Rozmówki hiszpańskie ze słowniczkiem. Jadę do pracy ebook

Wstęp

Wstęp

Coraz wię­cej Pola­ków wyjeż­dża do pracy za gra­nicą z pod­sta­wową lub bar­dzo słabą zna­jo­mo­ścią języka obcego. Z myślą o takich wła­śnie oso­bach przy­go­to­wa­li­śmy pod­ręczne kom­pen­dium nie­zbędne pod­czas pobytu w Hisz­pa­nii. W naszym opra­co­wa­niu zna­la­zły się nie­zwy­kle przy­datne ter­miny i zwroty.

Całość podzie­lono na trzy czę­ści:

Roz­mówki

, czyli słow­nic­two ogólne przy­datne pod­czas m.in. podró­żo­wa­nia, robie­nia zaku­pów, pyta­nia o drogę, zawie­ra­nia zna­jo­mo­ści, szu­ka­nia pracy, wynaj­mo­wa­nia pokoju.

Kate­go­rie zawo­dowe

, czyli spe­cja­li­styczne słow­nic­two doty­czące poszcze­gól­nych pro­fe­sji m.in. opieki medycz­nej, prac w gospo­dar­stwie domo­wym, admi­ni­stra­cji biu­ro­wej, budow­nic­twa, gastro­no­mii, hote­lar­stwa, tury­styki, rol­nic­twa, infor­ma­tyki, moto­ry­za­cji, ochrony obiek­tów.

Prak­tyczne porady i infor­ma­cje

, czyli wzór umowy o pracę, wynajmu miesz­ka­nia, CV oraz naj­waż­niej­sze numery tele­fo­niczne i adresy pla­có­wek dyplo­ma­tycz­nych.

Mamy nadzieję, że zebrane słow­nic­two i infor­ma­cje uła­twią Pań­stwu pobyt za gra­nicą oraz pomogą w poszu­ki­wa­niu pracy.

Wydawca

Zasady wymowy hisz­pań­skiej

Zasady wymowy hisz­pań­skiej

Samo­gło­ski ozna­czane lite­rami a, e, i, o, u wyma­wia się podob­nie jak w języku pol­skim.

Litera u w połą­cze­niach gue, gui nie jest wyma­wiana (wyma­wia się ge, gi, chyba że wystę­puje nad nim die­reza () – wów­czas wyma­wia się jak ogól­no­pol­skie ł.

Wymowa spół­gło­sek ozna­czo­nych poda­nymi niżej lite­rami i dwu­zna­kami jest nastę­pu­jąca:

b na początku wyrazu i po m, n wyma­wia się jak pol­skie b, w innych pozy­cjach jak dźwięk mię­dzy pol­skim b i w;

c przed e, i wyma­wia się podob­nie do angiel­skiego bez­dź­więcz­nego th, jak w wyra­zie think, w nie­któ­rych regio­nach na połu­dniu Hisz­pa­nii i w Ame­ryce Łaciń­skiej wyma­wia się jak pol­skie s;

c w pozo­sta­łych pozy­cjach wyma­wia się jak pol­skie k;

ch wyma­wia się jak dźwięk pośredni mię­dzy pol­skim cz a ć;

d na początku wyrazu, po n i l wyma­wia się jak w języku pol­skim, w innych pozy­cjach jest mniej wyraźne. Na końcu wyrazu wyma­wia się bar­dzo słabo albo nie wyma­wia się;

f wyma­wia się jak w języku pol­skim;

g przed e, i wyma­wia się podob­nie do pol­skiego ch;

g w pozo­sta­łych pozy­cjach wyma­wia się nastę­pu­jąco: na początku wyrazu i po n jak w języku pol­skim, mię­dzy samo­gło­skami podob­nie do pol­skiego h w wyra­zie Boh­dan;

h nie wyma­wia się;

j w każ­dej pozy­cji wyma­wia się jak g przed e, i;

k (wystę­puje tylko w wyra­zach obcego pocho­dze­nia) wyma­wia się jak pol­skie k;

l wyma­wia się podob­nie jak w języku pol­skim;

ll wyma­wia się podob­nie do pol­skiego j;

m wyma­wia się jak w języku pol­skim;

n wyma­wia się jak w języku pol­skim, przy czym – w odróż­nie­niu od pol­skiego – w połą­cze­niu ni nie jest zmięk­czane, to zna­czy, że w wyra­zie nido (gniazdo) połą­cze­nie ni należy wyma­wiać nie jak w pol­skim wyra­zie nitka, tylko jak w zesta­wie­niu wyra­zów pan i pani;

