Czy to normalne? Seks, związki i statystyka ebook i audiobook

W książce Czy to normalne...aż się roi od ciekawych spostrzeżeń i ustaleń dotyczących wszystkich aspektów międzyludzkich związków – od seksu i trzymania się za ręce po zobowiązania i kontrakty przedmałżeńskie. Ponad 100 tysięcy respondentów z całego świata odpowiedziało na wyjątkowo wszechstronną, internetową ankietę autorów książki, dostarczając nam wiedzę o tym, czym jest „normalność” w związkach uczuciowych. Zarówno ankieta, jak i jej wyniki robią wielkie wrażenie!

dr Terri Orbuch, autorka bestsellera Finding Love Again

Czy pary, które połączyła miłość od pierwszego wejrzenia, są ze sobą szczęśliwe także po kilkudziesięciu latach? Czego najbardziej pragną ludzie, którzy nie czują się szczęśliwi w swoim związku? Czy to normalne, że partnerzy w długoletnich związkach przestają się całować?Dzięki książce Czy to normalne ... dowiadujemy się fascynujących szczegółów na temat postaw, zachowań i tęsknot innych par. Znajdziemy w niej także wskazówki, które możemy zastosować w praktyce, aby żyło nam się lepiej we własnym związku.

Joan Price, autorka książki Naked at Our Age: Talking Out Loud about Senior Sex

Pieniądze? Seks? Głęboko skrywane mroczne tajemnice? Jeśli jesteś ciekawy, jak wygląda twój związek na tle reszty świata, w książceCzy to normalne... znajdziesz wyczerpującą odpowiedź na swoje pytania.A co najważniejsze, po lekturze tej książki będziesz miał wrażenie, że marzenie o tym, aby poczuć się zdrowszym i bardziej szczęśliwym, być może nie jest nierealne.

dr Gina Ogden, terapeutka małżeńska i rodzinna, autorka książek Powrót pożądania, Twój styl w miłości i seksie i Women Who Love Sex

Czy to normalne... jest odkrywczą, łatwą w lekturze książką, pełną niebanalnych wniosków dotyczących życia we dwoje, a także pomocnych sugestii, jak poprawić relacje w związku.Wykorzystam ważne ustalenia jej autorów podczas zajęć ze studentami, w moich artykułach i pracy badawczej.

dr Howard J. Markman, autor książki Fighting for Your Marriage

Książka Czy to normalne... jest czymś więcej niż zbiorem zaskakujących informacji – to jeden z najbardziej odkrywczych poradników na temat budowania szczęśliwszych i zdrowszych związków, jakie kiedykolwiek wpadły mi w ręce.Ustalenia autorów zmobilizowały mnie i pokrzepiły. Wspaniała książka!

Marci Shimoff, autorka książki Happy for No Reason, która trafiła na listę bestsellerów „The New York Times”, i współautorka książki Balsam dla duszy kobiety

Zawsze lepiej poznać fakty niż opinie, a wksiążce Czy to normalne... znajdziemy zdumiewająco wiele zaskakujących danych.Dzięki ankiecie przeprowadzonej przez jej autorów – która wyraźnie góruje nad wszystkimi dotychczasowymi ankietami na temat związków – książka stanowi punkt zwrotny w literaturze poświęconej życiu we dwoje. Od trzydziestu lat prowadzę badania nad związkami uczuciowymi i jest to pierwsza książka, która w istocie nauczyła mnie czegoś nowego.

Greg Godek, autor ogólnokrajowego bestsellera 1001 Ways to Be Romantic

Autorzy tej znakomitej książki zadali pytania tysiącom par, aby dowiedzieć się, jaka jest recepta na szczęśliwy związek. To zajmująca i budująca lektura, która może ułatwić wielu parom poprawę ich wzajemnych relacji.

Barbara Reskin, była przewodnicząca Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego

Fascynująca analiza wiedzy na temat kobiet, mężczyzn, seksu i miłości, która – dzięki Bogu – obala pewne zakorzenione mity na temat płci brzydkiej. Z książki Czy to normalne... dowiecie się, czy tak prozaiczne rzeczy jak czytanie na głos partnerowi mogą dawać poczucie głębokiej intymności i czy randki, komplementy i wspólny śmiech mogą sprawić, że miłość będzie wiecznie żywa. Atutami tej książki są: naukowe podejście, humor i mądrość, ale przede wszystkim znajdziecie w niej wspaniałe rady. Po jej lekturze nie będziecie więc mieć żadnej wymówki, jeśli wasz związek nie stanie się marzeniem, które przybrało realną postać.

