Kobiece zasady ebook

RO­DZINA VA­LEN­TINO TOM 1

PAULA CIU­LAK

WAR­SZAWA 2022 Wy­da­nie I

WY­DAW­NIC­TWO DLA­CZEMU www.dla­czemu.pl Dy­rek­tor wy­daw­ni­czy: Anna No­wicka-Bala Re­dak­tor pro­wa­dząca: Na­ta­lia Wie­lo­gór­ska Re­dak­cja i ko­rekta ję­zy­kowa: Do­mi­nika Surma Pro­jekt okładki: Ka­ta­rzyna Pie­czy­ko­lan Ła­ma­nie i skład: Anna Ja­ku­bek WSZEL­KIE PRAWA ZA­STRZE­ŻONE WAR­SZAWA 2022 Wy­da­nie I  ISBN: 978-83-67357-37-1 Za­pra­szamy księ­gar­nie i bi­blio­teki do skła­da­nia za­mó­wień hur­to­wych z atrak­cyj­nymi ra­ba­tami. Do­dat­kowe in­for­ma­cje do­stępne pod ad­re­sem: kon­takt@dla­czemu.pl.

„Męż­czy­zna miał po­glądy – ko­bieta na­dal tylko wi­dzi­mi­się, od­po­wied­ni­kiem jego sil­nej woli był jej bab­ski upór, a jego prze­zor­no­ści – jej wy­ra­cho­wa­nie, a w sy­tu­acjach, w któ­rych męż­czy­znę zwano tak­ty­kiem, ko­bieta po­zo­sta­wała in­try­gantką.”Wi­sława Szym­bor­ska

PROLOG

RAUL

Jako syn Pa­bla San­tano, jed­nego z czo­ło­wych dzia­ła­czy hisz­pań­skiej ma­fii, my­śla­łem, że moje ży­cie bę­dzie ide­alne. A przede wszyst­kim, że sam za­pla­nuję je tak, jak tylko ze­chcę. Ma­fia da­wała wła­dzę, pie­nią­dze i moż­li­wo­ści, a fa­ce­tom za­wsze było w niej le­piej. Tak już był skon­stru­owany ten świat. Są­dzi­łem, że jako je­dyny syn odzie­dzi­czę wszystko i będę rzą­dzić twardą ręką we­dług wła­snych za­sad. Wszystko miało być moje – po­zy­cja, moż­li­wo­ści, strach i sza­cu­nek, ja­kie mia­łem wzbu­dzać w in­nych. Czy by­łem ego­istą, pra­gnąc tego wszyst­kiego dla sie­bie? Być może, ale nie wi­dzia­łem w tym ni­czego złego. Co wię­cej – nie mo­głem się tego do­cze­kać.

Już te­raz nad­zo­ro­wa­łem do­stawy to­waru, za­rzą­dza­łem klu­bami, a cza­sem przy­cho­dziło mi rów­nież wy­rów­nać po­ra­chunki czy ode­brać długi. Oj­ciec od za­wsze przy­go­to­wy­wał mnie do tej roli i wie­dzia­łem, że w końcu wszystko bę­dzie za­leżne ode mnie, w tym wiele biz­ne­sów czy klu­bów. Szcze­gól­nie lu­bi­łem te lo­kalne – spę­dza­łem tam pra­wie każdy wie­czór na im­pre­zach z kum­plami i pan­nami. Prze­cież mu­sia­łem się wy­sza­leć, póki mo­głem.

