemnobrązowa kotka

Zakurzona Skóra — ciemnobrązowy pręgowany kocur

Piaskowa Burza — jasnoruda kotka

Obłoczny Ogon — długowłosy biały kocur

Paprociowe Futro — złocistobrązowy pręgowany kocur

Ciernisty Pazur — złocistobrązowy pręgowany kocur

Jasne Serce — biała kotka w rude łaty

Jeżynowy Pazur — ciemnobrązowy pręgowany kocur o bursztynowych oczach

Jesionowe Futro — ciemnoszary kocur (w ciemniejsze cętki) o ciemnoniebieskich oczach

Deszczowy Wąs — ciemnoszary kocur o niebieskich oczach

Okopcone Futro — jasnoszary kocur o bursztynowych oczach

Szczawiowy Ogon — szylkretowo-biała kotka o bursztynowych oczach

UCZNIOWIE

(koty, które skończyły sześć księżyców, szkolące się na wojowników)

Wiewiórcza Łapa — ciemnoruda kotka o zielonych oczach, uczennica Zakurzonej Skóry

Liściasta Łapa — jasnobrązowa pręgowana kotka o bursztynowych oczach i białych łapach

Pajęcza Łapa — czarny kocur o długich łapach, brązowym brzuchu i bursztynowych oczach, uczeń Mysiego Futra

Ryjówcza Łapa — ciemnobrązowy kocur o bursztynowych oczach, uczeń Ciernistego Pazura

Biała Łapa — biała kotka o zielonych oczach, uczennica Paprociowego Futra

KARMICIELKI

(kotki oczekujące młodych lub opiekujące się nimi)

Złoty Kwiat — jasnoruda kotka, najstarsza z karmicielek

Paprotkowa Chmura — jasnoszara kotka (w ciemniejsze łaty) o jasnozielonych oczach

STARSZYZNA

(byli wojownicy i karmicielki)

Oszronione Futro — piękna biała kocica o niebieskich oczach

Pstrokaty Ogon — niegdyś ładna szylkretowa kocica o pięknej cętkowanej sierści; najstarsza w klanie

Nakrapiany Ogon — jasno pręgowana kocica

Długi Ogon — jasny kocur w czarne pręgi; wcześnie dołączył do starszych z powodu osłabienia wzroku

Klan Cienia

PRZYWÓDCA

Czarna Gwiazda — duży biały kocur o wielkich czarnych łapach

ZASTĘPCA

Rdzawe Futro — ciemnoruda kotka

MEDYK

Mała Chmura — bardzo drobny pręgowany kocur

WOJOWNICY

Dębowe Futro — mały brązowy kocur

Brunatna Skóra — szylkretowa kotka o zielonych oczach

Cedrowe Serce — ciemnoszary kocur

Jarzębinowy Pazur — rudy kocur

Wysoki Mak — długonoga jasnobrązowa kotka

UCZNIOWIE

Dymna Łapa — ciemnoszary kocur, uczeń Dębowego Futra

Szponiasta Łapa — kocur o długich pazurach, uczeń Jarzębinowego Pazura

STARSZYZNA

Cieknący Nos — mały szaro-biały kocur; wcześniej medyk klanu

Klan Wiatru

PRZYWÓDCA

Wysoka Gwiazda — starszy czarno-biały kocur o bardzo długim ogonie

ZASTĘPCA

Błotnisty Pazur — nakrapiany bury kocur

MEDYK

Kaszlący Pysk — brązowy kocur o krótkim ogonie

WOJOWNICY

Pojedynczy Wąs — brązowy pręgowany kocur

Pajęczynowa Stopa — ciemnoszary pręgowany kocur

Rozdarte Ucho — pręgowany kocur

Biały Ogon — drobna biała kotka

UCZNIOWIE

Wronia Łapa — ciemnoszary, prawie czarny kocur o niebieskich oczach, uczeń Błotnistego Pazura