Helen Fisher, profesorka antropologii na Rutgers University i autorka książki Dlaczego kochamy

To lektura, którą czyta się jednym tchem i która nie daje o sobie zapomnieć! Po dziewiętnastu latach małżeństwa przeżyłam rozwód i weszłam w świat randek z całą masą wątpliwości: co jest, a co nie jest normalne.Książka Czy to normalne... nie tylko odpowiedziała na wszystkie moje pytania na temat związków i autentycznych ludzkich pragnień, ale przywróciła mi wiarę w naturalną słodycz międzyludzkich relacji. Co za książka!

Linda Sivertsen, nagrodzona autorka książki Generation Green i współautorka bestsellera Your Big Beautiful Book Plan

Książka daje odpowiedź twierdzącą na pytanie, czy można zdefiniować „normalność”, zwłaszcza jeśli chodzi o związki. Jej autorzy wnikają głęboko w sprawy związane z intymnością, komunikacją, pociągiem seksualnym i innymi kwestiami, przeplatając swoje wywody przekonującymi danymi statystycznymi i ciekawymi spostrzeżeniami. Rezultat jest na równi fascynujący i krzepiący. Książka Czy to normalne... potwierdza tezę, że o ile pod wieloma względami jesteśmy całkiem różni, o tyle w głębi duszy wszyscy jesteśmy do siebie bardzo podobni.

Charla Muller, autorka książki 365 Nights: A Memoir of Intimacy

Czy to, że jesteśmy normalni, czyni z nas szczęśliwych partnerów w związkach i czy ludzie szczęśliwi są normalni? W tej fascynującej i bardzo niezwykłej książce znajdziecie na te pytania szczegółowe i wnikliwe odpowiedzi... Obejmując wszystkie fazy związku, od nawiązania znajomości po problemy związane z jego rozpadem, książka stanowi wyjątkową lekturę, która pogłębi wiedzę jednostek i par, lekarzy i decydentów. Gorąco polecam!

Gilbert Herdt, profesor i dyrektor studiów magisterskich w dziedzinie ludzkiej seksualności, California Institute for Integral Studies

PODZIĘKOWANIA

OD CHRISANNY NORTHRUP

Idea książki Czy to normalne... i ona sama nigdy by nie powstały, gdyby nie bezgraniczna miłość i wsparcie mojego męża Marka. Dziękuję ci, Marku, za to, że zabawiałeś dzieci i zajmowałeś się domem, abym mogła realizować swoje marzenie. Przez cały ten czas sumiennie pełniłeś „służbę”; gdyby nie ty, nie napisałabym tej książki.

Dziękuję moim dzieciom – Jake’owi, Shelby i Luke’owi – za to, że godzinami siedziały cierpliwie, gdy byłam zajęta książką, i nie buntowały się, gdy mówiłam: „Zaraz skończę”, choć wiedziały, że do końca jest jeszcze bardzo daleko.

Dziękuję Stacy D’Aguiar za to, że pomogła mi urzeczywistnić wszystkie marzenia!

Dziękuję Josephowi Castagnoli, który niestrudzenie podsycał mój twórczy zapał i dzień w dzień wysłuchiwał moich niezbyt mądrych uwag.

Podziękowania zechce przyjąć Elisa Esparza, której zawsze udawało się utrzymać w ryzach mój poziom stresu dzięki temu, że bez wahania wchodziła w moją rolę i przejmowała moje codzienne obowiązki.

Podziękowania należą się także drogiej przyjaciółce Kristine Grigsby, która była moją „lotną” redaktorką i powierniczką.

Kilka razy wyratował mnie z opresji Glenn Batista. Glen, nie wiem, co bym bez ciebie zrobiła.

Na końcu dziękuję Helen Zimmermann, naszej agentce, która od chwili, gdy przedstawiłam jej pomysł na tę książkę, nie dała mi spokoju.

OD PEPPER SCHWARTZ

Chciałabym podziękować Fredowi Kaseburgowi i moim dzieciom – Cooperowi i Ryderowi – za ich wsparcie.

OD JAMESA WITTE

Dziękuję Connie, Jonny’emu, Victorii, Aaronowi i Heidi. Nasza miłość stanowi bardzo dobrą normę.

