Dziedziczka ebook

Redakcja i korekta:

Edyta Kene

Okładka:

Magda Kukawska

Copyright © Magda Kukawska

Wszystkie prawa zastrzeżone

Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone. Powielanie i rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakichkolwiek technik całości lub fragmentów tego dzieła bez zgody posiadacza tych praw jest zabronione.

Wydanie I Elektroniczne

Warszawa 2025

ISBN 978-83-970053-4-1

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotował Jan Żaborowski

Przedmowa

Historia Mikołaja i Valentiny chodziła mi po głowie od ponad dwóch lat. Początkowo chciałam, by była jednym z tomów serii „Temptation Club”, ale nie potrafiłam zepsuć Mikołaja tak, by trafił do sekretnego klubu.

Pokochałam go jako miłego, fajnego chłopaka i mam nadzieję, że Wam też spodoba się taka jego wersja.

Chociaż Mikołaj Kos jest bratem Aleksandra z „Manipulanta”, znajomość „Temptation Club” nie jest potrzebna do zapoznania się z „Dziedziczką”. Powiem więcej, jest niewskazana dla czytelników poniżej osiemnastego roku życia.

Za to „Dziedziczkę” możecie czytać niezależnie od wieku.

Ta książka to nie instrukcja jak okraść muzeum. Chociaż mogłaby nią być…

1 Valentina

Aromat perfum stojącej obok mnie staruszki był przytłaczający. Wywoływał mdłości, chęć ucieczki i założenia jakiejś organizacji przeciwko przebodźcowaniu zapachowemu społeczeństwa. Dyskretnie wachlowałam się broszurą, próbując odgonić ten smród, lecz bez skutku. Kobieta, zupełnie nieświadoma moich męczarni, rozmawiała sobie w najlepsze z równie leciwą koleżanką, a mi pozostało płytkie oddychanie.

To była kolejna gala charytatywna w tym roku. Nie byłam w stanie zliczyć, ile już razy towarzyszyłam mojemu papie na tego typu wydarzeniach. Tłum bogatych, znudzonych ludzi zbierał się po to, by rzucić kilka groszy na potrzeby różnych fundacji, a później wracał do swoich willi i apartamentów, aby pławić się w luksusie i powtarzać, że są dobrymi ludźmi, bo wspierają potrzebujących.

W rzeczywistości była to okazja do wypicia kiepskiego szampana (tak, uwierzcie mi, prawie nikt z zebranych nie zorientowałby się, że to zwykłe wino musujące za dwadzieścia złotych) i pokazania drogich ciuchów, i biżuterii.

– Na co dzisiaj zbieramy? – zapytała chrapliwie stojąca obok antyreklama perfum.

– Nie wiem. Chyba na jakiś szpital – odparła jej znudzona towarzyszka. – Znakomity szampan. – Upiła łyk tych sików.

Zakryłam usta dłonią, aby schować ironiczny uśmiech, ale i tak wyrwało mi się ciche parsknięcie. Kobiety spojrzały na mnie z oburzeniem, więc uznałam, że wystarczająco długo stałam w jednym miejscu. Postanowiłam się ewakuować, zanim usłyszałabym reprymendę z powodu swojego zachowania.

Jedyną zaletą tej gali było miejsce – Muzeum Sztuki Polskiej. Dzięki temu miałam okazję zobaczyć dzieła najwybitniejszych artystów w historii kraju. Wędrowałam przez kolejne sale. Drżałam na widok twórczości Beksińskiego, podziwiałam kunszt i fantazję Witkacego i zachwycałam się tym, co stworzyła Łempicka. Ale moją uwagę przyciągnął jedyny w Muzeum obraz Malczewskiego.

Nie było w tym nic dziwnego. Został wyeksponowany na osobnej ścianie. Nic nie przeszkadzało mi w jego podziwianiu. Zatrzymałam się przed malowidłem, przechyliłam głowę i skupiłam się na szczegółach.

Mój papa był hotelarzem. Posiadał kilka luksusowych ośrodków w Polsce, ale rodzina mamy zajmowała się handlem dziełami sztuki. Mieszkali we Francji i prowadzili jeden z najstarszych w Europie domów aukcyjnych. Ich nazwisko samo w sobie było renomą i znakiem jakości.

