Anthony Fauci. Bill Gates, Big Pharma i globalna wojna przeciwko demokracji i zdrowiu publicznemu ebook

Karta tytułowa

Doktor Joseph Goebbels napisał, że: „Kłamstwo wypowiedziane raz pozostaje kłamstwem, ale kłamstwo wypowiedziane tysiąc razy staje się prawdą”. Bardzo wiele takich kłamstw słyszymy od Fauciego i jego popleczników. Robert F. Kennedy Jr. ukazuje całe dziesięciolecia szerzenia nieprawdy.

Luc Montagnier, laureat Nagrody Nobla

Bobby Kennedy jest jednym z najodważniejszych i najbardziej bezkompromisowo uczciwych ludzi, jakich kiedykolwiek poznałem. Kiedyś spotka się za to z powszechnym uznaniem, a tymczasem możemy przeczytać jego książkę.

Tucker Carlson

W historii świata strach był często używany do manipulowania ludzkością i jej kontrolowania. W demokracji mamy przywilej i obowiązek kwestionowania tego, czego według niektórych powinniśmy się bać. Robert F. Kennedy Jr. zapewnia coś, czego większość Amerykanów w ostatnich latach była pozbawiona: możliwość spojrzenia z więcej niż jednej perspektywy. Możemy zaakceptować lub odrzucić rewelacje zawarte w tej książce, ale na pewno warto ich wysłuchać.

Gavin de Becker, autor bestsellera Dar strachu

Jako prawnik procesowy Robert F. Kennedy Jr. walczył z najpotężniejszymi korporacjami na świecie i pociągał je do odpowiedzialności za wyrządzanie szkód ludziom i środowisku. Firmy te zwykle odrzucały wszystkie zarzuty, ale sędziowie i ławy przysięgłych byli przekonani, że Kennedy ma rację. Zawsze warto wysłuchać tego, co mówi, i pamiętać, że uczymy się, słuchając różnych wypowiedzi, bez względu na to, czy się z nimi zgadzamy, czy nie.

Tony Robbins, autor bestsellerów

Bobby Kennedy i ja, jak powszechnie wiadomo, nie zgadzamy się co do wielu aspektów obecnej debaty dotyczącej covidu i szczepionek. Nie zgadzamy się również co do oceny postaci doktora Fauciego, ale zawsze gdy czytam lub słucham Bobby’ego, uczę się czegoś nowego. Warto przeczytać tę książkę choćby po to, aby zakwestionować zawarte w niej wnioski.

Alan Dershowitz

Książka Kennedy’ego dowodzi ponad wszelką wątpliwość tego, co wielu Amerykanów wiedziało już o Faucim: że stłumił otwartą debatę przez co doprowadził do całkowitej stagnacji nauk biomedycznych.

James Lyons-Weiler, uczony zajmujący się badaniami biomedycznymi

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego tak wielu dobrych naukowców i lekarzy zostało uciszonych za odkrycia, które nie pasują do głównego nurtu narracji wielkich koncernów farmaceutycznych, nie musicie już szukać odpowiedzi – wszystko wyjaśnia świetna książka autorstwa Roberta F. Kennedy’ego Jr.

Doktor Christiane Northrup, była adiunkt kliniki ginekologii położniczej University of Vermont College of Medicine

Myślałem, że jako osoba z wewnątrz rozumiem, co się dzieje… Książka ukazuje działania głębszych sił i wszechobecną systemową korupcję, które doprowadziły nas do tego miejsca.

Robert W. Malone, lekarz medycyny, wirusolog, immunolog, biolog molekularny

Jeśli chcesz poznać ponadstuletnią historię wydarzeń, które ostatecznie doprowadziły do pandemii COVID-19, musisz przeczytać Prawdziwy Anthony Fauci – to lektura obowiązkowa. Oprócz ukazania roli doktora Fauciego książka ujawnia złożoną sieć powiązań między Billem Gatesem, koncernami farmaceutycznymi oraz wieloma najważniejszymi graczami odpowiedzialnymi za plany wprowadzenia globalnej tyranii i czerpiącymi ogromne zyski z propagandy stojącej za szczepionkami, maseczkami i lockdownami związanymi z COVID-19.

Doktor Joseph Mercola, założyciel Mercola.com

Książka odsłania zdumiewającą, pokręconą prawdę o pewnym człowieku (Faucim) i jego skorumpowanej instytucji (NIH), którzy na każdym kroku zdradzali ludzkość w celu osiągnięcia ogromnych zysków i władzy. Gdyby naród amerykański znał udokumentowaną tutaj prawdę, miliony ludzi domagałoby się ścigania wszystkich współwinnych.

Mike Adams, założyciel NaturalNews.com

Nie jest możliwe, aby po przeczytaniu książki Kennedy’ego o Anthonym Faucim nie opadła ci szczęka. To szokująca opowieść o chciwości, korupcji i nadużyciach na najwyższych szczeblach władzy. Kiedy Amerykanie się obudzą z – miejmy nadzieję – krótkiego zauroczenia tyranią medyczną, ten mały Józef Stalin medycyny przejdzie do historii jako najbardziej skorumpowany urzędnik państwowy w kraju.

Rob Schneider

Historia Roberta F. Kennedy’ego Jr. o porażce Fauciego jako rządowego koordynatora walki z AIDS jest bardzo niepokojącym prologiem do jego zaangażowania w kwestie COVID-19 jako szefa NIAID. Kim więc w końcu jest doktor Fauci? Czy amerykańska medycyna naprawdę stała się dziedziną zorganizowanej działalności przestępczej podobnej do mafii? Robert Kennedy Jr. napisał mocną, bardzo mocną książkę.

Oliver Stone, wielokrotnie nagradzany reżyser, producent i scenarzysta

Kiedy czytałem książkę Kennedy’ego, pomyślałem, że powinno zostać przeprowadzone dyskretne i gruntowne śledztwo w sprawie Fauciego. Przywołała ona wspomnienia o zmowach przetargowych organizowanych przez grupy przestępcze.

Mike Campi, były agent FBI i emerytowany koordynator Wydziału do spraw Przestępczości Zorganizowanej nowojorskiego oddziału Biura

Robert F. Kennedy Jr. jest niestrudzonym orędownikiem prawa Amerykanów do informacji na temat podejmowanych wyborów medycznych i zdecydowanie ostrzega przed niebezpieczeństwami związanymi z wymykającym się spod kontroli przemysłem farmaceutycznym.

Naomi Wolf, autorka bestsellerów Mit urody, Give Me Liberty i Outrages

Rewelacje zawarte w tej książce są niepokojące i szokujące, ujawniają bowiem, w jaki sposób nasz system polityczny i agencje rządowe mogą zostać skorumpowane oraz jak media głównego nurtu są wykorzystywane do manipulowania naszą codzienną egzystencją i jej kontrolowania.

Randy Jackson, wielokrotnie nagradzany muzyk i producent

DEDYKACJA I PODZIĘKOWANIA

Opinie i proklamacje doktora Anthony’ego Fauciego pojawiały się w amerykańskich mediach tak często, że mogłoby się wydawać, że jego idee i działania są powszechnie popierane przez naukowców lub że w jakiś sposób reprezentuje on środowiska naukowe i medyczne.

Nie jest to do końca prawdą – wielu czołowych naukowców na całym świecie sprzeciwia się lockdownom i innym metodom walki z pandemią stosowanym przez doktora Fauciego.

Należą do nich laureaci Nagrody Nobla i inni wybitni, utalentowani, szeroko publikowani i cieszący się międzynarodowym uznaniem naukowcy.

Dedykuję tę książkę zahartowanej w bojach kadrze nieustraszonych naukowców i lekarzy, którzy zaryzykowali swoje kariery, środki utrzymania i reputację, by bronić wiedzy naukowej opartej na dowodach i etyki medycznej. Stawiając niezłomnie prawdę, dobro swoich pacjentów i kwestię zdrowia publicznego ponad własne ambicje zawodowe, tym dzielnym mężczyznom i kobietom udało się wielkim kosztem zachować uczciwość. Każda z tych osób stała się głosem rozsądku oraz symbolem klarowności i prawdy dla licznych idealistów na całym świecie, którzy kochają demokrację i sprzeciwiają się rosnącemu medycznemu autorytaryzmowi. Dziękuję wam wszystkim za inspirowanie mnie swoim charakterem, odwagą, błyskotliwymi spostrzeżeniami oraz pasją do empiryzmu i krytycznego myślenia. Do tych osób należą:

Doktor Harvey Risch, profesor epidemiologii Uniwersytetu Yale, redaktor „Journal of the National Cancer Institute”, członek rady redakcyjnej „American Journal of Epidemiology” (2014–2020), biostatystyk.

Doktor Robert Malone, prawdziwy wynalazca technologii produkcji szczepionek mRNA i DNA, członek klinicznej grupy roboczej (2020) NIH Accelerating COVID-19 Therapeutic Interventions and Vaccines (ACTIV), redaktor naczelny „Journal of Immune Based Therapies and Vaccines” (2007–2012), pracownik Instytutu Salka (1986–1989).

Doktor Geert Vanden Bossche, starszy kierownik programu zwalczania Eboli organizacji Global Alliance for Vaccines and Immunization (2015), kierownik do spraw rozwoju szczepionek w niemieckim Centrum Badań nad Zakażeniami (2017), twórca szczepionek w firmach GlaxoSmithKline (1995–2006) i Novartis (2006), wirusolog.

Doktor Michael Yeadon, główny naukowiec i wiceprezes działu badań alergologicznych i oddechowych firmy Pfizer (1995–2011), specjalista w zakresie farmakologii układu oddechowego.