OD WSZYSTKICH AUTORÓW

Dziękujemy naszemu redaktorowi, Rickowi Horganowi, i naszej wydawczyni, Tinie Constable, że dali nam szansę i pomogli zrealizować naszą ideę.

Szczególne podziękowania kierujemy do Roya Pargasa, współtwórcy oprogramowania OnQ. Bez jego fachowej pomocy nie bylibyśmy w stanie przeprowadzić ankiety, na której opiera się książka Czy to normalne....

Wielkie dzięki dla Peggy Northrup i jej zespołu z czasopisma „Reader’s Digest” – nasza wdzięczność za wasze wsparcie nie ma końca.

Dziękujemy pozostałym partnerom mediowym, jakimi byli Huffington Post, AOL i AARP. Zebraliśmy przy ich pomocy więcej danych, niż mogliśmy to sobie wyobrazić.

Dziękujemy wszystkim osobom, które pomogły zagwarantować sukces naszemu projektowi albo dzięki bezpośredniemu wsparciu, albo zgadzając się na współpracę. Oto ich lista: Arianna Huffington, Sara Wilson, Willow Bay, Jennifer Barrett, Mary Hickey, Beth Domingo, Raimo Moysa, Keller Felt, Megan Baker, Barbara O’Dair, Seth Grossman, Lorna Davis, Deb Colitti, Ingrid Arna, Yang Yang, Linda Sivertsen i Ariane de Bonvoisin.

No i chcemy podziękować tysiącom ludzi na całym świecie za to, że wzięli udział w naszej ankiecie i podzielili się z nami intymnymi, osobistymi doświadczeniami. Nasza książka odwzajemnia wasz dar.

Miłej lektury!

WSTĘP

Geneza książki

Pomysł napisania książki Czy to normalne... pojawił się podczas kryzysu małżeńskiego, który stał się szansą na odrodzenie związku. Mój mąż Mark i ja byliśmy ze sobą od dobrych dziesięciu lat, gdy zaczęliśmy zadawać sobie pytanie, czy jesteśmy w naszym małżeństwie na tyle szczęśliwi, na ile moglibyśmy być. W tamtym czasie byliśmy tak bardzo zajęci pracą zawodową, domem i wychowywaniem trójki dzieci, że ledwo wystarczało nam energii, aby pomyśleć o sobie, a co dopiero o sobie nawzajem. Pamiętam, że myślałam wtedy: „Czy nie da się zrobić nic więcej?”. Byłam ciekawa, czy nasza sytuacja jest normalna, więc zapytałam kilka najbliższych przyjaciółek, które również miały za sobą ponad dziesięć lat małżeństwa, o ich związki. Byłam zdumiona tym, jak wiele z nich przeżywało problemy. Jedna wyznała mi, że nie kochała się z mężem od sześciu miesięcy. Sześć miesięcy! Pomyślałam wtedy, że taki stan nie może w żaden sposób wychodzić związkowi na dobre. Ale czy miałam prawo do takiej oceny? Sporządziliśmy z Markiem listę pilnych problemów, jakie trapiły nasz związek, więc byłam świadoma, że wskutek normy, jaka zapanowała w naszym małżeństwie, czuliśmy się oboje bardziej nieszczęśliwi, niż byliśmy skłonni przyznać. Czy była to cena, jaką płacili wszyscy ci, którzy pracowali na pełnym etacie i razem wychowywali dzieci? To zbyt przygnębiająca myśl, aby można się było z nią pogodzić bez głębszej analizy. Chciałam wierzyć, że istnieją małżeństwa z długim stażem, które wypracowały normy zapewniające im poczucie szczęścia! Gdyby udało mi się do tych par dotrzeć, to, być może, razem z Markiem nauczylibyśmy się od nich tego, czego potrzebowaliśmy do stworzenia lepszego związku.

