Docenić siebie. 25 sposobów na podniesienie samooceny, osiąganie celów i znalezienie szczęścia ebook

„Risa po­ru­sza wszyst­kie klu­czowe kwe­stie zwią­zane z po­prawą po­czu­cia wła­snej war­to­ści, w tym wska­zuje na­rzę­dzia do zmiany wzor­ców my­ślo­wych, sto­so­wa­nia uważ­no­ści, przyj­mo­wa­nia kom­ple­men­tów, prze­zwy­cię­ża­nia per­fek­cjo­ni­zmu i nie tylko. Książka jest od­po­wied­nia za­równo dla do­ro­słych, jak i mło­dzieży, a ja nie mogę się do­cze­kać, kiedy za­pre­zen­tuję ją swoim na­sto­let­nim dzie­ciom!”.

Erica Cur­tis, li­cen­cjo­no­wana te­ra­peutka mał­żeństw i ro­dzin, au­torka ksią­żek i matka trójki dzieci

„Risa Wil­liams pi­sze z tak wiel­kim cie­płem i szczerą życz­li­wo­ścią, że spra­wia, iż czu­jemy się upo­waż­nieni do po­prawy sie­bie i zna­le­zie­nia drogi do znacz­nie mniej stre­su­ją­cego ży­cia”.

Mag­gie Lynch, dy­rek­torka ge­ne­ralna i au­torka ksią­żek

„To ważna i bar­dzo po­trzebna książka, która po­zwoli czy­tel­ni­kom po­czuć się le­piej. Już za­czę­łam ją wdra­żać u sie­bie i mo­ich klien­tów z nie­sa­mo­wi­tymi re­zul­ta­tami. Ko­lejna fan­ta­styczna książka Risy Wil­liams!”.

Dr Ta­mara So­les, psy­cho­lożka, au­torka pod­ca­stów i za­ło­ży­cielka The Se­cure Child Cen­tre w Mont­re­alu

„Jako psy­cho­te­ra­peuta by­łem bar­dzo za­in­te­re­so­wany książką The Evi­dence In­ve­sti­ga­tor, po­nie­waż lu­dzie czę­sto przyj­mują swoje my­śle­nie jako fakt i nie ana­li­zują go w opar­ciu o po­sia­dane do­wody pod ką­tem lo­giki i ra­cjo­nal­no­ści. Ta książka na­to­miast uczy, jak an­ga­żo­wać się w pro­ces me­ta­po­znaw­czy, czyli my­śle­nie o wła­snym my­śle­niu, co ma klu­czowe zna­cze­nie w kształ­to­wa­niu sa­mo­oceny”.

Ste­von Le­wis, li­cen­cjo­no­wany te­ra­peuta, pi­sarz i go­spo­darz pro­gramu How to Talk to High Achie­vers About Any­thing

Dla każ­dego, kto czyta tę książkę.Z na­dzieją, że choć tro­chę mu po­może.

Po­dzię­ko­wa­nia

Dla Jane Evans, która zre­da­go­wała tę książkę i Roz­broić lęk, dla Se­ana Town­senda, który zre­da­go­wał Ogar­nąć czas, oraz Han­nah Snet­sin­ger i wszyst­kich wspa­nia­łych lu­dzi z Jes­sica King­sley Pu­bli­shers, któ­rzy pra­co­wali nad mo­imi trzema ostat­nimi książ­kami...

Dla Mag­gie Lynch, która po­wie­działa mi, że­bym ćwi­czyła uczu­cia, które chcę czuć.

Dla Mike’a Sonk­sena, który ka­zał mi pi­sać da­lej.

Dla Jen­ni­fer Whit­ney, która zi­lu­stro­wała tę i dwie po­przed­nie książki.

Dla mo­jej ro­dziny, która na­uczyła mnie być silną.

Dla Za­cha, który na­uczył mnie, jak się zre­lak­so­wać.

Dla mo­ich dzieci, które po­ma­gają mi zna­leźć ra­dość.