Oczy­wi­ście do­my­śla­łem się, że gdy już przyj­dzie mi prze­jąć po­zy­cję ojca, będę mu­siał po­ślu­bić ja­kąś ko­bietę. Tu­taj aran­żo­wane mał­żeń­stwa były na po­rządku dzien­nym. Moi ro­dzice także byli ta­kim mał­żeń­stwem, a przy­naj­mniej, do­póki matka nie zmarła…

Mó­wiąc szcze­rze, my­śla­łem, że oj­ciec znaj­dzie mi grzeczną córkę ja­kie­goś ma­fiosa, która mia­łaby przy mnie ład­nie wy­glą­dać i wy­ko­ny­wać wszyst­kie moje po­le­ce­nia. Pa­so­wał mi ten układ. W za­sa­dzie na­wet nie zna­łem in­nego. Czy ktoś tu­taj sły­szał o mi­ło­ści, o związ­kach dla uczu­cia, a nie dla zy­sków? Nie, to nie był ten świat. Tu­taj mał­żeń­stwo było pod­pi­sa­niem umowy, która zwięk­szała obu­stronne ko­rzy­ści. Wie­dzia­łem o tym i nie wi­dzia­łem w tym pro­blemu. Do­bry seks za­wsze mia­łem w klu­bie z dziw­kami, ale z nimi nie mo­głem po­ka­zać się w to­wa­rzy­stwie. Do tego po­trzebna była piękna i ide­alna żona na po­kaz. Może na­wet by­łaby sek­sowna i do­bra w łóżku, wtedy sko­rzy­stał­bym na tym po­dwój­nie.

Tak, ży­cie w ma­fii by­wało cięż­kie i sa­motne, ale nie na­rze­ka­łem. Wy­cho­wa­łem się w tym świe­cie i nie zna­łem żad­nego in­nego. Mia­łem wła­dzę i moż­li­wo­ści, a spo­dzie­wa­łem się mieć ich jesz­cze wię­cej.

Nie wie­dzia­łem tylko, jak bar­dzo się my­li­łem. Jedna roz­mowa z oj­cem zbu­rzyła cały mój plan na po­ukła­daną przy­szłość.

* * *

– Synu, mu­simy omó­wić pewną ważną kwe­stię – po­wie­dział, a ja już wie­dzia­łem, że to, co chciał mi prze­ka­zać, nie było ni­czym do­brym. Zdra­dzały go po­ważny ton głosu i po­nura mina. – Mam pewne pro­blemy.

– To zna­czy?

– Nie mó­wi­łem ci o tym, bo my­śla­łem, że uda mi się to za­ła­twić. – Wes­tchnął ciężko, a ja zmarsz­czy­łem brwi. To nie mo­gło być byle co. Mój oj­ciec nie przej­mo­wał się drob­nymi spra­wami aż tak, nie przy­zna­wał, że ma pro­blemy. Więc skoro to ro­bił, sprawa mu­siała być rze­czy­wi­ście osta­teczna. – Trento roz­pie­przył na­sze do­stawy, dep­cze nam po pię­tach i nie cof­nie się przed ni­czym, aby mnie za­bić, zwłasz­cza te­raz, gdy ma wspar­cie ro­dziny Be­rento.

– I co zro­bimy?

Wojny mię­dzy ma­fiami rów­nież były w tym świe­cie na po­rządku dzien­nym. Bru­tal­nie prze­le­wano krew ofiar i nie brano jeń­ców. Zwy­kłego czło­wieka ten świat mógł prze­ra­żać, ale wbrew po­zo­rom to także dzięki nam pa­no­wał spo­kój. Spra­wo­wa­li­śmy kon­trolę nad po­mniej­szymi zło­dzie­jami, di­le­rami i gdy było trzeba, po­zby­wa­li­śmy się za­gro­że­nia. Dzia­ła­li­śmy pod osłoną mroku, w sza­rej stre­fie prawa, za­wsze ry­zy­ku­jąc, jed­nak nie da­jąc się zła­pać. To było coś, do czego oj­ciec przy­go­to­wy­wał mnie przez lata. Je­śli szy­ko­wała się ja­kaś bi­twa, nie za­mie­rza­łem go za­wieść. – Nie po­ra­dzimy so­bie sami. – Za­ci­snął wargi. Ro­zu­mia­łem go. Dla ma­fiosa przy­zna­nie się do po­rażki jest ni­czym wy­rok śmierci, to po­ważna ujma na ho­no­rze. A mój oj­ciec był nad wy­raz dum­nym czło­wie­kiem. – Zro­bimy to samo, co oni. Po­łą­czymy dwie ro­dziny, aby mieć więk­sze moż­li­wo­ści i ochronę.