STARSZYZNA

Poranny Kwiat — szylkretowa kocica

Klan Rzeki

PRZYWÓDCZYNI

Lamparcia Gwiazda — nietypowo nakrapiana złocista kocica

ZASTĘPCZYNI

Mglista Stopa — szara kotka o niebieskich oczach

MEDYK

Muliste Futro — długowłosy jasnobrązowy kocur; uczennica: Ćmie Skrzydło

WOJOWNICY

Czarny Pazur — kruczoczarny kocur

Ciężki Krok — mocno zbudowany pręgowany kocur

Burzowe Futro — ciemnoszary kocur o bursztynowych oczach

Pierzasty Ogon — jasnoszara kotka o niebieskich oczach

Jastrzębi Mróz — ciemnobrązowy kocur o szerokim karku

Omszona Skóra — szylkretowa kotka

UCZNIOWIE

Ćmie Skrzydło — piękna złocista pręgowana kotka o bursztynowych oczach

KARMICIELKI

Zaranny Kwiat — jasnoszara kotka

STARSZYZNA

Cienista Skóra — bardzo ciemna szara kotka

Głośny Brzuch — ciemnobrązowy kocur

Koty nie należące do klanów

Jęczmień — czarno-biały kocur mieszkający w gospodarstwie w pobliżu lasu

Krucza Łapa — lśniący czarny kocur mieszkający w gospodarstwie z Jęczmieniem

Piękniś — starszy pręgowany kocur mieszkający w lasach niedaleko morza

Prolog

Jeden za drugim koty zakradały się do jaskini. Sierść miały poznaczoną plamami błota, szeroko otwarte ze strachu oczy odbijały zimne światło księżyca przenikające przez szczelinę w stropie. Przysiadły z brzuchami przy ziemi, rzucając spojrzenia na boki, jakby spodziewały się, że z cienia wyskoczy wróg.

Promienie księżyca padały na kałuże w dnie jaskini i oświetlały las spiczastych kamieni, z których jedne narastały słupami w górę, inne zwisały ze stropu. Niektóre z nich łączyły się pośrodku, tworząc smukłe drzewa z białej lśniącej skały. Przemykał między nimi wiatr, mierzwiąc kotom futra. W czystym, wilgotnym powietrzu rozlegał się grzmot spadającej wody.

Zza jednego z kamiennych słupów wyszedł kocur. Miał długi, wąski tułów, umięśnione nogi, a jego sierść, pozlepiana błotem w strąki, upodabniała go do kamiennego posągu.

— Witajcie — miauknął ochryple. — Światło księżyca leży na wodzie. Zgodnie z prawami Plemienia Wiecznych Łowów nadszedł czas przepowiadania.

Jeden z kotów wypełzł do przodu i skłonił głowę przed ubłoconym kocurem.

— Bardzie, czy dostałeś znak? Czy Plemię Wiecznych Łowów przemówiło do ciebie?

Zza jego pleców odezwał się inny kot:

— Czy wreszcie świta nadzieja?

Bard pochylił głowę.

— W odbiciu księżycowego światła na skale zobaczyłem słowa Plemienia Wiecznych Łowów; widziałem je również w cieniach rzucanych przez skały, słyszałem w dźwięku kropel deszczu spadających ze stropu. — Przerwał na chwilę i przesunął spojrzenie po otaczających go kotach. — Tak — podjął — powiedzieli mi, że jest nadzieja.

Przez grupę przebiegł lekki szmer, przypominający szelest liści na wietrze. Koty spojrzały na Barda rozjaśnionymi oczami i uniosły uszy. Kot, który wyszedł przed inne, miauknął niepewnie:

— Zatem wiesz, co pomoże nam pozbyć się tego okropnego zagrożenia?

— Tak, Szpicu — odparł Bard. — Plemię Wiecznych Łowów obiecało mi, że nadejdzie kot, srebrny kot — nie z tego plemienia — który pomoże nam pozbyć się Ostrych Zębów już na zawsze.

Na chwilę zapadła cisza.

— Więc poza Plemieniem Płynącej Wody istnieją jeszcze inne koty? — zapytał ktoś z tyłu grupy.

— Muszą istnieć — odparł inny kot.

— Słyszałem o obcych — miauknął Szpic — chociaż nigdy żadnego nie widziałem. Ale kiedy przyjdzie ten srebrny kot? — dodał rozpaczliwie.

Wokół rozległy się pomiaukiwania:

— Tak, kiedy?

— Czy to prawda?

Bard strzepnięciem ogona nakazał ciszę.

— Tak, to prawda — miauknął. — Plemię Wiecznych Łowów nigdy nas nie okłamało. Sam widziałem blask jego srebrnego futra w oświetlonej księżycem sadzawce.

— Ale kiedy? — nalegał Szpic.

— Plemię Wiecznych Łowów nie pokazało mi tego — odparł Bard. — Nie wiem, kiedy pojawi się srebrny kot i skąd nadejdzie, ale będziemy o tym wiedzieli, jak już przybędzie.

Uniósł głowę ku stropowi jaskini, a w jego oczach odbiły się dwa maleńkie księżyce.

— Do tego czasu, współplemieńcy, pozostaje nam tylko czekać.