Doktor Luc Montagnier, wirusolog, laureat Nagroda Nobla z 2008 roku w dziedzinie medycyny i fizjologii.

Doktor Wolfgang Wodarg, przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego, członek Komisji Zdrowia Rady Europy (1998–2010), poseł do parlamentu Niemiec (1994–2009), pulmonolog.

Doktor Peter McCullough, kardiolog kliniczny, zastępca szefa Oddziału Chorób Wewnętrznych w Baylor University Medical Center (2014–2021).

Peter Doshi, profesor University of Maryland School of Pharmacy i redaktor „British Medical Journal”.

Doktor Paul E. Marik, założyciel Front-Line Covid-19 Critical Care Alliance, profesor medycyny, szef Oddziału Chorób Płuc i Intensywnej Terapii Eastern Virginia Medical School.

Doktor Pierre Kory, prezes i dyrektor medyczny Front-Line Covid-19 Critical Care Alliance, były profesor, szef Oddziału Intensywnej Opieki i dyrektor medyczny Centrum Urazów i Podtrzymywania Życia na Uniwersytecie Wisconsin (2015–2020).

Doktor Byram Bridle, profesor immunologii wirusowej na Uniwersytecie Guelph.

Doktor Tess Lawrie, konsultantka Światowej Organizacji Zdrowia, lekarka.

Doktor Didier Raoult, dyrektor Jednostki Badawczej Chorób Zakaźnych i Tropikalnych (Francja), lekarz i mikrobiolog.

Doktor Peter Breggin, pracownik National Institute of Mental Health (1966–1968) i Harvard Medical School (1963–1964), psychiatra, autor ponad czterdziestu książek.

Doktor Meryl Nass, lekarka, specjalistka w dziedzinie chorób wywołanych szczepionkami i toksykologii, ekspert programu badań nad zagrożeniami biologicznymi Dyrektora Wywiadu Narodowego USA (2008).

Doktor Vladimir Zelenko, dyrektor medyczny Monsey Family Medical Center, lekarz.

Doktor Charles Hoffe, lekarz.

Doktor James Todaro, lekarz.

Doktor Scott Jensen, profesor University of Minnesota Medical School, senator stanu Minnesota (2016–2020), lekarz.

Doktor Ryan Cole, patolog.

Doktor Jacob Puliyel, dyrektor Oddziału Pediatrii i Neonatologii Szpitala św. Szczepana (Indie), były członek indyjskiej Narodowej Technicznej Grupy Doradczej do spraw Szczepień.

Doktor Christiane Northrup, profesor położnictwa i ginekologii University of Vermont College of Medicine (1982–2001), lekarka, autorka bestsellerów „New York Timesa”.

Doktor Richard Urso, adiunkt MD Anderson Cancer Center (1993–2005), szef Oddziału Onkologii Oczodołu, naukowiec.

Doktor Joseph Ladapo, naczelny lekarz stanu Floryda, profesor University of Florida College of Medicine, profesor David Geffen School of Medicine UCLA, adiunkt Wydziału Zdrowia i Medycyny Populacji w New York University School of Medicine.

Doktor Martin Kulldorff, profesor medycyny Uniwersytetu Harvarda, biostatystyk, epidemiolog, ekspert w dziedzinie oceny bezpieczeństwa szczepionek i monitorowania ognisk chorób zakaźnych.

Doktor Michael Levitt, biofizyk i profesor biologii strukturalnej Uniwersytetu Stanforda, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 2013 roku.

Doktor Satoshi Ōmura, biochemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w 2015 roku.

Doktor Paul E. Alexander, starszy doradca do spraw pandemii COVID-19 w Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych (2020), członek Panamerykańskiej Organizacji Zdrowia WHO (2020).

Doktor Clare Craig, pracownica brytyjskiej Narodowej Służby Zdrowia (2000–2015), patolożka, wykształcona na Uniwersytecie Oksfordzkim i Uniwersytecie Cambridge.

Doktor Lee Merritt, lekarz i chirurg Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (1980– 1989), były prezes Stowarzyszenia Lekarzy i Chirurgów Amerykańskich.

Doktor Sucharit Bhakdi, mikrobiolog, kierownik Instytutu Mikrobiologii Medycznej i Higieny Uniwersytetu w Moguncji (1991–2012).

Doktor Jay Bhattacharya, profesor Stanford University Medical School, lekarz, epidemiolog, ekspert do spraw ekonomiki zdrowia i polityki zdrowia publicznego koncentrujący się na chorobach zakaźnych.

Doktor David Katz, założyciel Yale’s Prevention Research Center Uniwersytetu Yale, lekarz.

John P.A. Ioannidis, profesor Wydziału Medycyny, Epidemiologii i Zdrowia Uniwersytetu Stanforda, lekarz i naukowiec.

Doktor Sunetra Gupta, epidemiolog z Uniwersytetu Oksfordzkiego, ekspert w dziedzinie immunologii, opracowywania szczepionek i matematycznego modelowania przebiegu chorób zakaźnych.

Doktor Catherine L. Lawson, profesor Instytut Biomedycyny Ilościowej Rutgers University.

Doktor Salmaan Keshavjee, profesor Wydziału Zdrowia Globalnego i Medycyny Społecznej Harvard Medical School.

Doktor Laura Lazzeroni, profesor nauk o danych biomedycznych na Uniwersytecie Stanforda, profesor psychiatrii i nauk behawioralnych.

Doktor Cody Meissner, profesor pediatrii Tufts University, ekspert w dziedzinie opracowywania, skuteczności i bezpieczeństwa szczepionek.

Doktor Lisa White, profesor epidemiologii i modelowania na Uniwersytecie Oksfordzkim.

Doktor Ariel Munitz, profesor Katedry Mikrobiologii Klinicznej i Immunologii Uniwersytetu w Tel Awiwie.

Doktor Motti Gerlic, pracownik Katedry Mikrobiologii Klinicznej i Immunologii Uniwersytetu w Tel Awiwie.

Doktor Angus Dalgleish, profesor chorób zakaźnych na Uniwersytecie Londyńskim.

Doktor Helen Colhoun, profesor informatyki medycznej i epidemiologii Uniwersytetu w Edynburgu, lekarka.

Doktor Simon Thornley, epidemiolog i biostatystyk z Uniwersytetu w Auckland

Doktor Stephanie Seneff, starszy naukowiec Massachusetts Institute of Technology.

Honorowa lista bohaterskich lekarzy

Wielu innych mniej znanych lekarzy z pierwszej linii walki z chorobą i naukowców również zdecydowało się zaangażować w walkę o dobro swoich pacjentów i uczciwe badania naukowe oraz sprzeciwić się autorytarnej polityce w kwestii COVID-19. Wielu z nich walczyło o to przez całe dziesięciolecia. Każdy z nich doświadczył oczerniania, odsądzania od czci i wiary, ostracyzmu ze strony zniewolonych przez kartel farmaceutyczny organów regulacyjnych, skorumpowanych stowarzyszeń medycznych, cenzury w mediach informacyjnych i społecznościowych oraz czasopismach medycznych, a także oskarżeń grup weryfikatorów faktów sponsorowanych przez rząd. Wielu nawet odebrano licencję. Znieśli oni wszystkie szyderstwa, uporali się z próbami zniszczenia im karier i reputacji oraz kłopotami finansowymi, aby chronić swoich pacjentów i walczyć o prawdę. Przepraszam wszystkich, których pominąłem ze względu na ograniczoną ilość miejsca – bez wątpienia powinni się znaleźć na liście honorowej. Szkoda, że jedyną nagrodą za wasze wyrzeczenia jest czyste sumienie.