– Jak za­mie­rzasz to zro­bić?

– Weź­miesz ślub z jedną z có­rek Va­len­tino. Po­pa­trzy­łem na niego za­szo­ko­wany. To był ja­kiś żart? Wie­dzia­łem, że kie­dyś we­zmę ślub z ja­kąś dziew­czyną, ale nie my­śla­łem, że to ona mia­łaby ra­to­wać mnie… W tym związku to ja mia­łem być tym sil­niej­szym, z lep­szą po­zy­cją. To ja mia­łem być dla niej jak wy­grana na lo­te­rii, nie na od­wrót. Myśl, że ja­kaś panna miałby ra­to­wać mnie, na­szą ro­dzinę, nie była zbyt przy­jemna. To ura­żało moją dumę, tak samo jak dumę ojca. Już ro­zu­mia­łem jego po­nury wy­raz twa­rzy. Mnie także nie uśmie­chał się taki ob­rót spraw.

– Zwy­kle to ko­biety wy­cho­dzą za mąż, aby za­pew­nić so­bie bez­pie­czeń­stwo. Córki są po to, by wy­da­wać je za mąż, a sy­no­wie, aby rzą­dzić.

To były stare, utarte tra­dy­cje w ma­fii, które prze­ka­zy­wało się z po­ko­le­nia na po­ko­le­nie. Choć w więk­szo­ści kwe­stii by­li­śmy o kilka kro­ków do przodu przed zwy­kłymi oby­wa­te­lami, kwe­stia roli ko­biet w na­szym świe­cie nie zmie­niła się za bar­dzo. Ko­biety były zbyt de­li­katne na za­bój­stwa, krew i brudną ro­botę. Dla­tego od za­wsze uzna­wano, że ich rolą jest ładne pre­zen­to­wa­nie się, stwa­rza­nie po­zo­rów i uro­dze­nie dzie­dzica. Czy to było sek­si­stow­skie? Tro­chę z pew­no­ścią, jed­nak to nie ja usta­la­łem te za­sady i nie mnie było je zmie­niać.

– Je­śli tego nie zro­bisz, to nie bę­dziesz miał czym rzą­dzić – uniósł głos oj­ciec. Pa­blo San­tano nie zno­sił nie­po­słu­szeń­stwa, wszystko miało być tak, jak mó­wił. – Nie masz wyj­ścia, Raul. Va­len­tino to po­tężna ro­dzina. Są za­in­te­re­so­wani ta­kim ukła­dem. Po­mogą nam, a ty po­ślu­bisz jedną z ich có­rek. Jak wszystko pój­dzie do­brze, bę­dziesz mógł rzą­dzić dwiema ma­fiami, więc tego nie spieprz. Wes­tchną­łem, krę­cąc głową. My­śla­łem, że mam wię­cej czasu, za­nim przyj­dzie mi się wią­zać, oraz że to bę­dzie mój wy­bór. Tym­cza­sem zo­sta­łem nie­mal po­sta­wiony przed fak­tem do­ko­na­nym, zmu­szony do wzię­cia ślubu, któ­rego nie chcia­łem, z kimś, kogo nie zna­łem…

To nie brzmiało do­brze.

– Co wiesz o tych dziew­czy­nach?

– Ve­ro­nica Va­len­tino ma osiem­na­ście lat, Ze­na­dia Va­len­tino – dwa­dzie­ścia je­den. Dla cie­bie pew­nie bę­dzie le­piej, abyś ocza­ro­wał tę młod­szą.

