Przebudzenie ebook

Kiedy setny raz wracasz do tego, co było, zdradzasz siebie po raz enty, przestajesz cokolwiek odczuwać. Twoje ciało jest niczym marionetka w teatrzyku dla lalek, Twój umysł odmawia Ci posłuszeństwa. W zasadzie można powiedzieć, że funkcjonujesz w oparciu o stare schematy, przekonania i odruchy wyuczone na potrzeby tej relacji. Twoje słowa nie wnoszą nic pozytywnego. Ziejesz złością, bije z Ciebie frustracja, łzy cisną Ci się do oczu. Pragniesz tylko, żeby się nie rozpaść na miliony kawałków, jak to się działo wielokrotnie, bo wiesz i czujesz, że tym razem możesz nie mieć siły się pozbierać. I jednocześnie zdajesz sobie sprawę, że gdy wypadniesz z rytmu dnia codziennego, nikt za Ciebie nie przeżyje tych kolejnych trudnych tygodni, a życie nie poczeka. Ono jak zawsze płynie swoim nurtem, a najsłabszych bardzo szybko eliminuje.

Ta książka jest podróżą do siebie. Do wrażliwości, do której kiedyś, pozostawiona sama sobie, zgubiłaś drogę. Tej wrażliwej. To wsparcie dla tych wszystkich złamanych serc, które dawały kolejne szanse, co i tak nie miało większego sensu, ponieważ było jedynie ucieczką od siebie i zdradzaniem siebie każdego dnia. Aż do momentu, kiedy umarłaś. Tak naprawdę. Chociaż życie, które do tej pory wiodłaś w relacji narcystycznej, mogłaś spokojnie określić powolną śmiercią. Na zewnątrz bajkowo. A za zamkniętymi drzwiami toczył się zupełnie inny świat i życie, w którym każdego dnia było Ciebie coraz mniej.

Nie doceniasz swojej siły do momentu, kiedy nie masz wyboru. Kiedy dochodzisz do ściany, upadasz znowu na kolana, w końcu podnosisz dumnie głowę i idziesz po siebie. Bo wszystko inne już było. I nie oglądasz się. Czujesz całą sobą, że nigdy więcej się na to nie zgodzisz. Wiesz, że byłaś w piekle i nigdy więcej tam nie wrócisz.

O tym jest ta książka, o odwadze i sile, które mamy w sobie i w odpowiednim momencie nie zawahamy się ich użyć.

Życzę Ci odwagi do działania. Otwartości na życie, które Ci się należy bez strachu, że nie dasz rady, bo najtrudniejsze już za Tobą. Narodziłaś się na nowo.

Ważniejsze niż to, co pozwala zobaczyć światu narcyz, są zachowania, których jesteś świadkiem. Narcyz uczy Cię, poprzez swoje zmienne zachowania, ciągłe zmiany potrzeb oraz brak szczerości i otwartości w związku, że nie wszystko, co słyszysz i widzisz jest prawdą. Tworzenie iluzorycznego świata to jego specjalność.

Narcyz od samego początku mówi i pokazuje, czego oczekuje w tym związku i na co partnerka może liczyć. Tylko, że Ty wcale go nie słuchasz.

I tak się zaczyna Twoja droga donikąd. Podróż, która od samego początku skazana jest na niepowodzenie, tylko dlatego że nie słuchałaś ze zrozumieniem, co Twój oprawca ma Ci do powiedzenia. A mówi. Za każdym razem. Wyraźnie i dobitnie. Tylko że Ty, w zależności od Twoich osobistych doświadczeń, przekonań i schematów zapisanych w umyśle i ciele, tego nie zauważasz. Nie słyszysz wyraźnie. A bardzo często nie chcesz widzieć ani słyszeć. Toksyczność tworzy niewidzialne kajdany, które z czasem stają się realnym więzieniem emocjonalnym, ekonomicznym i psychicznym. Totalnie zniewolona i ubezwłasnowolniona, bez świadomości, co się z Tobą dzieje i jak z tego wyjść, zostałaś zamknięta na długi czas w pułapce, do której klucz ma tylko jedna osoba, Ty!

