Wojownicy. Widzenie ebook

Tytuł oryginału: The Sight

Text and series concept © Working Partners Limited 2007

Tłumaczenie © Wydawnictwo Nowa Baśń 2020

Wszystkie prawa zastrzeżone

Redaktor prowadząca: Marta Ziegler

Redakcja: Aleksandra Kubisiak

Konsultacja merytoryczna: Dominika Kuc

Projekt graficzny okładki: Jędrzej Chełmiński

Wszystkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być kopiowana i wykorzystywana w jakiejkolwiek formie bez zgody wydawcy i/lub właściciela praw autorskich.

Wydanie I

ISBN 978-83-65122-92-6

Wydawnictwo Nowa Baśń

ul. Czechowska 10, 60-447 Poznań

telefon 881 000 125

www.nowabasn.com

KLANY

KLAN PIORUNA

PRZYWÓDCA

Ognista Gwiazda — płomiennorudy kocur

ZASTĘPCA

Jeżynowy Pazur — ciemnobrązowy pręgowany kocur o bursztynowych oczach; uczeń: Jagodowa Łapa

MEDYCZKA(kocur lub kotka, którzy posiedli zdolność leczenia)

Liściasta Sadzawka — jasnobrązowa pręgowana kotka o bursztynowych oczach

WOJOWNICY(koty i kotki bez młodych)

Zakurzona Skóra — ciemnobrązowy pręgowany kocur; uczennica: Leszczynowa Łapa

Piaskowa Burza — jasnoruda kotka; uczennica: Miodowa Łapa

Obłoczny Ogon — długowłosy biały kocur; uczennica: Rozżarzona Łapa

Paprociowe Futro — złocistobrązowy pręgowany kocur

Ciernisty Pazur — złocistobrązowy pręgowany kocur; uczennica: Makowa Łapa

Jasne Serce — biała kotka w rude łaty

Jesionowe Futro — ciemnoszary kocur (w ciemniejsze cętki) o ciemnoniebieskich oczach

Szczawiowy Ogon — szylkretowo-biała kotka o bursztynowych oczach

Pajęcza Noga — długonogi czarny kocur o brązowym podbrzuszu i bursztynowych oczach; uczeń: Mysia Łapa

Potok, W Którym Pływają Małe Ryby (Potok) — brązowa pręgowana kotka o szarych oczach, wcześniej należąca do Plemienia Płynącej Wody

Burzowe Futro — ciemnoszary kocur o bursztynowych oczach, wcześniej należący do Klanu Rzeki

Białe Skrzydło — biała kotka o zielonych oczach

Brzozowy Zachód — jasnobrązowy pręgowany kocur

UCZNIOWIE(koty, które skończyły sześć księżyców, szkolące się na wojowników)

Jagodowa Łapa — kremowy kocur

Leszczynowa Łapa — mała szaro-biała kotka

Mysia Łapa — szaro-biały kocur

Rozżarzona Łapa — szara pręgowana kotka

Miodowa Łapa — jasnobrązowa pręgowana kotka

Makowa Łapa — szylkretowa kotka

KARMICIELKI(kotki oczekujące młodych lub opiekujące się nimi)

Paprotkowa Chmura — jasnoszara kotka (w ciemniejsze cętki) o jasnozielonych oczach, matka kociąt Zakurzonej Skóry: Lodowatki i Liska

Stokrotka — długowłosa kremowa kotka z siedliska koni

Wiewiórczy Lot — ciemnoruda kotka o zielonych oczach, matka kociąt Jeżynowego Pazura: Lewka, Ostrokrzewinki i Sójka

STARSZYZNA(byli wojownicy i karmicielki)

Długi Ogon — jasny kocur w ciemne pręgi, który wcześnie dołączył do starszyzny z powodu utraty wzroku