Zmarsz­czy­łem brwi. Sam mia­łem dwa­dzie­ścia trzy lata, więc star­sza dziew­czyna wy­da­wała się lep­szym roz­wią­za­niem – i to nie tylko ze względu na wiek. Co prawda zna­łem mał­żeń­stwa z po­nad dzie­się­cio­let­nią róż­nicą wieku, bo w ma­fii nie cho­dziło o do­bre do­pa­so­wa­nie, a je­dy­nie o zy­ski. Sam jed­nak wo­la­łem ko­goś, z kim mógł­bym choć tro­chę się do­ga­dać. Jed­nak i tak coś mi tu nie pa­so­wało…

– Je­śli Va­len­tino nie ma sy­nów, to wła­dza bę­dzie na­le­żeć do jego star­szej córki i jej męża – od­rze­kłem, do­brze zna­jąc za­sady pa­nu­jące w tym świe­cie. A było ich nie­wiele. Po pierw­sze, nie oka­zuj sła­bo­ści ani uczuć, a już na pewno nie oka­zuj li­to­ści. Po dru­gie, za­wsze za­bi­jaj zdraj­ców. Da­nie im dru­giej szansy, to jak po­da­nie noża do ręki, aby znów za­ata­ko­wali. Po trze­cie, rzą­dzą męż­czyźni, ko­biety mają je­dy­nie ład­nie wy­glą­dać. Jed­nak aby oka­zać im sza­cu­nek, nie wolno pu­blicz­nie po­ka­zy­wać się z żadną inną – co in­nego zdra­dzać w ukry­ciu. Do­sko­nale zna­łem te re­guły i wie­dzia­łem, że bar­dziej opła­ci­łoby mi się być z dziew­czyną, dla któ­rej wła­dza jest w za­sięgu ręki. – Dla­czego więc ka­żesz mi zwró­cić się ku temu, co przy­nie­sie mi mniej­sze zy­ski? Je­śli po­ślu­bię Ve­ro­nicę, a Ze­na­dia znaj­dzie męża, to i tak oni będą rzą­dzić, a ja będę pod nimi. Nie chcia­łeś po­łą­czyć dwóch ma­fii po to, abym to ja nimi rzą­dził?

Ślub nie był szczy­tem mo­ich ma­rzeń, ale je­śli i tak mia­łem go wziąć, to le­piej wy­ci­snąć z tej sy­tu­acji jak naj­wię­cej ko­rzy­ści, a kim­kol­wiek była ta Ze­na­dia, mo­gła być ła­twym bi­le­tem do wła­dzy nad obiema ma­fiami. Do­kład­nie tego pra­gną­łem.

– Oczy­wi­ście, że bym chciał, to by­łoby dla nas naj­lep­sze. Ale w prze­ci­wień­stwie do cie­bie umiem mie­rzyć siły na za­miary.

– Co to ma zna­czyć? – zmarsz­czy­łem brwi, zu­peł­nie tego nie ro­zu­mie­jąc.

– To, że z tego co wiem, Ve­ro­nica Va­len­tino jest ła­twą płotką, którą szybko przyj­dzie ci zło­wić. Za to Ze­na­dia jest jak re­kin i nie wiem, czy ona nie po­żre cie­bie szyb­ciej, nim ty choćby zdą­żysz za­rzu­cić przy­nętę.

– Żar­tu­jesz so­bie, prawda? – Po­krę­ci­łem z roz­ba­wie­niem głową. Ja­kaś dziew­czyna mia­łaby być dla mnie wy­zwa­niem, któ­remu bym nie po­do­łał? U li­cha! Umia­łem ko­goś za­bić, czym więc w po­rów­na­niu z tym było zdo­by­cie dziew­czyny? Za­zwy­czaj panny same się do mnie kle­iły. Do­my­śla­łem się, że córka wy­soko po­sta­wio­nego ma­fiosa żyła ra­czej w klo­szu i nie była tak bez­po­śred­nia, ale i tak nie wi­dzia­łem tu nic, z czym miał­bym so­bie nie po­ra­dzić.

– Wy­glą­dam, jak­bym żar­to­wał?

– Nie i wła­śnie dla­tego nie ro­zu­miem – od­par­łem. – Ta dziew­czyna jest ja­kaś strasz­nie brzydka, nie­do­stępna czy co, że mia­łoby się z nią nie udać?