Tylko nikt, poza wtajemniczonymi, nie wiedział, że wcale nie zbudowali fortuny na oficjalnych aukcjach. To, co działo się w podziemiu, przynosiło im prawdziwe zyski.

Słyszeliście kiedyś o napadzie na Muzeum Isabelli Stewart Gardner w Bostonie? Ponad dwadzieścia lat temu doszło w nim do wyjątkowej kradzieży sztuki o wartości pół miliarda dolarów. Pół miliarda! Dolarów!

FBI ogłosiło, że rozwiązało zagadkę, ale nigdy nie odnalazło łupów. Oskarżyli włoską mafię, co było totalną bzdurą, bo winni byli moi krewni. Oczywiście nie zrobili tego sami, a skorzystali z usług osób z zewnątrz. Dzięki temu nikt nie mógł ich powiązać ze sprawą. A to, ile na tym zarobili? Podejrzewam, że gdyby dziadek chciał, to mógłby sobie kupić jakiś mały kraj i ogłosić się jego królem.

Mama nie chciała, abym była zaangażowana w ten „rodzinny biznes”. Sama się od niego odcięła, gdy wyszła za mojego papę. Kiedy byłam dzieckiem i odwiedzałyśmy krewnych w Paryżu, nie rozumiałam, dlaczego denerwowała się, kiedy ciocia Manon zabierała mnie na wycieczki do muzeów i galerii sztuki. Dopiero z czasem zrozumiałam, że pełniłam role przykrywki. Ciotka wcale nie zachwycała się ekspozycją, a jedynie oceniała zabezpieczenia, analizowała rozkład kamer, pracę ochrony i szykowała plan kradzieży. Nikt nie podejrzewałby o to kobiety z dzieckiem, w dodatku członkini zamożnego rodu powiązanego ze światkiem artystycznym.

Po śmierci mamy nikt już nie bronił mnie przed wpływem dziadka, ciotek i wujów. Papa nie miał pojęcia o ich sekretnym zajęciu, więc nie wiedział, że wysyłanie mnie do nich na wakacje nie było dobrym pomysłem.

Kochałam sztukę, od dziecka pragnęłam zostać artystką, chciałam malować i sprzedawać swoje prace. Niestety, jako córka potentata w branży hotelarskiej, byłam skazana na pracę w tym biznesie. Wkrótce miałam rozpocząć studia i zgodnie z marzeniem papy zapisałam się na zarządzanie ze specjalizacją z hotelarstwa i turystyki. Moje serce krwawiło za każdym razem, gdy myślałam o tym, że to nie było moje miejsce. Powinnam zostać studentką ASP, nosić ze sobą sztalugi i farby, lecz czekały na mnie tabelki z cyframi i wykłady o prowadzeniu biznesu.

Oderwałam wzrok od obrazu Malczewskiego, gdy usłyszałam niepasujący do otoczenia, zdecydowanie zbyt głośny śmiech. Tłum ludzi powodował spory hałas, ale coś mi nie pasowało w tym dźwięku. Jakby osoba, do której należał, znajdowała się w niewłaściwym miejscu.

I miałam rację. Amanda – patoinfluencerka, onlyfansiara w zdecydowanie zbyt krótkiej sukience i mocnym makijażu. Moją uwagę przykuł jednak jej partner, Mikołaj Kos, którego całe życie nazywałam Nico.

Znaliśmy się od dziecka. Nasze mamy się przyjaźniły, ojcowie często ze sobą współpracowali. Chodziliśmy do tego samego przedszkola, a później szkół. Mogłam nazwać nas najlepszymi przyjaciółmi. Kiedyś.

Niecały rok temu coś się zmieniło. Wróciliśmy do szkoły, to była klasa maturalna i nagle Mikołaj zaczął mnie ignorować. Z dnia na dzień straciłam najbliższą osobą i zostałam sama. Nigdy nie wyjaśnił mi, o co mu chodziło. Nigdy nie dowiedziałam się, czy czymś go zraniłam lub rozzłościłam. Po prostu, wyrzucił mnie ze swojego życia bez słowa wytłumaczenia i wyglądało na to, że wcale za mną nie tęsknił. Dodatkowo zaczął się prowadzać z dziewczynami pokroju Amandy, a kiedyś się z nich nabijał.