Dla wszyst­kich wspa­nia­łych klien­tów, stu­den­tów i współ­pra­cow­ni­ków, z któ­rymi mia­łam stycz­ność przez lata, któ­rzy prze­te­sto­wali te na­rzę­dzia i po­wie­dzieli mi, co na nich za­dzia­łało.

Dla wszyst­kich, któ­rzy prze­czy­tali moje ostat­nie książki i na­pi­sali za­chę­ca­jące słowa w sieci.

Dla Eden Byrne i Ezry Werba, któ­rzy po­mo­gli mi przejść przez pro­ces twór­czy.

Dla Da­vida Burnsa, Thích Nhất Hạnha, dra Vik­tora Fran­kla, dra Neda Hal­lo­wella, Jo­se­pha Camp­bella, Brené Brown, Aarona Becka, Mar­tina Se­lig­mana, Es­ther Hicks i C.S. Junga za na­pi­sa­nie ksią­żek, które pod­nio­sły na du­chu tak wielu lu­dzi.

Dla Eriki Cur­tis, Dul­cie Yama­naki, dr Ta­mary So­les, dr Tar­ryn Mac­Car­thy, dra Mi­cha­ela Feld­me­iera, dra Scotta Walt­mana, Ste­vona Le­wisa, Cyn­thii Sia­dat, Cary Do­lan, Ju­lissy Pa­dilli, Carli King, An­drew Law­stona, Tre­vora Stoc­kwella, Yeu­kai Ka­ji­do­riego, Amandy Way, So­lo­mona Car­re­iry, An­drew Ral­lesa, Chi­wana Choi i wszyst­kich in­nych życz­li­wych osób, które do­star­czyły mi po­zy­tyw­nych im­pul­sów po dro­dze.

Dla wszyst­kich czy­tel­ni­ków.

Dzię­kuję.

Cie­szę się, że Was mam!

Aby prze­czy­tać wię­cej tek­stów Risy Wil­liams, od­wiedź:

www.ri­sa­wil­liams.com

www.theul­ti­ma­te­to­ol­kit­bo­oks.com

Po­słu­chaj The Mo­ti­va­tion Mind­set Pod­cast with Risa Wil­liams na:

https://www.ri­sa­wil­liams.com/mo­ti­va­tion­mind­set.html

i śledź ją na @ri­sa­wil­liam­sthe­rapy

Wstęp

Jak się te­raz czu­jesz? Je­śli czy­tasz tę książkę, to praw­do­po­dob­nie chcesz zna­leźć spo­sób, aby bar­dziej po­lu­bić sie­bie, do­ce­nić to, kim się sta­jesz, i na­uczyć się, jak oka­zy­wać so­bie wię­cej życz­li­wo­ści na co dzień. To wspa­niały po­czą­tek, który może przy­nieść wiele po­zy­tyw­nych zmian.

W swo­ich dwóch po­przed­nich książ­kach, Roz­broić lęk i Ogar­nąć czas, sta­ra­łam się po­móc lu­dziom w roz­wią­zy­wa­niu trud­nych i przy­tła­cza­ją­cych pro­ble­mów po­przez do­star­cze­nie im prak­tycz­nych, ła­twych do uży­cia na­rzę­dzi, które można za­sto­so­wać w co­dzien­nych sy­tu­acjach.

W tej książce w po­dobny spo­sób chcę po­ka­zać pro­ste na­rzę­dzia, które uświa­do­mią ci, że by­cie mil­szym dla sie­bie jest cał­ko­wi­cie moż­liwe do zro­bie­nia tu i te­raz.

