Świątynia Ludu. Część 2 ebook

Ty­tuł ory­gi­nału: Sek­tens magt – Fol­kets tem­pel, del 2

Prze­kład z ję­zyka duń­skiego: Agata Lu­bo­wicka

Co­py­ri­ght © Kri­stof­fer Lind, 2023

This edi­tion: © Word Au­dio Pu­bli­shing In­ter­na­tio­nal/Gyl­den­dal A/S, Co­pen­ha­gen 2023

Pro­jekt gra­ficzny okładki: Si­mon Lil­holt

Re­dak­cja: Wi­told Ko­wal­czyk

Ko­rekta: Mag­da­lena Mie­rze­jew­ska

ISBN 978-91-8076-342-4

Kon­wer­sja i pro­duk­cja e-bo­oka: www.mo­ni­ka­imar­cin.com

Wszel­kie po­do­bień­stwo do osób i zda­rzeń jest przy­pad­kowe.

Word Au­dio Pu­bli­shing In­ter­na­tio­nal/Gyl­den­dal A/S

Kla­re­bo­derne 3 | DK-1115 Co­pen­ha­gen K

www.gyl­den­dal.dk

www.wor­dau­dio.se

Jest wcze­sny wie­czór. W Jo­ne­stown pa­nuje od­świętna at­mos­fera. Przy dłu­gich sto­łach za­sta­wio­nych smacz­nym je­dze­niem sie­dzą lu­dzie wy­glą­da­jący na za­do­wo­lo­nych. Od czasu do czasu ktoś za­czyna śpie­wać albo wy­gła­sza mowę. Przy­ję­cie wy­pra­wiono na cześć ame­ry­kań­skiego kon­gres­mena Leo Ry­ana, który wła­śnie przy­był do osady. Do­stoj­nemu go­ściowi usłu­gują naj­pięk­niej­sze ko­biety spo­śród człon­kiń Świą­tyni Ludu, dba­jące też o to, żeby nie bra­ko­wało mu al­ko­holu. Jo­nes jak mało kto umie spra­wić do­bre wra­że­nie – miesz­kańcy wy­glą­dają jak wielka, szczę­śliwa ro­dzina, która pra­gnie tylko żyć na swój spo­sób, z dala od cią­głej go­ni­twy i stresu cha­rak­te­ry­stycz­nych dla spo­łe­czeństw za­chod­nich. Przy­wódca chwali Ry­ana, od­nosi się do niego z wiel­kim sza­cun­kiem, na­zywa go swoim przy­ja­cie­lem i sprzy­mie­rzeń­cem. Trwa wła­śnie wy­stęp ze­społu Świą­tyni Ludu z fe­no­me­nal­nymi wo­ka­list­kami go­spel. Przed sceną gro­ma­dzą się ro­ze­śmiane dzieci, we­soło pod­ska­kują i tań­czą. Nie­które z osób sie­dzą­cych przy sto­łach także wstają z miejsc. Ko­ły­szą się w takt mu­zyki i śpie­wają ra­zem z wy­stę­pu­ją­cymi, tak jak Ryan, który – co zo­stało utrwa­lone na na­gra­niu te­le­wi­zji NBC – bawi się w naj­lep­sze, być może odro­binę onie­śmie­lony tym, że to wiel­kie przy­ję­cie wy­pra­wiono spe­cjal­nie na jego cześć.

Kon­gres­men nie­spo­dzie­wa­nie wstaje i wy­gła­sza spon­ta­niczną mowę, w któ­rej dzię­kuje or­ga­ni­za­to­rom za tak wspa­niałe, przy­ja­zne po­wi­ta­nie. Przy­znaje, że wy­słano go tu­taj, aby zba­dał wa­runki pa­nu­jące w Jo­ne­stown, po czym do­daje, że to, co zo­ba­czył, zro­biło na nim ogromne wra­że­nie. Na pod­sta­wie roz­mów prze­pro­wa­dzo­nych z miesz­kań­cami i tego, co wi­dzi na wła­sne oczy, ro­zu­mie, że dla wszyst­kich tu obec­nych by­cie czę­ścią tej wspól­noty jest naj­lep­szym, co im się zda­rzyło w ży­ciu. Sły­chać okla­ski. Ryan nie mówi nic wię­cej. Stoi z mi­kro­fo­nem w ręce, uśmie­cha się lekko onie­śmie­lony, pod­czas gdy cały na­miot wi­wa­tuje przez ko­lejne pół­to­rej mi­nuty.

Po wy­stą­pie­niu go­ścia przy­ję­cie trwa da­lej. Dzieci i do­ro­śli tań­czą, ze­spół śpiewa na sce­nie. Wła­śnie wtedy je­den z człon­ków sekty stuka re­por­tera NBC pal­cem w ra­mię i dys­kret­nie po­daje mu kartkę. Dzien­ni­karz omiata wzro­kiem treść, po czym szybko przy­wo­łuje resztę ko­le­gów i po­daje im do prze­czy­ta­nia tych kilka nie­zwy­kle waż­nych słów.

„Chcemy opu­ścić Jo­ne­stown”.

Z po­wodu tego krót­kiego zda­nia sprawy przyjmą nie­spo­dzie­wany ob­rót.

Czy­tasz se­rię Po­tęga Kultu. Przy­bliża ona syl­wetki bu­dzą­cych naj­więk­szą grozę przy­wód­ców grup wy­zna­nio­wych w hi­sto­rii. Kim byli? Czym się kie­ro­wali? Jak to moż­liwe, że za­wład­nęli umy­słami zwy­kłych lu­dzi i byli w sta­nie ich na­kło­nićdo mor­do­wa­nia in­nych osób lub po­peł­nia­nia sa­mo­bójstw? Spró­bu­jemy zro­zu­mieć czło­wieka kry­ją­cego się za tymi po­twor­nymi czy­nami.

Czy­tasz drugą część po­świę­coną Świą­tyni Ludu Uczniów Chry­stusa i jej cha­ry­zma­tycz­nemu przy­wódcy, Ji­mowi Jo­ne­sowi, twórcy osady Jo­ne­stown w gu­jań­skiej dżun­gli, miej­sca, które w ciągu za­le­d­wie kilku mie­sięcy z raju na ziemi prze­ra­dza się w zbio­rowy grób pra­wie wszyst­kich człon­ków sekty – za­równo do­ro­słych, jak i dzieci. Po­czątki tego ru­chu re­li­gij­nego są skromne, a jego za­ło­ży­cie­lowi nie brak do­brych in­ten­cji, gdy two­rzy wspól­notę, w któ­rej od­naj­dują się zwłasz­cza czarni Ame­ry­ka­nie. Jo­nes głosi idee mi­ło­ści, rów­no­ści i bra­ter­stwa, kie­ru­jąc się ma­rze­niem o usta­no­wie­niu so­cja­li­stycz­nego raju na ziemi.

Ame­ry­kań­ski kon­gres­men Leo Ryan przy­bywa do Jo­ne­stown na prośbę sto­wa­rzy­sze­nia Con­cer­ned Re­la­ti­ves zrze­sza­ją­cego ro­dziny wy­znaw­ców Świą­tyni Ludu, które nie­po­koją się o losy swo­ich bli­skich, obec­nie ży­ją­cych na plan­ta­cji w Gu­ja­nie.