Ilustrowana Biblia dla dzieci ebook

Kiedyś świat wyglądał zupełnie inaczej niż dziś. Nie było Słońca i wszędzie panowała ciemność. Nie podobało się to Panu Bogu, dlatego postanowił stworzyć piękną ziemię pełną światła i kolorów. Świat zmienił się w przepiękny, duży ogród, w którym rosły wspaniałe, barwne rośliny i ogromne drzewa. Mieszkało w nim mnóstwo różnych zwierząt lądowych, ptaków oraz ryb, a wszystkie żyły ze sobą w przyjaźni. Bóg, widząc jaki świat stał się piękny, postanowił stworzyć człowieka, aby mógł się z niego cieszyć.

Pan Bóg stworzył pierwszego człowieka, któremu nadał imię Adam. Zajmował się on pięknym ogrodem, doglądał roślin i zwierząt, jednak czuł się bardzo samotny. Bóg zauważył to i z żebra Adama uczynił kobietę i nadał jej imię Ewa. Pierwsi ludzie bardzo kochali swego Stwórcę i byli mu posłuszni. Żyli w zgodzie ze sobą i ze zwierzętami mieszkającymi w ogrodzie. Mogli także jeść owoce z wszystkich drzew, z wyjątkiem jednego.

Pewnego razu Ewa podeszła do zakazanego drzewa, gdzie czekał na nią szatan o wyglądzie węża i skusił ją, aby zerwała owoc. Nie chciała tego zrobić, jednak wąż powiedział, że nic się nie stanie. Kobieta zerwała owoc, ugryzła kawałek, a resztę oddała Adamowi, który go zjadł. Gdy Pan Bóg zauważył, że ludzie nie byli mu posłuszni, bardzo się rozgniewał i za karę wygnał ich z raju. Adam i Ewa ze smutkiem opuścili ogród swego Ojca.

Pan Bóg widząc, że wielu ludzi grzeszyło postanowił ich ukarać i zesłać na Ziemię potężne deszcze, aby ich zatopić. Nakazał Noemu, który bardzo kochał Boga, żeby zbudował wielki statek, na którym zmieści się cała jego rodzina. Bóg chciał także ocalić zwierzęta, dlatego polecił, aby na arkę zabrano po parze z każdego gatunku. Gdy Noe z rodziną i wszystkie zwierzęta znalazły się bezpiecznie na pokładzie zaczął padać ulewny deszcz. Padał tak długo, aż cała Ziemia pokryta została wodą, a wszyscy źli ludzie zatonęli. Gdy deszcz przestał padać, wody opadły i można było opuścić arkę. Noe wraz z rodziną modlili się do Boga i byli Mu wdzięczni za ocalenie.

Ludzie postanowili zbudować ogromną sięgającą nieba wierzę, aby pokazać, że są tak mądrzy i zdolni, jak Bóg. Nie spodobało się to Panu, dlatego postanowił im przeszkodzić. Pomieszał ich języki tak, że nie rozumieli się nawzajem i nie mogli sobie pomagać w budowie. Zaprzestali swojej pracy i rozproszyli się po całym świecie.

Pewnego dnia Bóg nakazał Abrahamowi, potomkowi Adama, aby wraz z żoną, pomocnikami oraz całym dobytkiem wyruszył w daleką podróż. Posłuchał on swego Pana, którego bardzo kochał. Po długiej wędrówce osiedlił się w dolinie, a Bóg uczynił go bogatym człowiekiem. Abraham był wdzięczny Bogu za wszystko, co Ten uczynił dla niego, jednak bardzo smucił się z jednego powodu. Nie miał syna, o którego prosił w modlitwach. Widząc to, Pan obiecał mu, że będzie miał potomka, a jego rodzina będzie tak liczna, jak gwiazdy na niebie. Abraham uwierzył Bogu i był mu bardzo wdzięczny.