Doktor Robin Armstrong

Doktor Cristian Arvinte

Doktor David Ayoub

Doktor Alan Bain

Doktor Richard Bartlett

Doktor Cammy Benton

Doktor Robert Berkowitz

Doktor Andrew Berry

Doktor Harvey Bialy

Doktor Thomas Borody

Doktor Joseph Brewer

Doktor Kelly Brogan

Doktor David Brownstein

Doktor Adam Brufsky

Doktor Zach Bush

Doktor Dolores Cahill

Doktor Teryn Clarke

Doktor Tom Cowan

Doktor Andrew Cutler

Doktor Roland Derwand

Doktor Joyce Drayton

Doktor Peter Duesberg

Doktor Alieta Eck

Doktor John Eck

Doktor Richard Eisner

Doktor Christopher Exley

Doktor George Fareed

Doktor Angelina Farella

Doktor Richard Fleming

Doktor Ted Fogarty

Doktor Silvia N.S. Fonseca

Doktor C. Stephen Frost

Doktor Michael Geier

Doktor Charles Geyer

Doktor Simone Gold

Doktor Gary Goldman

Doktor Russell Gonnering

Doktor Karladine Graves

Doktor Kenneth Gross

Doktor Sabine Hazan

Doktor Kristin Held

Doktor H. Thomas Hight

Doktor LeTrinh Hoang

Doktor Douglas Hulstedt

Doktor Suzanne Humphries

Doktor Stella Immanuel

Doktor Michael Jacobs

Doktor Tina Kimmel

Doktor Lionel H. Lee

Doktor Sin Han Lee

Doktor John Littell

Doktor Ivette Lozano

Doktor Douglas Mackenzie

Doktor Carrie Madej

Doktor Marty Makary

Doktor Harpal Mangat

Doktor Ben Marble

Doktor David E. Martin

Doktor John E. McKinnon

Doktor Shira Miller

Doktor Kari Mullis

Doktor Liz Mumper

Doktor Eileen Natuzzi

Doktor James Neuenschwander

Doktor Hooman Noorchashm

Doktor Jane Orient

Doktor Tetyana Obukhanych

Doktor Ramin Oskoui

Doktor Larry Palevsky

Doktor Vicky Pebsworth

Doktor Don Pompan

Doktor Brian Procter

Doktor Chad Prodromos

Doktor Jean-Jacques Rajter

Doktor Juliana Cepelowicz Rajter

Doktor C. Venkata Ram

Doktor David Rasnick

Doktor Salete Rios

Doktor Michael Robb

Doktor Rachel Ross

Doktor Moll Rutherford

Doktor Ed Sarraf

Doktor Martin Scholz

Doktor Bob Sears

Doktor Christopher Shaw

Doktor Marilyn Singleton

Doktor Kenneth Stoller

Doktor Kelly Sutton

doktor Sherri Tenpenny

Doktor Paul Thomas

Doktor James Tumlin

Doktor Brian Tyson

Doktor Michelle Veneziano

Doktor Kelly Victory

Doktor Elizabeth Lee Vliet

Doktor Craig Wax

Doktor Rachel West

Doktor James Lyons-Weiler

Doktor Alexandre Wolkoff

Doktor Vicki Wooll

Doktor Bob Zajac

Doktor Andrew Zimmerman

Na tej liście powinni znaleźć się również ludzie głoszący prawdę na całym świecie, którzy odrzucają propagandę, przeciwstawiają się cenzurze, żyją i umierają za ludzką godność i wolność.

Pamięci Katie Weisman i doktor Valerie Kennedy Chamberlain

Nasza zaciekła weryfikatorka faktów Katie Weisman zmarła, kiedy pisałem tę książkę. W ciągu dnia Katie była oddaną żoną i mamą trojga dzieci poszkodowanych przez szczepionki. W nocy, nawet podczas najgorszych okresów chemioterapii, Katie stawała się najbardziej dociekliwą (i nieustępliwą) weryfikatorką faktów. Pomogła położyć podwaliny, na których zbudowaliśmy naszą organizację jako narzędzie bezkompromisowego dążenia do prawdy. Jej ogromna uczciwość zainspirowała nasz ruch i umożliwiła realizację wielu moich projektów. Jestem wdzięczny również za jej przyjaźń.

Doktor Valerie Kennedy Chamberlain była emerytowaną paleontolożką i profesorem uniwersyteckim. Przepisywała moje odręczne szkice książki Thimerosal: Let the Science Speak i sprawdzała fakty. Odegrała kluczową rolę jako autorka, redaktorka i maszynistka World Mercury Project od początku jego powstania, a później także w Children’s Health Defense. Była wspaniałą przyjaciółką.

Podziękowania

Judith Conley i Nancy Hokkanen rozszyfrowały moje bazgroły, przepisały rękopis i pomogły mi sprawdzić fakty, pisownię i zredagować tekst z niezawodną wnikliwością, humorem i cierpliwością. Ich rady zawsze były nieocenione.

Doktor Robert Malone, Celia Farber, Meryl Nass, GDB, Ken McCarthy, Charles Ortleb i John Lauritsen przeczytali fragmenty mojego manuskryptu i przedstawili swoją krytykę i wnikliwe komentarze. Jestem wdzięczny im wszystkim za poprawki i zalecenia oraz za poszerzenie mojego rozumienia niezliczonych zagadnień naukowych i historycznych.

Laura Bono, Rita Shreffler, doktor Brian Hooker, dyplomowana pielęgniarka Lyn Redwood, doktor Liz Mumper, Jackie Hines i Cari Shagena byli członkami zespołu badaczy i weryfikatorów informacji Children’s Health Defense – opatrzyli rękopis przypisami, cytatami i zweryfikowali go pod kątem naukowym z wielką energią, pracowitością, cierpliwością, oddaniem i wytrwałością. Jestem im wszystkim wdzięczny za ich poświęcenie dla zdrowia dzieci i zasad demokracji, jak również za szlachetne poszukiwanie prawdy i dokładność w weryfikacji faktów.

Mary Holland Esq., Rolf Hazlehurst Esq., Heidi Kidd, Lynne Arnold, Kari Bundy, Angela Braden, Katrina Boudreau, Polly Tommey, Joyce Ghen, Karen McDonough, Cornelia Tucker Mazzan, Aimee Villella McBride, Stephanie Locricchio, Katherine Paul, Aerowenn Hunter, Janet McLean, John Stone, Divyanshi Dwivedi Esq., Megan Redshaw, Brian Burrowes, doktor Aaron Lewis, Curtis Cost, Wayne Rohde, Alix Mayer, Kristina Kristen i Karen Kuntz to bojownicy Children’s Health Defense, którzy bezinteresownie poświęcają swoje życie walce o demokrację, sprawiedliwość i zdrowie publiczne. Wszyscy oni przyczynili się bezpośrednio i pośrednio do powstania tej książki. Robyn Ross Esq., Eileen Iorio, doktor Kristine Severyn, doktor James Lyons-Weiler, Joel Smalley, doktor Jessica Rose i Sofia Karstens wnieśli w tę pracę nieoceniony wkład oraz talent, odpowiadając przez całą dobę na moje pytania dotyczące ważnych kwestii naukowych.

Davidowi Whiteside’owi dziękuję za jego niezawodność, ciężką pracę i to, że nigdy nie wyłączał telefonu.

Podziękowania należą się również Tony’emu Lyonsowi i jego zespołowi ze Skyhorse Publishing, w którego skład wchodzą Hector Carosso, Mark Gompertz, Kirsten Dalley i Louis Conte. Ich czujność i ciągłe, ale sympatyczne nękanie sprawiły, że ta pozycja ukazała się na czas.

Na koniec pragnę dodać, że nie mógłbym napisać tej książki bez cierpliwości i mądrości mojej żony Cheryl Hines, której niezawodna miłość wypełnia całą moją przestrzeń i czyni mnie odpornym na zło tego świata. Jestem wdzięczny za jej humor, mądrość, wsparcie i miłość, nawet jeśli się ze mną nie zgadza. Dziękuję też moim dzieciom – Bobby’emu, Kickowi, Conorowi, Kyrze, Finnowi, Aidenowi i Cat – które z humorem i stoicyzmem dźwigają brzemię, jakie na nie kładę, i których miłość zawsze czuję.

NOTA WYDAWCY AMERYKAŃSKIEGO

Złożonych problemów naukowych i moralnych nie rozwiązuje się poprzez cenzurowanie odmiennych opinii, usuwanie treści z internetu czy zniesławianie naukowców i autorów, którzy przedstawiają informacje stanowiące wyzwanie dla rządzących. Cenzura prowadzi do zwiększenia nieufności społeczeństwa zarówno wobec instytucji rządowych, jak i wielkich korporacji.

Nie musi być ideologii ani polityki we wskazywaniu rzeczy oczywistych. Błędy naukowe i błędy instytucji publicznych ciągle się zdarzają i mogą mieć poważne konsekwencje. Mogą wynikać z niewłaściwej analizy, pośpiechu, arogancji, a czasem korupcji. Bez względu na przyczynę rozwiązaniem są otwarte badania, introspekcja i ciągły proces recenzji.

Zarówno nauka, jak i polityka nigdy nie są statyczne. Cechują je ciągłe zmiany, współpraca, debaty i partnerstwo. Jeśli pewni potężni ludzie, których postawę ta książka kwestionuje, stwierdzą, że zawiera ona błędne informacje, nasza odpowiedź jest prosta: powiedzcie nam, w którym miejscu coś się nie zgadza, przedstawcie swoje argumenty i spróbujcie to udowodnić. Szczerze zachęcamy wszystkich do dialogu, krytyki, zaangażowania – każda sugestia zostanie wysłuchana i rozważona.

Ponieważ książka Prawdziwy Anthony Fauci jest publikowana w okresie szybko przebiegających wydarzeń, a jednocześnie wprowadzana jest cenzura i ograniczanie dostępu do informacji, najlepiej potraktować ją jako żywy dokument.

Nasze wydawnictwo opublikowało książki wielu autorów o różnych poglądach na wiele kontrowersyjnych tematów. Robimy to, ponieważ uważamy, że możemy w ten sposób stworzyć rodzaj agory, na której wszyscy zostaną wysłuchani – przez tych, którzy zechcą ich wysłuchać. Jak mówi Alan Dershowitz: „[…] zawsze, gdy czytam lub słucham Bobby’ego, uczę się czegoś nowego”. Mogę pójść dalej, ponieważ wiem, jak pryncypialny i ostrożny jest Bobby jako autor i jak skrupulatnie zebrano materiały do tej książki.

Cieszymy się, że możemy odbyć z wami tę ważną podróż.

Tony Lyons Wydawnictwo Skyhorse

ChildrensHealthDefense.org/fauci-book

childrenshd.org/fauci-book

Uwaga redakcji: w całym tekście zarówno wirus SARS-CoV-2, jak i choroba COVID-19 są określane jako COVID-19.

WPROWADZENIE

Pierwszym krokiem jest porzucenie iluzji, że głównym celem współczesnych badań medycznych jest jak najefektywniejsza i najskuteczniejsza poprawa zdrowia Amerykanów. Naszym zdaniem głównym celem badań klinicznych finansowanych komercyjnie jest maksymalizacja zwrotu z inwestycji, a nie poprawa stanu zdrowia społeczeństwa.

