„Wywołuje niepokój, wewnętrzny sprzeciw wobec opisanych wydarzeń i szalenie intryguje. Fabuła trzyma w napięciu aż do ostatniej strony i nie pozwala przerwać lektury. Długo o niej nie zapomnicie”.
Natalia Golis, instagram.com/prostymislowami
„Co za thriller! Emocjonujący i niepokojący! Ostatni lot to zaskakująca historia dwóch kobiet, które pragną wyrwać się ze swojego toksycznego i pełnego przemocy życia. Wciągająca intryga, napięcie i suspens to znak rozpoznawczy Julie Clark”.
Anita Jeleń, instagram.com/jeleenka
„Ta książka niesie za sobą coś więcej niż tylko świetną akcję i realistycznych bohaterów. Ostatni lot sprawia, że poznajemy gorzki smak przemocy domowej – nie tej pełnej siniaków, lecz takiej wypełnionej bliznami w psychice. Trudne refleksje, szybka akcja, zaskakujące zakończenie – to wszystko jest warte zarwanej nocy!”
Anna Karowicz, instagram.com/kto_czyta_nie_pyta/
„Jak najłatwiej zniknąć? Upozorowanie własnej śmierci wydaje się najprostsze, ale nie w rodzinie z medialnego świecznika. Ten thriller to wielkie odliczanie i desperacka próba uwolnienia się od dotychczasowego, toksycznego życia. Doskonały i niesztampowy!”
Paula Sieczko, instagram.com/ruderecenzuje
„W Ostatnim locie znalazłam wszystko, czego oczekuję od wysokiej klasy thrillera z nurtu domestic noir: fascynującą historię, zdrową dawkę suspensu i bohaterki, którym się kibicuje, jednocześnie czując obawę o ich dalsze losy. To może być jedna z najlepszych powieści psychologicznych, jakie przeczytacie w tym roku”.
Joanna Wójciak, instagram.com/zupa.czyta
„Nieczęsto zdarza się, aby literatura o charakterze rozrywkowym niosła za sobą głębsze przesłanie – Ostatni lot to chlubny wyjątek. Skomplikowana intryga, szybkie tempo i zaskakujące zwroty akcji są w tej książce tak samo ważne, jak walka o godność i szczęśliwe życie. Dawno nie czytałem tak wciągającej powieści!”
Tomasz Radochoński, nowalijki.com
„Dwie zdesperowane kobiety i jedna decyzja, która wszystko odmieni... i obróci w koszmar! Druzgocące napięcie, pędząca na łeb na szyję akcja i moralne dylematy, które nie pozwalają zasnąć! Nie sposób oderwać wzroku, nie sposób przerwać lektury – to thriller, który porywa i nie puszcza aż do samego, bezlitosnego, finału!”
Olga Kowalska, WielkiBuk.com
„Na okładce tej książki powinno znaleźć się ostrzeżenie: Uwaga! Wciąga i uzależnia od pierwszej strony. Nie spoczniesz, dopóki nie poznasz prawdy o Claire i Evie – kobietach, które muszą zniknąć za wszelką cenę”.
Marta Sarnecka, instagram.com/bookholiczka_poleca
„Ostatni lot to lektura, przez którą zarwałam noc. Teraz śmiało mogę stwierdzić, że dla takich książek warto nie spać. Na kartach tej powieści poznajemy losy dwóch kobiet, które postanowiły zrobić pierwszy krok... krok ku własnej wolności i niezależności. Czy im się to uda? O tym musicie przekonać się sami. Polecam!”
Katarzyna Cupak, instagram.com/katka_reads26
„Dwie kobiety zdeterminowane, by uciec. Dwie historie pełne napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Thriller, którego nie odłożysz, zanim nie przeczytasz ostatniej strony”.
Katarzyna Lewandowicz, instagram.com/herbatkowa.czyta
„Ostatni lot to opowieść o dwóch kobietach, które uciekając przed tyranią mężczyzn, gotowe są na wszystko. Historia mocno wciąga, niepokoi. Opowiada o kobiecej sile i determinacji, o potędze solidarności i przyjaźni. To zdecydowanie jeden z lepszych thrillerów, jakie w ostatnim czasie czytałam”.
Sylwia Albin-Dudziak, instagram.com/czytelniczy.sad
„Wciągający thriller, który będzie hitem tego lata! Claire i Eva udowodnią Wam, że siła jest kobietą! Znakomicie nakreśleni bohaterowie oraz zaskakujące zakończenie przyprawią czytelnika o dreszczyk emocji!”
Katarzyna Dąbrowska, Estera Malicka, instagram.com/wszystkieksiazkimowia
„Ostatni lot to historia dwóch zdesperowanych kobiet, które mają jeden cel – uciec przed obecnym życiem. Jeśli poszukujecie emocjonującej lektury, która porwie Was od pierwszych stron, to trafiliście idealnie. Obok tej książki nie można przejść obojętnie!”
Kinga Bara, instagram.com/_kingu_reads
„Niesamowicie wciągająca historia! Połączenie intrygującego thrillera i powieści o sile przyjaźni kobiet. Spodoba się każdemu”.
Kamila Błesznowska, instagram.com/mamakamaczyta
„Ostatni lot ma wszystko, czego oczekuję od dobrego thrillera. Czytałam tę książkę ze wstrzymanym oddechem, napięcie rosło z każdą przewracaną stroną. Emocje nie opuszczały mnie do samego końca!”
Magdalena Dryka, instagram.com/czytamtamitu
„Mistrzowsko zarysowana intryga dwóch kobiet, które są zmuszone porzucić dotychczasowe życie. Prawda jednak okazuje się inna, niż myślały, a ostatni lot nie dla każdej będzie szansą na lepszy start. Przekonajcie się sami, jak jedna decyzja zmieni życie każdej z nich”.
Joanna Ćwiertka, instagram.com/panda_zksiazka_
„Julie Clark kobiecym postaciom dała wyraziste charaktery. Dodatkowo wciągająca fabuła sprawia, że jej książkę czyta się z dużym przejęciem, co wiąże się z tym, że wywołuje w nas niesamowite emocje”.
Aleksandra Boguska, instagram.com/booklover_
„Clark udowadnia, że najlepszy thriller jest kobietą”.
Leszek Koźmiński, blog.kryminalnapila.pl
„Ostatni lot przypadnie do gustu każdemu, kto docenia nie tylko dynamiczne tempo i fascynujące zwroty akcji. Znajdziecie tu dużo więcej – siłę strachu i wolę walki o swoje szczęście. Zrozumiecie, że kobieca intuicja rzadko się myli, a prawdziwa przyjaźń to nierozerwalna nić. Polecam!”
Marta Dobrzyńska, instagram.com/misera_ble
„Świetnie napisana, prowokująca do myślenia. Ostatni lot to poruszająca powieść o silnych kobietach, które stają w obliczu ogromnego wyzwania. Julie Clark po mistrzowsku splata w niej dwa niepowiązane ze sobą wątki, tworząc wciągający, trzymający w napięciu thriller. Przeczytajcie, a nie pożałujecie!”
Katarzyna Tajak, instagram.com/z.literatura.za.pan.brat
„Ostatni lot to znakomicie napisany thriller psychologiczny z arcyciekawą fabułą. Mistrzowsko, aczkolwiek subtelnie budowane napięcie sprawia, że historia wciąga niczym rwąca rzeka – nie jesteś w stanie i nie chcesz odłożyć książki nawet na moment. To porywająca opowieść o dwóch kobietach desperacko uciekających przed obecnym życiem. Decyzja, którą podejmą, zmieni ich losy w sposób, którego nie przewidzi nawet najbardziej zaprawiony w rozwiązywaniu łamigłówek miłośnik thrillerów. Niesamowicie dobra powieść!”
Małgorzata Tinc, ladymargot.pl
„Ostatni lot idealnie obrazuje, jak trudne mogą okazać się starania, by zmienić swój los i definitywnie odciąć się od przeszłości. Thriller Julie Clark to opowieść o próbie oszukania przeznaczenia, ale i o poszukiwaniu upragnionego spokoju. Pytanie tylko, na ile sprawdza się w tym przypadku powiedzenie: wpaść z deszczu pod rynnę... Polecam!”
Katarzyna Nowak, instagram.com/kasia_i_ksiazki
„Kobiety w obliczu zagrożenia potrafią wydobyć z siebie ogromną determinację, by znaleźć wyjście nawet z najgorszej sytuacji. Ostatni lot w wielkim stylu potwierdza naszą siłę. Spodziewajcie się wielu skrajnych emocji!”
Pamela Olejniczak, instagram.com/polish.bookstore
„Ta książka to mocny powiew świeżości na polskim rynku wydawniczym – z uwagi na wątek, który porusza, nieoczekiwane zwroty akcji oraz lekki i ciekawy styl”.
Magdalena Szpytko, administratorka facebookowej grupy Fani kryminałów i thrillerów
„Ostatni lot to niesamowicie wciągający thriller o kobiecej odwadze, przyjaźni i solidarności. Historie Claire i Evy dowodzą, że z każdej, choćby najtrudniejszej, sytuacji jest jakieś wyjście. Nawet jeśli za niektóre decyzje przyjdzie nam słono zapłacić. Polecam!”
Katarzyna Jarosińska, instagram.com/kejti.reads
Tytuł oryginału: The Last Flight
Redakcja: Maria Śleszyńska
Redaktor prowadzący: Aleksandra Janecka
Redakcja techniczna: Sylwia Rogowska-Kusz
Skład wersji elektronicznej: Robert Fritzkowski
Korekta: Katarzyna Szajowska
Cover design © 2020 by Sourcebooks
Cover design by The Book Designers
Cover image © Sabin Shrestha/EyeEm/Getty Images
Copyright © 2020 by Julie Clark
© for the Polish edition by MUZA SA, Warszawa 2020
© for the Polish translation by Paweł Wolak
ISBN 978-83-287-1216-4
Warszawskie Wydawnictwo Literackie
MUZA SA
Wydanie I
Warszawa 2020
FRAGMENT
Wszystkim kobietom, które odważyły się opowiedzieć swoją historię, zarówno w czasie transmitowanych na żywo przesłuchań przed senacką komisją, jak i w zaciszu pozbawionego okien biura działu HR. Słyszymy was i wierzymy waszym słowom.
„Mów mi o twojej rozpaczy, ja opowiem moją.
A tymczasem dalej trwa świat”.
Mary Oliver, Dzikie gęsi
(tłum. Czesław Miłosz)
PROLOG
Lotnisko Johna F. Kennedy’ego w Nowym Jorku
Wtorek, 22 lutego
Dzień katastrofy
Przed terminalem czwartym kłębi się tłum ludzi, powietrze pachnie mokrą wełną i paliwem lotniczym. Czekam przed automatycznymi drzwiami ze szkła i za każdym razem, kiedy się otwierają, uderza mnie podmuch polarnego wiatru. Wyobrażam sobie, że to ciepła portorykańska bryza, pachnąca hibiskusem i solą morską, a wokół mnie ludzie mówią po hiszpańsku z miękkim akcentem. Mam wrażenie, że zanurzam się w wannie pełnej ciepłej wody i zapominam o tym, kim kiedyś byłam.
Startujące samoloty wydają z siebie złowrogi pomruk, a płynący z głośników bełkotliwy głos co chwilę recytuje komunikat o przylotach i odlotach. Nagle za plecami słyszę nieprzyjemny, ostry głos jakiejś starszej kobiety mówiącej po włosku. Nie odwracam się jednak, tylko cały czas lustruję wzrokiem zatłoczony chodnik przed budynkiem terminalu. Wypatruję osoby, od której zależy moja przyszłość. Liczę, że za chwilę się pojawi.
Wiem o niej tylko trzy rzeczy: jak się nazywa, jak wygląda i że właśnie dzisiaj rano będzie na lotnisku. Mam nad nią przewagę: ona nie wie o mnie nic. A co jeśli jej nie zauważyłam? Staram się zapanować nad strachem i odgonić złe myśli, zdaję sobie jednak sprawę, że jeżeli ta kobieta mi się wymknie, to stracę jedyną szansę na rozpoczęcie nowego życia.
Codziennie znika wielu ludzi. Może na przykład ten mężczyzna stojący w kolejce do Starbucksa właśnie kupuje ostatnią kawę i za chwilę wsiądzie do samochodu, żeby odjechać w siną dal i zostawić rodzinę, która nigdy nie pozna prawdy? Albo kobieta siedząca w ostatnim rzędzie autokaru firmy Greyhound: wygląda przez okno, a wiatr mierzwi jej włosy i wywiewa z głowy historię, której ciężar trudno dłużej nieść na barkach. Niewykluczone, że często stoimy tuż obok kogoś, kto właśnie ucieka od przeszłości, i w ogóle nie zdajemy sobie z tego sprawy.
Niewielu z nas zastanawia się jednak nad tym, jak trudno tak po prostu zapaść się pod ziemię. Potrzeba wyjątkowej wrażliwości na szczegóły, która pozwoli zatrzeć nawet najmniejszy ślad. Zawsze coś zostanie: kawałeczek nitki, ziarnko prawdy, jakiś błąd. Wystarczy mały pech, żeby wszystko się posypało. Nieoczekiwany telefon, kiedy zbieramy się do wyjścia. Niegroźna stłuczka trzy przecznice od wjazdu na autostradę. Odwołany lot.
Zmiana planów w ostatniej chwili.
Przez zaparowaną szybę widzę, jak przy krawężniku zatrzymuje się czarna limuzyna. Jeszcze zanim otworzą się drzwi, wiem, że z samochodu wysiądzie kobieta, na którą czekam. Nie odwraca się, żeby pożegnać się z innymi pasażerami, tylko nerwowym krokiem podbiega do szklanych drzwi i przechodzi tak blisko mnie, że czuję na swoim ramieniu przyjemnie miękki dotyk jej różowego swetra z kaszmiru. Idzie zgarbiona, jakby spodziewała się kolejnego ciosu, następnego ataku. Doskonale zdaje sobie sprawę, że dywan wart pięćdziesiąt tysięcy dolarów może zrobić z jej twarzy krwawy strzęp. Kiedy mnie mija, robię głęboki wdech i czuję, jak moje napięcie znika. Przyjechała. Jest tutaj. Mogę zaczynać.
Zarzucam torbę na ramię i ruszam przed siebie. Staję w kolejce do kontroli bezpieczeństwa tuż przed kobietą w kaszmirowym swetrze. Wiem, że uciekinierzy zawsze boją się tego, co mają za plecami, i nie zwracają uwagi na to, co przed nimi. Uważnie nasłuchuję i czekam na swoją szansę.
Ona jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że już niedługo dołączy do grona zaginionych, a ja rozpłynę się w powietrzu i nie pozostanie po mnie żaden ślad.
CLAIRE
Poniedziałek, 21 lutego
Dzień przed katastrofą
– Danielle – mówię, wchodząc do sąsiadującego z salonem małego gabinetu. – Powiedz panu Cookowi, że idę na siłownię.
Danielle podnosi głowę znad komputera i zatrzymuje wzrok na mojej szyi. U jej nasady mam sporego siniaka, którego starałam się zamaskować makijażem. Odruchowo poprawiam apaszkę, chociaż wiem, że Danielle nic nie powie. Nigdy nic nie mówi.
– O czwartej powinnyśmy być w Centrum Literatury. Znowu się spóźnisz. – Danielle trzyma pieczę nad moim kalendarzem, starając się chronić mnie przed wpadkami. Uznałam, że to właśnie ona najlepiej wywiąże się z tej roli. Wiem, że nie powinnam się spóźniać ani tym bardziej odwoływać spotkań, które mój mąż Rory uważa za istotne. „Jeśli mam ubiegać się o fotel senatora, nie mogę sobie pozwolić na błędy, Claire”.
– Dziękuję, że mi przypominasz, ale ja również mam dostęp do swojego kalendarza. Proszę, wgraj notatki z poprzedniego spotkania i przygotuj się do wyjścia. Zobaczymy się na miejscu. – Kiedy opuszczam pokój, słyszę, jak bierze do ręki telefon. Nagle czuję, że uginają się pode mną kolana. Wiem, że w kluczowym momencie nie mogę sobie na to pozwolić.
Ludzie zawsze pytają mnie, jak to jest wżenić się w rodzinę Cooków, potężną dynastię polityczną, która wpływami ustępuje jedynie Kennedym. Zwykle unikam odpowiedzi i mówię coś o fundacji. Zamiast plotkami wolę zajmować się pracą. Rozwodzę się o naszym programie walki z analfabetyzmem, inicjatywach mających na celu ułatwienie dostępu do wody w krajach Trzeciego Świata, badaniach nad nowotworami i projekcie mentoringowym dla młodzieży z biednych dzielnic.
Nie mogę powiedzieć nic o tym, że ciągle walczę o choćby odrobinę prywatności. Nawet w naszym domu wciąż przebywają jacyś obcy ludzie: głównie asystenci, kucharze i personel sprzątający. Muszę walczyć o każdą minutę wolnego czasu i każdy centymetr kwadratowy powierzchni dla siebie. Ludzie zatrudnieni przez Rory’ego są wszędzie i nic nie ujdzie ich uwadze. Charakteryzuje ich bezgraniczne poświęcenie dla rodziny Cooków. Nawet po dziesięciu latach małżeństwa czuję się jak intruz, którego trzeba bacznie obserwować.
Nauczyłam się zachowywać tak, żeby nie wzbudzać żadnych podejrzeń.
Siłownia jest jednym z niewielu miejsc, do których Danielle nie zagląda, żeby mnie zadręczać listami i harmonogramami. Właśnie tam spotykam się z Petrą, jedyną przyjaciółką, która została mi z czasów, kiedy nie znałam jeszcze Rory’ego, i jedyną, z którą nie zabronił mi się spotykać.
Tylko dlatego, że nic nie wie o jej istnieniu.
——•——
koniec darmowego fragmentuzapraszamy do zakupu pełnej wersji
Warszawskie Wydawnictwo Literackie
MUZA SA
ul. Sienna 73
00-833 Warszawa
tel. +4822 6211775
e-mail: [email protected]
Dział zamówień: +4822 6286360
Księgarnia internetowa: www.muza.com.pl
Wersja elektroniczna: MAGRAF s.c., Bydgoszcz
