Tylko seks ebook

Dla mojegomęża…

Błażej

Siedziałem na ławce obok starej fontanny, powtarzając do egzaminu. Czytałem o historii wychowania fizycznego i wciąż nie rozumiałem, po jaką cholerę każą nam się tego uczyć. Było przecież tyle ważniejszych i na pewno bardziej interesujących tematów niż te nędzne daty, które jak na złość nie wchodziły mi do głowy.

Patrzyłem na koślawe litery napisane ręką jednej z dziewczyn z naszego roku. W tym momencie żałowałem, że wybrałem pracę zamiast wykładów, ale z czegoś trzeba żyć, bo kasa z nieba nie spadała. Przynajmniej niemnie.

– Siema, kujonie! – Głos Romka w jednej chwili doprowadził mnie dofurii.

Zerknąłem na niego, jak szczerzy swoje białe równe zęby zrobione za kasę jednej z jego „przyjaciółek”. W modnym garniturze wyglądał niczym amant filmowy, a nie student piątego roku wychowania fizycznego na najlepszej akademii w Polsce.

– Może byś się przywitał z kumplem, a nie poświęcasz tym bzdetom tyle uwagi, jakby co najmniej był tam zapisany kod do zbawieniaświata.

– Uczę się, gdybyś nie zauważył – burknąłem zły. – Okulista przyjmuje całkiem niedaleko, może znajdzie dla ciebie jeszczechwilę.

– Nie pierdol już! Chodź lepiej ze mną naparking.

Zmierzyłem go gniewnym spojrzeniem, lecz był zbyt podjarany, aby dostrzec, że spotkanie z nim nie jest mi na rękę. Ja naprawdę wierzyłem, że jeszcze zdołam się czegoś nauczyć. I pomyśleć, że gdyby nie choroba Piotrka, dziś czułbym się spokojniejszy. Jednak w pracy w fast foodzie nie mogło zabraknąć nikogo z obsady. Nie było Piotrka, musiał zastąpić go ktoś inny, w tym przypadku ja.

Poszedłem za Romkiem, mając nadzieję, że uda mi się go spławić w ciągu pół godziny, ponieważ tyle zostało mi do egzaminu u Bola. Taką ksywę profesor zyskał sobie, powtarzając przy każdej okazji: „jesteś cienkiBolek”.

– Widzisz tamto cacko? – Roman wskazał dłonią czarnego lśniącego mercedesa.

– Trudno go nie zauważyć – wyznałem. – Ciekawe, który z wykładowców dorobił się na studentach tyle, żeby kupić maybacha. Chyba że to ten, co zwinęli Rydzowi spod Radia.

Romek zaśmiał się, najwyraźniej przypominając sobie historię maybachów, które ojciec dyrektor otrzymał w prezencie od bezdomnego. Sprawa dość szeroko opisywana była w mediach, dzięki czemu niemal każdemu coś się obiło ouszy.

– Wykładowcy to wożą się gównami – rzucił kumpel, a ja nie mogłem się w tej kwestii z nim nie zgodzić. – Ten wózek jest mój, taki tam prezent na urodziny od Ewki – dokończył, otwierając drzwi auta.

Patrzyłem zdumiony, przetwarzając w głowie wypowiedziane przez niego słowa. Z rozdziawionymi ustami otworzyłem drzwi od strony pasażera, aby zająć miejsce obok Romka.

– Przecież to cacko musiało kosztowaćfortunę.

Kolega odpalił silnik i sprawnym ruchem wyjechał z miejscaparkingowego.

– Pewnie jak był nowy, to kosztował tyle, co wille na jednym z tych drogich osiedli, ale teraz wart jest góra trzysta tysięcy. – Machnął lekceważąco ręką. – Ewka powiedziała, że jej się już znudził i stary obiecał kupić jej nowe audi, które widzieli na jakichś targach motoryzacyjnych. A tego szkoda było wyrzucać, więc sprezentowała gomnie.

– Wyrzucać? – zdziwiłem się. – Mogli gosprzedać.

Romek parsknął śmiechem, skręcając w prostopadłą ulicę.

– Widać, że nie znasz tego świata. Jak masz kasę, to nie sprzedajesz, chyba że to inwestycja, a kilkuletni maybach raczej nią niejest.

Spojrzałem w szybę, kompletnie nie rozumiejąc tego, co do mnie mówi. Widać jednak miał rację. Ja nie tylko nie znałem „tego świata”, ale także do niego nie pasowałem, choć Romek niejednokrotnie powtarzał, bym znalazł sobie „przyjaciółkę”, która w zamian za dobry seks będzie kupowała mi, cozechcę.

– Mamy egzamin – przypomniałem mu, zauważając, że jesteśmy coraz dalej od uczelni.

– Chuj z nim! – Romek z dumą trzymał kierownicę swojego nowego auta. – Ewka obiecała, że to załatwi, a ja jej kurewsko wierzę.

– Może tobie załatwi – zauważyłem, bojąc się nawet myśleć, w jaki sposób będzie wyglądało to „załatwianie” zBolem.

Zważywszy jej zamożność, stawiałem na przekupstwo, jednak mając na uwadze relacje z Romkiem, wiedziałem, że nie zawaha się obciągnąć sorowi, jeśli zajdzie taka potrzeba.

– Jęczysz gorzej niż dawno niepukana dziunia. – To jedno porównanie sprawiło, że się zamknąłem. – Ewka ma dziś na chacie jakąś przyjaciółkę, którą rzucił mężulek, zostawiając po sobie całkiem sporo kasy. Jej się nie chce grać roli pocieszycielki, tym bardziej że mam dziś urodziny i należy mi się dymanko, aby uczcić własne ćwierćwiecze.

– Nie będę pieprzył za kasę – oburzyłem się, wyczuwając podtekstkumpla.

Romek wyjął z kieszeni spodni srebrne zawiniątko i włożył mi je w dłoń.

– Nic na siłę stary, ona potrzebuje tylko pocieszenia. Twoja gadka szmatka zapewne jej wystarczy, ale gdybyś chciał jednak zamoczyć, to radzę: miej to przysobie.

Schowałem prezerwatywę, żeby nie słuchać jegotrucia.

– Grzeczny chłopczyk – pochwalił mnie. – Jeszcze będą z ciebie ludzie. Na kurczakach się nie dorobisz, uwierz mi.

Olałem jego przytyk do mojej pracy w fast foodzie, nie chcąc się dziś z nim kłócić. Jeżeli faktycznie nie musiałem bzykać jakiejś starej dupy, a w zamian miałem dostać zaliczenie u Bola, to wypadało się zgodzić.

Zatrzymaliśmy się przed wielkim budynkiem, wokół którego postawiono solidneogrodzenie.

– Tu mieszka ta twoja Ewka? – zapytałemzaskoczony.

Faktycznie, spodziewałem się okazałej willi, jednak to, co zobaczyłem, było znacznie większe od zwykłego domu. Uśmiechnął się i poklepał mnie poplecach.

– Basen jest nasz, ale czuj się, jak usiebie.

– I nikogo tu nie ma? – zdziwiłem się, że w takiej posiadłości nie ma żadnejobsługi.

– Ewka dała im dziś wolne – chyba czytał w moich myślach – jej mąż byczy się w Stanach, więc nie musimy cisnąć się u mnie na chacie. Aha, jeszcze coś: twoja dupa ma na imię Dagmara, ale nie mów do niej po imieniu. Ewka twierdzi, że woli być anonimowa, bo wiesz, szuje z aparatami wszędzie węszą i boi się, że ktoś sprzeda temat. Rozumiesz... że szuka pocieszenia.

– To co mam robić? – zapytałem, czekając na kolejnewskazówki.

Romek ponownie poklepał mnie po plecach, otwierając drzwi domu.

– O nic nie pytaj i nie zrób mi wstydu!

– Spoko, stary! – Przybiłem mu piątkę. – Wszystkiegonajlepszego!

Liliana

Malowałam rzęsy, starając się nie myśleć o minionym wieczorze, aby ponownie się nie rozpłakać. Wiedziałam, że nasze małżeństwo nigdy nie należało do normalnych, jednak wczoraj Sebastian złamał wszelkie warunki naszej umowy. Może nie dosłownie, ale zrobił to z czystą premedytacją i nie miałam ochoty na niego dziś patrzeć. Cieszyłam się, że musi wyjechać na kolejną ważną „delegację”, pod którą kryły się zupełnie inne spotkania niż te biznesowe.

Pukanie do drzwi sprawiło, że zesztywniałam. Spojrzałam na zegarek, próbując sobie przypomnieć, o której godzinie Sebastian miał wylecieć na Wyspę. Gazety rozpisywały się o jego podróży w interesach do Hiszpanii, jednak on interes chciał tam tylko „umaczać” w kimś innym.

– Lila, to ja. – Usłyszałam dobrze znany mi głos i zza drzwi wyłonił sięmężczyzna.

Nie chciałam, by wchodził do środka, lecz on już wślizgnął się do sypialni. Wpatrywał się chwilę w mój dekolt, odbijający się w wielkim lustrze. Cieniutki peniuar, jaki miałam na sobie, zdecydowanie więcej odkrywał, niżpowinien.

– Nie mówiłam „proszę”! – Ostrym głosem próbowałam gopowstrzymać.

Nie zrobiło to na nim żadnego wrażenia, wciąż nie spuszczał ze mniewzroku.

– Chciałem ci powiedzieć, że Stary już pojechał – doniósłCichy.

Powróciłam do malowania rzęs, starając się nie pokazać, że poczułam ulgę.

– Na chuj mi to mówisz? W dupie mam jego i ten cały syftutaj.

Słyszałam, jak podchodzi do mnie. Poczułam silną dłoń na ramieniu, odgarniającą włosy z mego karku. Przyjemny dreszcz przeszedł ciało w tej samej chwili, kiedy odwrócił mnie w swojąstronę.

– Powiedz to jemu! – Wskazał nabrzmiałe krocze, które miałam na wysokości oczu. – Weź go – rozpiął rozporek – ulży ci!

– Spierdalaj! – krzyknęłam, przypominając sobie, że to ja w tym domu stawiam warunki.

Próbowałam go odepchnąć, lecz stał nieruchomo, wymachując swoim przyrodzeniem tuż przed moimi ustami. Chciałam to zrobić, żeby zatracić się, zapomnieć o Sebastianie.

– Wiem, że się kłóciliście. - Mężczyzna pochylił się i zgarnął w dłoń moje włosy. Przez chwilę poczułam się bezsilna, zdana na jego łaskę. Kiedy przycisnął moją twarz do siebie, wiedziałam, że muszę... że chcę skosztować jegosmaku.

Nie powinien jednak uznać, że zbyt szybko uległam, dlatego szarpnęłam głową i obróciłam twarz kugórze.

– Pamiętaj, że to ty jesteś tu dla mnie, nie ja dla ciebie – przypomniałam mu, choć tak naprawdę pragnęłam dokończyć to, co zaczęłam przed chwilą.

– Powiedz tylko słowo, a…

– Pieprz mnie! – Spragniona przerwałam mu wpół zdania.

Chwycił mnie mocno, pociągając do góry, bym wstała z krzesła. Delikatnie zrzucił ze mnie szlafrok i pochłaniał pożądliwym wzrokiem każdy szczegół mojej figury. Wiedziałam, że go pociągam. Nawet gdyby próbował się tego wyprzeć, jego ciało aż krzyczało zachwytem, gdy mógł mniepodziwiać.

– Mówiłem Staremu, że te dziesięć patyków szybko się zwróci. – Patrzył jak zahipnotyzowany na moje sterczące cycki.

– Zwróci? – Nie zdziwiłam się specjalnie, wiedząc, że chodzi mu o silikony, które zafundowałam sobie rok temu, powiększając nędzne B na piękne, obfite D.

Nachylił się, by wziąć w usta sutek. Ssał przez chwilę, delektując się niczym najlepszymtrunkiem.

– Przyjmuję to jako premię – wyznał całkiempoważnie.

–A już myślałam, że ja nią jestem – mruknęłam kokieteryjnie, cofając się w stronę łóżka.

Popchnął mnie lekko, a kiedy upadłam na pościel, błyskawicznie znalazł się obok. Słyszałam, że oddycha ciężko, choć jeszcze nic między nami nie zaszło. Kiedy wsunął dłoń między moje uda, otworzyłam się na ten dotyk. Nie chciałam czekać, nie pragnęłam tym razem żadnej gry wstępnej, musiałam poczuć go jak najszybciej. Kiedy wszedł we mnie, otuliłam go nogami i unosząc gwałtownie biodra, zmusiłam do przyspieszenia tempa i wzmożenia wysiłków. Tym razem chciałam, żeby było brutalnie, mocno do bólu. Aby ból fizyczny pozwolił mi zapomnieć choć na chwilę o wczorajszym upokorzeniu, zagłuszył je swoją intensywnością.

– Głębiej – zachęcałam go, chcąc zatracić się w tym niemal zwierzęcymakcie.

To cierpienie było moim lekarstwem… Cichy był moim lekarstwem, po które musiałam sięgnąć praktycznie zaraz poślubie.

Błażej

Chata Ewki wyglądała imponująco. Kiedy zajrzałem do wnętrza, na myśl cisnęło mi się jedynie pytanie, co robi jej mąż, że stać go na takie luksusy. Ładna czarnulka powitała nas w progu: mnie skinęła głową, a Romka namiętnie pocałowała. Odwróciłem wzrok z zażenowaniem, czując się jak podglądacz. Ewka musiała to zauważyć, bo szybko przerwała czułości i podeszła, aby mnie obejrzeć z każdejstrony.

– No, będą z niego ludzie, jak już wejdzie na salony – zaśmiała się do Romka, nie zwracając uwagi na to, że wszystko słyszę. – Tylko jakiś taki grzeczniutki sięwydaje.

– To pozory. – Romek puścił do mnie oczko.

Jego wzrok wręcz nakazywał, bym go nie zawiódł. Klepnął Ewkę w jędrny pośladek schowany w kusych szortach. Ten klaps wywołał uśmiech na jej twarzy.

– To my pójdziemy do basenu, a Dora czeka na ciebie w sypialni. – Pociągnęła Romka w kierunku wnętrza domu, wskazując mischody.

– Dora? W sypialni?

Sam nie wiedziałem, co wywołało we mnie większe zdziwienie. Romek mówił o jakieś Dagmarze, a Dora było raczej skrótem od imienia Dorota. I ta sypialnia. Chyba trzeba być idiotą, żeby nie skojarzyć, po co mężczyzna i kobieta spotykają się w tymmiejscu.

– Powiedziałeś mu! – oburzyła się, klepiąc Romka delikatnie w ramię. – Prosiłam, żebyś dochował tajemnicy, a teraz Daga będzie się wkurwiać, że jakiś młokos wyda ją mendom.

– Nie przesadzaj, Błażej to spoko ziom, znamy się od pięciulat.

Zmierzyła go wzrokiem, który mówił tylko tyle, że dzisiejszy dzień Romek zapamięta na długo. Trochę nawet mu zazdrościłem, obawiając się, że ta cała Dagmara czy tam Dora okaże się jakąś nudną babką w średnim wieku, ani do popatrzenia, ani do pogadania. Ewka zdecydowanie odbiegała od tych stereotypów, a jej młodzieżowy strój działał na mężczyzn jednoznacznie.

– Spoko. Daga się przebiera, bo przed chwilą wyszłyśmy z sauny. Jak będziecie mieli ochotę, to ona wie, jak ją włączyć, ale nie radzę tam uprawiać seksu, bo my z Romkiem mieliśmy tam niezłeprzeboje.

Zerknęli na siebie, śmiejąc się w głos. Widać było, że dobrze bawią się w swoim towarzystwie, co nawet trochę tłumaczyło sposób zarabiania Romka na życie. On traktował to jak rozrywkę, z której czerpał korzyści, ona zaś miała młodego kochanka na każde skinienie.

Oddalili się, znikając za szklanymi drzwiami, a ja stałem jeszcze chwilę, nim wszedłem na pierwszy ze stopni prowadzących na piętro. Ciekawiło mnie, jak wygląda ta cała Dagmara, choć dzięki opowieści o porzuconej przez męża kobiecie mogłem sobie ją wyobrazić i z pewnością nie była podobna do Ewy, z którą Romek już pewnie baraszkował w basenie.

– Ty jesteś kolegą Romka? – W połowie schodów zaczepiła mnie zgrabna, otulona jedynie w szlafrokblondynka.

Skinąłem głową, nie wiedząc, co więcej powiedzieć. Ona musiała być ową Dagmarą, zupełnie inną, niż sobie wyobrażałem. Inną na plus.

– Usiądziemy gdzieś? Ewka i Rysiek mają całkiem fajną salę zabaw w piwnicy – zaproponowała, ciągnąc mnie zarękę.

„Sala zabaw”, myślałem, widząc jedynie pokój rodem z filmów o Greyu, w którym główny bohater zabawiał się z Anastazją. Wizja wiszących przy suficie lin, kajdanek i różnego rodzaju pejczy o dziwo mnie nie zniesmaczyła, lecz myśl, że Dagmara wzięła mnie za zwykłą męską dziwkę, cholernie raniła mojeego.

Wstukała kod i otworzyła drzwi, za którymi ukazał się prawdziwy salon gier i rozrywek, zupełnie nie związany z Greyem. Stół bilardowy, sala kinowa na dziesięć osób, jednoręki bandyta i inne rzeczy, o których zwykli śmiertelnicy nawet nie śnili, by posiadać je w swoich mieszkaniach. A oni to mieli. Ta cała Ewka z mężem i pewnie Dagmara także, bo widok tego miejsca nie robił na niej wrażenia.

– Zagramy partyjkę? – Wskazała stół bilardowy, na którym po chwili zaczęła ustawiać bile. – Jeśli ja trafię, ty zdejmujesz jakąś część ubrania, jeśli ty – zawahała się, oblizując ponętnie usta – możesz zażyczyć sobie, czegozechcesz.

Zdziwiła mnie jej bezpośredniość, lecz przytaknąłem ruchem głowy. W myślach obliczałem, ile razy musiałaby trafić, bym stanął przed nią nago, i stwierdziłem, że ma marneszanse.

– Biorę całe – powiedziałem, sięgając pokij.

– A gdzie maniery? – zaśmiała się. – Uczono mnie, że kobiety mająpierwszeństwo.

Rozbiłem bile, które rozłożyły się na całym stole, z czego byłem dumny.

– Ty ustalałaś zasady, wystarczy.

Puściła do mnie oczko, a na jej twarzy rysowało się uznanie. Nachyliła się, wypinając w moją stronę pośladki, których krągłość idealnie podkreślał satynowy szlafroczek, i wymierzyła kijem w jedną z bil, która, niestety, trafiła do łuzy.

– Cholerna szczęściara – skwitowałem to, zdejmując koszulkę i kątem oka rejestrując zadowolenie rysujące się na jejtwarzy.

Uśmiechnęła się, przymierzając się do kolejnegostrzału.

– Czuję, że rozebranie ciebie będzie łatwiejsze niż wydawanie pieniędzy mojego byłegomęża.

Na wspomnienie o mężu posmutniała. Odłożyła kij na stół i podeszła do mnie na tyle blisko, że czułem jej oddech na moim torsie. Utkwiła we mnie spojrzenie, a potem chwyciła za pasek od spodni i przyciągnęła do siebie. Stałem przed nią jak sparaliżowany, czekając na rozwój wydarzeń, a jednocześnie w mojej głowie kłębiły się myśli, których w tym momencie nie powinienemmieć.

Dagmara się nie cackała. Chwyciła mocno mojego sztywnego penisa w dłoń i ruszając nim w górę i w dół, przykucnęła, by wziąć go w usta. Mimo że cała krew odpłynęła mi w strategiczne miejsce, to odzyskałem racjonalne myślenie. Odsunąłem się, wyrywając się z jejuścisku.

– Co ty, kurwa, robisz? – Nie wiem, po co zadałem jej to pytanie, skoro jej zamiary nie budziływątpliwości.

– Obciągam ci. – Przysunęła się i ponownie chwyciła w dłoń moją męskość. – Nie mów, że ci się to nie podoba, bo on nie potrafioszukiwać.

Jej słodki głos prawie mnie przekonał, jednak myśl o tym, jak przedmiotowo traktuje naszą znajomość, nie dawała mi spokoju. Nie mogłem jej na to pozwolić, byłem facetem i musiałem mieć jaja, które aktualnie rozsadzał nadmiartestosteronu.

Ponownie się cofnąłem, lecz ona nie miała w planie odpuścić. Patrzyła pożądliwym wzrokiem, jakby mój członek miał stać się jej obiadem.

– Pierdolony wstydniś! – wykrzyczała, kiedy podciągnąłem w pośpiechu spodnie. – Nie za to zapłaciłam tysiaka! Nie za to, żeby tobie sprawić przyjemność! To ty powinieneś mnie dymać na wszystkie możliwe sposoby, a nie ja się łaszę jak nędzna suka. Taka sama jak ta, do której zwiał ten parszywy kutas, mójmąż.

– Zapłaciłaś za spotkanie ze mną?

– Tak. I radzę ci, żebyś oddał Ewce te pieniądze, bo ja nie chcę cię już widzieć . Nie po takim upokorzeniu, jakie mniespotkało.

– Upokorzeniu? – zdziwiłem się, lecz nie czekałem na odpowiedź, tylko wyszedłem z sali zabaw, a potem pognałem do maybacha Romka, aby na niegopoczekać.

Liliana

Moja znajomość z Cichym byłą jedyną pamiątką po „tamtym życiu”, do którego nie chciałam wrócić. Jego też miało w nim nie być, jednak układ, jaki zawarłam z Sebastianem, miał rację bytu tylko wtedy, gdy miałam przy sobie kogoś zaufanego. A Cichy właśnie taki był. Milczał jak grób, a kiedy trzeba, stawał na wysokości zadania, wysyłając mnie w inny wymiar.

I tak było również tego ranka. Brał mnie na kilka sposobów, pozwalając w ten sposób zapomnieć o kłótni z mężem. Nie dopytywał o szczegóły, lecz zbity wazon, który nadal leżał na podłodze w sypialni, wystarczył, by zrozumieć, że nie poszło o nic. Cichy wiedział, że kochałam te bibeloty, które warte były często więcej niż niejeden samochód.

– Może wyskoczymy na kilka dni za miasto? – zaproponował, choć powinien wiedzieć, jaka będzie moja odpowiedź.

Nie pierwszy raz rzucał takie pomysły, lecz ja nie wyobrażałam sobie, co miałabym z nim robić zamknięta w jednym pomieszczeniu przez całe dnie. Owszem, seks z nim należał do udanych, jednak to było tyle. Nie łączyło nas nic więcej prócz kilku chwil zapomnienia.

– Ile razy mam ci… – zaczął całować ponownie moją szyję, mając nadzieję, że tym razem zmienię zdanie, lecz postanowiłam byćnieugięta.

– Dość! Na dziś miwystarczy.

– Aleja…

– W dupie mam, co ty byś chciał! – krzyknęłam. – Ubieraj się i spierdalaj. Nie chcę dziś już na ciebie patrzeć! Weź sobiewolne!

Cichy nie dał po sobie poznać, że go uraziłam. I za to go ceniłam. Musiał mieć twardą psychikę, skoro nie zawinął się stąd zaraz po poznaniu reguł gry, w której to ja byłam panią.

– Zostanę, gdybyś jednak zmieniłazdanie.

Przygryzłam dolną wargę, wiedząc, że to go jeszcze bardziej podnieci. Nie myliłam się. Jego męskość znów urosła do niewyobrażalnych rozmiarów, co odebrałam jako komplement.

– Nie musisz, są tutaj i inni. – Udałam obojętną.

Odwrócił się i wyszedł z sypialni bez słowa. Wiedział, że nie blefuję, a moje słowa musiały lekko zranić jego dumę i o to mi chodziło. Niech wie, kto tutaj jestgórą.

Błażej

– Ciebie już kompletnie popierdoliło? Dupa chce ci obciągnąć, a ty jakąś cnotkę niewydymkę zgrywasz, jakbyś miał takich okazji na pęczki – burzył się Romek, kiedy pół godziny później wsiadł do auta. – Ja rozumiem, jakbyś miał coś robić, ale miałeś tylko stać i pozwolić, by ssała twojegokutasa.

– Czy to prawda, że ona zapłaciłaza…

Nie wiedziałem, jak nazwać usługę, jaką miałem na myśli. Być szczerym i nazwać to seksem, czy udawać, że nie wiem, o co chodziło i płaciła za czas ze mną. Daga od początku miała jasne zamiary, a Romek i Ewka doskonale o tym wiedzieli. Wrzucili mnie w sidła tej piranii, myśląc, że postawię przyjemność ponad mojezasady.

– I chuj z tym, że zapłaciła! – Romek nie widział w tym nic złego. – Ona ma kasę, a ty interes, który można użyć, żeby zarobić. To proste, stary.

– Mogłeś mi chociaż, kurwa, powiedzieć, a nie udawać pajaca i wyskakiwać z gadką-szmatką.

Romek zaśmiał się, sięgając po opakowanie z gumami leżące w schowku. Wyjął jedną i włożył do ust, po czym podsunął mipaczkę.

– No mogłem i co wtedy? Wszedłbyś, zdjął gacie i powiedział: „Obciągaj za tysiaka”? Błażu, wyluzuj i daj się ponieść. Karina już dawno się zaręczyła z tym mięśniakiem, z którym ci przyprawiła rogi, a ty wciąż po niej płaczesz i myślisz, żewróci.

– Nieprawda! –zaprzeczyłem odruchowo, choć Romek miał spororacji.

Mój ostatni związek uważałem za wyjątkowy. Pewnie sam klęknąłbym przed Kariną, gdyby nie wieść o ciąży… z innym. Byłem wpierw na nią wściekły, że wybrała jednego z tych, co mają mięśnie zamiast mózgu, choć przecież sam regularnie bywałem na siłce. A potem byłem zły na siebie, że zamiast chodzić z nią, wolałem zapisać się na tańszą siłownię, oszczędzając przy tym trochę kasy na wakacje. I ja oszczędzałem, a ona puszczała się w szatni z tym dryblasem, któremu niedługo miała urodzić małegoPudziana.

– Pierdol ją i pokaż, że powinna żałować. – Wiedział, jak mnie zachęcić. – Smażąc kurczaki jej raczej nie zaimponujesz, a taka Daga mogłaby cię nieźle ustawić.

– Daga raczej nie zechce mnie widzieć – zauważyłem.

– Daga nie, ale innych jest w mieście na pęczki. Wystarczy wiedzieć, gdzieszukać.

Szelmowski uśmiech Romka zdradzał jego zamiary. On naprawdę chciał stać się moim korepetytorem w dziedzinie życia, której dotąd nie chciałemznać.

Liliana

Ból głowy nie dawał mi spokoju przez resztę dnia. Planowałam wybrać się na zakupy, by choć trochę zrekompensować sobie kłótnię z Sebastianem, lecz migrena byłasilniejsza.

Połknęłam tonę tabletek przepisanych przez lekarza, który był dobrym znajomym mojego męża,i położyłam się do łóżka. Przez chwilę chciałam wstać, zmienić pościel, na której wciąż czułam zapach Cichego i mnie, o którym teraz nie mogłam myśleć. Nie, nie miało to nic wspólnego z wyrzutami sumienia, bo takowych nie miałam od dawna. Każdy z nas wiedział, jakie są reguły tej gry, lecz mnie one zaczynały powoli nudzić. Nudziła mnie ta stagnacja, która teoretycznie powinna dawać mi poczucie bezpieczeństwa. W końcu miałam ich obu. Męża i kochanka, a oni nie mieli nic przeciwtemu.

Zamknęłam oczy, próbując przypomnieć sobie początki mojej znajomości z Sebastianem. Nie, nie te przykre, lecz te, kiedy zaczął się o mnie starać, obiecując rzeczy, o których nawet nie śniłam. Byłam wtedy zwykłą Lilką, a on stworzył ze mnie dzisiejszą Lilianę, której wielu unikało. Często się z tego śmiałam, jednak gdzieś wewnątrz zastanawiałam się, jak ci wszyscy ludzie zareagowaliby na dawną mnie. Mnie, której już nie było. Starzy znajomi, jeśli można było ich tak nazwać, zapewne nie poznaliby mnie na ulicy. Sebastian, jak obiecywał, dał mi wszystko, a może nawet i więcej. Ja w zamian miałam po prostu być. Uśmiechać się, dobrze wyglądać i, co najważniejsze, nie pyskować, a to przychodziło mi najtrudniej.

Podniosłam się, aby podejść jeszcze raz do drzwi i upewnić się, że są zamknięte. Przekręcony klucz wystawał z nich, uniemożliwiając wejście od zewnątrz. Myślałam chwilę o Cichym, który pewnie za jakiś czas będzie próbował tu powrócić, i cieszyłam się, że tym razem go uprzedziłam. Nie miałam ochoty na jałowe rozmowy, a nawet na seks, który dawał mi przecież tyle ukojenia. Miałam ochotę jedynie na sen. Sen, który zabierze ten przeklęty ból z mojejgłowy.

Błażej

Czułem się jak na wykładzie. On mówił, a ja nawet przez chwilę zastanawiałem się, czy nie powinienem notować tych „cennych” informacji. Zdawałem sobie sprawę, że ludzi z kasą da się rozpoznać z daleka, ale Romek mógłby o tym napisać co najmniej trylogię poradników, które sprzedawałyby się w setkach tysięcy egzemplarzy, gdyby potencjalni kupcy zobaczyli zdjęcie Ewki, z którą regularnie sypiał, na dodatek dostając za tokrocie.

– Tylko pamiętaj, że musisz być pewny siebie. – Uniósł palec, co mnie rozśmieszyło, lecz szybko uspokoił mnie karcącym spojrzeniem. – Jak będziesz takim łapucapu jak zawsze, to nie masz szans na dobra partię, a do takiej cię przygotowuję. Wszystkie Kariny spierdalają, a ty stajesz sięwicemenem.

– Wice co? – Nie rozumiałem, o co muchodzi.

Klepnął mnie w czoło, patrząc na mnie zwyższością.

– Wicemen to taki gorszy tytuł mena, który należy do mnie. Jestem prawdziwym facetem, jakiego chcą bogate laski, a ty będziesz tym, który będzie bzykał te, które ja odrzuciłem – tłumaczył – czyli od Ewkiwara.

– Kumam, jednak możesz mówić do mnie po polsku, bo może nie wyglądam, ale rozumiem. – Zaśmiałem się. – Ta twoja Ewka ma jakieś wtyki w tymświecie?

Spojrzał na mnie, kręcąc z niezadowoleniem głową. Im dłużej myślałem o jego propozycji, tym bardziej mi się ona podobała. W zasadzie nikt w tym układzie nie cierpiał, a każdy czerpał korzyści. Już nie myślałem o sobie jak o męskiej dziwce, zamieniając to stwierdzenie na chwilowego kochanka, planując zostać nim do czasu,aż poznam dziewczynę, która zawróci mi w głowie co najmniej jak Karina.

– Ewka ci raczej nie pomoże, bo Daga była chętna, a teraz faktycznie musi ją pocieszać, choć tyle mieliśmy planów na dziś. – Wciąż kiwał głową, jakby weszło mu to już w nawyk. – I pomyśleć, że chata wolna, szampan w wiadrze, a ja jedyne, z czym się dymam, to z twoją pustą mózgownicą, żeby wpoić cimaniery.

Parsknąłem głośno, nie wierząc, że użył sformułowania „maniery”, mówiąc o jawnym dawaniu dupy. Dla Romka faktycznie musiało to wyglądać najnormalniej w świecie albo właśnie tak pragnął towidzieć.

– Jutro ruszaj na podryw i szukaj dziuni śmierdzącej kasą. Takie poznaje się na kilometr, mówięci.

– Jutro?

Ziewnął teatralnie, zakrywając ustaręką.

– A na co chcesz, kurwa, czekać? Młodszy nie będziesz, ładniejszy też nie, a i radziłbym iść, póki się nie rozmyślisz, bo ja tam bym dał obciągnąć Dadze, nawet robiąc minetęEwce.

– Zostaw szczegóły dla siebie – poprosiłem lekko zażenowany jegobezpośredniością.

On jednak wyjął portfel i wyciągnął kilka srebrnych paczuszek, w których znajdowały się prezerwatywy. Przesunął je w moim kierunku, dając znak, abym schował je do kieszeni.

– Radzę ci się do tego przyzwyczaić, bo świat, do którego wchodzisz, to jedno wielkie bagno, w którym każdy tylko nakurwia, jak może. – Brzmiał poważnie. – To prezent od wujka Romka na start, póki jesteś jeszczegoły.

Mogłem to skomentować, lecz chyba zabrakło mi odwagi. Kłótnia z nim nie wchodziła w rachubę, skoro wciąż potrzebowałem jegopomocy.

– Jak znajdziesz klacz, to cyknij foto i wyślij do mnie, a ja ocenię, czy warto. – Trochę wkurwiała mnie jego pewność siebie, ale wiedziałem, że i ja muszę się jej nauczyć, więc pokornie słuchałem. – Znam już ten świat od dość dawna i zawsze to lepiej się kogoś poradzić. Sam nie miałem takiego nauczyciela, jaki trafił się tobie, więczazdroszczę.

– Ewka nie jest pierwszą? – zdziwiłem się, zupełnie nie wyłapując komplementu, jaki wypowiedział pod swoim adresem.

Dotąd byłem niemal pewien, że jest z Ewką już kilka lat, choć nigdy nie wymieniał jej imienia. Chwalił się licznymi prezentami, ładnym i przestronnym apartamentem, ale nigdy nie zdradzał więcej, niż powinien. Nigdy, aż do dziś, kiedy i mnie wciągnął w tę nieczystą, ale chyba fascynującą grę, gdzie dobrze opłacany seks stał na pierwszymmiejscu.

– Nie będę wdawał się w szczegóły, ale przez pięć lat było ich więcej niż paluszków w jednej, a nawet w dwóchdłoniach.

Wytrzeszczyłem oczy ze zdumienia, nie wierząc, że mówi o tym z takim spokojem. Od zawsze ciekawiło mnie, dlaczego kobieta sypiająca z różnymi facetami łatwo dostaje miano dziwki, a facet, który dupczy codziennie inną, uznawany jest za macho. I Romek nim był, podczas gdy ja prezentowałem się przy nim raczej jak prawiczek. A może lepiejnowicjusz.

Liliana

Nie zmrużyłam oka, wciąż wpatrując się w drzwi. Sama siebie nie rozumiałam, bo z jednej strony nie chciałam, aby Cichy ponownie przekroczył próg sypialni, lecz z drugiej pragnęłam, by wyważył te cholerne deski i wziął mnie ponownie w pachnącej nami pościeli. To rozchwianie sprawiło, że zapragnęłam whisky. Wiedziałam, że nie rozwiąże ona problemów, ale choć trochę zagłuszy myśli biegnące w dwie przeciwległestrony.

Sięgnęłam po słuchawkę telefonu, który znajdował się na nocnym stoliku, aby wybrać numer do kuchni. Sebastian, wyposażając dom, pomyślał przede wszystkim o wygodzie i możliwości zdalnego kontaktowania się z każdym pomieszczeniem. Dzięki temu mogłam zawołać zawsze panią Wandę, by przyniosła mi trunek dopokoju.

– Whisky, i to podwójną – powiedziałam, słysząc grzeczne „kuchnia, słucham”.

Zrezygnowałam z grzecznościowych formułek, bo każdy wiedział, że tylko ja i Sebastian mamy możliwość dzwonienia, a mąż płacił każdemu niemałą pensję, więc mogłam wymagać posłuszeństwa. On nie zwracał na to żadnej uwagi, , bo stale znikał z domu, oczywiście podróżując w interesach, co nikogo nie dziwiło. A to, że nie uczestniczyłam w tych wyjazdach, stawało się przedmiotem plotek, w których uznawano mnie za wyrodną żonę, nie wspierającą ciężko pracującego męża. Czasem chciałam powiedzieć im prawdę i zobaczyć miny, które zasługiwałyby na pewno na Oscara. Chciałam, lecz nie mogłam. A może wolałam z tym jeszczepoczekać.

Musiałam wstać, aby otworzyć drzwi, by Wanda nie miała problemu z dostarczeniem mojego zamówienia. Doskonale wiedziałam, że do alkoholu dołączy jedno z tych swoich ciast, które piekła chyba z nudów. W naszej kuchni nie było wiele do robienia, a i przyjęcia dla przyjaciół ograniczaliśmy do minimum, co nie zadowalałokucharki.

Zdecydowane stukanie, które wyrwało mnie z zamyślenia, zupełnie nie pasowało do Wandy. Było mocniejsze i dobrze mi znane. Wiedziałam, że osoba stojąca za drzwiami nie poczeka na moje „proszę”, bo zaraz sama naciśnie klamkę, tak samo jak wtedy, kiedy próbowałam zasnąć.

– Już myślałem, że tu zgniłaś – powitał mnie z tym swoim zawadiackim uśmiechem, stawiając obok mnie filiżankę, nad którą unosiła się para. – Nie lubię, kiedy tak robisz.

W jego głosie słychać było wyrzuty, których być nie powinno.

– Moja sypialnia to mójazyl.

– Jakoś rano o tym nie pamiętałaś – zauważyłzaczepnie.

Po raz kolejny poczułam, że chce coś ugrać, lecz wciąż nie miałam pojęcia co. Moje poranne zapomnienie nie miało tu nic do rzeczy, choć gdyby Cichy chciał, to już dawno powiedziałby Sebastianowi, że regularnie pieprzy mnie w naszym małżeńskim łożu. Doskonale wiedziałam, jak zareagowałby na to mój mąż, i tym razem wolałam odpuścićCichemu.

– Ostatni raz! – Próbowałam brzmieć groźnie, jednak on nie zwracał na touwagi.

Patrzył jedynie na moje ciało, jakby chciał przyspieszyć powolne ściąganie biustonosza i dorwać się do moich piersi.

– Pamiętaj, że wciąż to ja mam więcej do stracenia niż ty – wyznał, nim zatopił się w moichustach.

Ponownie poczułam przyjemne mrowienie, które zapowiadało nadchodzącą wolnym krokiem ekstazę. Cichy całował moje ciało, schodząc coraz niżej, aż w końcu doszedł językiem do mojej nabrzmiałej łechtaczki. Okrężnymi ruchami pieścił ją, drażniąc jednocześnie delikatnie palcem. Jęknęłam głośno z podniecenia, co spowodowało, że uniósł się na moment i zakrył dłonią mojeusta.

– Drzwi są otwarte – przypomniał mi, a ja wiedziałam, że fakt, iż w każdej chwili ktoś może nas nakryć, jeszcze bardziej go podnieca.

Ponownie osunął się między moje uda, kontynuując pieszczoty. Przyspieszone bicie serca zwiastowało, że zaraz nadejdzie najważniejszy moment, lecz Cichy nie miał w planach na to pozwolić. Chwycił mnie mocno w tali, uniósł i przewrócił nabrzuch.

– Klękaj! – rozkazał, a ja posłusznie wykonałam polecenie, wiedząc, co zaraz nastąpi.

Poślinił palce lewej dłoni, delikatnie nawilżając nimi mój odbyt, by mógł wejść w niego bez problemu. Przez chwilę penetrował go, by rozluźnić mięśnie, aż wszedł głęboko, sprawiając mi początkowo ból, który po chwili przerodził się w przyjemność. Prawą rękę wsadził między moje uda, wsuwając dłoń w wilgotną szczelinę. Poruszał się rytmicznie w przód i w tył, pobudzając mnie jednocześnie opuszkami. Tłumiłam krzyk, jaki rósł we mnie, skupiając się na odgłosach klaśnięcia naszych ciał, które zdawały się wypełniać całą moją małżeńskąsypialnię.

Błażej

Przez całą noc nie zmrużyłem oka. Miałem wrażenie, że moja głowa wypełnia się tabelkami podobnymi do arkusza kalkulacyjnego, w którym wpisywałem kolejne zarobione „przyjemnie” pieniądze. Wciąż bałem się nazwać tego po imieniu, ale przecież nie chciałem zrobić nikomu nic złego. Nikogo nie zdradzałem, nie raniłem. Byłem fair i to się dla mnieliczyło.

Zgodnie z radą Romka wybrałem się do galerii. Rankiem, gdy byli tam ci, którzy z wygody lub nadmiaru pieniędzy nie musieli pracować. Mnie interesował ten drugi typ. Sprawdziłem zapisane na kartce nazwy sklepów, w których kupują tylko kobiety z odpowiednio zasobną kartą kredytową. Wszedłem do jednego z nich, aby upewnić się, że Romek mnie nie oszukuje. Zerkając na metkę, zorientowałem się, że zwykła szmatka wisząca na wieszaku nawet w promocji kosztuje więcej niż trzy moje miesięcznewypłaty.

Zająłem miejsce na pomarańczowej sofie wykonanej z taniej ekoskóry, która znajdowała się nieopodal butiku. Teraz mogłem udawać, że czytam, jednocześnie wypatrując idealnego celu. Lustrowałem od góry do dołu wchodzące do sklepu kobiety, zwracając uwagę na to, czy wychodzą z niego obładowane, czy z pustymi rękoma. Takie odrzucałem na wstępie, bojąc się, że nadzieję się na paniuśkę, która groszem nie śmierdzi, a jedynie odwiedza to miejsce, by pomarzyć, że kiedyś będzie w stanie wydać tyle siana na jakiściuszek.

Siedziałem już dobre trzy godziny, gdy obok mnie przeszła ona. Nie musiała wchodzić do sklepu, żebym wiedział, że ma kasę. Kasę i klasę, które czuć było na kilometr. Szła swobodnym krokiem, kołysząc zalotniebiodrami.

Wstałem z miejsca, ruszając za nimi. Nie wyglądali jak małżeństwo, jednak nie mogłem mieć pewności. Postanowiłem ich śledzić i zrobić tak, jak radził mi Romek. Gdy tylko weszli do kolejnego sklepu, cyknąłem babce fotę przez witrynę i wysłałem MMS-em do kumpla. Nie musiałem długo czekać na odpowiedź, gdyż przyszła po chwili: „Jeśli złowisz Wiśnicką, to wiszę ci wiadro whisky”. Zaśmiałem się, wystukując odpowiedź: „Czyli ryba warta mojej przynęty?”. „Lizałbym jej nawet chodnik, jeśli zechciałaby na mniespojrzeć!".

Te słowa spowodowały, że poczułem, jak przyspiesza mi puls. Miałem swoją szansę, tylko musiałem ją wykorzystać. Kobieta z dryblasem wyszli ze sklepu, mijając mnie, jakbym był niewidzialny, co trochę zmniejszyło moją pewność siebie, tak cholernie mi teraz potrzebną. Ponownie ruszyłem za nimi, patrząc, jak wchodzą do drogiego butiku z bielizną. W głowie powoli układał mi się plan, musiałem tylko liczyć na łutszczęścia.

Przeglądała wyeksponowane na wieszakach delikatne ciuszki, a potem wybrała kilka z nich, by móc je przymierzyć. Dryblas poszedł za nią, lecz nim się nie przejmowałem. Jakoś nie wyglądał na specjalnie rozgarniętego, co działało na mojąkorzyść.

Wszedłem niezauważony do sklepu, czując, że takich jak ja traktują raczej jak złodziei, a nie klientów. Bez problemów zlokalizowałem przymierzalnię, w której była Wiśnicka, ciesząc się, że dryblas nie zwraca na nic uwagi i podziwia własną muskulaturę w sąsiednim lustrze. Cichutko wsunąłem się za kotarę; pomieszczenie było dużo większe niż typowaprzymierzalnia.

Stała bokiem do lustra. Prawie naga, lecz już widok jej sterczących piersi sprawił, że poczułem, jak krew dopływa do najczulszego męskiego organu. Gdy usiłowała zdjąć z wieszaka kolejny biustonosz do przymierzenia, miałem chwilę, by podziwiać jej nagie pełne piersi. Powoli uniosła głowę, a ja zorientowałem się, że zaraz mnie zobaczy. Zbliżyłem się, by stanąć tuż za jej plecami i zakryć dłonią usta, by nie krzyczała. Zdążyłem to zrobić, lecz jej wzrok zdawał się byćprzerażony.

– Ciii – szepnąłem wprost do jej ucha – za kotarą stoi goryl, a wątpię, aby był szczepiony nawściekliznę.

W odbiciu lustra ujrzałem błysk w jej oczach. Dopiero teraz mogła zobaczyć moją twarz, co wydawało się podniecające. Cały stres mnie opuścił w chwili, w której oczy kobiety się rozjaśniły, dodając mi pewnościsiebie.

– Radziłbym ci nie krzyczeć, bo drapieżniki zazwyczaj wybierają słabsze osobniki, a ty nie wyglądasz na władczynięstada.

Podniosła rękę, aby odsunąć moją dłoń. Mimowolnie spojrzałem na jej biust, który przeze mnie świeciłnagością.

– Ten goryl – kiwnęła na kotarę – to najsłabszy osobnik wstadzie.

Zaśmiałem się, nie mogąc się powstrzymać. „Piękna, bogata, inteligentna idowcipna”.

– Lila, jakiś problem? – Śmiech uaktywnił dryblasa, który stał za cienką, materiałowązasłoną.

Stałem przerażony, czekając, co zrobi. Mogłem ponownie zatkać jej usta, ale cisza jeszcze bardziej zaniepokoiłabygoryla.

– Tak, kurwa, cycki mi się nie mieszczą w D – powiedziała stanowczym tonem, przyprawiającym mnie o dreszcze. – Przynieś większy, i to z każdego fasonu –rozkazała.

Byłem pewien, że dryblas ze spuszczona głową ruszył w kierunku ekspedientki, by poprosić ją opomoc.

– Naprawdę D?

Jakimś cudem zdobyłem się na odwagę i położyłem dłoń na jednej piersi, chcąc sprawdzićwielkość.

– Silikony, choć nie wyglądają – rzekła, szybko się orientując, że nie powinna ze mną rozmawiać. – Masz minutę, by wyjaśnić, jak się tu znalazłeś, a potem spierdalasz sam lub Cichy ci w tympomoże.

Jej władczy ton głosu dla mężczyzny brzmiał podniecająco. Już wyobrażałem sobie, jak przejmuje pałeczkę w łóżku, choć wciąż nie wiedziałem, co jej odpowiedzieć.

– Szukam pracy, a ty możesz mi ją dać – chciałem, aby brzmiało todwuznacznie.

– A co ja, kurwa, pośredniak? – Zaśmiała się. – Masz szczęście, że jesteś dowcipny i kupiłeś mnie tym tekstem o gorylu, boinaczej…

Odwróciłem ją przodem i przycisnąłem do siebie, a potem rozgniotłem jej usta namiętnym pocałunkiem. Miękkie wargi smakowały drogą pomadką, która pewnie zostawi ślad na mojej twarzy. Całowałem ją, czekając aż i ona podejmie moją grę, co nastąpiło szybciej, niż się spodziewałem. Nasze języki wirowały, jakby prowadziły ze sobąwalkę.

– Lilka, jesteś tam? – Mężczyzna zza kotary przerwał chwilę intymności. – Mam te staniki, które chciałaś. Każdy w rozmiarze E. – W jego głosie słychać byłoekscytację.

– Oddaj je ekspedientce i spadamy. Mam dość przymierzania na dziś – odpowiedziała. – Przydaj się na coś – tym razem skierowała słowa do mnie, podając mi jeden zestaników.

– Myślałem, że już się przydałem. – Uśmiechnąłem się niczym zdobywca, ponownie chcąc zatopić się w jej ustach, lecz ona mnie odsunęła.

– Nie dla psa kiełbasa! – Cmoknęła mnie w policzek, zakładając bluzkę oraz marynarkę. – A jego – wskazała na stanik – zatrzymaj sobie na pamiątkę.

Wzięła torebkę i odsunęła lekko materiał, aby wyjść z przymierzalni, tak by nie było mnie widać. Byłem na siebie wściekły, że spieprzyłem tak dobrą sytuację, jednak nie potrafiłem logicznie wytłumaczyć, co poszło nie tak. Przecież oddała pocałunek, pozwoliła na pierwszy kontakt, samej też w nim uczestnicząc.

Wyszedłem po cichu z przymierzalni, tym razem skupiając na sobie wzrok sprzedawczyni. Uważnie obejrzała moje dłonie, a ja cieszyłem się, że schowałem stanik do wielkiej kieszeni, która przez to odstawała, co i ona musiała widzieć. Z sercem na ramieniu przemierzyłem sklepowe bramki bez zbędnych pisków, lecz wciąż bez nadziei na łatwy zarobek.

Liliana

Wybrałam się na zakupy jedynie z nudów. Kilka lat temu nawet nie pomyślałabym, że kasa może być jedną z recept na tę dolegliwość. Myślałam raczej, że bogacze nigdy jej nie odczuwają, mając zaplanowany dzień od a do zet. Jakie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że bogaci mają gorzej niż biedota. Im nie wypada iść do kina czy na kręgle, bo takie atrakcje powinni mieć w swoich domach, które nawet najlepiej wyposażone z czasem po prostu stawały sięnudne.

Cichy pojechał ze mną, choć protestowałam. Tłumaczył, że Sebastian byłby zły, gdyby dowiedział się, że chodzę sama po mieście, lecz ja wiedziałam, że miał nadzieję na seks w jednej z przymierzalni. Tak, nie byłby to pierwszy raz i pewnie gdyby mój mąż się o tym dowiedział, złoiłby mi skórę, a Cichego zabiłby bez wyrzutów, bo przecież reputacja jest najważniejsza. Ale co zrobić, gdy seks jest dobrym sposobem nanudę?

Kupiłam kilka łaszków, których chyba nawet nie zamierzałam nosić. Wolałam te od projektantów, lecz w ich butikach się nie relaksowałam. Były zbyt małe, klaustrofobiczne. Zupełnie inne niżgaleria.

Postanowiłam wpaść jeszcze do sklepu z bielizną, by kupić coś na wieczór. Liczyłam, że Cichy ponownie odwiedzi moją sypialnię, choć ja będę udawała obojętną. Po wczorajszym analu nie miałam wątpliwości, że czuje do mnie coś więcej. Coś, czego czuć niepowinien.

Za każdym razem, kiedy mnie pieprzył, problemy odlatywały na inną planetę. Pozwalały żyć tu na ziemi, przez chwilę upewniając mnie, że orgazm jest najlepszym lekarstwem. Najlepszym do czasu otrzeźwienia, które przy Cichym przychodziło niestety zbytszybko.

Przymierzałam kolejny stanik, gdy spostrzegłam kątem oka sylwetkę stojącego za mną mężczyzny. Nie widziałam twarzy, lecz byłam pewna, że to Cichy ma ochotę na szybki numerek. Dopiero gdy duża dłoń zakrywająca mi usta nie okazała się szorstka, lecz wręcz delikatna, zorientowałam się, że to nie on. Musiał widzieć przerażenie w moich oczach, kiedy wyznałszeptem:

– Ciii za kotarą stoi goryl, a wątpię, aby był szczepiony nawściekliznę.

Pomyślałem o Cichym, który faktycznie przypominał trochę wspomniane zwierzę, lecz w stosunku do mnie był potulny niczym małybaranek.

Moje oczy błysnęły, gość kupił mnie tym poczuciem humoru. Był obcy, lecz biła od niego jakaś pozytywna aura. Wpatrywał się w mój biust, a ja dopiero teraz przypomniałam sobie, że nie mam stanika. Odpowiedziałam mu w jego stylu, co wywołało śmiech, który zaniepokoiłCichego.

„Kurwa, nie tak wyobrażałam sobie ten dzień”, myślałam, odprawiając goryla po większe staniki. Ciekawiło mnie, co chłopak tu robi, tym bardziej że był przystojny i pewnie sporo młodszy odemnie.

Gdy wspomniał coś o szukaniu pracy, pomyślałam, że Sebastian go odrzucił podczas aplikacji do jednej z naszych firm i teraz próbował grać mną, lecz on, ku mojemu zdziwieniu, zaczął mnie namiętnie całować, zachłannie wpychając w moje usta język. Tak bardzo pragnęłam czegoś nowego, czegoś innego, niż mógł zaoferować mi Cichy, że odwzajemniłam pieszczoty. Zatraciłam się w tańcu naszych języków na tyle, że ostudził mnie dopiero głos Cichego, któremu w głębi serca dziękowałam, że nie posunęłam się dalej, choć moje ciało krzyczało owięcej.

Wyszłam z przymierzalni, opuszczając szybko sklep, aby zniknąć z pola widzenia nieznajomego. Przyspieszony puls i podniecenie kazały mi zostać, lecz rozsądek nakazywał uciekać. I pewnie tak by się stało, gdyby nie dzwonek telefonu oznajmiający połączenie z moimmężem.

– Tak? – zapytałam niepewnie, przełykając głośnoślinę.

Cichy już po moim spokojnym tonie poznał, kto dzwoni. Oddalił się na chwilę, aby dać mi trochę prywatności. On tak samo jak ja bał się Sebastiana. Wiedział, że jedno potknięcie może kosztować go nie tylko posadę, ale i życie. Już nie takich mój mąż wywoził za miasto, by kopali w lasach swojegroby.

– Jakaś menda jest tutaj na wakacjach i cyknęła mi zdjęcie. Trafiło już pewnie na wszystkie portale z zapytaniem, gdzie moja żona i, kurwa, masz tu przylecieć. Innego wała zrobić nie możemy – mówił tak szybko, że trudno było go zrozumieć. – Zabukowałem ci dwa bilety na dziś. Masz pięć godzin i radzę siępospieszyć.

– Ale…

– Nie ma, kurwa, żadnego „ale”, tylko ślij mi mailem zdjęcia dowodów, bo potrzebuję danych do biletu. I ruszaj dupsko, bo następny samolot dopiero jutro, a ja nie zamierzam kisić się w apartamencie, kiedy jest tak cholerniepięknie.

Nim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, on już się rozłączył. Jak zawsze nie dał mi dojść do słowa, co nawet mnie tym razem cieszyło. Mogłam powiedzieć za dużo lub zaśmiać się z jego gadki, że nie zamierza kisić się w apartamencie, doskonale zdając sobie sprawę, że paparazzi miał cholerne szczęście, że nakrył mojego męża poza łóżkiem, gdzie zazwyczaj załatwiał swoje „interesy”.

Cichy zobaczył, że chowam telefon, i podszedł do mnie. Z mojej twarzy na pewno wyczytał, że coś jest nie tak, jednak niezapytał.

– Sebastian zabukował dwa bilety. Za pięć godzin mamsamolot.

– Co się stało? – Na jego twarzy można było zobaczyć radość, co wkurwiało mnie doszczętnie.

– Jakaś menda go nakryła i muszę lecieć grać razem z nim szopkę – wydukałam.

– Mówiłem ci, że zasługujemy na wakacje. – Uśmiechnął się, jakby Sebastian spełnił jegomarzenia.

Kątem oka zobaczyłam chłopaka, z którym całowałam się w przymierzalni, i sama nie wiem czemu, nagle zapragnęłam z nim pogadać. Miałam nadzieję, że chociaż on nie będzie się cieszył z mojego nieszczęścia, jak robił to terazCichy.

– Pokaż dowód! – nakazałam zaskoczonemu chłopakowi.. – No już, dawaj! – ponaglałamgo.

Wpatrywał się we mnie niebieskimi jak ocean oczami, przenosząc co jakiś czas spojrzenie na Cichego. Niepewnie wyjął z kieszeni portfel, podając miplastik.

– Błażej Lwowski – przeczytałam – rocznik dziewięć trzy – wyjęłam telefon, aby zrobićzdjęcie.

– Coś przeskrobałem? – Obecność Cichego pozbawiła go pewnościsiebie.

– Raczej wygrałeś – sprecyzowałam. – Za pięć godzin mamy samolot. Zabierz ze sobą letnie ubrania, bo na Fuercie pewnie jest ze czterdzieścistopni.

Błażej

Wytrzeszczyłem oczy, bo kompletnie nie wierzyłem w to, co słyszę. „Samolot, Fuerta, czterdzieści stopni i pięć godzin”, powtarzałem sobie w myślach, próbując połączyć to wcałość.

– Mail poszedł, więc nie ma odwrotu! – Posłała mi zwycięski uśmiech, patrząc z wyższością na dryblasa. – Swoje wakacje spędzisz w Polsce. Ja lecę z Błażejem.

Miałem wrażenie, że mówi to tylko dlatego, aby go wkurwić. Dryblas nie miał wątpliwości, że kobieta mówiła poważnie, zagryzł zęby i udał się dowyjścia.

– Za dwie godziny bądź u mnie, musimy zdążyć na lotnisko.

– Czyli gdzie? – zapytałemzmieszany.

– Znalazłeś mnie tutaj, to myślę, że i z tym zadaniem sobie poradzisz. – Jej zaczepny ton miał w sobie coś zflirtu.

– Będę przed czasem – powiedziałem już do jej pleców, lecz byłem pewien, że sięuśmiecha.

Patrzyłem jeszcze przez chwilę na oddalającą się sylwetkę Lilki, nie mogąc uwierzyć, że lada chwila będę z nią sam na sam. Choć tak naprawdę nie wiedziałem jeszcze, na co się piszę, wizja zagranicznego wyjazdu całkowicie pochłonęła mojemyśli.

Wyjąłem telefon, aby wybrać numer Romka. Tylko on jeden spośród moich znajomych mógł wiedzieć, gdzie mieszka bogata piękność, z którą byłemumówiony.

– Jeśli dzwonisz, abym cię pocieszył, to marne szanse, bo Ewka właśnie robi miloda.

Postanowiłem pominąć gadkę o prywatności, bo wiedziałem, że to i tak nie miałosensu.

– Gdzie mieszka Lilka?

– Lilka? – zapytał, jednocześnie wydając z siebiejęk.

– Wiśnicka – wyjaśniłem, byle nie musieć dłużej słuchać odgłosów, jakie z siebie wydawał. – Wyślij mi pilnie SMS-em jej adres, jak już dojdziesz – dodałem, rozłączającsię.

Znałem ten odgłos, który zwiastował nadchodzącą kulminację i euforię, ale nie miałem w planach dzielić z nim tego przeżycia. Niespecjalnie jarało mnie jego życie erotyczne, ale Romek lubił się nimchwalić.

Ruszyłem do wyjścia, zerkając na zegarek, aby odliczyć czas. Miałem go naprawdę niewiele, ale musiałem zdążyć. Lilka była tego warta, a ja czułem, że złowiłem naprawdę rzadki okazrybki.

Liliana

Pakowałam w pośpiechu walizkę, bojąc się, że Błażej mnie wykiwa. Jeśli miałabym lecieć na wyspę sama, chyba po powrocie musiałabym udać się na leczenie w psychiatryku, bo znając Sebastiana, nie zamierzał mnieoszczędzać.

I pomyśleć, że ja go kochałam. Może nie tak, jak należałoby kochać męża, choć w zasadzie nie wiedziałam, jakie to powinno być uczucie, jednak okazał się moim wybawieniem. Pozwolił sięgnąć swej dłoni, gdy znalazłam się nadnie.

Na korytarzu słyszałam kroki Cichego, tylko on chodził po domu w ciężkich wojskowych butach, chcąc tym wzbudzić strach u innych pracowników. Sebastian zawsze nazywał go swoją prawą ręką, aby w ten sposób wytłumaczyć zażyłość między nami. Czasem zastanawiałam się, czy i jego nie dupczy, ale jakoś nie pasowało mi to do kochanka. To, że był ze mną, i to, w jaki sposób się ze mną obchodził, upewniało mnie, że dla mojego męża ciało Cichego jest niedostępne, jednak kiedy się rozstawaliśmy, nie miałam już tejpewności.

Układ między mną a Sebastianem był prosty. Ja mam dostatnie życie i Cichego, a on pieprzy się z kim chce, mając mnie za przykrywkę. Pech chciał, że urodziłam się kobietą i to kompletnie go nie podniecającą. Mimo cycków wielkości melonów, wydepilowanego na gładko ciała i pachnącej zawsze skóry. Mogłam leżeć obok niego nago, a on nawet nie drgnął. Nie drgnął, aż do momentu, gdy wchodził na przykład Cichy. Nigdy nawet nie próbował mnie zerżnąć, nie próbował wyjść ze świata, w którym musiał żyć incognito. On po prostu był moim mężem, a ja jego żoną. Bez fajerwerków i szału. Za to z tłumemwidzów.

Wkładałam kolejne szmatki, słysząc, jak ciężkie buty zbliżają się do mojej sypialni. Nie miałam ochoty na scysję z Cichym, więc szybko wstałam, aby zamknąć drzwi, nim wejdzie do środka. Nie zdążyłam, bo ciężkie obuwie zablokowało tę możliwość. Pchnął drzwi w moją stronę, odpychając mnie wraz znimi.

– Ochujałeś? – oburzyłam się, pocierając dłonią wcięcie w talii, gdzie uderzyła mnieklamka.

Zatrzasnął drzwi, przekręcając klucz wzamku.

– To ty ochujałaś, Liliano! – W jego oczach błyszczała wściekłość. – Wybrałaś jakiegoś małolata, kiedy mogłem cię rżnąć na piaskachHiszpanii.

Szarpnął mnie za ramiona, chcąc sprawić mi ból. Przestraszyłam się, jednak nie mogłam dać tego po sobie poznać. Nie mogłam być taka jak kiedyś. Teraz byłam inna. Silniejsza.

– Jeszcze raz mnie dotkniesz, a możesz zapomnieć, że cokolwiek nas łączyło. Pamiętaj, że to ja tu ustalamzasady.

Mój władczy ton jak zawsze go pobudził. Odruchowo spojrzałam na jego krocze, w tym samym momencie, kiedy i jego wzrok tam padł. Szarpnął pasek, pozwalając spodniom swobodnie opaść, by ukazać jego męskość. Nie założył bielizny, pewnie idąc tu z jasnym celem, którego nie mogłam mu daćosiągnąć.

– Wybieraj: albo jadę z tobą, albo już więcej mnie nie zobaczysz! – Patrzył wprost w moje oczy, chwytając swój interes w dłoń, by robić sobie dobrze. – Masz jedną szansę, ostatnią.

Przełknęłam ślinę, nie mogąc uwierzyć, że masturbuje się na moich oczach. Musiał być naprawdę wkurwiony i podniecony, skoro nie dał rady się powstrzymać. Czułam, że właśnie wyobraża sobie, jak pieści moje piersi, kiedy to ja zwalam z niego ten przytłaczający ciężar.

– Spierdalaj, nie zależy mi. – Z trudem panowałam nad łzami, które kryły się pod powiekami. – Nie będziesz trzepał sobie pod moimdachem.

– Wołałbym walić w ciebie, ale jakoś nie mam ochoty, gdy udajesz inną, niż jesteśnaprawdę.

Wypuścił z ręki penisa, aby odgarnąć kosmyk włosów, który opadł mi na oczy. Jego delikatność zupełnie nie pasowała do tej sytuacji, jednak właśnie to przypomniało mi, po co tutajbył.

Zastanawiałam się, czy miał rację. Czy ja naprawdę nie byłam sobą, kiedy wydawało mi się, że żyjąc w tej złotej Sebastianowej klatce złapałam Boga za nogi. Cichy też miał tu dobrze. Miał to, na czym mu zawsze zależało, choć nigdy się z tym nie zdradził. On przecież też miał swoje tajemnice, a ja i Sebastian mogliśmy je w każdej chwiliwyjawić.

– Masz rację, jak zawsze masz rację – kucnęłam, przez chwilę go prowokując.

Zbliżył się jeszcze bardziej, pewny, że zaraz zrobię mu dobrze, ja jednak złapałam jego spodnie i naciągnęłam mu je natyłek.

– Lepiej, żeby cię tu nie było, gdywrócę.

– Jesteś zwykłą kurwą. – Już nawet nie był w stanie spojrzeć w mojeoczy.

– Tak samo, jak ty, Cichy – odparłam twardo. – Dokładnie tak samo.

Błażej

Romek nie zawiódł i wysłał mi adres parę minut po naszej rozmowie. Mogłem przypuszczać, że upojne chwile, które przerwałem, Ewka będzie jeszcze nadrabiać, aby zadowolić swojego młodego kochanka. Kumpel nigdy nie mówił o jej wieku, lecz byłem niemal pewien, że mimo dobrej konserwacji ma spokojnie ponad czterdziestkę. Młodsza na pewno nie musiałaby płacić zaseks…

Włączyłem pakiet w telefonie, aby dowiedzieć się więcej o Lilce. Imię i nazwisko wpisane w wyszukiwarkę pokazało mi dziesiątki, jak nie setki artykułów na jej temat. Portale plotkarskie publikowały zdjęcia z mężem na wakacjach, w podróży, a nawet w trakcie zwykłych zakupów, zaś lokalne media opisywały ją jako żelazną bizneswomen, dbającą o interesy męża. Zapoznałem się z długą listą „działalności” Wiśnickich i z dumą stwierdziłem, że schwytana przeze mnie ryba jest grubsza niż sądziłem. Lilka i jej mąż musieli być cholernie dziani. Praktycznie pół miasta należało do nich. Jedenaście restauracji, cztery butiki, jeden salon sukien ślubnych, sześć kawiarnio-lodziarni i dwa supermarkety. Odczytywałem znane mi od dawna nazwy, których dotąd nie łączyłem z nazwiskiem Wiśnickich, co mnie trochę dziwiło. Żałowałem, że zatopiłem się tak w studiach i marzeniach o własnej siłowni, że nie interesowałem się niczym wkoło. A przecież Gdańsk był moim rewirem, to tu mieszkałem i tu chciałem żyć nastałe.

Pomyślałem o Mławie, z której uciekłem do Gdańska na studia, by poznać trochę większego świata. Na miejscu nie miałem możliwości studiowania tego, co kręciło mnie od dawna. Moja matka ubolewała z tego powodu, a ja tylko czekałem na dzień, kiedy pocałuję ją w policzek na pożegnanie, machając młodszemu rodzeństwu niczym książę Harry swoim poddanym. Tylko ojciec stał, jakby go wmurowało, ale nawet mu się nie dziwiłem, bo stary zgred nigdy we mnie nie wierzył, wróżąc mi karierę w pobliskiej firmie budowlanej, gdzie sam byłbrygadzistą.

A ja pragnąłem czegoś więcej. Gdańska, morza, a może po prostu życia, które w Mławie jakoś specjalnie mnie nie jarało. Ale czego można spodziewać się po ledwie trzydziestotysięcznym mieście, gdzie o piętnastej wraz z końcem pracy większości mieszkańców kończy się życie. Towarzyskie, o rozrywkowym już nawet niewspominając.

Teraz, kiedy pakowałem walizkę, z którą przyjechałem tu pięć lat temu, zebrało mi się na wspominki. Właśnie teraz, kiedy piękna kobieta czekała na mnie, licząc, że jej nie wystawię. Przynajmniej miałem takąnadzieję.

Liliana

Sebastian dzwonił jeszcze raz, by upewnić się, że jestem posłuszna. Wiedział, że go nie zawiodę, lecz męskie ego chciało się jeszcze dowartościować. Wybrał doskonały obiekt do realizacji celu. Byłam jego marionetką, którą poruszał w swoim przedstawieniu, i to mi odpowiadało. Myślałam, że nie mogę chcieć więcej, skoro on dał mi wszystko, o czym marzą zwykli ludzie. Nawet jeśli czasem go ponosiło i wypowiadał słowa, które tak cholernie bolały. Jak wtedy, kiedywyjechał…

Dwie czarne walizki stały na podjeździe, oczekując na przyjazd Błażeja. Cichy zerkał przez okno z gościnnej sypialni, z każdą minutą szczerząc się bardziej. Udawałam, że go nie widzę, skupiona na paleniu mentolowych linków, lecz stresowałam się jak cholera. Cichy był, jaki był, ale wiedziałam, że zrobi dla mnie wszystko, a Nowy, jak nazwałam w myślach chłopaka, był nieodgadnioną tajemnicą , którą chciałamzgłębić.

Przez chwilę martwiłam się, czy dobrze zrobiłam, nie podając mu adresu, ale widząc wjeżdżającą na podjazd taksówkę, stwierdziłam, że ten chwyt był niebywale potrzebny. Lubiłam, kiedy innym na mnie zależało, a on najwyraźniej szedł po swoje, stawiając mnie na szczyciepragnień.

– Sorry, były korki – rzucił, opuszczającsamochód.

– Nigdy mi się nie tłumacz! – Rzuciłam władczo, podając kierowcy banknot. – Wykuj tę zasadę nablachę.

Wyciągnął banknot z dłoni kierowcy i oddałmi.

– Nie wiem, ile jest tych twoich zasad, ale póki nie dowiem się, czego ode mnie oczekujesz, płacę sam zasiebie.

Taksówkarz przyglądał się tej scenie lekko zszokowany. Czekał, aż Błażej wyciągnie z portfela należność, licząc na spory napiwek, który dostrzegł w mojej zapłacie. Ten jednak podał mu trzydzieści złotych, rzucając dumnie: „reszty nie trzeba”. Spojrzałam na licznik wskazujący koszt podróży i zaśmiałam się wgłos.

– Całe pięćdziesiąt groszy napiwku, poszalałeś.

Kierowca odpalił silnik i odjechał, przybierając minę wściekłegopsa.

– Na te pięćdziesiąt groszy pracowałem całe dwie i pół minuty – syknął, mrużąc nerwowo oczy – ale co można wiedzieć o pracy, gdy ścianę w sypialni ma się wytapetowaną dwustuzłotowymibanknotami.

Uśmiechnęłam się mimowolnie, sama nie rozumiejącczemu.

– Przykro mi, ale jesteś w błędzie. Od kiedy do obiegu weszły nowe nominały, to moja sypialnia jest nieco droższa… Jakieś dwa i pół raza, więc w zasadzie jesteśmykwita.

Spojrzał na mnie niepewnie, nie wiedząc, czy mówię poważnie. Chyba sama bym tak zareagowała, gdyby ktoś mi wyznał, że ma pokój ozdobiony pięćsetkami. Owszem, miałam kasę, ale nie fascynowała mnie ona aż tak, jak starożytna Grecja, a właśnie taka fototapeta zdobiła główną ścianę mojej sypialni.

– Nie jestem pojebana – rzuciłam, widząc, że wciąż dziwnie mi sięprzygląda.

– Ponoć pojebaństwo idzie w parze zurodą.

Pod warstwą fluidu i drogiego pudru można było dostrzec moje rumieńce, lecz on ich nie zauważył. Tylko ja czułam przyjemne pieczenie policzków połączone z podnieceniem. Ten chłopak mnie intrygował i to corazbardziej.

Błażej

Jakoś niespecjalnie wiedziałem, jak z nią rozmawiać, by nie wyjść na totalnego wieśniaka. Ona, kobieta z klasą, i ja, student niszowego wydziału z nikomu nieznanej mieściny. Trochę jak Piękna i Bestia, tylko w innymwymiarze.

– Ponoć pojebaństwo idzie w parze z urodą – wypowiadając te słowa, od razu pożałowałem, że potrafię gadać. Nie mogłem strzelić większej gafy i tylko czekałem, aż Lila odprawi mnie z kwitkiem dodomu.

– Dlatego ty musisz zaliczać się do całkiem normalnych – rzuciła radośnie, podając mi kluczyki do auta. – Porsche, Lamborghini czy Landrover?

Wskazała na garaż, gdzie zaparkowane były trzy samochody.

– Sebastian zabrał jeden, ale w zasadzie nie lubię tych przereklamowanychmaybachów.

– Mam wybrać? – zapytałem zdumiony, wpatrując się w lśniące karoserieaut.

Srebrny porszak aż się do mnie uśmiechał, bylebym właśnie jegowybrał.

– Zawsze marzyłem o małej figurce porsche – zwierzyłem się, przypominając sobie kolekcję mini samochodów, które zbierałem od lat. – To chyba jakiś nowszymodel.

– GT2 RS – wyrecytowała niewzruszona. – Mój mąż lubi otaczać się drogimirzeczami.

– I ładnymi kobietami – przyznałem całkiemszczerze.

Dałbym sobie rękę uciąć, że się zarumieniła, jednak staranny makijaż szczelnie chronił ją od upubliczniania swoich emocji.

– Mam je tu zmieścić? – Z lekkim niepokojem spojrzałem na dwie wielkie walizki, które miałem włożyć do sportowego auta. – Nie pytałem, na ile wyjeżdżamy, ale to wygląda, jakbyśmy mieli spędzić tam co najmniej ze dwamiechy.

– Pamiętaj, że tylko od ciebie zależy, czy ty i twoja walizka ze mną pojedziecie, chłopczyku.

Wkurwiła mnie tym „chłopczykiem” na tyle, że zakasałem rękawy i upchnąłem bagaże na tyłach auta. Gówno mnie obchodziło, że nic nie widzę przez to cholerstwo, ale liczył się fakt, że dałem radę. Może i ona była bogata, ale ja nie miałem ochoty robić z siebiedurnia.

– Gotowa na podbójszos?

– Masz trzymać się przepisów! – Jej surowy wzrok przeszywał mnie na wylot. – Maksymalnie sto pięćdziesiąt, żebym nie musiała za długo czekać nalotnisku.

Otworzyła sobie drzwi od strony pasażera i wsiadła do auta, patrząc jeszcze chwilę w jedno z okien okazałegopałacu.

– Dziki nie dostał szczepienia? – zagadnąłem, domyślając się, że patrzy nadryblasa.

Zaśmiała się, zatrzaskując drzwi, a ja zastanawiałem się, o co tu, kurwa, chodzi.

Liliana

Podobało mi się jego poczucie humoru i zapach perfum, którymi był obficie spryskany. Może nie najwyższa półka, do jakiej byłam przyzwyczajona, ale zdecydowanie działały na mniekojąco.

Jechaliśmy w milczeniu na lotnisko, choć on zagadywał co jakiś czas, wyraźnie nudząc się ciszą. Kiedy po raz kolejny powiedziałam mu, że jeszcze przyjdzie czas na rozmowę, włączył radio, w którym grano ponoć najnowsze przeboje. Nucił pod nosem, prowadząc ostrożnie samochód na autostradzie. Nie przekraczał zaleconej prędkości, mimo iż na pewno chciał wdepnąć gaz i poczuć się królem polskich szos. Dla mnie to już nie miało znaczenia, ale on, młody, mógł się ekscytować, zasiadając za kierownicą jednego z bardziej prestiżowychaut.

– Tworzysz w myślach listę zasad? – zapytał, gdy już wjeżdżaliśmy doWarszawy.

Widząc moją zdziwioną minę, musiał dojść do wniosku, że nie wiem, co ma namyśli.

– Zasad, które mam przestrzegać. Tylko bez takich, że masz zawsze rację, a jak jej nie masz, to i tak maszmieć.

Jego chaotycznie sformułowane zdanie mnie rozbawiło, jednak jeszcze mieliśmy czas, aby wszystko ustalić. Wolałam to odwlec i przynajmniej próbować delektować się nieprzewidzianym urlopem, choć wiedziałam, że Sebastian może mnie niemiłozaskoczyć.

– Na pewno chcesz ze mną lecieć? Bo jak wsiądę do samolotu, to możesz mieć problem, aby się mnie pozbyć. – Rozbawiony wyciągał naszebagaże.

– Jeszcze jedno pytanie, a zadzwonię po Cichego, żeby cięzastąpił.

Zostawił walizki i podszedł bliżej. Patrzył na mnie błękitnymi oczyma, jakby miał w nich rentgen. Chwycił prawą ręką mój kark i przyciągnął mocno do siebie, by pomóc naszym ustom się spotkać i ponownie zatopić w namiętnym pocałunku. Delikatnie przygryzał moje wargi, rezygnując tym razem z zabawy językiem, czego mi bardzo brakowało. Spragniona bliskości podrażniłam go koniuszkiem języka, aby zrozumiał, że ma przyzwolenie na więcej. Całował mnie, zsuwając jednocześnie coraz niżej dłonie; z ramion na plecy, aż dotarł wreszcie do pośladków, ale tu musiałam zdecydowanie ukrócić pieszczoty. Rozum kazał mi się odsunąć i tak właśnie uczyniłam, nim pozwoliłam mu wziąć mnie na środku lotniskowegoparkingu.

– Dokończymy to jeszcze – obiecałam, chwytając zawalizkę.

– W tym masz akurat rację. – Zaśmiał się, przypominając mi, że nie przestawiłam mu jeszcze listy zasad. – Swoją drogą ksywa Dziki bardziej do niego pasuje niż jakiśCichy.

Uśmiechnęłam się pod nosem, czując, że dobrze wybrałam. Błażej miał w sobie to, czego brakowało mi w Cichym . Z nim mogłam pogadać, a nie tylko siępieprzyć.

– Tam na pewno nie ma silikonów – zawołał, wskazując na mójtyłek.

– To lata intensywnych ćwiczeń – powiedziałamkokieteryjnie.

– Wiem – odwrócił się do mnie tyłem, by zaprezentować swoje atrybuty – piąty rok na AWFiezobowiązuje.

Próbowałam się nie roześmiać, lecz to okazało się zbyt trudne. On był taki świeży, zupełnie inny niż ja, co mnie w nim cholernie podniecało. Gdyby nie to, że rozum mówił mi „nie”, już dawno brałabym go tu iteraz.

– Pokażę ci kiedyś moje ćwiczenia – rzuciłamzaczepnie.

– Trzymam zasłowo.

Wziął ode mnie torbę i ruszył w stronę terminalu, ciągnąc za sobą trzy walizki. Wyglądał przy tymkomicznie.

Podziękowania

Sama nie wiem, jak to się stało, że napisałam erotyk. Chyba obudziła się we mnie Mira i powiedziała, że fajnie byłoby stworzyć coś „ostrzejszego”, nawet jeśli z