Doktor John Abramson, Harvard Medical School

Napisałem tę książkę, aby pomóc Amerykanom – i ludziom z innych krajów – zrozumieć historyczne podstawy niewiarygodnego kataklizmu, który rozpoczął się w 2020 roku. W tym annus horribilis na całym świecie praktycznie upadła liberalna demokracja. Wydawało się, że rządowe instytucje zajmujące się zdrowiem publicznym, wpływowe postacie mediów społecznościowych i koncerny medialne, na których nieświadomi obywatele polegali jako na orędownikach wolności, demokracji, praw obywatelskich i racjonalnej, opartej na dowodach naukowych polityki zdrowotnej, połączyły się w ataku przeciwko wolności słowa i osobistej wolności jednostki.

Można było odnieść wrażenie, że wszystkie te instytucje zaufania publicznego zaczęły działać w porozumieniu, aby wzbudzać strach, zmuszać do posłuszeństwa, zniechęcać do krytycznego myślenia i zagonić siedem miliardów ludzi, aby maszerowali w karnych szeregach, czego kulminacją były masowe eksperymenty w zakresie zdrowia publicznego z wykorzystaniem nowatorskiej, niechlujnie przetestowanej i niewłaściwie licencjonowanej technologii, która była tak ryzykowna, że producenci odmówili jej użycia, dopóki nie otrzymali zapewnienia, że żaden rząd na ziemi w razie czego nie pociągnie ich do odpowiedzialności.

W krajach zachodniej demokracji zszokowani obywatele doświadczyli wszystkich typowych taktyk znanych z systemów totalitarnych – masowej propagandy i cenzury, zorganizowanego napędzania strachu, manipulacji badaniami naukowymi, ograniczania dyskusji, szkalowania przeciwników i użycia siły – w celu zapobieżenia społecznym protestom. Świadome osoby, które opierały się tym eksperymentalnym interwencjom medycznym, za jakie nikt nie brał odpowiedzialności, stanęły w obliczu zorganizowanego prania mózgu, marginalizacji i zostały kozłami ofiarnymi całej sytuacji.

Życie wielu Amerykanów zrujnował szereg drakońskich przepisów narzuconych bez zgody legislacyjnej, kontroli sądowej, oceny ryzyka lub wystarczających badań naukowych. Tak zwane nadzwyczajne rozporządzenia zamknęły firmy, szkoły i kościoły. Dokonały bezprecedensowych ingerencji w prywatność i zakłóciły nasze najcenniejsze relacje społeczne i rodzinne. Obywatelom na całym świecie kazano pozostać w swoich domach.

W centrum całego zamieszania z pewną ręką na kole sterowym stała jedna dominująca postać. Twarzą działań rządu Stanów Zjednoczonych w odpowiedzi na pandemię COVID-19 został doktor Anthony Fauci i to właśnie on obrał niebezpieczny kurs i wyznaczył nową drogę dla amerykańskiej demokracji.

Ta książka jest owocem moich własnych prób zrozumienia, w jaki sposób instytucje, które nasz kraj zbudował w celu ochrony zarówno zdrowia publicznego, jak i demokracji, nagle zwróciły się przeciwko własnym obywatelom i wspólnym wartościom, stosując przy tym bezprzykładną przemoc. Przez całe życie byłem demokratą, a moja rodzina od osiemdziesięciu lat jest głęboko zaangażowana w amerykańską administrację zdrowia publicznego i od dawna zaprzyjaźniona z przedstawicielami kluczowych federalnych organów nadzorujących, które reprezentują Anthony Fauci, Francis Collins i Robert Gallo. Członkowie mojej rodziny brali udział w tworzeniu statutów instytucji, którymi kierują ci ludzie, wspierali rozwój sprawiedliwej i skutecznej polityki zdrowia publicznego oraz bronili bastionu instytucji nadzorujących przed zaciekłymi atakami finansowanymi przez sektor prywatny. Były one często podejmowane przez kontrolowane przez republikanów komisje Kongresu i miały pozbawić te instytucje środków finansowych i sprawić, aby stały się bardziej „przyjazne dla przemysłu”. W latach mojej działalności publicznej w zakresie ochrony środowiska i zdrowia publicznego zbudowałem sojusze z tymi instytucjami i osobami, które nimi kierowały. Stale je obserwowałem, często z wielkim podziwem. Niestety, widziałem też, jak rzekomo podlegający nadzorowi sektor prywatny, począwszy od 1980 roku, wykorzystywał swoich płatnych agentów na Kapitolu do systematycznego umniejszania znaczenia tych agencji poprzez ograniczanie ich funkcji regulacyjnych i stopniowe przekształcanie ich w marionetki branży, do której kontroli zostały powołane.

Moja czterdziestoletnia kariera adwokata, zajmującego się ochroną środowiska i zdrowia publicznego, dała mi wyjątkową wiedzę na temat korupcyjnych mechanizmów „pozyskiwania instytucji nadzorczych”, w wyniku których stają się one dłużnikami kontrolowanej przez siebie branży. Spędziłem cztery dekady, tocząc batalie sądowe z Environmental Protection Agency (Agencją Ochrony Środowiska, EPA) i innymi agencjami zajmującymi się ochroną środowiska, aby ujawnić i zerwać te korupcyjne relacje, które tak często nawiązały te organy z zanieczyszczającymi środowisko branżami, podlegającymi teoretycznie ich kontroli. Wśród setek moich pozwów około jednej czwartej dotyczyło urzędników udzielających nielegalnie koncesji wielkim firmom naftowym, spółkom węglowym, zanieczyszczającym środowisko zakładom chemicznym i przemysłowemu rolnictwu, które pozyskały ich lojalność. Wydawało mi się, że wiem już wszystko o tych korupcyjnych mechanizmach i że uzbroiłem się w odpowiednią tarczę cynizmu.

Jednak się myliłem. Już w momencie mojego niezbyt entuzjastycznego wejścia w 2005 roku w debatę na temat szczepionek byłem zdumiony, gdy zdałem sobie sprawę, że wszechobecna sieć głębokich powiązań finansowych między wielkimi koncernami farmaceutycznymi a rządowymi agencjami do spraw zdrowia ułatwiła wykorzystanie mechanizmu pozyskiwania instytucji nadzorczych w sprawie użycia sterydów. Agencja Centers for Disease Control and Prevention (Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom, CDC) jest na przykład właścicielem pięćdziesięciu siedmiu patentów na szczepionki1 i wydaje 4,9 miliarda ze swojego liczącego 12 miliardów dolarów rocznego budżetu (stan na rok 2019) na ich zakup i dystrybucję2,3. National Institutes of Health (Narodowe Instytuty Zdrowia, NIH) posiadają setki patentów na szczepionki i czerpią pokaźne zyski ze sprzedaży produktów, które podobno kontrolują. Urzędnicy wysokiego szczebla, w tym doktor Fauci, otrzymują roczne wynagrodzenie w wysokości do stu pięćdziesięciu tysięcy dolarów w postaci opłat licencyjnych od produktów, które pomagają rozwijać, a następnie przeprowadzają proces ich zatwierdzania4. Food and Drug Administration (Agencja Żywności i Leków, FDA) uzyskuje 45 procent swojego budżetu od przemysłu farmaceutycznego za pośrednictwem instrumentów eufemistycznie zwanych „opłatami za użytkowanie”5. Kiedy się dowiedziałem o tym niezwykłym fakcie, przyczyny fatalnego zdrowia Amerykanów przestały być dla mnie tajemnicą. Zacząłem się zastanawiać, jak wyglądałoby środowisko, gdyby Agencja Ochrony Środowiska otrzymywała 45 procent swojego budżetu od przemysłu węglowego!

Dziś wielu moich liberalnych kolegów wciąż odruchowo przyjmuje postawę defensywną, broniąc „naszych” agencji przed republikańskimi oszczerstwami i cięciami budżetowymi. Nie zdają sobie jednak sprawy z tego, że dekady ciągłych ataków i podchodów doprowadziły do przekształcenia tych instytucji w filie wielkich firm farmaceutycznych.

W tej książce staram się prześledzić karierę Anthony’ego Fauciego, od jego początków jako młodego naukowca zajmującego się zdrowiem publicznym i lekarza do metamorfozy w potężnego technokratę, który w 2020 roku pomógł zaaranżować i przeprowadzić historyczny zamach stanu przeciwko zachodniej demokracji. Zajmuję się starannie zaplanowaną militaryzacją i monetyzacją medycyny, która doprowadziła do choroby amerykańskiego systemu zdrowia publicznego i osłabienia demokracji. Opisuję niepokojącą rolę niebezpiecznie jednomyślnych mediów głównego nurtu, agresywne działania właścicieli wielkich firm technologicznych, rolę kół wojskowych i wywiadowczych oraz ich głęboki sojusz z wielkimi koncernami farmaceutycznymi i agencjami zdrowia publicznego. Ta niepokojąca historia nie została dotychczas ujawniona, a wielu ludzi u władzy ciężko pracuje, aby uniemożliwić społeczeństwu jej poznanie. Jej głównym bohaterem jest Anthony Fauci.