Ale jak do nich dotrzeć? Podobnie do wielu kobiet, utożsamiałam szczęśliwy związek z cudownymi scenami z filmów – tymi, w których mężczyzna bierze kobietę w ramiona, mówiąc, że ją kocha i nie może bez niej żyć, a potem daje jej niekończące się i zachwycające dowody miłości w łóżku. Niestety, chociaż bardzo chciałam, aby to marzenie się ziściło, dręczyło mnie uporczywe podejrzenie, że moja wizja ma niewiele wspólnego z rzeczywistością. W głębi duszy wiedziałam, że muszę odnaleźć „prawdziwych” ludzi, którzy czuli się szczęśliwi w związkach – o ile takie pary w ogóle istniały. Jak wyglądało ich życie erotyczne? Jak potrafili przez kolejne dziesięciolecia ciągle być w sobie zakochani? Jakie sekrety sprawiały, że stale odczuwali zadowolenie z życia seksualnego? W jaki sposób kultywowali wzajemne zaufanie i otwartość i w efekcie unikali kłótni lub przechodzili nad nimi do porządku dziennego? Jak udawało im się pielęgnować skłonność do żartów, czułość, głęboką więź i romantyczne tęsknoty, mimo że dzieci, rodzina, znajomi, przyjaciele i praca stale konkurowały o ich uwagę? Gdybym mogła pozbierać wszystkie ich tajemnice i spostrzeżenia na temat tego, co rzeczywiście sprawdza się w związku, a co nie, wtedy Mark i ja moglibyśmy nakreślić sobie pewne wytyczne i przystąpić do pracy nad tym, aby nadać naszemu małżeństwu nowe oblicze.

Informacji, na których mi zależało, nie mogłam znaleźć w żadnej książce, na żadnej stronie internetowej ani w innych mediach, do których wówczas udało mi się dotrzeć. Wyglądało więc na to, że aby nauczyć się czegoś od szczęśliwych par, musiałam sama je odnaleźć i zadać im nurtujące mnie pytania. Na szczęście Mark poparł mój projekt, który wkrótce zaczął żyć własnym życiem.

Zaczęłam od tego, że skontaktowałam się z dwojgiem czołowych amerykańskich ekspertów – badaczką relacji międzyludzkich dr Pepper Schwartz i socjologiem dr. Witte. Powiedziałam im, jaki przyświeca mi cel, i zapytałam, czy pomogliby mi przeprowadzić interaktywne badanie internetowe w celu porównania związków z różnych części świata. Zaczęliśmy gromadzić pytania dotyczące najskrytszych mechanizmów funkcjonowania związków, nie temperując w żaden sposób naszej ciekawości. Oto przykłady tych pytań: Jaka fantazja seksualna pojawia się najczęściej w twoich myślach? Jakie tajemnice skrywasz przed partnerem/partnerką? Czy miałaś/miałeś kiedykolwiek romans? Czego najbardziej brakuje ci spośród tych rzeczy, których twój partner/twoja partnerka ci nie daje? Zanim się zreflektowaliśmy, mieliśmy 1300 gotowych pytań! Wiedziałam, że odpowiedzi pomogą nie tylko mojemu związkowi, ale także związkom moich niezbyt szczęśliwych przyjaciół i wielu innym parom.

Ustaliliśmy, że zbadamy, z jakimi normami mamy do czynienia wśród najszczęśliwszych par, i zderzymy je z normami wypracowanymi przez mniej szczęśliwe związki. Zamierzaliśmy zgromadzić ogromną ilość danych, które później planowaliśmy posortować i porównać na podstawie takich kryteriów jak wiek, płeć, długość związku, pochodzenie etniczne, wyznanie, wielkość rodziny i narodowość. Tak ustalilibyśmy, w jaki sposób różne czynniki, na przykład: sytuacja materialna, uwarunkowania kulturowe i posiadanie dzieci mogą rzutować na relacje między partnerami.

Na szczęście dr Pepper i dr Witte byli zainteresowani tym badaniem w takim samym stopniu jak ja i mieli świadomość, jak ciekawe mogą być wnioski płynące z porównania pozytywnych i negatywnych norm. Jak jednak zgromadzić taki ogrom danych? Naszym pierwszym partnerem wśród mediów zostało czasopismo „Reader’s Digest”, które ma 70 milionów czytelników na całym świecie. Dzięki współpracy z tym periodykiem dr Witte w ciągu zaledwie kilku miesięcy zebrał informacje (w tym wiele osobistych dygresji), pochodzące od 25 tysięcy respondentów i przy użyciu pionierskiej technologii badawczej zaczął analizować wyniki ankiety.