Moja droga do od­na­le­zie­nia zdro­wego po­czu­cia wła­snej war­to­ści była co naj­mniej wy­bo­ista. Gdy do­ra­sta­łam, nie mia­łam w swoim oto­cze­niu zbyt wielu wzor­ców do­ro­słych osób ze zdro­wym po­czu­ciem wła­snej war­to­ści, a na do­da­tek spę­dzi­łam więk­szość wcze­snej do­ro­sło­ści w świe­cie ba­letu i filmu wy­ma­ga­ją­cym ogrom­nej ry­wa­li­za­cji. Czu­łam, że „nie ro­bię wy­star­cza­jąco dużo” i że „nie je­stem wy­star­cza­jąco do­bra”. Pod­czas tych do­świad­czeń przy­pad­kowo stwo­rzy­łam su­ro­wego we­wnętrz­nego kry­tyka, który czę­sto ra­czył mnie ne­ga­tyw­nymi uwa­gami w ro­dzaju: „Nie ru­szasz się do­sta­tecz­nie szybko!”, „Wszystko psu­jesz!” lub „Nie wiesz, co ro­bisz!”.

Cho­ciaż twoje do­świad­cze­nia mogą róż­nić się od mo­ich, nie­wy­klu­czone, że masz wła­sny typ we­wnętrz­nego kry­tyka, który czę­sto ci do­ku­cza. Wszy­scy go mamy. Może za­cho­wy­wać się i brzmieć róż­nie, ale pra­wie za­wsze spra­wia, że czu­jemy się źle, gdy słu­chamy go zbyt długo.

Kiedy ukoń­czy­łam stu­dia psy­cho­lo­giczne, zo­sta­łam mamą, która na­prawdę chciała, aby jej dzieci miały zdrowe po­czu­cie wła­snej war­to­ści, a na­stęp­nie zdo­by­łam li­cen­cję te­ra­peutki i pracę po­le­ga­jącą na roz­wi­ja­niu u klien­tów pew­no­ści sie­bie w stre­su­ją­cych sy­tu­acjach, do­szłam do wnio­sku, że w końcu nad­szedł czas, abym prak­ty­ko­wała to, co gło­szę. Nad­szedł czas, abym wresz­cie za­częła roz­ma­wiać ze sobą bar­dziej po­zy­tyw­nie. Nad­szedł czas, abym z po­wro­tem prze­jęła stery od we­wnętrz­nego kry­tyka i kie­ro­wała się tam, gdzie na­prawdę chcę do­trzeć.

Mniej wię­cej w tym cza­sie od­kry­łam te­ra­pię po­znaw­czo-be­ha­wio­ralną, mind­ful­ness, te­ra­pię nar­ra­cyjną i psy­cho­lo­gię po­zy­tywną. Wy­ko­rzy­stu­jąc po­my­sły z wielu róż­nych me­tod, roz­wi­ja­łam pewne stra­te­gie sa­mo­oceny, które po­mo­gły mi zna­leźć lep­szy kon­takt z moją we­wnętrzną siłą i po­czu­ciem spraw­czo­ści.

A po­tem po­woli (i nie bez nie­po­wo­dzeń) za­czę­łam roz­wi­jać życz­liw­szy spo­sób mó­wie­nia do sie­bie, aby był bar­dziej za­chę­ca­jący, ła­godny i ko­jący.

Czę­sto czu­jemy, że mo­żemy być mili, uprzejmi i wspie­ra­jący dla in­nych, a jed­no­cze­śnie je­ste­śmy su­rowi, zło­śliwi i nad­mier­nie kry­tyczni wo­bec sie­bie. Gdy zdasz so­bie sprawę z tego, jak nie­spra­wie­dliwe i jak bar­dzo znie­kształ­cone jest ta­kie my­śle­nie, za­czniesz zmie­niać po­dej­ście do sie­bie.

Cho­ciaż kło­poty z po­czu­ciem wła­snej war­to­ści mogą cza­sami wy­ni­kać z trau­ma­tycz­nych prze­żyć, z na­szej prze­szło­ści, z trud­no­ści, któ­rym mu­sie­li­śmy sta­wić czoło, a także z in­nych emo­cjo­nal­nych i fi­zycz­nych uwa­run­ko­wań (róż­nych dla każ­dej osoby), mam na­dzieję, że na­rzę­dzia za­warte w tej książce po­mogą ci zna­leźć nowe spo­soby na oka­za­nie so­bie życz­li­wo­ści.