Podczas pandemii COVID-19 w 2020 roku doktor Fauci, który skończył wówczas osiemdziesiąt lat, objął główną rolę w globalnym dramacie bez precedensu w historii ludzkości. Na początku epidemii Stany Zjednoczone cieszyły się opinią kraju, który stworzył uniwersalne, najwyższe standardy zdrowia publicznego. Gdy w epoce Trumpa wiara świata w amerykańskie przywództwo osłabła, wydawało się, że niektóre amerykańskie agencje nie straciły dobrej opinii w międzynarodowym środowisku. Nasze instytucje zajmujące się zdrowiem publicznym, takie jak Department of Health and Human Services (Departament Zdrowia i Opieki Społecznej, HHS) i jego agencje zależne: CDC, FDA i NIH, pozostawały wzorem do naśladowania dla globalnej polityki zdrowotnej i tworzyły odpowiedni standard badań naukowych. Inne kraje obserwowały doktora Fauciego, najpotężniejszego przedstawiciela amerykańskiej administracji zajmującego się zdrowiem publicznym, licząc na to, że będzie kompetentnie kierował amerykańską polityką zdrowotną i szybko opracuje środki zaradcze, które posłużą jako najnowocześniejsze wzory do naśladowania dla reszty świata.

Doktor Anthony Fauci przygotowywał się do roli głównodowodzącego w największej wojnie w historii przeciwko globalnej pandemii, pracując przez pół wieku jako urzędujący komisarz do spraw zdrowia. Od 1968 roku zajmował różne stanowiska w National Institute of Allergy and Infectious Diseases (Narodowy Instytut Alergii i Chorób Zakaźnych, NIAID) i pełnił funkcję dyrektora tej agencji od listopada 1984 roku6. Roczna pensja w wysokości 417 608 dolarów czyni go najlepiej opłacanym spośród wszystkich czterech milionów pracowników federalnych, łącznie z prezydentem7. Przez pięćdziesiąt lat był niezwykle ważną postacią federalnej biurokracji – doradzał sześciu prezydentom, Pentagonowi, agencjom wywiadowczym, zagranicznym rządom i WHO, co doskonale przygotowało go do kryzysu, który pozwolił mu zyskać władzę, jaką miało niewielu władców i z pewnością żaden lekarz w historii.

W pierwszych miesiącach epidemii spokojny, autorytatywny i życzliwy sposób argumentacji doktora Fauciego był niczym prozac dla Amerykanów, przybitych przez dwa kryzysy egzystencjalne: prezydenturę Trumpa i COVID-19. Demokraci i idealistyczni liberałowie na całym świecie, przerażeni chaotycznym stylem rządów prezydenta Trumpa, czerpali otuchę z obecności wyważonego i solidnego doktora Fauciego na scenie Białego Domu. Wydawało się, że oferuje racjonalną, szczerą, opartą na nauce przeciwwagę dla zdawkowej, narcystycznej i patetycznej retoryki Trumpa. Nawigując po niebezpiecznych wodach, między nieobliczalnym prezydentem a śmiertelnym wirusem, Fauci przypominał początkowo bohatera podobnego do Odyseusza Homera, prowadzącego swój statek między Scyllą a Charybdą. Ufni Amerykanie odwrócili się plecami do złowrogiego horyzontu, wzięli się do wioseł i ślepo wykonywali jego polecenia, nie zdając sobie sprawy, że popychają swój kraj w kierunku nieznanych wód, na których tonie demokracja.

Przez pierwszy rok kryzysu osobista charyzma i autorytatywny głos Fauciego wzbudzały zaufanie do jego zaleceń i przysporzyły mu znacznej, choć nie powszechnej, sympatii. Wielu Amerykanów, którzy posłusznie zamknęli się w swoich domach zgodnie z zaleceniami wydanymi przez doktora Fauciego, pocieszało się, dołączając do jego fanklubu, relaksując się na poduszce z napisem „I (serce) Fauci”, popijając kawę z kubka z napisem „In Fauci We Trust”, kryjąc zimne stopy w skarpetkach i butach z logo Fauci, obżerając się pączkami Fauciego, umieszczając na trawniku tabliczkę z napisem „Zatrąb, jeśli popierasz Fauciego” lub przyklękając do modlitwy przed świecą z wizerunkiem doktora Fauciego. Jego fani mogli wybierać spośród wielu gier przeglądarkowych, których był głównym bohaterem, oraz ruchomych figurek, a także czytać potomstwu hagiografię doktora z kultowej książki dla dzieci. W szczytowym momencie lockdownu Brad Pitt złożył mu hołd w programie Saturday Night Live8, a Barbra Streisand zaskoczyła go wiadomością nagraną na Zoomie podczas przyjęcia urodzinowego na jego cześć na żywo9. Tygodnik „New Yorker” nazwał go „Lekarzem Ameryki”10.

Doktor Fauci sugerował swoją własną kanonizację i wzywał do powołania czegoś w rodzaju inkwizycji przeciwko swoim bluźnierczym krytykom. W wywiadzie z 9 czerwca 2021 roku, w którym oświadczył niemal: „państwo to ja”, stwierdził, że Amerykanie, którzy kwestionują jego wypowiedzi, są z natury przeciwni nauce. „Ataki na mnie – wyjaśnił – są, szczerze mówiąc, atakami na naukę”11. Wyrażone przez niego uczucia przypominają nam, że ślepa wiara we władzę jest funkcją religii, a nie nauki. Prawdziwa nauka, podobnie jak demokracja, rozkwita na sceptycyzmie wobec oficjalnej ortodoksji. Doktor Fauci wielokrotnie okazywał uczniowskie lekceważenie wobec cytowania prac innych naukowców i wyników badań. Przyznał się „New York Timesowi”, że dwukrotnie okłamywał Amerykanów w celu uwiarygodnienia swoich teorii dotyczących skuteczności maseczek i odporności stadnej, co nasuwa myśl, że niektóre z jego innych „naukowych” twierdzeń również były kłamstwami, wygłaszanymi w „szlachetnym celu” dla naiwnej opinii publicznej, która nie jest jego zdaniem zdolna do decydowania o swoim losie12,13.

W sierpniu 2021 roku akolita Fauciego – znany z telewizji CNN lekarz Peter Hotez – opublikował w znanym czasopiśmie naukowym artykuł wzywający do wprowadzenia przepisów „rozszerzających federalną ochronę przed przestępstwami wynikającymi z nienawiści” w ten sposób, aby krytyka doktora Fauciego stała się przestępstwem14. Hotez, który twierdzi, że sceptycy szczepionkowi powinni zostać starci z powierzchni ziemi15, i utrzymuje, że jest całkowicie obiektywny i bezinteresowny, ewidentnie zapomniał o milionach dolarów w postaci grantów dla swojego Instytutu Medycyny Tropikalnej Uniwersytetu Baylora16,17, które od 1993 roku otrzymywał od NIAID Fauciego18, i ponad piętnastu milionach dolarów od jego partnera, Billa Gatesa. Jak zobaczymy, bezpośrednia i pośrednia kontrola Fauciego – poprzez NIH, Fundację Billa i Melindy Gatesów oraz Wellcome Trust – nad około 57 procentami światowych funduszy na badania biomedyczne19 gwarantuje mu składanie takich feudalnych hołdów przez czołowych badaczy z dziedziny medycyny. Pozwala mu to tworzyć i utrwalać panujące w świecie medycznym paradygmaty naukowe i utwierdzać świat w przekonaniu, że on sam jest uosobieniem nauki.

Wszechobecni w mediach jego poplecznicy, tacy jak Hotez, a także kontrola finansowa wielkich koncernów farmaceutycznych nad mediami, poprzez ogromne sumy wydawane na reklamę, sprawiają, że opinie i oświadczenia doktora Fauciego nie podlegają dyskusji, podobnie jak jego osobiste zalety i wiarygodność naukowa, choć nie są poparte ani badaniami, ani twardymi danymi dotyczącymi zdrowia publicznego. Według ostatnich wyników badań i danych liczbowych jego pięćdziesięcioletnie rządy były fatalne dla zdrowia publicznego i demokracji, a zarządzanie w okresie pandemii COVID-19 również okazało się katastrofą.

Na oczach całego świata Tony Fauci zalecił politykę, która doprowadziła w Stanach Zjednoczonych do zdecydowanie największej liczby śmierci i jednego z najwyższych procentowo udziałów zgonów w wyniku COVID-19 wśród wszystkich krajów na świecie. Tylko bezwzględna propaganda i totalna cenzura mogły ukryć jego katastrofalne zarządzanie podczas pierwszego roku pandemii. Stany Zjednoczone, z czterema procentami światowej populacji, miały 14,5 procent wszystkich zgonów z powodu covidu. Do 30 września 2021 roku śmiertelność w USA wzrosła do 2107 zgonów na milion mieszkańców w porównaniu ze 139 na milion w Japonii.

Strona z raportu Anthony’ego Fauciego

Śmiertelność z powodu covidu na milion mieszkańców, stan na 30 września 202120:

Stany Zjednoczone

2107 zgonów/milion mieszkańców

Szwecja

1444 zgony/milion mieszkańców

Iran

1449 zgonów/milion mieszkańców

Niemcy

1126 zgonów/milion mieszkańców

Kuba

650 zgonów/milion mieszkańców

Jamajka

630 zgonów/milion mieszkańców

Dania

455 zgonów/milion mieszkańców

Indie

327 zgonów/milion mieszkańców

Finlandia

194 zgony/milion mieszkańców

Wietnam

197 zgonów/milion mieszkańców

Norwegia

161 zgonów/milion mieszkańców

Japonia

139 zgonów/milion mieszkańców

Pakistan

128 zgonów/milion mieszkańców

Kenia

97 zgonów/milion mieszkańców

Korea Południowa

47 zgonów/milion mieszkańców

Kongo (Brazzaville)

35 zgonów/milion mieszkańców

Hongkong

28 zgonów/milion mieszkańców21

Chiny

3 zgony/milion mieszkańców

Tanzania

0,86 zgonów/milion mieszkańców

Mimo tak katastrofalnych wyników „Teflonowy Tony”, dzięki umiejętnemu wykorzystaniu mediów i zdolności do zręcznego manewrowania, został mianowany przez nowego prezydenta Joe Bidena dyrektorem do spraw reakcji na zagrożenie COVID-19 w nowej administracji.