W trakcie tej analizy wychwyciliśmy szereg narzędzi, które Mark i ja zaczęliśmy stosować w naszym własnym związku. Przytaczane przez respondentów techniki i praktyki okazały się zaskakująco proste – i bardzo skuteczne! Wyciągając wnioski z uzyskanych danych i modyfikując zwyczaje, interakcje i wybory, które dotąd uważaliśmy za normalne, byliśmy w stanie zreformować nasze małżeństwo i, co ważniejsze, nadać mu nowy impet. Poczuliśmy się bardziej kochani i szczęśliwsi niż kiedykolwiek wcześniej. Nasza nowa norma była odzwierciedleniem takich relacji małżeńskich, za jakimi tęskniliśmy; jakich potrzebowaliśmy do tego, aby we wspólnym życiu być szczęśliwymi, zdrowymi i spełnionymi ludźmi. Ten dowód skuteczności metody badawczej przekonał nasz zespół, że będziemy w stanie pomóc także innym parom.

Wprawdzie w tamtym momencie nasz projekt dopiero ruszył, ale dr Schwartz, dr Witte i ja już wtedy wyobraziliśmy sobie, że powstała na bazie tego przedsięwzięcia książka może być wyjątkowym źródłem wiedzy o związkach międzyludzkich. Opiszemy w niej szczegółowo, jak ludzie radzą sobie z życiem we dwoje i w jaki sposób indywidualne wybory wpływają na ich współżycie; czy czują się wystarczająco kochani i doceniani; jak postrzegają samych siebie; czy czują się sprawiedliwie bądź godnie traktowani. Przyjrzymy się sposobom komunikowania się i dbania o intymność, zwyczajom dotyczącym higieny osobistej i prowadzenia domu, a także podejściu do kwestii finansowych. Innymi słowy, zedrzemy z życia małżeńskiego fasadę, zaglądając do środka, aby dowiedzieć się prawdy o tym, jak ludzie dbają o każdy istotny aspekt swojego związku. Dzięki temu przedstawimy naszym czytelnikom szeroką paletę wniosków i narzędzi – nie dlatego, że naszym zdaniem każda para powinna zbliżyć się do „normalności”, czyli przeciętności, ale po to, aby mogła zapoznać się z wachlarzem możliwości i stworzyć własną wersję bardziej satysfakcjonującej „normy”.

Dzięki internetowi ankieta zyskała zaplanowany przez nas zasięg bez uszczerbku dla wagi naukowej. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku Shere Hite rozesłała 100 tysięcy kwestionariuszy, ale musiała oprzeć swoją słynną pracę Hite Report on Female Sexuality (Raport na temat żeńskiej seksualności) na odpowiedziach od zaledwie 4% respondentek. Klasyczne dzieła Mastersa i Johnsona Human Sexual Response (Reakcje seksualne u ludzi) i Human Sexual Inadequacy (Niedopasowanie seksualne u ludzi) opierały się na badaniu intymnego życia 510 małżeństw. Dla odmiany, dzięki dzisiejszym możliwościom internetu nasz zespół był w stanie nadać ankiecie globalny charakter, docierając do kilkudziesięciu tysięcy osób z całego świata i wnikając o wiele głębiej niż nasi poprzednicy w ich postawy, praktyki i przekonania.

Namówiliśmy portale AOL, Huffington Post i AARP, aby dołączyły do grupy naszych partnerów mediowych. Przetłumaczyliśmy ankietę na wiele języków. Zanim dr Witte przystąpił do analizy wszystkich informacji, na jakich opiera się nasza książka, zgromadziliśmy obszerną bazę rewelacyjnych danych, nadesłanych przez ponad 70 tysięcy osób z całego świata. Ogółem nasz zbiór zawierał 1,7 miliona punktów danych. A odpowiedzi na ankietę wciąż napływają!

Ta książka może zmienić ludzkie życie – nawet twoje! – w bardzo pozytywny sposób. Wiem to, ponieważ zmieniła moje małżeństwo. Szczęście jest darem, na który zasługuje każda para. A więc czytelniczko lub czytelniku, oddaj się lekturze i ciesz się swoją nową normą.

Chrisanna Northrup,pomysłodawczyni i współautorka książkiCzy to normalne...

ROZDZIAŁ 1

CZYM JEST BADANIE NORMALNOŚCI?

Czy w swoim związkach zachowujecie się normalnie? Jeśli jesteście podobni do większości naszych respondentów, odpowiedzielibyście, że nie – a przynajmniej mielibyście taką nadzieję. „Ludzie normalni są nudziarzami, a ja nie jestem nudziarzem/nudziarą” – z takim stwierdzeniem spotykaliśmy się najczęściej. W rzeczywistości wiele osób powiedziało nam, że zrobiły niemal wszystko, aby nie uchodzić za „normalne”.