Aby roz­wią­zać wszel­kie pro­blemy psy­cho­lo­giczne, emo­cjo­nalne lub zwią­zane z prze­szło­ścią, po­winno się sko­rzy­stać z pro­fe­sjo­nal­nej po­mocy le­ka­rza lub te­ra­peuty. Ni­niej­sza książka zo­stała po­my­ślana jako na­rzę­dzie uzu­peł­nia­jące i nie za­stąpi te­ra­pii ani po­rady le­kar­skiej. Jej ce­lem jest po pro­stu do­star­cze­nie no­wych, kre­atyw­nych po­my­słów, które, miejmy na­dzieję, po­mogą ci zmie­nić co­dzienne na­wyki my­ślowe na lep­sze.

Za­równo w ży­ciu oso­bi­stym, jak i pod­czas pracy z wie­loma klien­tami i stu­den­tami na prze­strzeni lat od­kry­łam, że po­czu­cie wła­snej war­to­ści i pew­ność sie­bie można czę­sto wzmoc­nić, zwra­ca­jąc uwagę na kilka czyn­ni­ków. Na­rzę­dzia za­warte w tej książce mają po­móc ci w na­stę­pu­ją­cych kwe­stiach:

Po­czu­cie wła­snej war­to­ści okre­śla to, jak czu­jemy się sami ze sobą, jak sie­bie do­ce­niamy, uspo­ka­jamy i ota­czamy opieką na co dzień, a pew­ność sie­bie do­ty­czy tego, jak w da­nym mo­men­cie po­strze­gamy na­szą zdol­ność do wy­ko­ny­wa­nia okre­ślo­nych za­dań i ra­dze­nia so­bie w kon­kret­nych sy­tu­acjach. Cho­ciaż te dwie rze­czy zwy­kle się po­kry­wają, cza­sami można czuć się pew­nie, wy­ko­nu­jąc daną czyn­ność, ale jed­no­cze­śnie mieć ni­ską sa­mo­ocenę.

Jed­nak gdy na­uczysz się, jak świa­do­mie i co­raz czę­ściej zmie­niać spo­sób mó­wie­nia do sie­bie, gdy wzmoc­nisz swoje po­czu­cie spraw­czo­ści, gdy ak­tyw­nie i bar­dziej świa­do­mie bę­dziesz skła­niać się ku życz­liw­szym my­ślom o so­bie i na­uczysz się łą­czyć z uczu­ciami, które chcesz od­czu­wać czę­ściej, twoje po­czu­cie wła­snej war­to­ści i pew­ność sie­bie w ra­dze­niu so­bie z róż­nymi sy­tu­acjami za­czną ro­snąć.

Roz­pocz­nij od za­bawy z każ­dym po­my­słem za­war­tym w tej książce już w trak­cie jej czy­ta­nia. Po­święć tro­chę czasu na prze­my­śle­nie róż­nych rze­czy, pro­wa­dze­nie dzien­nika i wy­peł­nia­nie ar­ku­szy do ćwi­czeń, po­nie­waż mogą one po­móc w do­sto­so­wa­niu na­rzę­dzi do wła­snych po­trzeb.

Zmiana nie musi być na­tych­mia­stowa ani dra­ma­tyczna, by była sku­teczna. Może rów­nież od­by­wać się w mniej­szych, ła­twiej­szych do osią­gnię­cia eta­pach i na­dal mieć duży wpływ na twoje ży­cie.

Mam na­dzieję, że gdy po­świę­cisz tro­chę czasu na sko­rzy­sta­nie z każ­dego na­rzę­dzia opi­sa­nego w tej książce, uda ci się do­trzeć do mo­mentu, kiedy bę­dziesz oka­zy­wać so­bie więk­szą życz­li­wość na co dzień, a to po­zwoli ci czę­ściej czuć się na­prawdę do­brze.

Wie­rzę, że dasz radę to zro­bić!

Po­zo­staje py­ta­nie: czy w to wie­rzysz?

Za­cznijmy od prak­ty­ko­wa­nia tego uczu­cia... roz­dział po roz­dziale.