Fantastyczne zwierzęta. Zbrodnie Grindelwalda. Scenariusz oryginalny ebook

Dla Kenzie

Pracowałem z wieloma pisarzami, ale nigdy z kimś tak wyjątkowym jak Jo. Zna na wylot swoje postaci i stworzony przez siebie wszechświat, a do tego jest jednym z najbardziej dynamicznych myślicieli, jakich zdarzyło mi się poznać. Jak na kogoś, kto odniósł tak wielki sukces, wyjątkowo twardo stąpa po ziemi. Jest mistrzynią narracji, a w roli producentki i scenarzystki filmowej wykazuje się niezwykłą otwartością na współpracę.

Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda po raz pierwszy przeczytałem wiosną 2016 roku, na rok i dwa miesiące przed rozpoczęciem zdjęć. Od razu zauważyłem, że scenariusz jest wielowarstwowy, pełen emocji i co najcenniejsze – niepowtarzalny. Jako filmowiec dostrzegłem drzemiące w nim liczne możliwości. Był niczym wielka piaskownica, gwarantująca świetną zabawę. Z satysfakcją odtwarzaliśmy Paryż końca lat dwudziestych minionego stulecia, gromadziliśmy rozmaite cudowne zwierzęta i zgłębialiśmy poruszającą, wielowątkową opowieść pełną frapujących postaci i zdarzeń. Każdy dzień przygotowań do zdjęć oraz produkcji był fascynującą i świetną zabawą.

Co najważniejsze, od razu urzekły mnie postaci. Są ponadczasowe, intrygujące, ujmujące. Wszystkie wystawiane są na ciężkie próby, gdy poruszają się w świecie coraz bardziej skomplikowanym i niebezpiecznym, który – choć niedosiężny i magiczny – pod pewnymi względami przypomina naszą rzeczywistość.

David Yates

9 września 2018

SCENA 1

PLENER. NOWY JORK, AMERYKAŃSKIE MINISTERSTWO MAGII – 1927 – NOC

UJĘCIE Z LOTU PTAKA – Nowy Jork i budynek MACUSA.

SCENA 2

WNĘTRZE. PODZIEMIA MACUSA, PUSTE POMIESZCZENIE O CZARNYCH ŚCIANACH – NOC

Długowłosy, brodaty GRINDELWALD siedzi nieruchomo, magicznie przykuty do krzesła. Nasycone zaklęciami powietrze lśni.

ABERNATHY zagląda do celi z korytarza i patrzy na GRINDELWALDA.

Mała chupacabra – pół jaszczurka, pół homunkulus, wysysająca krew istota z Ameryki – jest przykuta łańcuszkiem do krzesła GRINDELWALDA.

SCENA 3

WNĘTRZE MACUSA, KORYTARZ MIĘDZY CELAMI – NIEDŁUGO POTEM – NOC

PREZYDENT SERAFINA PICQUERY i RUDOLPH SPIELMAN idą nieśpiesznie, mijając wiele par strażników, w kierunku drzwi budzących grozę.

SPIELMAN

(z niemieckim akcentem)

Chyba chętnie się go stąd pozbędziecie.

PICQUERY

Wolelibyśmy go zatrzymać u siebie.

SPIELMAN

Pół roku to i tak dużo. Pora, żeby odpowiedział za swoje zbrodnie w Europie.

Kiedy docierają do drzwi, ABERNATHY odwraca się i ich wita.

ABERNATHY

Pani prezydent Picquery. Panie Spielman. Więzień zabezpieczony i gotowy do drogi.

SPIELMAN i PICQUERY zaglądają do celi i patrzą na GRINDELWALDA.

SPIELMAN

Rzuciliście na niego wszystko, co się dało.

PICQUERY

To było konieczne. Jest wyjątkowo potężny. Trzy razy zmienialiśmy strażnika. Umie wywierać presję, więc usunęliśmy mu język.