Mysie Futro — drobna, ciemnobrązowa kotka

KLAN CIENIA

PRZYWÓDCA

Czarna Gwiazda — duży biały kocur o wielkich czarnych łapach

ZASTĘPCZYNI

Rdzawe Futro — ciemnoruda kotka

MEDYK

Mała Chmura — bardzo drobny pręgowany kocur

WOJOWNICY

Dębowe Futro — mały brązowy kocur

Jarzębinowy Pazur — rudy kocur; uczennica: Bluszczowa Łapa

Dymna Stopa — czarny kocur; uczeń: Sowia Łapa

Śnieżna Ptaszyna — śnieżnobiała kotka

KARMICIELKI

Brunatna Skóra — szylkretowa kotka o zielonych oczach

STARSZYZNA

Cedrowe Serce — ciemnoszary kocur

Wysoki Mak — jasnobrązowa pręgowana kotka o długich nogach

KLAN WIATRU

PRZYWÓDCA

Pojedyncza Gwiazda — brązowy pręgowany kocur

ZASTĘPCZYNI

Jesionowa Stopa — szara kotka

MEDYK

Kaszlący Pysk — brązowy kocur o krótkim ogonie; uczeń: Pustułkowa Łapa

WOJOWNICY

Rozdarte Ucho — pręgowany kocur; uczeń: Zajęcza Łapa

Wronie Pióro — ciemnoszary kocur; uczennica: Wrzosowa Łapa

Sowi Wąs — jasnobrązowy pręgowany kocur

Biały Ogon — drobna biała kotka; uczeń: Bryzowa Łapa

Nocna Chmura — czarna kotka

Łasicze Futro — rudy kocur o białych łapach

STARSZYZNA

Poranny Kwiat — bardzo stara szylkretowa kocica

Pajęczynowa Stopa — ciemnoszary pręgowany kocur

KLAN RZEKI

PRZYWÓDCZYNI

Lamparcia Gwiazda — nietypowo nakrapiana złocista pręgowana kocica

ZASTĘPCZYNI

Mglista Stopa — szara kotka o niebieskich oczach; uczennica: Cętkowana Łapa

MEDYCZKA

Ćmie Skrzydło — nakrapiana złocista kotka; uczennica: Wierzbowa Łapa

WOJOWNICY

Czarny Pazur — czarny kocur

Norniczy Ząb — drobny brązowy pręgowany kocur; uczennica: Płotkowa Łapa

Trzcinowy Wąs — czarny kocur; uczeń: Skoczna Łapa

Omszona Skóra — szylkretowa kotka o błękitnych oczach; uczeń: Otoczakowa Łapa

Bukowe Futro — jasnobrązowy kocur

Pluskający Ogon — ciemnoszary pręgowany kocur

KARMICIELKI

Zaranny Kwiat — jasnoszara kotka

STARSZYZNA

Jaskółczy Ogon — ciemna pręgowana kotka

Kamienny Strumień — szary kocur

KOTY NIE NALEŻĄCE DO KLANÓW

Szara Pręga — długowłosy szary kocur

Milka — drobna srebrzysta pręgowana kotka domowa

Prolog

Ubłocone korzenie drzewa tworzyły niewielki otwór. W głębi, w ciemności posplatane pnącza delikatnie wyściełały dno jaskini wydrążonej w ciągu księżyców przez wiatr i wodę.

Po stromej ścieżce w stronę otworu wspinał się kot; zbliżając się, zmrużył oczy. Jego płomiennorude futro lśniło w świetle księżyca. Kocur zastrzygł uszami; zjeżona sierść zdradzała niepokój, gdy usiadł u wejścia do jaskini i owinął ogonem łapy.

— Chciałeś, żebym przyszedł.

Z ciemności zamrugała do niego para oczu — oczu tak niebieskich, jak tafla wody odbijająca letnie niebo. W wejściu czekał szary kocur naznaczony śladami czasu i bitew.

— Ognista Gwiazdo! — Wojownik zrobił krok do przodu i otarł się posiwiałym pyskiem o policzek przywódcy Klanu Pioruna. — Muszę ci podziękować. — Jego głos brzmiał chrypliwie ze starości. — Odbudowałeś utracony klan. Żaden kot nie poradziłby sobie z tym lepiej.