A gdybyśmy zapytali cię: Czy w relacjach ze swoją/swoim wybranką/wybrankiem, czujesz się zazwyczaj niezwykle szczęśliwy/szczęśliwa i zaspokojony/zaspokojona seksualnie? Jeśli normalność oznacza szczęście i seksualne zaspokojenie, to przypuszczalnie chciałbyś/chciałabyś dać odpowiedź twierdzącą. Warto więc, abyś zadał/zadała sobie kolejne pytanie: Jak mogę osiągnąć ten stan i wytrwać w nim? Albo, mówiąc innymi słowami: Jakie są prawdziwe, życiowe recepty na udany związek?

„Książka Czy to normalne... daje ci kompas i zestaw narzędzi, abyś mógł zbliżyć się do normalności lub oddalić się od niej w takim stopniu, w jakim uznasz to za stosowne.

Te pytania stanowią sedno książki Czy to normalne... Korzystając z informacji od ludzi z całego świata, postanowiliśmy dowiedzieć się po pierwsze, jakie postawy i praktyki cechują większość związków, czyli co stanowi „wzorzec” normalności. Po drugie, czym zazwyczaj różnią się od siebie „wzorce” znamionujące udane i nieudane związki. Wreszcie, jak na podstawie różnic w pojmowaniu normalności moglibyśmy pomóc poprawić kondycję związków.

Z naszych ustaleń wynika, że powszechne wyobrażenia na temat tego, jak pary zachowują się w sytuacji sam na sam, w nikłym stopniu – jeśli w ogóle – odzwierciedlają rzeczywistość. Kulturowe stereotypy i fantazje mediów na temat miłości i pożądania mają niewiele wspólnego z tym, co naprawdę dzieje się w związkach, zwłaszcza gdy wziąć pod uwagę, że zachowania ludzi zmieniają się wraz z upływem czasu i że w każdym regionie świata są inne. Naszym celem była głęboka analiza tego zagadnienia. Chcieliśmy wyjść poza obiegowe opinie, aby dociec, jak naprawdę wyglądają miłosne i domowe zwyczaje w różnych częściach świata – i w jakim stopniu różne interpretacje zachowań współgrają z osobistym i wspólnym szczęściem. Oto przykłady interesujących nas zagadnień:

• Czy zwyczajna para całuje się raz dziennie, raz w tygodniu, raz w miesiącu, a nawet rzadziej? Jak ma się częstotliwość pocałunków do zadowolenia ze związku?

• Czy wszystkie pary mają bogate życie seksualne – a może, z wyjątkiem nowożeńców, jest to rzadki przypadek?

• Czy pieniądze wciąż decydują o tym, kto ustala reguły w związku – a może sytuacja zmieniła się radykalnie, ponieważ kobiety odgrywają coraz ważniejszą rolę na rynku pracy?

• Jak często partnerzy się okłamują? Czy uczciwość jest naprawdę najlepszą receptą na to, aby w domu dobrze się działo?

Opracowaliśmy niemającą precedensu interaktywną ankietę na temat życia we dwoje (szczegółowy opis przyjętej przez nas metodologii znajduje się na końcu książki), w której każdemu uczestnikowi zadaliśmy kilkaset pytań na temat funkcjonowania w jego związku takich elementów jak: dopasowanie, romantyczne randki, czułość, komunikowanie się, seks, pieniądze, podejmowanie codziennych decyzji i więź emocjonalna. Następnie, za pośrednictwem witryn internetowych AARP, Huffington Post, Reader’s Digest i AOL, udostępniliśmy ankietę milionom internautów, w wyniku czego zebraliśmy dane od ponad 70 tysięcy kobiet i mężczyzn z całego świata (Kanady, Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, Hiszpanii, Węgier, Australii, Nowej Zelandii, Filipin i Chin). Wreszcie, w miarę napływu danych, stworzyliśmy globalną mapę zachowań i wychwyciliśmy wzorce i przeciętne „wartości”, żeby czytelnicy mogli dokładnie określić, jak wypadają w Badaniu Normalności pod względem osobistego i wspólnego szczęścia.