– Z tego co wiem, wielu za­bie­gało o jej rękę, więc z pew­no­ścią może się po­chwa­lić wy­glą­dem. Cho­dzi o to, co o niej usły­sza­łem, zbie­ra­jąc in­for­ma­cje o tej ro­dzi­nie. Co prawda sam mu­szę zo­ba­czyć to na wła­sne oczy, aby w to uwie­rzyć, jed­nak…

– Jed­nak co? – spy­ta­łem znie­cier­pli­wiony bra­kiem kon­kre­tów.

– Z tego co mó­wią, Ve­ro­nica jest bar­dziej… Po­tulna. Nie po­winna mieć pro­ble­mów z tym, że to ty bę­dziesz po­dej­mo­wał de­cy­zje, a może na­wet po­zwo­li­łaby ci mieć dziwki na boku. Z ko­lei Ze­na­dia… Je­śli się do­wie, że ją zdra­dzasz, za­bije twoje ko­chanki, a po­tem cie­bie. I to w naj­bar­dziej bru­talny spo­sób.

Unio­słem brwi, pa­trząc na ojca z nie­do­wie­rza­niem. Ja­kaś dziew­czyna mia­łaby mnie za­bić? Do tego mia­łaby to być moja może przy­szła żona? Czy to była ja­kaś ukryta ka­mera i ktoś so­bie ro­bił ze mnie żarty? Przy­wy­kłem do tego, że ko­biety w ma­fii były grzeczne i uło­żone, wie­działy, co było ich za­da­niem – od­da­nie mę­żowi i ładny wy­gląd. Nie wtrą­cały się w ży­cie ma­fii, nie uży­wały broni. Czyżby ro­dzina Va­len­tino miała inne za­sady?

– Na­prawdę wie­rzysz, że by­łaby w sta­nie to zro­bić?

– Nie wie­rzy­łem, gdy usły­sza­łem to po raz pierw­szy, ale tyle osób nie może się my­lić.

– Ile? Kto tak twier­dzi?

– Każdy, kto miał z nią do czy­nie­nia.

Prze­cze­sa­łem ręką włosy, co­raz do­kład­niej za­sta­na­wia­jąc się nad tym, co usły­sza­łem. Ta prawda była wy­jąt­kowo skom­pli­ko­wana i nie­ja­sna. Ja­koś nie chciało mi się wie­rzyć, że ko­bieta może sta­no­wić dla mnie za­gro­że­nie.

Kim była ta Ze­na­dia, że zwią­zek z nią miałby być tak straszny, że na­wet wła­dza by mi się nie opła­cała? Ko­niecz­nie mu­sia­łem się tego do­wie­dzieć, a jesz­cze le­piej – zro­bić wszystko, aby ob­ró­cić sy­tu­ację na swoją ko­rzyść.

– Chcę jej – stwier­dzi­łem w końcu, spo­glą­da­jąc na ojca. – Je­śli mam się oże­nić z kimś, kogo nie chcę, to cho­ciaż zgarnę tyle wła­dzy i ko­rzy­ści, ile tylko się da. Nie wie­rzę w te plotki.

– Nie­długo bę­dziemy mieli oka­zję prze­ko­nać się, czy to prawda – oznaj­mił. – Zjemy ko­la­cję w ich domu.

Przy­tak­ną­łem, od­la­tu­jąc my­ślami do dziew­czyny, o któ­rej nie wie­dzia­łem nic, poza tym, że mu­sia­łem ją zdo­być. Je­śli na­wet wła­sny oj­ciec nie wie­rzył, że ją ocza­ruję, tym bar­dziej chcia­łem to zro­bić. I na­prawdę in­try­go­wało mnie, dla­czego miała taką opi­nię wśród lu­dzi ma­fii. Co­kol­wiek zro­biła Ze­na­dia, aby za­słu­żyć na taki sza­cu­nek, z pew­no­ścią nie było to nic, czego ja sam bym nie zro­bił. A to zna­czyło, że nie miała ze mną szans.

Je­śli mu­sia­łem mieć żonę, aby ra­to­wać sie­bie i ojca, mo­głem się po­świę­cić. Ale żadna dziew­czyna nie bę­dzie mi stać na dro­dze do wszyst­kiego, co mi się na­leży.