Amerykanie – zaślepieni ciągle podsycanym strachem przed śmiertelną chorobą, przeciwko której doktor Fauci wydawał się jedyną niezawodną tarczą – nie dostrzegali coraz większej liczby dowodów na to, że jego strategie nie przynoszą obiecanych rezultatów, ponieważ zyski koncernów farmaceutycznych i poczucie biurokratycznej władzy stały się ważniejsze niż sprawy zdrowia publicznego. Jak zobaczymy, śledząc pięćdziesięcioletnią sagę Fauciego, jego terapie są często bardziej śmiercionośne niż choroby, które mają jakoby leczyć. Jego recepty na kryzys spowodowany pandemią nie były tu wyjątkiem. Skupiając się wyłącznie na masowych szczepieniach, nigdy nie wspomniał o kosztach związanych z jego dyrektywami politycznymi.

Wydaje się, że Anthony Fauci zupełnie nie wziął pod uwagę, że zalecona przez niego bezprecedensowa kwarantanna zabije znacznie więcej ludzi niż covid, zniszczy globalną gospodarkę, pogrąży miliony ludzi w ubóstwie i wywoła falę bankructw oraz poważnie osłabi konstytucyjną demokrację na całym świecie. Nie wiemy, ile osób zmarło z powodu izolacji, bezrobocia, opóźnionej opieki medycznej, depresji, chorób psychicznych, otyłości, stresu, przedawkowania, samobójstw, uzależnień, alkoholizmu i innych problemów, które tak często towarzyszą rozpaczy. Nie możemy odrzucić oskarżeń, że lockdowny okazały się bardziej śmiertelne niż epidemia. Badania opublikowane 24 czerwca 2021 roku w „British Medical Journal”22 wykazały, że oczekiwana średnia długość życia w Stanach Zjednoczonych zmniejszyła się o podczas kwarantanny o 1,9 roku. Ponieważ śmiertelność z powodu covidu dotyczyła głównie osób starszych, a średni wiek zmarłych z powodu tej choroby w Wielkiej Brytanii wynosił 82,4 lat, czyli powyżej średniej długości życia23, wirus sam w sobie nie mógł spowodować zdumiewającego spadku oczekiwanej długości życia populacji. Jak zobaczymy, Latynosi i Afroamerykanie ponieśli w wielu wypadkach największe konsekwencje eksperymentów doktora Fauciego w zakresie zdrowia publicznego. Pod tym względem jego środki zaradcze wobec COVID-19 nie okazały się wyjątkiem. W latach 2018–2020 przeciętna oczekiwana długość życia Amerykanina pochodzenia latynoskiego spadła o około 3,9 roku, a w wypadku Afroamerykanów o 3,25 roku24.

Tak dramatyczny spadek był wyjątkowy dla Stanów Zjednoczonych. W latach 2018–2020 spadek oczekiwanej długości życia w chwili urodzenia o 1,9 roku w Stanach Zjednoczonych był w przybliżeniu 8,5 razy większy niż średni spadek w szesnastu porównywalnych krajach, gdzie mierzono go w miesiącach, a nie latach25.

„Naiwnie myślałem, że pandemia nie zrobi tu dużej różnicy, ponieważ uważałem, że ma zasięg globalny, więc każdy kraj poniesie podobne straty – powiedział Steven Woolf, emerytowany dyrektor Centrum Społeczeństwa i Zdrowia na Uniwersytecie Wspólnoty Wirginii. – Nie przewidziałem, jak źle Stany Zjednoczone poradzą sobie z pandemią. Są to liczby, do których nie jesteśmy przyzwyczajeni w podobnych badaniach; już 0,1 roku zwykle przyciąga uwagę, więc 3,9 roku, 3,25 roku czy nawet 1,4 roku to po prostu katastrofa. Nie odnotowaliśmy takiego spadku od czasów II wojny światowej”26.

Koszty kwarantanny – zgony

Gdy na całym świecie wprowadzano politykę promowaną przez doktora Fauciego, miliony ludzi popadło w ubóstwo, borykało się z brakiem bezpieczeństwa żywnościowego i cierpiało głód. „Na całym świecie wpływ lockdownów na programy zdrowotne, produkcję żywności i łańcuchy dostaw pogrążył miliony ludzi w poważnym głodzie i niedożywieniu” – napisał Alex Gutentag w „Tablet Magazine”27. Według agencji Associated Press w 2020 roku 10 tysięcy dzieci umierało każdego miesiąca z głodu związanego z globalnymi lockdownami. Ponadto pół miliona dzieci miesięcznie doświadczyło pogorszenia stanu zdrowia i zahamowania rozwoju z powodu niedożywienia – jest to wzrost o 6,7 miliona w stosunku do 47 milionów w zeszłym roku – co może doprowadzić do „trwałych uszkodzeń fizycznych i psychicznych, przekształcając indywidualne tragedie w katastrofę pokoleniową”28. Problemy z usługami zdrowotnymi i wyżywieniem zabiły 228 tysięcy dzieci w Azji Południowej29. Opóźnione leczenie raka, niewydolności nerek i cukrzycy zabiło kolejne setki tysięcy ludzi. Brak odpowiedniej opieki medycznej wywołał epidemię chorób sercowo-naczyniowych i niezdiagnozowanego raka. Szacuje się, że szok związany z bezrobociem spowoduje 890 tysięcy dodatkowych zgonów w ciągu najbliższych piętnastu lat30,31.

Lockdowny doprowadziły do dezintegracji ważnych łańcuchów logistycznych związanych z zapewnieniem żywności, dramatycznie zwiększyły wskaźniki przypadków krzywdzenia dzieci, samobójstw, uzależnień, alkoholizmu, otyłości, chorób psychicznych, a także wyniszczających opóźnień rozwojowych, izolacji, depresji i poważnych deficytów edukacyjnych u małych dzieci. Jedna trzecia nastolatków i młodych dorosłych zgłosiła pogorszenie stanu zdrowia psychicznego podczas pandemii. Według badania przeprowadzonego na Uniwersytecie Stanowym Ohio32 wskaźnik samobójstw wśród dzieci wzrósł o 50 procent33. Badanie z 11 sierpnia 2021 roku przeprowadzone przez Uniwersytet Browna z użyciem skali Bayley34 wykazało, że niemowlęta urodzone podczas kwarantanny miały IQ średnio niższe o 22 punkty. Mniej więcej dziewięćdziesiąt trzy tysiące Amerykanów zmarły z powodu przedawkowania w 2020 roku, co stanowi 30-procentowy wzrost w stosunku do 2019 roku35. Jak mówi Gutentag: „Liczba przypadków przedawkowania syntetycznych opioidów wzrosła o 38,4 procent36, a 11 procent dorosłych Amerykanów w czerwcu 2020 roku rozważało samobójstwo37. Trzy miliony dzieci zniknęły z publicznych szkół; odnotowano 30-procentowy wzrost liczby odwiedzin nastolatków w poradniach zdrowia psychicznego”38,39. Rekordowa liczba małych dzieci nie osiągnęła kluczowych etapów rozwojowych40,41. Miliony pacjentów szpitali i domów opieki zmarły samotnie bez pocieszenia lub ostatniego pożegnania ze swoimi rodzinami. Doktor Fauci przyznał, że nigdy nie oceniał kosztów ubóstwa, izolacji i depresji, które spowodowały jego środki zaradcze. „Nie udzielam porad w sprawach ekonomicznych”42 – wyjaśniał. „Nie udzielam porad w sprawach innych niż zdrowie publiczne” – kontynuował, mimo że był jedną z osób odpowiedzialnych za koszty gospodarcze i społeczne pandemii.

Zapaść ekonomiczna i transfer bogactwa

Podczas pandemii COVID-19 doktor Fauci rozdawał karty w procederze sterowanego odgórnie niszczenia amerykańskiej gospodarki. Jak można się było spodziewać, wprowadzone przez niego lockdowny zrujnowały kwitnące niegdyś podstawy gospodarki krajowej, pozbawiając pracy 58 milionów Amerykanów43 i doprowadzając do trwałego bankructwa małe firmy, w tym 41 procent firm prowadzonych przez Afroamerykanów, których budowa wymagała często inwestycji wielu pokoleń44. Przyczyniło się to do wzrostu deficytu krajowego – same odsetki będą kosztować prawie bilion dolarów rocznie45. Wzrost długu publicznego do tak ogromnych rozmiarów prawdopodobnie doprowadzi do trwałego bankructwa programów tworzących sieć bezpieczeństwa socjalnego, która od 1945 roku wzmacniała, utrzymywała i umożliwiała rozwój klasy średniej w Ameryce. Urzędnicy rządowi rozpoczęli już likwidację prawie stuletniej spuścizny programów takich jak New Deal, New Frontier, Great Society i Obamacare, aby spłacić nagromadzone w wyniku lockdownu długi. Czy pożegnamy się ze szkolnymi obiadami, opieką zdrowotną, WIC (specjalny program żywienia uzupełniającego dla kobiet, niemowląt i dzieci), Medicaid, Medicare, stypendiami uniwersyteckimi i innymi długoletnimi programami pomocy?