Nasze Badanie Normalności należy potraktować jako narzędzie, którego można użyć do porównania różnych aspektów własnego związku z typowymi zachowaniami innych osób w tym samym wieku, tej samej płci i z tego samego kręgu kulturowego. (Z myślą o was, Czytelnicy, dokonaliśmy segmentacji tych grupowych norm, a dzielące je różnice mogą was zaskoczyć). W następnych rozdziałach przyjrzymy się poszczególnym aspektom życia we dwoje, wpływającym na szczęście i ogólne zadowolenie partnerów – od pierwszych tygodni i miesięcy bycia razem przez codzienne kłopoty towarzyszące życiu pod jednym dachem po wyzwania, które mogą zagrażać długotrwałemu pożyciu. Jeśli uznacie, że wasza norma w konkretnym aspekcie nie wychodzi waszemu związkowi na dobre, przyjrzyjcie się Badaniu Normalności, aby sprawdzić, co działa najlepiej w przypadku innych par.

Z myślą o tym, aby wyniki naszej ankiety były jak najbardziej użyteczne, w każdym rozdziale przedstawiamy proste narzędzia i ćwiczenia, które mogą pomóc ograniczyć wzajemne konflikty, pretensje i napięcia. Z biegiem czasu „normalne” zwyczaje przestają być użyteczne, ale dobra wiadomość jest taka, że zazwyczaj pary, jeśli tego chcą, potrafią na każdym etapie życia ożywić miłość, wypracowując nową normę. Czy to normalne... dostarcza praktycznych rad, jak dokonać tej zmiany.

Bez obaw: nie twierdzimy, że musicie być „normalni”, aby wasze życie uczuciowe kwitło, ale pokażemy wam, jakie zachowania cechują większość najszczęśliwszych i najtrwalszych związków. Na podstawie tych informacji będziecie mogli na nowo ocenić i „doszlifować” swoje związki według własnych wymagań. My chcemy tylko dać wam kompas i zestaw narzędzi, dzięki którym łatwiej wam będzie nadać swojej normie kształt, o jakim w głębi serca marzycie.

Jak korzystać z Badania Normalności?

Muszę sama wszystkiego dopilnować, inaczej nic nie zostanie zrobione.

Kobieta, lat 38, w separacji po 12 latach małżeństwa.

Przyjrzyjmy się uproszczonemu autentycznemu przykładowi funkcjonowania Badania Normalności. Oto Bob i Andrea, zapracowani po uszy rodzice dwunastoletniego Jacka. Przez trzynaście lat praniem zajmowała się wyłącznie Andrea. Była to według niej normalna sytuacja, więc miejsce Andrei w relacji do Badania Normalności w zakresie prania nie budzi wątpliwości: jest ona w 100% odpowiedzialna za czystość rodzinnej garderoby. Natomiast Bob i Jack zajmują pod w tym względem wygodną pozycję – ich odpowiedzialność jest zerowa.

Wraz z upływem lat Andreę opanowała jednak niechęć do powyższej normy. Nie skarży się i nie wypowiada na ten temat, ale zaczyna warczeć na Boba i Jacka za każdym razem, gdy proszą o czyste skarpetki. Tymczasem ojciec i syn nie mają pojęcia, co ją ugryzło. Według nich nie może to być jednak nic poważnego. Lekceważą rosnącą frustrację Andrei, co tylko potęguje jej rozżalenie. Gdy Bob nie może znaleźć swoich bokserek, żona robi mu awanturę za to, że w ogóle zapytał, gdzie mogą być. Atmosfera w domu zagęszcza się, ale ani Andrea, ani Bob, ani Jack nie wiedzą dlaczego. Zakładają, że sytuacja, w której to żona i matka pierze, jest normalna, więc ta kwestia nie może być według nich sednem problemu – a może jednak jest?

Zdesperowana Andrea przeprowadza sondaż wśród przyjaciółek, pytając, czy tylko one zajmują się praniem w swoich domach. Okazuje się, że chociaż większość żon robi całe pranie, to jednak znalazłoby się kilku mężów, którzy wzięli ten obowiązek na siebie. Poza tym niektóre pary dzielą się praniem, a w kilku przypadkach zajmują się nim nawet starsze dzieci. Co najważniejsze, dzięki nawet małej grupie przyjaciółek Andrea zorientowała się, że pary, które dzielą się praniem, wydają się tworzyć szczęśliwsze związki niż małżeństwa, w których to obowiązek żony. Czyli nie tylko istniała inna norma, lecz wyglądało na to, że ta inna norma mogła być pod każdym względem lepszą normą! Dzięki temu odkryciu Andrea uświadomiła sobie, że może wybrać nową drogę postępowania.