Czym jest narcyzm

Termin „narcyzm” wywodzi się z historii Narcyza, postaci z mitologii greckiej; był cudnym, przepięknym mężczyzną, wywierał niesamowite wrażenie na kobietach. Wybredny, dumny i arogancki, wzgardził miłością nimfy Echo, która z rozpaczy straciła głos W konsekwencji otrzymał karę od Afrodyty – bogini sprawiła, że zakochał się w swoim odbiciu. W ten oto sposób pokochał samego siebie i ostatecznie umarł z tęsknoty do własnej miłości. W oparciu o ten mit powstało w psychologii określenie narcystyczne zaburzenie osobowości.

Znamy potoczne określenie narcyzmu: oznacza zakochanie się w sobie lub podziwianie samego siebie. Innymi słowy, osoba narcystyczna uważa się za ważniejszą i lepszą od innych. Ma tendencję do przeceniania siebie i zachowywania się lekkomyślnie i samolubnie. Narcyza można rozpoznać po tym, że jest bardzo skupiony na sobie. Wszystko, co dotyczy jego osoby, jest najważniejsze i cały świat musi być dla niego. Na scenie życia jest tylko jeden główny aktor – on. Najmądrzejszy, nieomylny, najpiękniejszy, stanowi centrum świata, nie znosi sprzeciwu ani krytyki. Tworzy swój wyidealizowany świat i życie, w którym nie ma miejsca na słabości, marność i brak znaczenia. Narcyz przecenia swoje możliwości, idealizuje siebie i swoje osiągnięcia, a tym samym mało interesuje się innymi. Potrafi być bezlitosny wobec swoich bliskich, znajomych i współpracowników. Każdy jest narcyzowi do czegoś potrzebny. Każdy jest narzędziem, które ma swój cel, i w odpowiednim czasie zostanie użyte, wykorzystane, a potem narcyz, bez mrugnięcia okiem, pozbędzie się takiej osoby lub rzeczy. Narcyz to człowiek pozbawiony empatii, wrażliwości, bez kręgosłupa moralnego i zasad etycznych. Liczy się tylko jedno: jego cel i realizacja. A wrażliwość to zwykłe przewrażliwienie na swoim punkcie, mające korzenie w niskim poczuciu własnej wartości i braku pewności siebie, które zostały nabyte w dzieciństwie podczas permanentnej dewaluacji. Ponieważ, paradoksalnie, mimo pięknej, robiącej wrażenie fasady, pod stworzonym sztucznie wizerunkiem nie ma prawdy. Jest tylko iluzja stworzona na potrzeby świata, do którego ten człowiek chce przynależeć, bez głębszej refleksji, czy to w ogóle jest jego świat. Czy to życie jest faktycznie życiem, którego pragnie.

Bardzo łatwo jest sprawdzić, jak mocno wykluczają się te dwa światy, w których żyje człowiek z zaburzoną osobowością. Wyidealizowany świat narcyza i świat jego emocji nie są kompatybilne. To iluzja, która wynika z jego potrzeby kontroli. Ponieważ trudno jest żyć w ciągłym kłamstwie oraz bez zgody na siebie, tego siebie, do którego nie ma się dostępu z powodu lęku, nieumiejętności zrozumienia swoich emocji i prawdziwych potrzeb. Bez umiejętności dotarcia do swojej głębokiej narcystycznej rany, która wymaga uzdrowienia. I zamiast szukać rozwiązań w sobie, narcyz poszukuje podziwu i potwierdzenia własnej wartości na zewnątrz, ponieważ nie chce znaleźć drogi do siebie. A w konsekwencji idzie przez życie, niszcząc kolejne niewinne osoby i raniąc jednocześnie siebie.