— Nie ma za co dziękować. — Ognista Gwiazda skłonił głowę. — Zrobiłem to, co do mnie należało.

Stary wojownik pokiwał głową, mrugając w zamyśleniu.

— Myślisz, że jesteś dobrym przywódcą Klanu Pioruna?

Ognista Gwiazda spiął się.

— Nie wiem — miauknął. — To nie jest łatwe, ale zawsze staram się robić to, co najlepsze dla mojego klanu.

— Żaden kot nie ma prawa wątpić w twoją lojalność — wychrypiał stary kot. — Ale na ile jeszcze cię stać?

Oczy Ognistej Gwiazdy zabłysły niepewnie, gdy szukał odpowiednich słów.

— Przed nami trudne czasy — ciągnął wojownik, zanim Ognista Gwiazda zdołał odpowiedzieć — a twoja lojalność będzie wystawiona na najcięższą próbę. Niekiedy przeznaczenie jednego kota różni się od przeznaczenia całego klanu.

Nagle stary kot dźwignął się sztywno i utkwił wzrok w dali. Zdawało się, że nie widzi już przywódcy Klanu Pioruna, lecz wpatruje się w coś poza nim, w coś, czego Ognista Gwiazda nie mógł zobaczyć.

Gdy przemówił ponownie, jego głos zabrzmiał czysto, jak gdyby należał do innego kota.

— „Będzie troje, krewnych twoich krewnych, którzy trzymają w swoich łapach potęgę gwiazd”.

— Nie rozumiem — miauknął Ognista Gwiazda. — Krewnych moich krewnych? Dlaczego mi to mówisz?

Stary wojownik zamrugał, jego wzrok przeniósł się z powrotem na Ognistą Gwiazdę.

— Musisz mi powiedzieć więcej! — domagał się Ognista Gwiazda. — Jak mam zdecydować, co zrobić, jeśli nie chcesz mi nic wyjaśnić?

Stary kot wziął głęboki oddech, lecz gdy przemówił, powiedział jedynie:

— Żegnaj, Ognista Gwiazdo. Pamiętaj o mnie w następnych sezonach.

Ognista Gwiazda ocknął się nagle i poczuł w brzuchu skurcz strachu. Zamrugał z ulgą, gdy ujrzał znajome kamienne ściany swojego legowiska w kotlinie nad jeziorem. Poranne słońce wpadało przez szczelinę w skale, niosąc kojące ciepło.

Ognista Gwiazda dźwignął się na łapy i potrząsnął głową, by pozbyć się obrazów ze snu. Ale nie był to zwykły sen, ponieważ przywódca Klanu Pioruna pamiętał tę jaskinię tak dokładnie, jakby był w niej ledwie przed księżycem, a nie wiele sezonów temu. Gdy stary wojownik wypowiadał słowa swej osobliwej przepowiedni, córki Ognistej Gwiazdy jeszcze się nie narodziły, a cztery klany wciąż zamieszkiwały las. Przepowiednia towarzyszyła Ognistej Gwieździe podczas wielkiej wędrówki przez góry, przyszła wraz z nim do nowego domu nad jeziorem i powracała w jego snach przy każdej pełni księżyca. Nawet Piaskowa Burza, która spała obok niego, nie wiedziała nic o słowach wypowiedzianych przez starego kota.

Wyjrzał ze swojego legowiska na budzący się obóz. Jego zastępca, Jeżynowy Pazur, przeciągał się na środku polany, prężąc swe muskularne barki i drapiąc pazurami ziemię. Wiewiórczy Lot podeszła cicho do swojego partnera i pozdrowiła go mruczeniem.

Obym nie miał racji, pomyślał Ognista Gwiazda. A jednak czuł pustkę w sercu; obawiał się, że przepowiednia właśnie się spełnia.

Troje nadeszło…