Andrea zbiera się na odwagę i informuje męża i syna, czego dowiedziała się od przyjaciółek, i co czuje, gdy myśli o praniu. Ku jej zaskoczeniu Bob i Jack czują ulgę, że nie chodzi o coś poważniejszego. Bob zaczynał podejrzewać, że Andrea jest niezadowolona z niego lub ich związku; nigdy nie przyszło mu na myśl, że żona ma po prostu dość codziennego prania. Rozwiązanie? Bob i Jack zgadzają się dzielić z nią ten obowiązek, a dla Andrei nowa norma oznacza, że jej obowiązki związane z praniem zmaleją o dwie trzecie. Tę normę, jako stałą zasadę, Andrea chętnie akceptuje.

Czemu służy nasz zestaw narzędzi?

Nawet najbłahsza sprawa może nadszarpnąć lub zniszczyć związek, jeśli stanie się normą, która jednemu z partnerów będzie doskwierać. Istotnym, pierwszym krokiem do uporania się z tego rodzaju problemem jest uświadomienie sobie, że inna norma jest możliwa. A gdy mamy wybór, proces przeprowadzenia zmiany zawsze staje się mniej deprymujący. Niemniej przeskok od utartych zwyczajów do normy, na jakiej nam zależy, nie zawsze jest łatwy. Niektóre stare nawyki nie chcą ustąpić, a twój partner może nie być gotowy na zmianę w takim samym stopniu jak ty. Dlatego w każdym rozdziale tej książki znajdziesz prawdziwe historie, porady i narzędzia, które pomogą wam wypracować nową normę.

Sugestie zaczerpnęliśmy z taktyk i doświadczeń naszych respondentów, wskazujących, co w największym stopniu wpłynęło na poprawę ich ogólnego zadowolenia i życia seksualnego. Gdy dokonaliśmy analizy nadesłanych przez nich odpowiedzi i zorientowaliśmy się, w jaki sposób najszczęśliwsze z badanych przez nas par rozwiązują swoje problemy, byliśmy zdumieni, jak proste są w wielu przypadkach ich praktyki i jak łatwo można je wpleść w codzienne życie. Nawet drobna modyfikacja może spowodować wielką zmianę, sprawiając, że wzorzec zachowań, które partnerom nie odpowiadają, przekształci się we wzorzec korzystny dla nich samych i ich związków. Niektóre z przedstawionych przez nas narzędzi mogą wydawać się oczywiste, ale zasadnicza zmiana, jaka zachodzi w związkach dzięki użyciu tych narzędzi, już oczywista nie jest. Na przykład czym innym jest wiedzieć, że partner lubi słyszeć słowa „kocham cię”, a czym innym jest mówić mu te słowa. Od pozornie drobnych zmian może zależeć, czy ludzie będą już zawsze ze sobą szczęśliwi, czy się rozstaną, czy – co gorsza – pozostaną razem, ale nigdy nie będą się czuli w pełni usatysfakcjonowani.

W tym przypadku jako analogią możemy posłużyć się przykładem ze sfery higieny osobistej. Mówi się, że ludzie, którzy używają nici dentystycznych, są mniej narażeni na osadzanie się kamienia i ubytki w uzębieniu od tych, którzy tego nie robią. Załóżmy jednak, że na podstawie ankiety z udziałem tysięcy osób ustalono rzecz następującą: ludzie, którzy nie używają nici każdego dnia, muszą się liczyć z większym o 75% ryzykiem wypadania zębów. Być może, wiedząc, że nici dentystyczne pomagają chronić zęby, używałeś ich regularnie co pewien czas, ale czy po zapoznaniu się z tą niepokojącą informacją, nie pomyślałbyś o tym, aby uczynić z tego sposobu czyszczenia zębów codzienny nawyk? Drobne korekty w „higienie związku” również mogą spowodować wielką poprawę jego kondycji.

Sednem tej książki jest uwydatnienie znaczenia pewnych zachowań przez przedstawienie nowych i przekonujących danych. Dzielimy się odkrywczymi spostrzeżeniami i doświadczeniami ludzi z całego świata. I chociaż rady i strategie służące budowaniu nowej normalności mogą wydawać się proste, nigdy nie trać wiary w to, że możesz za ich pomocą dokonać rzeczywistej zmiany.

Zaczynajmy!