Nie chciałam, aby mnie zauważył, dlatego przemknęłam do kolejnej sali, gdzie czekał na mnie papa. Uśmiechnął się na mój widok i wyciągnął ramię, które chętnie przyjęłam.

– Zwiedziłaś muzeum, Val? – zagaił łagodnie. Wiedział, że nie przyszłam tu dla imprezy, ale po to, aby obejrzeć wystawę. Znał moją miłość do sztuki, ale uważał ją za hobby i nie rozumiał, że dla mnie była ona sensem życia.

– Tak, całkiem ciekawe. Chętnie tu wrócę jeszcze raz, ale w zwykły dzień. Ciężko się skupić, gdy wokół kręci się tylu ludzi – odparłam, unosząc kąciki ust.

– Wpłaciłem już datek. Jeśli chcesz, możemy wracać do domu – zaproponował, na co mi ulżyło.

Zerknęłam przez ramię na Mikołaja i Amandę, którzy stali w przejściu pomiędzy salami. Dziewczyna zachowywała się jak słoń w składzie porcelany. Była zbyt głośna, krzykliwa i z satysfakcją stwierdziłam, że Nico jest zażenowany jej zachowaniem, a goście patrzą w ich stronę z naganą. Moje usta rozciągnęły się w szerszym uśmiechu.

– Tak, papo. Możemy już wracać.

2 Mikołaj

Powinienem się domyślić, że Val będzie obecna na tej imprezie! Dziewczyna żyła sztuką, więc nie odpuściłaby wizyty w muzeum, a ja zabrałem ze sobą Amandę i wyszedłem na głupka.

Nie wiem, co mi odbiło, aby zaprosić ze sobą ten obraz nędzy i rozpaczy, który myślał, że obwieszanie się logotypami to oznaka klasy. Powinienem był zrezygnować z tego absurdalnego pomysłu, gdy tylko podjechałem pod dom Amandy, a ona wyszła z niego obrandowana jak reklama Moliera 2. Kiecka od Balanciagi, torebka Gucciego i nieśmiertelne Louboutiny z czerwoną podeszwą oraz tak wysoką szpilką, że szła, jakby miała się zaraz wypierdzielić. Zero gracji, zero klasy i zero kultury.

Moja towarzyszka robiła wokół siebie takie żenujące show, że chciałem się zapaść pod ziemię. Nie mówiła, darła się. Nie śmiała się, a rżała jak koń. Pokazywała ludzi palcami i komentowała, że ktoś założył ciuchy z poprzedniej kolekcji.

Żałowałem, że zgodziłem się zastąpić brata na tym wydarzeniu. Aleks twierdził, że jest za bardzo zajęty pracą, ale moim zdaniem zajmował się głównie użalaniem nad sobą po odejściu żony. Jej zniknięcie było owiane tajemnicą i nikt nie wiedział, co między nimi zaszło. Oficjalnie Aurelia pewnego dnia się spakowała i wyjechała, a mój brat bardzo szybko przestał jej szukać. Wolał skupić się na zarządzaniu rodzinną firmą – koncernem medialnym. I imprezowaniu lub raczej piciu na smutno.

Było mi go żal, ale uważałem, że po dwóch latach powinien już dojść do siebie i doprowadzić swoje życie do porządku. Miałem nadzieję, że wkrótce to zrobi, bo nie uśmiechało mi się objęcie stanowiska szefa w wieku dziewiętnastu lat. Dopiero za dwa miesiące zaczynałem studia i nie orientowałem się w biznesie, chociaż chciałem zaangażować się w firmowe sprawy.

– Mikołaj, nudzę się – jęknęła uwieszona na moim ramieniu Amanda. – Możemy już iść?

Rozejrzałem się w poszukiwaniu Valentiny. Nie wiem, czy mnie nie zauważyła czy celowo zignorowała, ale właśnie szła do wyjścia ze swoim ojcem.

– Możemy. – Odetchnąłem z ulgą, bo mój festiwal żenady miał się wreszcie zakończyć.

Tom I serii Temptation Club

Książka dla czytelników 18+

Czy da się wychować nieświadomą niczego kobietę na idealną uległą? To pytanie zadaje sobie Aleksander Kos, warszawski biznesmen i członek sekretnego, erotycznego klubu Temptation.