ñ wyma­wia się jak pol­skie ń;

p wyma­wia się jak w języku pol­skim;

q wyma­wia się jak pol­skie k (litera wystę­puje tylko w połą­cze­niach que, qui, w któ­rych u nie jest wyma­wiane);

r na początku wyrazu i po n, l, s wyma­wia się jak rr, w pozo­sta­łych pozy­cjach nieco sła­biej niż pol­skie r;

rr wyma­wia się dłu­żej i moc­niej niż r w języku pol­skim;

s różni się nieco od pol­skiego s bar­dziej „sze­lesz­czącą” wymową. Dopusz­czalne jest jed­nak wyma­wia­nie go jak w języku pol­skim;

t wyma­wia się jak w języku pol­skim;

v wyma­wia się jak hisz­pań­skie b;

w (tylko w wyra­zach obcego pocho­dze­nia) wyma­wia się jak b;

x wyma­wia się jak pol­skie ks, przed dwiema spół­gło­skami jak pol­skie s;

y wyma­wia się jak hisz­pań­skie ll;

z w każ­dej pozy­cji wyma­wia się jak c przed e, i.

Zasady akcen­to­wa­nia

Zasady akcen­to­wa­nia

W języku hisz­pań­skim zasad­ni­czo może być akcen­to­wana pierw­sza, druga lub trze­cia sylaba od końca. Akcent może być ozna­czany gra­ficz­nie [´].

1. Jeżeli wyraz koń­czy się na samo­gło­skę, n lub s i akcent pada na sylabę drugą od końca, akcentu gra­ficz­nego nie zazna­cza się, np. casa (dom), mucha­chas (dziew­czyny). W wypad­kach innego akcen­to­wa­nia takich wyra­zów wystę­puje akcent gra­ficzny.

2. Jeżeli wyraz koń­czy się na spół­gło­skę, z wyjąt­kiem n lub s i akcent pada na pierw­szą sylabę od końca, akcentu gra­ficz­nego nie zazna­cza się, np.: regu­lar (regu­larny), leal (lojalny). W wypad­kach innego akcen­to­wa­nia takich wyra­zów wystę­puje akcent gra­ficzny.

Bro­ni­sław Jaku­bow­ski

Roz­mówki pol­sko-hisz­pań­skie

ROZ­MÓWKI POL­SKO-HISZ­PAŃ­SKIE

Dane oso­bowe

Dane oso­bowe

Datos per­so­na­les

Imiona

Nom­bres

Nazwi­sko

Apel­li­dos

Nazwi­sko panień­skie/rodowe

Apel­lido de sol­tera

Data i miej­sce uro­dze­nia

Fecha y lugar de naci­miento

Imiona rodzi­ców

Nom­bres de los padres

Płeć

Sexo

Kolor oczu

Color de los ojos

Wzrost (w cm)

Esta­tura (en cm)

Stan cywilny

Estado civil

Stan rodzinny (liczba dzieci)

Número de hijos

Oby­wa­tel­stwo

Nacio­na­li­dad

Naro­do­wość

Nacio­na­li­dad, Ciudadanía

Miej­sce zamel­do­wa­nia

Domi­ci­lio per­ma­nente

Miej­sce sta­łego pobytu

Lugar de resi­den­cia

Seria i numer dowodu oso­bi­stego

Serie y número de DNI

Numer ewi­den­cyjny (PESEL)

NIF

Wykształ­ce­nie

For­ma­ción

Wykształ­ce­nie uzu­peł­nia­jące

For­ma­ción com­ple­men­ta­ria

Spe­cjal­ność

Espe­cia­li­dad

Tytuł/Sto­pień naukowy

Título/Grado científico

Zawód

Pro­fe­sión

Doświad­cze­nie zawo­dowe

Expe­rien­cia pro­fe­sio­nal

Umie­jęt­no­ści

Cono­ci­mien­tos

Nazy­wam się...

Me llamo…

Uro­dzi­łem się/Uro­dzi­łam się 15 lipca 1978 r.

Nací el 15 de julio de 1978.

Miesz­kam w War­sza­wie/Madry­cie/Paryżu.

Vivo en Var­so­via/Madrid/París.