Kardonia i Faber - Łukasz Jarosz - ebook + książka

Kardonia i Faber ebook

Łukasz Jarosz

0,0

Opis

W wierszach z tomu Kardonia i Faber Łukasz Jarosz stara się uporać z odchodzeniem bliskich. Śmierć jest tu oczywista i niezaprzeczalna, Bóg zostaje ujęty w nawias, a istnienie Miłości autor próbuje udowodnić – w końcu to ona wydaje się czymś trwałym i niezaprzeczalnym wobec kruchości ciała, lęku, samotności i bezradności. Poezja Łukasza Jarosza ma charakter podmiotowy, konfesyjny, jednocześnie odczuwanie jest w niej intensywne, rzeczywistość namacalna. Kardonia i Faber to już dziewiąta książka poety.

Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:

Androidzie
iOS
czytnikach certyfikowanych
przez Legimi
czytnikach Kindle™
(dla wybranych pakietów)
Windows
10
Windows
Phone

Liczba stron: 17

Odsłuch ebooka (TTS) dostepny w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:

Androidzie
iOS
Oceny
0,0
0
0
0
0
0
Więcej informacji
Więcej informacji
Legimi nie weryfikuje, czy opinie pochodzą od konsumentów, którzy nabyli lub czytali/słuchali daną pozycję, ale usuwa fałszywe opinie, jeśli je wykryje.

Popularność




Łukasz Jarosz

Kardonia i Faber

Biuro Literackie • Stronie Śląskie 2017

Poezje 134

Łukasz Jarosz: Kardonia i Faber

Redakcja: Roman Honet

Na okładce:  Mieczysław Jarosz, „Syrena”, akwarela, 2014

Projekt okładki: Artur Burszta

Korekta: Anna Krzywania

Projekt typograficzny i skład wersji elektronicznej: Mateusz Martyn

Copyright © by Łukasz Jarosz

Copyright © by Mieczysław Jarosz, 2015

Copyright © by Biuro Literackie, 2017

Biuro Literackie

ul. Solna 1, 72-100 Kołobrzeg

tel. 71 346 01 42, [email protected]

www.biuroliterackie.pl

isbn 978-83-65358-49-3

Wszelkie powielanie lub wykorzystywanie niniejszego pliku elektronicznego inne niż jednorazowe pobranie w zakresie własnego użytku stanowi naruszenie praw autorskich i podlega odpowiedzialności cywilnej oraz karnej.

Spis wierszy

11 wersów

[w cienkiej sukience byłaś biała]

Imperium

Szczęt

Inskrypcja

Pieta

Przemoc

Piosenka kolonijna

Ogród

Separacja

Wspólni znajomi

Europa

Odłamek

Przekład

Kwadra

Górne światło I

Górne światło II

Górne światło III

Spis

Stara wiara

Miary i wagi

Istny

Przypływ

Wujek Heniek

Usta jak sprzączka. Rozbiera choinkę:

Inkrustacja

Odroczenie

Purgatorium

Ostrzalnia

Powrót

Wyjście

Żywa szopka

Studium

Epilog

Pokot

Trzech Króli

Obecność

Gaszelnik

Tremo

Juwenilia

Źródło

Niewidy

Stan rzeczy

Wejście

Runo

Outro

Kardonia i Faber

Królestwa

Opowieść nieskończona

Permutacje

Do szczętu

Fale

– Czy ludzie, którzy nie toną w morzu – spytała mała syrena – mogą żyć wiecznie, czy nie umierają, tak jak my, na dnie morskim?

– Gdzież tam – powiedziała stara – i ludzie umierają, ich życie trwa krócej niż nasze. My możemy dożyć trzystu lat, ale kiedy kończymy życie, zmieniamy się w pianę morską i nie mamy nawet grobu tu, pomiędzy naszymi bliskimi. Nie mamy nieśmiertelnej duszy, nie możemy się odrodzić, jesteśmy jak zielone sitowie: kiedy się je raz zerwie, nie może już nigdy być zielone; ludzie zaś mają duszę, która żyje wiecznie, żyje nawet wtedy, gdy ciało staje się prochem, wznosi się poprzez jasne przestworza aż do błyszczących gwiazd. Tak jak my wynurzamy się z morza, by oglądać kraje i ludzi, podobnie oni wznoszą się do nieznanych, cudownych miejsc, których my nigdy nie zobaczymy.

– Dlaczego my nie mamy nieśmiertelnej duszy? – spytała zmartwiona syrena. – Oddałabym te setki lat, które mam jeszcze do przeżycia, aby być przez jeden, jedyny dzień człowiekiem i potem dostać się do niebiańskich krain.