Wzbogacanie bogatych

Upadek firm spowodowany polityką doktora Fauciego zniszczył amerykańską klasę średnią i doprowadził do największego w historii ludzkości transferu bogactwa. W 2020 roku zwykli pracownicy stracili 3,7 biliona dolarów, a miliarderzy zyskali 3,9 biliona46. Jakieś 493 osób zostało nowymi miliarderami47, a kolejne osiem milionów Amerykanów spadło poniżej granicy ubóstwa48. Największymi zwycięzcami byli korporacyjni baronowie rozbójnicy – firmy, które dopingowały lockdowny Fauciego i cenzurę jego krytyków. Były to wielkie koncerny z branży technologicznej, zarządzania danymi, telekomunikacyjnej, finansowej, giganci medialni (Michael Bloomberg, Rupert Murdoch, Viacom i Disney) i tytani internetu z Silicon Valley, tacy jak Jeff Bezos, Bill Gates, Mark Zuckerberg, Eric Schmidt, Sergey Brin, Larry Page, Larry Ellison i Jack Dorsey.

Te same firmy internetowe, które czarowały nas wszystkich obietnicą wprowadzenia prawdziwie demokratycznej komunikacji, sprawiły, że Amerykanie nie mogli krytykować swojego rządu ani kwestionować bezpieczeństwa produktów farmaceutycznych. Przekazywały posłusznie wszystkie oficjalne oświadczenia, jednocześnie usuwając wszelkie sprzeciwy. Korporacyjni złodzieje z branży wysokich technologii, zarządzania danymi i telekomunikacji, obżarci zwłokami naszej zniszczonej klasy średniej, szybko przekształcili niegdyś dumną amerykańską demokrację w policyjne państwo cenzury i nadzoru, z którego na każdym kroku mogą czerpać zyski.

Dyrektor generalny Satya Nadella chwalił się, że Microsoft, współpracując z CDC i finansowanym przez Gatesa Johns Hopkins Center for Biosecurity, wykorzystał pandemię do osiągnięcia „dwóch lat cyfrowej transformacji w dwa miesiące”49. Liczba użytkowników Microsoft Teams wzrosła do 200 milionów w ciągu jednego dnia i osiągnęła średni poziom ponad 75 milionów aktywnych uczestników spotkań – w listopadzie 2019 roku było ich 20 milionów50. Jak łatwo się domyślić, wartość akcji firmy gwałtownie wzrosła. Oracle, firma Larry’ego Ellisona, która współpracowała z CIA przy budowie nowych usług w chmurze, wygrała kontrakt na przetwarzanie wszystkich danych CDC dotyczących szczepień51, a majątek Ellisona wzrósł o 34 miliardy dolarów w 2020 roku. Majątek Marka Zuckerberga zwiększył się o 35 miliardów, Sergeya Brina z Google o 41 miliardów, Jeffa Bezosa o 86 miliardów, Billa Gatesa o 22 miliardy52, a Michaela Bloomberga o prawie 7 miliardów dolarów53.

Ellison, Gates i inni beneficjenci powiązań między rządem a wielkim biznesem wykorzystali lockdown, aby przyspieszyć budowę swojej sieci 5G54, składającej się z satelitów, anten, technologii biometrycznego rozpoznawania twarzy oraz infrastruktury służącej do śledzenia obywateli, którą prywatne firmy wraz z rządem i agencjami wywiadowczymi mogą wykorzystywać do gromadzenia i komercyjnego wykorzystywania naszych danych, tłumienia sprzeciwów i zmuszania do posłuszeństwa wobec arbitralnych dyktatów. Sieć pomoże również poradzić sobie z wściekłością Amerykanów, gdy w końcu obudzą się i dostrzegą, że ta wyjęta spod prawa grupa przestępcza ukradła naszą demokrację, nasze prawa obywatelskie, nasz kraj i nasz styl życia – podczas gdy my kuliliśmy się w centralnie sterowanym strachu przed grypopodobnym wirusem.

W obliczu stale podsycanych obaw przed covidem dramatyczna i postępująca erozja praw konstytucyjnych, podżeganie do globalnego zamachu stanu wymierzonego w demokrację, zniszczenie gospodarki, unicestwienie milionów małych przedsiębiorstw, upadek klasy średniej, podeptanie naszej Karty Praw, wzbierająca fala wykorzystywania prywatnych i biometrycznych danych przez wielkie korporacje oraz głębokie przesunięcia w bogactwie i władzy, sprawiające, że zaczęły rozkwitać oligarchie korporacyjnych złodziei z Doliny Krzemowej, wydawały się oszołomionej i bezkrytycznej Ameryce rozsądną ceną za bezpieczeństwo. Powiedziano nam, że potrwa to tylko piętnaście dni, a może piętnaście miesięcy lub tyle czasu, ile doktor Fauci będzie potrzebował, aby „przeanalizować dane” w celu uzyskania odpowiedzi.

Kariera mimo niepowodzeń

Katastrofalną porażkę doktora Fauciego podczas kryzysu COVID-19 spowodował fatalny spadek stanu zdrowia Amerykanów w okresie pięćdziesięciu lat, kiedy to kierował on NIAID. Dla tych, którzy uważają, że federalni biurokraci rozwijają swoją karierę dzięki poprawie zdrowia publicznego, jego niezachwiana pozycja w NIAID stanowi przygnębiający kontrargument. W każdym razie wszystkie kolejne niepowodzenia windowały go w górę.

W okresie rządów tego „J. Edgara Hoovera zdrowia publicznego” stan zdrowia publicznego uległ katastrofalnemu pogorszeniu, czego dobitnym przykładem jest epidemia chorób przewlekłych, która uczyniła „pokolenie Fauciego” – urodzone po jego awansie na dyrektora NIAID w 1984 roku – najbardziej chorowitą generacją w historii Stanów Zjednoczonych, a Amerykanów jednym z najmniej zdrowych narodów na świecie. Jego służalczość wobec wielkich firm zajmujących się przemysłowym rolnictwem i produkcją żywności, jak również wielkich korporacji farmaceutycznych, sprawiła, że nasze dzieci toną w toksycznej zupie zrobionej z pozostałości pestycydów, syropu kukurydzianego i przetworzonej żywności, a jednocześnie służą jako poduszeczki do igieł dla sześćdziesięciu dziewięciu obowiązkowych dawek szczepionek przed ukończeniem osiemnastego roku życia, choć żadna z nich nie została odpowiednio przetestowana pod kątem bezpieczeństwa55.

Kiedy Fauci objął urząd, Amerykanie byli zaliczani do najzdrowszych populacji świata. W badaniu przeprowadzonym w sierpniu 2021 roku przez Commonwealth Fund system opieki zdrowotnej Stanów Zjednoczonych znalazł się na ostatnim miejscu wśród krajów uprzemysłowionych, z najwyższą śmiertelnością niemowląt i najniższą oczekiwaną długością życia. „Gdyby opieka zdrowotna była sportem olimpijskim, Stany Zjednoczone mogłyby nie zakwalifikować się do rywalizacji z innymi krajami o wysokich dochodach”56, ubolewa główny autor badania Eric Schneider, który pełni funkcję wiceprezesa do spraw polityki i badań w Commonwealth Fund.

Po II wojnie światowej średnia długość życia w Stanach Zjednoczonych wzrastała przez pięć dekad, czyniąc Amerykanów jednymi z najdłużej żyjących ludzi w rozwiniętym świecie. Stale rosło również IQ – o trzy punkty w każdej dekadzie od 1900 roku. Jednak kiedy Tony Fauci zaczął w latach dziewięćdziesiątych rozwijać paradygmat farmaceutyczny i chemiczny zamiast zdrowia publicznego, tempo wzrostu zarówno długości życia, jak i współczynnika inteligencji dramatycznie spadło. Zmniejszenie się średniej długości życia zwiększyło dystans między Stanami Zjednoczonymi a podobnymi krajami do prawie pięciu lat57, a amerykańskie dzieci straciły siedem punktów IQ od 2000 roku58.

W czasie, gdy Fauci kierował NIAID, instytucją, której Kongres zlecił badanie i zapobieganie chorobom alergicznym, autoimmunologicznym i przewlekłym, ich występowanie u dzieci wzrosło do 54 procent w porównaniu z 12,8 procent, gdy obejmował kierownictwo NIAID w 1984 roku59. Fauci nie przedstawił żadnego wyjaśnienia, dlaczego choroby alergiczne, takie jak astma, egzema, alergie pokarmowe, alergiczny nieżyt nosa i anafilaksja, nagle się rozpowszechniły w 1989 roku, pięć lat po jego dojściu do władzy. Na swojej stronie internetowej NIAID chwali się, że choroby autoimmunologiczne są jednym z głównych priorytetów agencji. Około osiemdziesięciu chorób autoimmunologicznych, w tym cukrzyca typu 1, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Gravesa-Basedowa i choroba Crohna, które były praktycznie nieznane przed 1984 rokiem, nagle osiągnęły rozmiar epidemii60,61,62. Przypadki autyzmu, który wielu naukowców uważa obecnie za chorobę autoimmunologiczną63,64,65, zwiększyły się z mniej więcej 2–4 na 10 tysięcy osób66 w okresie, kiedy Tony Fauci dołączył do NIAID, do 1 na 34 osoby obecnie. Choroby neurologiczne, takie jak ADD, ADHD, zaburzenia mowy i snu, narkolepsja, tiki twarzy i zespół Tourette’a, stały się powszechne wśród amerykańskich dzieci67. Koszty ludzkie, zdrowotne i ekonomiczne chorób przewlekłych przewyższają obecnie w Stanach Zjednoczonych koszty wszystkich chorób zakaźnych. Do końca obecnej dekady otyłość, cukrzyca i stan przedcukrzycowy mogą dotknąć 85 procent obywateli Stanów Zjednoczonych68. Kraj należy do przodującej dziesiątki państw na świecie pod względem liczby mieszkańców z nadwagą. Skutki zdrowotne tych epidemii – które dotyczą głównie młodych ludzi – przyćmiewają nawet najbardziej przesadzone efekty COVID-19.

