5 poematów ebook

Marek K. E. Baczewski

5 poematów

Ars Poetica XXIII: Distilled from pure grain

I

zwykłe 100 gram Baczewski Kosher

z sokiem grapefruitowym

od tego zaczyna się opowieść

o powrotach wyobraźni do rzek dzieciństwa

zamyślony po kostki w piasku

mógłbym tam spotkać taką samą

od tysiąca lat staruszkę

łowiącą w sieć zmarszczek promienie słońca

przesypującą w wargach piasek kłamstw

wytężasz wyobraźnię – rzeczywiście

z biedakami czas obchodzi się jak z jajkiem

przesypując piasek

jego kanciaste owale

spiłowane przez lodowce i wiatry

II

Pierwsi rozpakowali tu bagaże właściwie na pięć minut,

chcieli wydoić klacze i obrządzić kobiety, podniecone

długotrwałą podróżą na oklep. Gdyby nie fatalna ulewa,

nie rozbiliby szałasów. Jakiś rąbnięty poszukiwacz borowin

odkryłby lecznicze walory krainy, nie dostrzegając,

i słusznie, ukrytych pod powierzchnią rędzin i dialektu,

jej archeologicznych możliwości. A jednak przyszło objawienie

deszczu i rozcieńczyło tych potencjalnych zdobywców Rzymu,

wynalazców piękna, ojców i zabójców rzeźbiarzy i papieży,

po okolicznych wzgórzach. Ich następcy byli rolnikami,

zdanymi na sarkazm tutejszego klimatu. Hodowali kozy,

garbowali skóry, rysowali swoje imiona na piasku.

Byli przysadziści, nerwowi, nieufni. Trwonili

i byli trwonieni. Płodzili nieostrożnie, niewinnie.

W latach nieurodzaju brali w nawias swe nowiutkie

rzymskokatolickie moralne narzędzie. Ich mity

miały niewiele fabularnych ułatwień, jakie dają

stulecia notatek. Po czterdziestce zapadali w erę

seksualnych zlodowaceń, próbując zebrać w jedną

przenośną mitologię wszystkie dostępne im opowieści.

Mieszkali wewnątrz języka, korzystali z jego

hydrauliki, z tektonicznych struktur. Zamknięci

szczelnie pod skorupą składni, zamieniali się

z czasem w niemal identyczne ziarna piasku.

Łączyła ich muzyka, przepływ z naczynia do naczynia,

łomotanie takielunku więzadeł głosowych,

gdy wiatr napinał żagle pozostania;

uderzenia wioseł w kruchą taflę czasu.

Dobrze się czuli, pielęgnując tę świeżo oswojoną,

żywą rybę w ustach. Nienotowani, nieodnotowani,

odwoływani de nihilo przez nieścisłe „circa” kiełkującej

buchalterii, pełni ciepłego, soczystego życia,

jak mogli przypuszczać, że uda im się oswoić

pismo, które, jak mówi Pismo, mówi.

Kiedy uczyli się mówić, wydawało im się,

że trzymają w ręku małe, żywe zwierzątko

z bijącym serduszkiem, przerażone ich

niepoprawną wielkością, lecz usypiające

po chwili kołysania w ciepłej łódce dłoni.

Nie przypuszczające, że kiedyś przyszpilą je

do papierowej płaszczyzny sztyletem pióra.

Słowo było jeszcze wtedy ciałem – bolało,

zostawiało blizny, wilk wychodził z lasu,

czas opróżniał swój rezerwuar tęczowymi kroplami.

Pozostała część książki dostępna w wersji pełnej...

Strona redakcyjna

Marek K. E. Baczewski

5 poematów

Katowice 2015

Copyright © by Marek K. E. Baczewski, 2015

ISBN 978-83-60406-79-3 (epub)

Wydawnictwo FA–art

Warszawa 02-008, ul. Koszykowa 79A lok. 25

Zamówienia

www.FA–art.pl

prenumerata@FA–art.pl