Godzina myśli. Wiersze czasu epidemii ebook

Pierwsza godzina myśli

Dochodziły jakieś wieści o epidemii w Chinach. Potem wiadomość, że cudzoziemcy stamtąd wyjeżdżają. I zrobiło się smutno na myśl o Chińczykach, od których świat uciekał jak od umierającego starca.

opuszczają cudzoziemcy miasto wuhan

opuszczają cudzoziemcy miasto wuhan

wyjeżdżają anglicy

francuzi

i włosi

nie można mieć tego

za złe cudzoziemcom

a przecież

gdyby patrzeć na miasto wuhan

z tajemnicy nieba przez lupę bosmana

widać by było przedwieczorny pejzaż

świateł rozproszenia pod granitem chmury

lub odlot bocianów z jesiennych mazowszy

w innym czasie i miejscu

idą barbarzyńcy

z miasta wuhan

cudzoziemcy odchodzą

mają rację

i święte prawo do odejścia

mieszkańcy wuhanu nie mają pretensji

odchodzą cudzoziemcy i nic w tym dziwnego

a przecież smutno jest temu co patrzy

przez ogromną lupę gościnnego nieba

na cudzoziemski odlot przyspieszony

z gniazda zastygłego nad powolną jangcy

nad piękną i modrą

nad wielką i czystą

jak wstążka błękitna minionych dynastii

Z bezsennej nocy wychodzę z ostatnią deską ratunku.

marzenie

nie ma wolnej woli

tylko przymus pieprzony który zbawi

bo skazał

Nikt mi się dziś nie odkłania, jak w moim dawnym wierszu nikt mi się dziś nie odkłania.

dzisiaj

zdarza się jak dzisiaj że z chwili na chwilę

codzienna pustka

wchodzi w fazę pustki tylko przeciw tobie

nie zwiastują jej anioły

trąby

ani gromy

nie można jej odmówić

łagodności przypływu

nastaje w uprzejmym

nienatrętnym milczeniu

przypomina chwilę z dawnych górskich wędrówek

kiedy za drzewami czułeś czarną otchłań

zimny wiatr co wypychał z zarośniętej jaskini

a jednocześnie gwałtownie w nią wciągał

ma ta pustka coś wspólnego z solidarną i szczelną

zmową ludzi

i słońca

stworzeń których przyjaźń

cieszy od dzieciństwa lecz nagle ich bliskość

ubiera się w chłodne

mafijne wspólnictwo

omawiające plemienną wendetę

nie wiesz za co ta zemsta

bo wszyscy zamilkli

te dawne głosy

ta czeluść

i wnętrze ziemi w której biło serce

tak musi czuć się król

przed operacją

pacjent przed zamachem

wołasz

nie ma echa

nawet w tej jaskini

jedyne dwie drogi to ziemia

pod tobą

i niebo bez ptaków

wybrałbyś którąś ale nie masz łopaty

ani skrzydeł

nie masz krwi

w ramionach

wołasz by cokolwiek

usłyszeć w tej studni

lecz nikt nie odpowie czy jest wszystko naprawdę

czy ty sam jesteś pustką

i bezdenną ciszą

wszystko rozjaśnić mógłby dzień następny

gdyby mimo wszystko zaczekał

na ciebie

Często wierzchołek góry skrywa kolejny wierzchołek tej samej góry. Nie inaczej wierzchołek dołu skrywa kolejny wierzchołek tego samego dołu. U Dantego człowiek wychodzi na brzeg oszalałego morza, i tam dopiero czeka go piekło.

e come quei che con lena affannata...

dobrnąłem do krawędzi nowego czasu

jak się dopływa do bezpiecznego brzegu

i tutaj dopiero

pod pogodnym niebem

na łagodnym piasku

dopadły mnie burze

skatowały pioruny

On – wirus. Ona – choroba. Ona – miłość. W innych językach, choćby po włosku, ona to on.

on i ona

lekarz mówi w telewizji że to straszna choroba

że przez nią

która jest nim

lekkie płuca co normalnie

mogłyby unosić się na wodzie jak rybi pęcherz

stają się ciężkie i twarde

buty z cementu

zakute przez mafię

ta przemiana

myślę

to jest ludzka sprawa

podobnie ta

która w innych językach bywa tym

zmienia serce lekkie

jak wnuczka beztroskiej jaskółki

w kamień owinięty szmatą

i przywiązany do szyi

szmata jest po to by się ukryć przed wzrokiem

tych którzy mają własne szmaty

na kanciastych kamieniach