Jego celem pada Aurelia Zarzycka, dziewczyna, która bardziej przypomina panienkę z XIX wieku niż współczesną, młodą kobietę. Do tej pory żyła pod kloszem, wychowywana przez nadopiekuńczą, kontrolującą rodzinę.

Dla Aurelii zainteresowanie ze strony Aleksandra zdaje się być darem z nieba. Wreszcie ktoś się nią interesuje, słucha, co dziewczyna ma do powiedzenia oraz pozwala jej na samodzielne myślenie. Dziewczyna nie ma pojęcia, że każde czułe słówko, orgazm, pieszczota i dobra rada służą jednemu celowi – wprowadzeniu jej do Temptation.

Czy pozna plan Aleksandra? Czy pozwoli mężczyźnie na jego realizację? Czy Kos będzie chciał dalej grać w swoją grę?

Tom II serii Temptation Club

Książka wyłącznie dla czytelników 18+

Po zniknięciu Aurelii, Sara próbuje wspierać załamanego Aleksandra, jednocześnie pozostając w niebezpiecznej relacji z Tomaszem. W Temptation Club poznaje chirurga plastycznego, który rozumie jej pragnienie odczuwania bólu.

Krystian zmusza dziewczynę, by otworzyła się przed nim i zmierzyła z własną, bolesną przeszłością. Powrót do traum nie jest łatwy dla Sary. Sytuacja pogarsza się, gdy do jej życia wraca człowiek, który krzywdził ją w przeszłości.

Czy chirurg będzie w stanie usunąć blizny, które zdobią nie tylko ciało, ale i duszę dziewczyny?

Trzeci tom serii Temptation Club.

Książka dla czytelników 18+

Pięć lat po wydarzeniach z „Manipulanta” Aleksander wciąż nie może pogodzić się z odejściem Aurelii. Jego życie zamienia się w maraton pracy, seksu i alkoholu. W końcu popada w tarapaty. Skandal obyczajowy elektryzuje Polskę, a mężczyźnie grozi utrata stanowiska prezesa.

Na ratunek upadłemu biznesmenowi przybywa specjalistka od zarządzania kryzysami wizerunkowymi.

Kim jest? Czy uratuje Aleksa? A co z Aurelią?

Ostatni tom serii Temptation Club

Książka dla czytelników 18+

Czy mężczyzna z obsesją na punkcie kontroli może zbudować zdrowy związek?

Marcel Kilian, właściciel sekretnego klubu erotycznego Temptation, wciąż poszukuje idealnej partnerki, której nie będzie przeszkadzać jego silna potrzeba dominacji w każdym aspekcie życia.

Natalia Wrzos ma czasem dość tego, że na jej barkach spoczywa tyle obowiązków. Chciałaby od czasu do czasu oddać władzę wymarzonemu mężczyźnie. Czy Marcelowi to wystarczy?

A co, jeśli ich życie wywróci się do góry nogami przez intrygi biznesowo-polityczne? Jak sobie poradzą, gdy w ich życiu pojawi się ktoś, kto będzie potrzebował pomocy?

Książka zawiera opis scen erotycznych i soft BDSM.

Silvestre Ojeda – mężczyzna, który ma wszystko i nie zna słowa „nie”. Do czasu, aż słyszy je od stanowczej, pięknej Poliny Klimowej. Od tej chwili istnieje dla niego tylko ona. Mężczyzna zrobi wszystko, by ją zdobyć. Nawet jeśli jego metody będą niekonwencjonalne i niekoniecznie zgodne z prawem.

Czy Silvestre ma szansę zdobyć serce Poliny? Czy mogą żyć „długo i szczęśliwie”? Kto w tej historii okaże się łowcą, a kto ofiarą?

Drugimi i ostatni tom serii „L’amour et la haine”

Wszyscy myśleli, że jest ofiarą, a okazała się łowcą. Tylko czy na pewno?

Polina Ojeda ze strachem obserwuje dojście do zdrowia swojego męża po tym, jak obudził się ze śpiączki, do której go doprowadziła. Wyrzuty sumienia wymieszane z radością sprawiają, że kobieta nie wie już, czy postąpiła dobrze w dniu swojego ślubu. Wtedy Polina nie miała nic do stracenia. Teraz ma – ukochanego synka, Sebastiena.

Czy Silvestre wie, że to żona go otruła? Czy Polina odpowie za swoją zbrodnię?