Co spowodowało ten kataklizm? Ponieważ geny nie powodują epidemii, muszą to być toksyny środowiskowe. Wiele z tych chorób osiągnęło rozmiary epidemii pod koniec lat osiemdziesiątych, gdy producentom szczepionek przyznano rządową ochronę przed odpowiedzialnością, co w konsekwencji przyspieszyło wprowadzanie nowych szczepionek69. Na ulotkach wszystkich sześćdziesięciu dziewięciu dawek szczepionek jako skutki uboczne wymieniono praktycznie każdą z obecnie powszechnych chorób – łącznie około stu siedemdziesięciu70. Zatem potencjalnym, ale niejedynym winowajcą są szczepionki. Inni potencjalni sprawcy lub wspólnicy nagłej epidemii chorób przewlekłych we wszystkich grupach demograficznych, począwszy od 1989 roku, to syrop kukurydziany, środki zmniejszające palność zawierające PFOA, przetworzona żywność, telefony komórkowe i promieniowanie EMF, ultradźwięki, chloropiryfos i neonikotynoidy.

Lista jest skończona i łatwo byłoby przeprowadzić badania, które dałyby wiarygodne odpowiedzi. Śledzenie etiologii tych chorób poprzez badania epidemiologiczne, obserwacyjne i laboratoryjne oraz badania na zwierzętach Kongres zlecił agencji doktora Fauciego, jednak szef NIAID kontroluje zasoby finansowe zdrowia publicznego i wykazuje niewielkie zainteresowanie finansowaniem podstawowych badań, które mogłyby odpowiedzieć na te pytania.

Czy jest tak dlatego, że jakiekolwiek poważne dochodzenie w sprawie źródeł epidemii chorób przewlekłych z pewnością wykazałoby wpływ potężnych firm farmaceutycznych oraz międzynarodowych koncernów z branży chemicznej, rolniczej i przetworzonej żywności, których promowaniu poświęcili się doktor Fauci i Bill Gates, jego partner biznesowy od dwudziestu lat? Jak zobaczymy, zdolność do zjednania sobie łask tych handlarzy pigułkami, proszkami, miksturami, truciznami, pestycydami, zanieczyszczeniami i szprycami była kluczem do wysokiej pozycji Fauciego w Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej przez tak długi czas.

Czy można winić go za kryzys, który ma oczywiście wielu autorów? Ze względu na ogromną swobodę budżetową, wyjątkowe kontakty polityczne, władzę nad HHS i jego licznymi agencjami, autorytet moralny, elastyczność moralną i uwagę mediów Tony Fauci ma większą władzę, aby kierować energię publiczną w kierunku rozwiązania problemu, niż jakakolwiek inna osoba. Zrobił jednak coś przeciwnego. Zamiast dążyć do określenia etiologii pandemii chorób przewlekłych, celowo i systematycznie wykorzystywał swoją potężną władzę nad federalnymi badaniami naukowymi, uczelniami i czasopismami medycznymi, jak również karierami poszczególnych naukowców, aby sabotować i utrudniać badania, które mogły dostarczyć odpowiedzi.

Doktor Fauci i firmy farmaceutyczne

Podczas gdy niektórzy republikanie wzdrygali się nieufnie na rosnącą władzę i arbitralne wypowiedzi doktora Fauciego, polityczne rytuały plemienne i bezwzględnie podsycany terror COVID-19 przekonały oczarowanych demokratów, by zamknęli oczy na wyraźne dowody, że jego polityka dotycząca pandemii była katastrofalna i niebezpieczna.

Jako orędownik zdrowia publicznego, solidnych badań naukowych i niezależności agencji regulacyjnych – wolnych od korupcji i finansowych powiązań z firmami farmaceutycznymi – walczyłem z doktorem Faucim od wielu lat. Znam go osobiście, a moja opinia na jego temat bardzo różni się od tych wygłaszanych przez moich kolegów demokratów, którzy widzą w nim obytego, skromnego, poważnego, ujmującego i cierpliwego gwiazdora telewizyjnych covidowych konferencji prasowych w Białym Domu. Doktor Fauci odegrał historyczną rolę jako czołowy architekt „przejmowania agencji” – opanowania amerykańskich agencji zdrowia publicznego przez przemysł farmaceutyczny.

Niestety, niepowodzenie Fauciego w osiągnięciu celów ochrony zdrowia publicznego podczas pandemii nie jest anomalią, ale powtarzającym się wzorcem konsekwentnego poświęcania zdrowia i bezpieczeństwa publicznego na ołtarzu zysków koncernów farmaceutycznych i własnego interesu. Czytelnicy tych stron dowiedzą się, jak w celu promocji opatentowanych leków Fauci przez całą swoją długą karierę rutynowo fałszował badania naukowe, oszukiwał opinię publiczną i lekarzy oraz kłamał na temat bezpieczeństwa i skuteczności środków medycznych. Opisane tu jego przestępstwa obejmują między innymi zbrodnie przeciwko setkom sierot i przybranych czarnych i latynoskich dzieci, które poddał okrutnym i śmiertelnym eksperymentom medycznym, jak również ukazują, jaką odegrał wraz z Billem Gatesem rolę w przekształceniu setek tysięcy mieszkańców Afryki w szczury laboratoryjne na potrzeby tanich badań klinicznych niebezpiecznych eksperymentalnych leków, które po opatentowaniu pozostają poza zasięgiem finansowym większości Afrykanów. Lektura tego tomu wyjaśni, w jaki sposób Anthony Fauci i Bill Gates zamienili Afrykę w wysypisko przeterminowanych, niebezpiecznych i nieskutecznych leków, z których wiele zostało wycofanych ze względów bezpieczeństwa w Stanach Zjednoczonych i Europie.

Czytelnicy dowiedzą się, jak niezrozumiała fascynacja Fauciego i hojne inwestycje w tak zwane eksperymenty „wzmocnienia funkcji”, prowadzone w celu stworzenia lepiej rozwiniętych drobnoustrojów, spowodowały, że pojawiło się podejrzenie, że „Lekarz Ameryki” mógł odegrać rolę w wywołaniu globalnej pandemii, której zwalczanie powierzyli mu dwaj prezydenci Stanów Zjednoczonych. Przeczytają także o jego dwudziestoletniej strategii ogłaszania fałszywych pandemii w celu promowania nowych szczepionek oraz leków i zwiększania zysków firm farmaceutycznych. Prześledzą jego działania mające na celu ukrycie powszechnego skażenia krwi i szczepionek, jego okrutne wendety wobec naukowców kwestionujących paradygmat farmaceutyczny, celowe sabotowanie leków zwalczających choroby zakaźne, takie jak HIV i COVID-19, na które wygasły patenty, i promowanie mniej skutecznych, ale bardziej opłacalnych środków medycznych. Poznają rzeczywistą liczbę zgonów, które wynikły ze stawiania zysków przemysłu przed zdrowiem publicznym. Wszystkie jego strategie podczas pandemii – fałszowanie wyników badań naukowych w celu wprowadzania na rynek niebezpiecznych i nieskutecznych leków, ograniczanie dostępności i sabotowanie konkurencyjnych produktów o niższych marżach, nawet kosztem przedłużania pandemii i tysięcy istnień ludzkich – mają wspólną przyczynę: krótkowzroczne oddanie dla przemysłu farmaceutycznego. Książka pokazuje, że Tony Fauci nie zajmuje się tak naprawdę zdrowiem publicznym. Jest biznesmenem wykorzystującym swój urząd do wzbogacenia partnerów z korporacji farmaceutycznych i poszerzenia zasięgu swoich wpływów, które uczyniły go najpotężniejszym – i najbardziej despotycznym – lekarzem w historii ludzkości. W przypadku niektórych osób dojście do tego wniosku będzie wymagało przekroczenia pewnych granic, jednak wielu czytelników intuicyjnie zna prawdziwą twarz Antoniego Fauciego i wystarczy, że uporządkują fakty.

Napisałem tę książkę, aby Amerykanie – zarówno demokraci, jak i republikanie – mogli zrozumieć zgubne działania Fauciego, które doprowadziły do dominacji firm farmaceutycznych nad naszym rządem, oraz aby opisać kluczową rolę, jaką ten urzędnik odegrał w obecnym zamachu stanu przeciwko demokracji.

Przypisy

ROZDZIAŁ 1 NIEWŁAŚCIWE SPOSOBY WALKI Z PANDEMIĄ

Mój przyjacielu, czy byłeś kiedyś w mieście objętym kwarantanną? Jeżeli nie, nie możesz rozumieć, o co mnie prosisz. Nałożenie takiej klątwy na San Francisco byłoby gorsze niż sto pożarów i trzęsień ziemi, a ja za bardzo kocham to miasto, żeby wyrządzić mu tak straszną krzywdę.

Rupert Blue, urzędnik publicznej służby zdrowia odpowiedzialny za walkę z epidemią w 1907 roku. Blue następnie pełnił funkcję naczelnego lekarza Stanów Zjednoczonych (Surgeon General of the United States) jako czwarta osoba na tym stanowisku, jak również prezesa American Medical Association (Amerykańskie Towarzystwo Medyczne)

I. ARBITRALNE ZARZĄDZENIA: