Spieszę się poznać las ebook

Opieka redakcyjna

Agnieszka Gortat

Redaktor prowadzący

Ewa Tadrowska

Korekta

Maria KąkolMonika Bronowicz-Hossain

Opracowanie graficzne i skład

Marzena Jeziak

Projekt okładki i ilustracje

Aleksandra Sobieraj

© Copyright by Agnieszka Buczek 2024© Copyright by Borgis 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone

Wydanie I

Warszawa 2024

ISBN 978-83-67642-87-3

ISBN (e-book) 978-83-67642-88-0

Wydawca

Borgis Sp. z o.o.ul. Ekologiczna 8 lok. 10302-798 [email protected]/borgis.wydawnictwowww.instagram.com/wydawnictwoborgis

Druk: Partner Poligrafia

Dla moich ukochanych DzieciAutorka

Spis treści

Wstęp 9

Spieszę się poznać las 11

Leśna debata 13

Za mały na las 17

Leśny domek 18

Poznaję drzewa w lesie 21

Krótka wycieczka do lasu 23

Kleszcz 24

Rozmowa dzięciołów 25

Leśna cisza 27

Dary natury 29

Skargi muchomorów 30

Polskie lasy 33

Na spacer do lasu 34

Historia w lesie 35

Znaleziony zwierz 36

Apel o las 37

Pracownicy leśni 39

Wiosna w lesie 41

Lato w lesie 42

Jesień w lesie 43

Zima w lesie 44

Poznałem niedźwiadka u mojego dziadka 45

Rozmyślania sowy 47

Mrowisko 49

O zajęciach leśnych w przedszkolu 51

Wstęp

Wszystkie zamieszczone w zbiorze wiersze powstały wiele lat temu, gdy moje, dziś już dorosłe dzieci rozpoczynały swoją edukację w przedszkolu. Utwory długo czekały na publikację, tym bardziej cieszę się, że teraz będą mogły stać się lekturą dla kolejnych pokoleń młodych czytelników.

Moją inspiracją były wspomnienia z dzieciństwa. Jako mała dziewczynka miałam bardzo bliski kontakt z przyrodą i bywałam w lesie niemalże codziennie. Tworząc niniejsze wiersze, czułam się tak, jak podczas spacerów po lesie z rodzicami lub rodzeństwem. Wspomnienie radosnych, pełnych ciepła chwil na łonie natury starałam się oddać w tym zbiorze i mam nadzieję, że zainspiruje ono czytelników do poznawania lasów i uważności w dbaniu o ich dobro.

Z wykształcenia jestem pedagogiem, chciałam więc, aby utwory miały charakter edukacyjny. Dzieci najlepiej uczą się przez zabawę, dlatego nie mogło w nich zabraknąć humoru, atmosfery niewinnych psot i zaproszenia do wspaniałej przygody, jaką jest poznawanie świata roślin i zwierząt.

Miłej i inspirującej lektury!

Autorka

Spieszę się poznać las

Jestem małym przedszkolakiem

i chcę chodzić leśnym szlakiem.

Pragnę poznawać leśną przyrodę.

Wszystkie zwierzęta – sarenki młode,

małe dziki, co mają paski.

Marzę, aby usłyszeć śpiew kraski

i wsłuchać się w trele innych leśnych ptaków,

co mają głos nie byle jaki.

Chcę wiedzieć, co to jest leśne runo,

i jak polowanie udaje się kunom.

Więc mamo, tato, prowadźcie mnie w las,

przyrodę poznawać już czas!

Leśna debata

Zwierzaki urządziły w lesie zebranie,

koło wysokich dębów na polanie.

Rozmawiały przez długi czas,

czy zapomniany został las.

Kiedyś dzieci bawiły się w lesie,

dziś lepsze atrakcje świat niesie.

Odezwała się nagle sroka:

– Ja wiem czyja to robota.

Przyczyną są telewizja i komputery,

zmieniły się dzieciom maniery.

Grają w gierki całymi dniami,

zamiast przyjść, odwiedzić las wraz z rodzicami.

Zakukała kukułka:

– Nawet nie wiedzą, że jest taki ptak jak pustułka.

Zmartwiły się inne zwierzaki,

że nie interesują się nimi dzieciaki.

Posmutniały sarny, lisy i jeże.

– Nie, nie ja po prostu w to nie wierzę

– powiedział dzik, który stał w drugim rzędzie.

– Kto mi w zimie przyniesie żołędzie?

Zaśpiewały gile:

– Mogłyby przyjść do nas dzieci, chociaż na chwilę.

Zapukały w drzewo dzięcioły:

– Przecież dzieci muszą chodzić do szkoły!

Zamyśliły się jelenie, sowy i żubry:

– Czyżby las dla dzieci był nudny?

Powstało wielkie zamieszanie,

na tej leśnej polanie.

Rozmyślały słowiki, pleszki i inne zwierzaki:

– Czy naprawdę zapomniały o nas dzieciaki?

Zaterlikał jeszcze rudzik:

– Mnie nie przeszkadza, że dzieci nie przychodzą do lasu,

jak dla mnie robiły za dużo hałasu.

Poparły go sikorki:

– Dzieci zostawiały plastikowe worki.

Kraska włączyła się w leśne rozmowy:

– Ja jestem ptak światowy,

daleko do Afryki podróżuję

i różnych rzeczy się dowiaduję.

Teraz są piękne książki, encyklopedie przyrodnicze

i tam dzieciaki oglądają nas w zachwycie.

I niech każdy z was będzie szczery,

czy nie wystarczą wam ich niedzielne spacery?

W szkołach są konkursy o zwierzętach, przyrodzie…

Niepotrzebnie się martwicie na leśnych debatach,

a poza tym, czy jeszcze tego nie wiecie?

Dzieciaki oglądają las w Internecie.

Zwierzaki się uspokoiły,

zadowolone do swych zajęć powróciły.

Dalej śpiewały, grzebały, chrumkały

i już więcej o tamtej sprawie nie myślały.