SCENA 4

WNĘTRZE. CELE MACUSA – NOC

Cele przypominające klatki wznoszą się w rzędach. Więźniowie skandują i tłuką o pręty, kiedy strażnicy transportują na górę płynącego magicznie w powietrzu i obezwładnionego czarami GRINDELWALDA.

WIĘŹNIOWIE

Grindelwald! Grindelwald!

SCENA 5

PLENER. DACH MACUSA – KILKA MINUT PÓŹNIEJ – NOC

Przypominający karawan czarny powóz zaprzężony w ósemkę testrali czeka. AURORZY 1 i 2 zajmują miejsca woźnicy, pozostali wpychają GRINDELWALDA do środka.

SPIELMAN

Społeczność czarodziejów ma u was wielki dług, pani prezydent.

PICQUERY

Proszę go nie lekceważyć.

Podchodzi do nich ABERNATHY.

ABERNATHY

Panie Spielman, to jego różdżka. Była ukryta.

Podaje mu prostokątne czarne pudełko.

PICQUERY

Abernathy?

ABERNATHY

I jeszcze to.

Trzyma w dłoni fiolkę z jaśniejącą złocistą substancją. SPIELMAN sięga po fiolkę, która wisi na łańcuszku. Po chwili wahania ABERNATHY ją oddaje.

W powozie GRINDELWALD spogląda w górę, kiedy SPIELMAN bierze fiolkę.

SPIELMAN wsiada do powozu. AUROR 1 powozi, AUROR 2 siedzi obok niego. Drzwi zamykają się na liczne zasuwy przy wtórze złowrogiego stukania.

AUROR 1

Wio!

Testrale ruszają.

Powóz nurkuje, a potem odfruwa w strugach ulewnego deszczu. Inni AURORZY ruszają na miotłach.

Mija chwila.

ABERNATHY robi krok do przodu, trzymając Czarną Różdżkę. Spogląda na oddalający się powóz, po czym się deportuje.

PRZEJŚCIE:

SCENA 6

PLENER. POWÓZ Z ZAPRZĘGIEM TESTRALI – NOC

Spód powozu. ABERNATHY się aportuje i przywiera do osi pojazdu.

SCENA 7

WNĘTRZE. POWÓZ Z ZAPRZĘGIEM TESTRALI – NOC

SPIELMAN i GRINDELWALD siedzą po obu stronach powozu, patrząc sobie w oczy. Po bokach czuwają AURORZY z różdżkami wycelowanymi w GRINDELWALDA. Pudełko z różdżką GRINDELWALDA leży na kolanach SPIELMANA.

SPIELMAN unosi zawieszoną na łańcuszku fiolkę.

SPIELMAN

Brakuje języka?

Ale GRINDELWALD się przeobraża...

SCENA 8

PLENER. POWÓZ Z ZAPRZĘGIEM TESTRALI – NOC

ABERNATHY poprawia się pod powozem, a jego twarz się przemienia. Włosy jaśnieją i się wydłużają... To GRINDELWALD. Unosi Czarną Różdżkę.

SCENA 9

WNĘTRZE. POWÓZ Z ZAPRZĘGIEM TESTRALI – NOC

Szybka transformacja GRINDELWALDA w pozbawionego języka ABERNATHY’EGO niemal się dokonała.

SPIELMAN

(wstrząśnięty)

Och!

SCENA 10

PLENER. POWÓZ Z ZAPRZĘGIEM TESTRALI – NOC

W pełni przeobrażony GRINDELWALD deportuje się spod powozu...

...i pojawia się na koźle, gdzie dostrzegają go AURORZY 1 i 2. GRINDELWALD celuje różdżką w wodze, zamieniając czarne sznury w żywe węże, które chwytają AURORA 1 i strącają go z powozu. AUROR 1 leci przez nocne niebo, mijając jeźdźców na miotłach.

GRINDELWALD rzuca następne zaklęcie, a wtedy czarne sznury oplatają AURORA 2 niczym kokon poczwarkę, wyrzucają go do przodu w powietrze i wystrzeliwują jak z procy, żeby strącić AURORÓW 3 i 4 z tyłu powozu. AURORZY spadają w mrok.